Help me please ขอความช่วยเหลือยัยคุณหนูเบรนเนม

 เรื่องHelp me please ขอความช่วยเหลือยัยคุณหนูเบรนเนม

บทนำ

‘อากาศดีจังเนอะเทเพีย^_^’ 
‘ช่ายแล้วเย็นสบายมากเลยพีอาน่า^0^’                                            
‘ทะ……เทเพียขะ….ข้างหน้า0.0’       
‘ บะ…เบรกใช้ไม่ได้ กริ๊ดดดดดดดด~ >_< ตุ้มมมมมมมมมมมมมมมม!~                                     ‘ทะ……เทเพีย(ㄒoㄒ)’     
ติ๊ด! (เสียงปิดคลิป) “หึๆ ยัยพีอาน่าแกเจอดี                                                                          

Ing Highschool    

ไปกินข้าวเที่ยงดีกว่าอ้าไก่ทอดก็เป็นความคิดที่ดี^o^ ว้าย! ทำไมคิวยาวจัง
“นิเธอ!”
“คะ..ค่ะ!”              
“ฉันเป็นใครˋ△ˊ”
“คะ…คุณหนูวีอาเลสค่ะ>.o”
“จำได้ก็ดีฉันขออยู่หน้าเธอได้ไหม ˇ０ˇ”
“ชะ…เชิญค่ะ”
ใครๆก็รู้จักฉันดีในนามคุณหนูวีอาเลสยังไงละ>_<
แหละแล้วฉันก็ซื้อไก่ทอดมากินจนได้ อร่อยมากกก T^Tน้ำตาไหลอร่อยอร่อยจริงๆ
“ว้าย!”ไก่กะ..กระเด็นไปอยู่จักวาลแล้ว (กระเด็นไปอยู่ที่พื้น)ToT  

ใคร!                    ใคร!                ใคร!                                                                                                                                 บังอาจมาชนฉัน
 

“นิเธอ! ˋ０ˊ”
“ขะ…..ขอโทษค่ะ>_0”
ยัยขาวนี่เป็นใครเนี้ยฉันไม่เห็นรู้จักเลยนักเรียนใหม่มั้ง
“ไม่เป็นไรจ๊ะถือเป็นความผิดครั้งแรกฉันให้อภัย^_^”
“ขอบคุณค่ะ”
“ว่าแต่เธอหนีอะไรมาทำไมถึงรีบวิ่งขนาดมาชนฉันละ(+_+)?”
“กะ…..ก็ นั้นไงค่ะ!”ยัยขาวชี้ไปตรงฝูงผู้ชาย3-4คนได้
ดูท่าทาง…หาเรื่อง                                                                          
ย้า! ตุบ! ตับ! ตุบ! ตับ!  ~ o_O???   (￣ε(#￣)                                                                                  
“นิพวกแกมาจากไหนมิทราบมารังแกคนไม่มีทางสู้ฮ่ะ!”ฉันตะโกนใส่ผู้ชาย3-4คนมี่นอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้น (เพิ่งจัดการไป) “พะ……พี่ครับให้อภัยผมเถอะครับ>_0 (ทำหน้าแบบสำนึกผิด)” “ฉันจะจับพวกแกส่งตำรวจ” “ยะ….อย่านะครับToT” “ว่าแต่ยัยขาว”ฉันหันหน้าไปหายัยขาว(เรียกงี้ไปก่อน) “ค่ะ” “ทำไมไอพวกผู้ชายหน้าไหนไม่รู้3-4คนมารุมเธออย่างนี้ละo_o?” “ก็ตอนนั้นฉันจะหาอะไรกินที่เซเว่นนะค่ะพอออกมาพี่ๆพวกนี้ก็มาไล่ตาม”ยังจะเรียกว่าพี่อีก“งั้นพวกแกไปให้ปากคำคุยเอาเองกับตำรวจละกันนะ^_^”ฉันหันไปหาพวกผู้ชายหน้าแปลก3-4คน
 

ผู้ต้องสงสัย         

 ณ      สน.เอ็นนีวอลล์ซิตี้ (สถานีตำรวจเอ็นนีวอลล์ซิตี้)                                                                                                                                              

“อ้าว! วีอาเลสนิ มีเรื่องอะไรหรอผมกำลังจะออกไปทำคดีเลย^o^อ้าวพาใครมาเนี้ยตั้ง3-4คนแถมไม่คุ้นหน้าคุ้นตาด้วย” “อ้อสารวัตรค่ะคือว่าไอ3-4คนเนี้ยมันไล่ฆ่าสาวน้อยคนนี้ตอนเที่ยงหน้าเซเว่นค่ะ” “กะ….ก็มีคนสั่งให้ผมทำครับ0^0”พูดมาได้ที่ตอนทำนี้อย่างกะซอมบี้ไล่ตามหญิงสาว “แล้วจะเป็นใครละ!”ฉันเถียง “จริงๆนะครับคุณตำรวจ” “อางั้นผมไปทำคดีละกันนะครับวีอาเลสผมฝากคุณส่งตำรวจเข้าห้องสอบปากคำด้วยละผมว่าเขาถูกจ้างมาจริงๆ” “ค่ะสารวัตร…นิพวกแกไปปรึกษาหารือกับตำรวจไปก่อนนะบ๊ายบาย”ฉันพูดจากวนประสาทใส่ผู้ชาย3-4คน”ว่าแต่….เธอยัยขาวเธอชื่ออะไรละ“พีอาน่าค่ะ” “ok ฉันจะได้ไม่ต้องเรียกเธอว่ายัยขาว^_^”ปัง!(เสียงเปิดประตู) “วะ…วีอาเลส” “ค่ะo_0?” “คือว่าคนร้ายที่เธอจับได้นะมันรับจ้างฆ่าคนมาแล้ว9ราย” “สารวัตรค่ะแล้วไม่ไปทำคดีหรอค่ะ” “ก็คดีที่ผมไปทำนะมีคนตายอยู่หน้าเซเว่นโดยมีพยานว่าเห็นมีผู้ชาย3-4คนวิ่งไล่ผู้หญิงผิวขาวแล้วผู้ตายมาขัดขวางเลยถูกฆ่า” ฮ่ะ!จะ…จริงหรอ  กริ๊ด~ฉัน กระทืบฆาตกรรโหดหรอ＞﹏＜ ช่างเถอะเอาเป็นว่าฉันปกป้องผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งไว้จากหมา3-4ตัวละกัน“งั้นเราต้องพาพวกเขาไปสอบปากคำเดี๋ยวนี้เลยครับศาลาวัด(สารวัตร)” “ใช่แล้วหมวดเคชิJ”  
 

ณ  ห้องสอบปากคำสน.เอ็นนีวอลล์                                                                                                   
“ผมถูกจ้างมาจริงๆนะครับคุณตำรวจ⊙△⊙” “แล้วคุณถูกใครจ้างมาละ（ˇˍˇ）” “ผมไม่รู้แต่เขาบอกว่าถ้าทำสำเร็จจะให้เงินก้อนโต100,000บาทท้วนT-T” “แล้วไม่มีนัดเจออะไรเลยหรอ” “ก็ตอนเขาจ้างผมเขาก็โทรมารูปก็ส่งแฟรชให้เงินก็ถ้าทำสำเร็จเขาจะโอนให้” “ขอบคุณที่คุณให้ปากคำดีนะครับเดี๋ยวคุณไปเค้าคุกรอคำตัดสินของอัยการนะครับ” “สารวัตรครับเจ้าหน้าที่สอบปากคำบอกว่าทั้ง4คนพูดเหมือนกันหมดเพราะฉะนั้นเป็นความจริงครับ(ˇ△ˇ)” “ขอบใจมากหมวดเคชิ  คุณวีอาเลสกับผู้หญิงอีกคนกลับไปพักผ่อนเถอะวันนี้เลิกเรียนตอนเที่ยงใช่ไหมJ” ”ใช่ค่ะสารวัตร^_^” “ขอบคุณที่ให้ความรวมมือนะครับ”           “ไม่เป็นไรค่ะ” แหละแล้วฉันก็ออกจาก   สน.เอ็นนีวอลล์ซิตี้เพื่อไปที่โรงเรียน รอผู้ปกครองมารับ                                                                                                 ณ  Ing Highshcool                                                                                                                                 “นี่พีน่าว่าแต่เธอไปทำอะไรให้คนไม่พอใจหรือเปล่า” “กะ..ก็ไม่นะ(._.  )(  ._.)” “อืม….แล้วทำไมพวกนั้นมันไล่ตามเธอนะ นี่พีน่าเธอเคยอยู่ที่ ที่มีเหตุการณ์คนเสียชีวิตไหม” “เคยแบบเห็นเหตุการณ์ต่อหน้าต่อตาทุกตอนเลยค่ะ”“เธอลองเล่าแบบละเอียดให้ฉันฟังหน่อยสิ” “ดะ….ได้คือตอนนั้นฉันไปขับเรือสปีดโบ้ทกับเพื่อนคนละลำ ลำของฉันสีแดงของเพื่อนฉันสีฟ้าฉันอยากได้ลำสีฟ้าเลยขอสลับลำกับเพื่อนฉันพอขับไปเรื่อยๆก็มีโขดหินอยู่ข้างหน้าแล้ว……..” “พี่อาน่าลูก ปะเรากลับบ้านกันเถอะ^_^” “ค่ะแม่ บายวีอาขอบคุณมากสำหรับวันนี้n_n” อ้าวยังเล่าไม่จบเลยแต่ช่างเถอะคงจะไม่ระวังแล้วเรือชนลืมเบรกเรือก็เลยชนมั้งกลับบ้านดีกว่า’ติ๊ด’(เสียงเครื่องส่งสัญญาณ) ‘ครืน(เสียงรถ)’ “เชิญคุณหนูขึ้นรถครับ”(ไฮเทคยะ)

พบเจอ

พรุ่งนี้ต่อมา ณ  ห้างI-Aเซ็นเตอร์                                                                                                                                                     นั่น! มัน!..........กระเป๋าหลอย ติ๊งต๊องนี่นาออกใหม่ด้วยไฮโซกว่าเดิมเยอะ>.< ฉันต้องซื้อให้ได้!                                                                                         ต้องซื้อ!   ต้องซื้อ!   ต้องซื้อ!                                                                                                                                            และแล้วฉันก็ซื้อมาแบ้ว>_< กลับบ้านดีกว่า ฉันก็เดินไปลานจอดรถ ลั้นลาลั้นลา ดีใจจุงได้มาแล้วเย่ๆ                                                   ’กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~!’ 0.0                                                                                                                     “ช่วยด้วยค่า” เอ๊ะ!เสียงใครนะคุ้นๆฉันต้องรีบไปช่วยแล้วฉันวางกระเป๋าหลอยไว้ที่รถก่อน(กลัวเปื้อน)                                         ตุบ! ตับ!   ตุบ! ตับ!  O_O                                                                                                                                                         อ๊ะ!ฉันไม่ได้ทำนะ(แล้วใครทำละ)(>_<   )(   >_<)”ขอบคุณมากๆค่ะ” “ไม่เป็นไรครับ”นั้นเสียงยัยขาวกับ…….ใครก็ม้ายรู้ “อ้าว!พีน่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น”ฉันพูดออกไปเพื่อให้เป็นที่สังเกตว่าฉันมาเมื่อกี้(แต่แค่มาไม่ทัน)“ก็มีใครไม่รู้ปิดหน้าปิดตาแล้วพยายามจะสาดน้ำกรดใสฉันนะ” “แล้วผมก็เลยมาช่วยJ” “นินาย!ฉันถามพีน่ายะไม่ได้ถามนาย” ผู้ชายร่างสูงคนนี้เป็นใครไม่รู้อะหน้าเขาหล่อมากกก>.<แต่กวนประสาทมากเช่นกัน-_- “ผมก็ไม่ได้พูดกับคุณครับคุณผู้หญิงˇ△ˇ” “แล้วนายพูดกับใครละฮะพูดกับผีหรือไง”ฉันวีนใส่“ผมอุทาน^_^” หน็อยอุทานหรออย่างนั้นเรียกว่าอุทานอะเนอะ “สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จับผมเอเจนท์นักสืบสมัครเล่นอายุ18 ยินดีที่ได้รู้จักครับส่วนคุณ……” “ไม่ต้องมาหลอกถามชื่อเลยนะ” “พะ….พีอาน่าค่ะ”ยัยขาวรีบพูดทันที “เลดี้คนนู้นชื่อพีอาน่าส่วนคุณก็……..” “ไม่ต้องมาลอกถามฉันรู้แผนนายตั้งนานแล้วยะ” “คุณป้าสินะ”หน็อยๆบังอาจมาเรียกคุณหนูวีอาเลสว่าป้าหรอ “นี่นาย….” ฉันฟาดขาสวยๆของฉันไปที่ไอตาอุนจินั้นอย่างแรง หมับ! “จุ๊ๆ คุณทำอะไรผมมิได้หรอกถ้าคุณบอกชื่อมาผมก็จะได้ไม่ต้องเรียกคุณว่า’คุณป้า’J”หน็อย!“กะ…..ก็ได้ถือว่าฉันไม่อยากให้นายเรียกฉันแบบนั้นละกัน”ฉันพูดแบบฟันติดกันสนิท “งั้นคุณชื่อ”  “วะ……วีอาละ…เลส”ฉันพูดแบบฟันติดกันเช่นเคย” “เอาละงั้น’เรา’มาไขคดีกันเถอะคุณหนูวีอาเลส”เรียกฉันว่าคุณหนูวีอาเลสฉันอารมณ์ดีขึ้น0.00000001%แต่ที่พูดว่าเราฉันอารมณ์ขึ้น50%“เอ่……..ว่าแต่ไขคดีหรอนo_0?” “ถูกต้องแล้วครับคุณผู้หญิง”อีตาอุนจิพูดทำเอาฉันขนลุกเลยเสียงน่ากลัวมากไขคดีมันเกิดคดีจริงๆหรอแค่ชนกับผู้หญิงผิวขาวคนหนึ่งเล่นเอาเกิดเรื่องมีคดีเลยหรอ0.o(ฉันงง?)                                           

คนร้าย?

ณ    ร้านIlovekumma cafe                                                                                                                     “ไขคดีอะไรของนาย” “ก็เธอลองคิดดูสิว่าจู่ๆจะมีคนมาสาดน้ำกรดทำไมแล้วจะมีคนวิ่งไลฆ่าทำไม         จริงไหม?” “จะ…..จริง” ที่ตานั้นรู้เรื่องไล่ฆ่าเพราะฉันเล่าเองแหละ “นี่เธอ….” “ค่ะ”ตาอุนจินั้นหันไปถามยัยขาว   ”เธอเคยเกิดคดีแบบว่า..มีคนตายต่อหน้าต่อตาไหม?”อ๊ะพูดเหมือนฉันเลยฉันก็ถามยัยขาวแต่แค่ยังพูดไม่จบนิ “มีค่ะ” ยัยขาวเล่าเรื่องจนถึงตอนที่มีโขดหิน ”………ตอนนั้นมีโขดหินอยู่ทางที่ยัยเทเพียขับตรงไปฉันก็ร้องทักแต่ยัยเทเพียบอกว่าเบรคใช้งานไม่ได้เลยชนไปอย่างไวเลยT^Tฉันเสียใจมาก ฮือๆ” “อ่าๆไม่เป็นไรครับผมกับวีอาจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ” “คะ…..ค่ะ”คะ…ใครจะอยู่ฟะ!ช่างเถอะอยู่เป็นเพื่อนยัยขาวก็ไม่ได้เสียหายอะไรแถมยังได้เบาะแสเพิ่มเติมอีกด้วย “นี่วีอาผมว่าน่าจะเป็นความแค้นส่วนตัวนะ” “ทำไมนายคิดอย่างนั้นละ” “เออ….คุณพีน่าพอจะรู้จักคนสนิทที่สุดแบบเสียคุณเทเพียไม่ได้ไหมครับ”หน็อยไม่ฟังฉันเลยหรอ “คะ..ค่ะคนที่น่าจะสนิทกับเทเพียที่สุดก็เพที้น้องสาวของเธอนะค่ะ” ช่างเถอะอย่างน้อยอีตานี้ก็ถามอะไรที่ได้เรื่องได้ราวอยู่บ้างว่าแต่น้องสาวคนสนิทหรอก็น่าจะรักพี่สาวตัวเองมากๆสินะถ้าพี่สาวตัวเองเสียชีวิตโดยการสลับเรือก็……… “ผมว่าน่าจะมีคนปองร้ายคุณพีน่ามาแต่ก่อนแล้วน่ะครับแล้วก็มีน้องสาวของเทเพียคิดทำร้ายคุณนะ” คะ….คิดเหมือนฉันอีกแล้วบังอาจมาลอกความคิดฉันหรอ “เออ…พีน่าเธอพอจะมีกล้องบันทึกหรืออะไรไหม?” “มีอยู่แล้วเพราะเวลาเดินทางฉันจะนำกล้องไปถ่ายตลอดนะ” “ไหนผมขอดูหน่อย” ยัยขาวหยิบไอโคน 8 ขึ้นมา “นี่ค่ะ” ฉันขว้ามาแล้วเปิดดูพอเปิดเครื่องปุ๊ปเจอวอลล์เปเปอร์รูปเคน หมีพูเลยพอเลื่อนไปก็เห็นวอลล์เปเปอร์รูปหมา ปรันเลื่อนไปอีกเจอรูปแอ้ม อภิเชต เอ้ยดูแต่              วอลล์เปเปอร์แล้วเมื่อไรจะได้ดูคลิปเนี้ย(ฉันมึน)“นิยัยคุณหนูเครื่องเล่นวีดีโอมันอยู่อีกหน้า” อีตาอุนจิรีบพูดก่อนที่ฉันจะเลื่อนไปมากกว่านี้ “อ่าใช่ๆ” ‘ติ๊ด’(สียงเปิดวีดีโอ) ‘อากาศดีจังเนอะเทเพีย^_^’  ‘ช่ายแล้วเย็นสบายมากเลยพีอาน่า^0^’ ‘ทะ……เทเพียขะ….ข้างหน้า0.0’   ‘อากาศดีจังเนอะเทเพีย^_^’  ‘ช่ายแล้วเย็นสบายมากเลยพีอาน่า^0^’ “นี่นาย….จะเล่นวีดีโอกลับทำไมละ” ฉันอารมณ์เสียนะเนี่ย “ก็เธอดูสิเห็นไหมมีกล้องอยู่ที่หัวเรือแล้วส่องมาที่เทเพียด้วย” “แล้วมันเกี่ยวอะไร” “ก็ตอนแรกเรือลำนี้ของพีน่าใช่ไหมแล้วกล้องมันก็ติดอยู่ตั้งแต่แรกปกติกล้องจะติดหันหน้าหาทะเลแต่นี้มันหันหน้าหาคนขับ” “นี่นาย นายหมายถึงว่ามีคนพยายามฆ่าพีน่าแต่พีน่าดันไปสลับเรือกับเทเพีย เทเพียเลยเสียชีวิตนะหรอ แล้วถ้ามันชนกับโขดหินกล้องมันไม่พังพอดีหรอ” “ไม่พังหรอกเพราะกล้องนี้เป็นกล้องชั้นดีทนทานเอาหินทุบก็ไม่เป็นอะไรไม่บุบ  ไม่ยุบ”“ละ…..แล้วใครเป็นคนทำละ” “นั้นแหละเป็นคำถามที่ดีที่สุดJ”                                                                                                   

บทส่งท้าย                                                                                                                                       “คำถามที่ดี?แล้วใครเป็นคนทำละ…” “จุ๊ๆ ถึงฉันไม่พูดเธอก็รู้” ห๊ะ….แต่เอาจริงๆฉันก็เดาไว้อยู่แล้วละว่าใคร(แค่เดานะ)“งั้นเราไปหาคนร้ายกันเถอะ” “อืม” “หยุดๆหยุด(คนกำลังเท่)ทั้งคู่เลยต่างคนต่างพูดติดๆค้างๆฉันไม่รุ้เรื่องเลยT^T” เออก็จริงอะนะฉันกับนายอุนจิคุยกันแค่สองคนเหมือนว่าไม่มียัยขาวอยู่ด้วยเลย “ยังไงก็เถอะเราไปหาตัวคนร้ายกัน”นายอุนจิพูดขึ้น “ดะ…เดี๋ยวคนร้ายที่นายว่าคือใครละ”ยัยขาวถาม                                                                                                ณ   บ้านคนร้ายเมืองเอ็นนีวอลล์ซิตี้                                                                                                                        แหละแล้วเราก็มาถึงที่กลบดาลของคนร้าย คนร้ายอยากฆ่ายัยขาวขนาดนี้ถ้าคนร้ายรู้มันต้องเตรียมการไว้เวลาเราเข้าไปก็ต้องมีกับดักหรืออะไรแน่ๆเลยอาจจะถูกมัดตัวจับทรมาน (เว่อร์ค่ะ)สงใสฉันคงดูหนังมากไปจริงๆ “นะ….นี่มัน!”ยัยขาวพูด “บ้านน้องเพที้ไม่ใช่หรอ”ยัยขาวพูดขึ้นอีกครั้ง “ก็ใช่นะสิ” นายอุนจิเสริม “งั้นเราเข้าไปข้างในกัน”นายอุนจิพูดต่อ “อะ……อืม” ฉันพูด แหละแล้วเราก็เข้าไปข้างในบ้าน สวยกว่าที่คิดไว้เยอะ   “นะ…..นั้นใคร!” มีเสียงพูดหญิงตะโกนขึ้น “ผมเอเจนท์นักสืบมือสมัครเล่นไขคดีหาตัวคนร้ายครับ”นายอุจิพูดอย่างไม่เกรงกลัว“นะ…..น้องเพที้เนี้ยนะ” ยัยขาวพูดอย่างสงใส “ก็ตอนที่มีคนไล่ฆ่าเธอ3-4คนก็สงใสอยู่ว่ามันต้องมีคนสั่งฆ่าเธอแน่ๆ” ฉันพูด “แล้วตอนที่ผมได้ดูคลิปกล้องมันหันไปทางด้านคนขับคุณคงจะเตรียมการไว้แล้วตั้งแต่แรกนะสิ” นายอุนจิพูด “เดี๋ยวฉันฉันจะอธิบายเป็นลำดับให้ฟังเป็นหูเป็นตานะแต่เธอคงจะรู้แก่ใจอยู่แล้วละ เธอตั้งกล้องไว้ก่อนแล้วเธอค่อยทำให้เรือใช้เบรคไม่ได้แล้วเธอก็เหมาเรือไปหมดเหลืออยู่แค่2ลำเธอรู้ว่าพี่เพเทียของเธอชอบสีฟ้ามากและห่วงมากที่เหลือก็มีแค่ลำสีฟ้าที่ปกติส่วนสีแดงใช้เบรคไม่ได้ทีนี้พี่เทเพียเลือกลำสีฟ้าแน่นอนแต่พีน่าก็ชอบสีฟ้าเช่นกันด้วยความเกรงใจเพื่อนไม่อยากให้มิตรภาพเสียพี่เพเทียจึงสลับเรือกับพีน่าเพเทียเลยไปชนเข้ากลับโขดหินเลยเสียชีวิต” “นิแกอย่ามากล่าวหาฉันแบบนี้แล้วทำไมต้องเป็นฉันละจริงไหมเพราะอะไรมีคนตั้ง60ล้านกว่าที่สามารถทำได้”ยัยเพที้พูด”ก็เพราะว่าคนที่หน้าจะแค้นพีน่าถึงขั้นนี้ก็คือคุณยังไงละครับตอนแรกคุณแค้นเพราะว่าแข่งประกวดนางามคุณได้ที่2ส่วนพี่น่าได้ที่1”นายอุนจิพูด”พวกแกมีหลักฐานหรอ” “มี”ฉันพูด “ก็มันอยู่ที่คุณไงครับกล้องนะ” “เดี๋ยวตำรวจก็จะมาค้นบ้านแล้ว”  “กะ…แกฆ่าพี่ฉันแกฆ่าพี่ฉันฉันรักพี่มาที่สุดในโลกมีแค่พี่คนเดียวที่เข้าใจฉัน” “ฉันไม่ได้ฆ่าพี่เธอนะเพที้สลับเรือฉันก็ไม่รู้เรื่อง” “แกฆ่าพี่ฉัน!แกฆ่าพี่ฉัน!” “เอาเป็นว่าฉันจะบอกอะไรให้ฟังนะ” ฉันพูดพร้อมหยิบโทรศัทพ์มาเปิดคลิป’ติ๊ด’ ‘บะ….เบรคใช่การไม่ได้’  ฉันหยุดวีดีโอที่ตรงนั้น                “เธอเห็นไหมพี่เธอนะยังไม่ได้แม้แต่จะจับเบรคเลยด้วยซ้ำพี่เธอรู้อยู่แล้วละเพที้พี่เธอเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอพยายามจะทำอะไรพี่เธอไม่อยากให้เธอฆ่าใครนะเพที้” “ไม่! ยัยนั้นเป็นคนฆ่าพี่ มันเป็นคนฆ่ามันเป็นฆาตกรร  มะ…ไม่จริง! ไม่จริง! ไม่จริง! มันไม่ใช่เรื่องจริง มันไม่ใช่เรื่องจริง  มันไม่ใช่เรื่องจริงพี่ฉันไม่ได้ฆ่าตัวตาย” ยัยเพที้ชี้หน้ายัยขาวแล้วนั่งย่อเขาแล้วบ่นพึมพำเหมือนคนบ้าประสาทเสีย(หรือเป็นจริงๆ)และแล้วยัยเพที้ก็ถูกจับไปที่สูญบำบัดส่วนพีน่าก็อยู่ดีกินดี”คดีนี้ก็จบแล้ว…เนอะ^_^ “นิยัยวีอาฉันมีอะไรจะบอกเธอ”จาบอกอารายอ้า(อายจุง) “หือ”ฉันตอบสั้นๆเหมือนไม่ค่อยอยากรู้(แต่อยากรู้มากค่า) “คือ….ฉัน” “ ≧~≦” “ฉันไม่ได้ชื่ออุนจินะฉันชื่อเอเจนท์กลัวเธอลืม:P”°□° ช็อกค่ะช็อก(อุสาคิดตั้งนานว่าจะพูดอาไร-_-)