มาแก้ไข 3 ปัญหาใหญ่ ที่กวนใจตอนเลือกคณะ..

            ช่วงนี้ พี่ลาเต้ ได้คุยกับน้องๆ หลายคน ทั้งทางบอร์ด มายไอดี หรือ Msn แต่ละคนที่ได้พูดคุย ตอบคำถาม ทำให้ พี่ลาเต้ รู้สึกได้เลยว่า น้องๆ เครียดมากๆ เกี่ยวกับการเลือกคณะในปีนี้.. พี่ลาเต้ เห็นแล้วไม่สบายใจเลยครับ..

            ใจความสำคัญที่จับใจความได้จากการคุยกับน้องๆหลายคนคือ  น้องต่างๆ ไม่ค่อยมั่นใจในการเรียงอันดับ เพราะคะแนนน้อย  บางคนก็ยึดติดกับสถาบันมากเกินไปจนทำให้กดดัน และเครียด หรือบางคนก็ยังไม่รู้ตัวเองเลยว่าชอบอะไร แล้วจะเรียนอะไร..

             นับจากวันนี้คงเหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็จะหมดเขตการรับสมัครยื่นคะแนนแอดมิชชั่นเลือกคณะกันแล้วนะครับ พี่ลาเต้ ก็เลยอยากมาให้ข้อคิดน้องๆ ในการแก้ปัญหาต่างๆ ที่น้องๆ กำลังเครียดกันอยู่ ในช่วงโค้งสุดท้ายของการตัดสินใจยื่นคะแนนในครั้งนี้..โดย พี่ลาเต้ จะขอแยกปัญหาออกเป็น 3 ปัญหาใหญ่ๆ ดังนี้นะครับ..

พทำยังไงไม่มั่นใจ คะแนนมันน้อยพ

            คะแนนจะน้อย จะขี้เหร่ขนาดไหน ก็อย่าเพิ่งหมดกำลังใจไปเสียก่อน เพราะการที่เราจะติดหรือไม่ติด ในคณะที่อยากเรียนนั้น มันอยู่ที่การจัดเรียงอันดับ.. แต่เท่าที่ดูจากคะแนนต่ำสุดของปีที่ผ่านมา น้องๆคนไหนที่มีคะแนนตั้งแต่ 3500 ลงไป ก็ต้องทำใจเลยนะครับ.. เพราะโอกาสที่น้องๆ จะติดในมหาวิทยาลัยรัฐบาลอาจจะมีน้อย ถึงน้อยที่สุด.. โดยน้องๆ คนไหนที่คะแนน 3500 ลงไป อันดับที่ 4 พี่ลาเต้ แนะนำให้เลือกใส่มหาวิทยาลัยเอกชนไว้เลยครับ.. เพราะโอกาสที่จะติดจะมีเยอะกว่า..

             แต่สำหรับน้องๆ ที่คะแนน 3500 อัพขึ้นไป.. ช่วงโค้งสุดท้ายนี้ก็เปิดระเบียบการดูเลยนะครับ ว่ามีคณะไหน สถาบันไหน ที่คะแนนพอที่จะไปกับเราได้.. โดยคะแนนจะห่างมาก หรือห่างน้อยนั้น ก็มีวิธีการดูครับ โดยให้ไปดูว่า คณะที่เราเลือกนั้นใช้คะแนนวิชาอะไร ซึ่งหากคณะที่น้องๆ เลือกใช้คะแนนวิชาภาษาไทย อังกฤษ และวิทยาศาสตร์ A-Net ก็ฟันธงได้เลยว่า ปีนี้คะแนนมีทีท่าจะต่ำลงแน่นอน เพราะวิชาเหล่านี้คะแนนมีนลดลงจากปีที่แล้ว.. คราวนี้โอกาสที่คนคะแนนน้อยๆ จะลุ้นก็คงมีบ้างนะครับ..

 

 

            เมื่อดูรายละเอียดต่างๆ ทั้งหมดแล้ว คราวนี้น้องๆ ก็มาจัดเรียงลำดับทั้ง 4 อันดับเลยนะครับ...พี่ลาเต้ ขอแนะนำว่าควรจะเลือกทั้งหมด 4 อันดับนะครับ เพื่อรักษาสิทธิ์ของเรา.. โดยการเรียงนั้นก็เหมือนเดิมตามที่แนะนำบ่อยๆ คือ ให้น้องๆ เรียงตามความชอบ อย่าเรียงตามคะแนน เพราะน้องๆ จะได้คณะนั้นหรือไม่ อยู่ที่คะแนน ไม่ได้อยู่ที่อันดับ และเมื่อเรียงคณะเสร็จแล้ว.. ก็เป็นธรรมดาของมนุษย์เราที่จะต้องกลัว ไม่มั่นใจ หรือคิดวิตกกังวล ซึ่งน้องๆก็หาทางแก้ไขโดยการนำไปให้ผู้รู้ได้ดู และขอคำปรึกษา อย่างเช่นอาจารย์แนะแนว

            หรือที่เว็บเด็กดี ซึ่งก็มีพี่ๆ รอให้คำปรึกษาเรื่องการจัดเรียงอันดับให้กับน้องๆอยู่.. แต่ก่อนที่จะไปปรึกษา พี่ลาเต้ แนะนำก่อนว่า น้องๆ ต้องมีธง มีจุดยืนของตัวเองก่อนนะครับ เพราะหากไม่แน่นอนในตัวเองแล้ว.. ไปปรึกษา เจอคำแนะนำอย่างโน้น อย่างนี้ จะยิ่งทำให้น้องๆ สับสน และไม่มั่นใจมากขึ้น.. แต่สำหรับ พี่ๆ ที่มาให้คำปรึกษาในเว็บเด็กดี พี่ลาเต้ ก็ขอโฆษณาหน่อยว่า พวกพี่ๆ เขาให้คำแนะนำอย่างนี้มาหลายปีแล้วครับ ซึ่งแต่ละคนต่างผ่านประสบการณ์ และจะมีคำแนะนำ พร้อมการเปรียบเทียบให้กับน้องๆ ได้เห็นดีทีเดียว..เพียงแค่นี้ หากคะแนนน้อยๆ ก็คงจะมีกำลังใจมากขึ้นใช่ไหมครับ..

พอยากเรียนสถาบันที่มีชื่อพ

            อีกเรื่องหนึ่งที่เป็นสาเหตุให้น้องๆ ได้เครียดไม่แพ้กัน นั้นก็คือ การอยากเรียนในสถาบันดังๆ ที่มีชื่อเสียง ซึ่ง พี่ลาเต้ จะบอกว่า การที่เราได้เรียนในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงดังๆ ก็ดีเหมือนกัน [หากเราเลือกได้]  แต่สำหรับคนที่เลือกไม่ได้  พี่ก็อยากแนะนำว่า ใจความสำคัญ และความสุขในการอยู่ในมหาวิทยาลัยนั้น มันไม่ได้อยู่ที่ชื่อเสียง มันอยู่ที่กิจกรรม รุ่นพี่ รุ่นน้อง อาจารย์ และเพื่อนๆ

             บางมหาวิทยาลัยชื่อเสียงดีมาก แต่ระบบรุ่นพี่ รุ่นน้องไม่ดีเอาเสียเลย.. ความใกล้ชิด สนิทสนมกับอาจารย์ก็ไม่มี ซึ่งหากเป็นอย่างนี้อยู่ก็ไม่มีความสุข.. แต่บางมหาวิทยาลัยชื่อเสียงอาจไม่ดังนัก แต่ระบบกิจกรรม ความอบอุ่น มิตรภาพดีเยี่ยม ซึ่งก็จะสร้างความสุขให้ผู้เรียนอย่างเราไม่น้อย..

             พี่ลาเต้ อยากให้น้องๆ คิดซะว่า ในช่วงชีวิตหนึ่ง เราจะอยู่ในวัยเฟรชชี่ซักกี่ครั้ง..และมหาวิทยาลัยแห่งนั้นตอบสนองเรื่อง เฟรชชี่ น้องใหม่ กิจกรรม ความสัมพันธ์ ความใกล้ชิด ความอบอุ่นระหว่างอาจารย์ รุ่นพี่ รุ่นน้อง เพื่อนได้ดี และเต็มที่มากน้อยแต่ไหน.. บางมหาวิทยาลัยอาจารย์มัวแต่ทำเรื่องเลื่อนขั้นตัวเอง บางสถาบันรุ่นพี่เอาแต่จะโชว์พาวเวอร์ หรือบางคณะเพื่อนๆมีแต่อวดอ้าง ไม่จริงใจต่อกัน..

             อย่างที่มหาวิทยาลัยราชภัฏ และมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล พี่ลาเต้ ขอบอกว่าสังคมของ 2 สถาบันนี้ดีมากๆ.. อาจเป็นเพราะส่วนใหญ่มีแต่เด็กต่างจังหวัดเรียนเป็นส่วนใหญ่  อีกทั้งบางคนก็ฐานะแบบพอเพียงไม่เน้นวัตถุนิยม สังคมใน 2 สถาบันนี้เลยมีแต่ความจริงใจ อบอุ่น และมิตรภาพ... [พี่ลาเต้ เล่าจากประสบการณ์ตรงที่เห็นมา]..

             ดังนั้น พี่ลาเต้ เลยขอให้น้องๆอย่ายึดติดกับคำว่าสถาบันนั้นมากเกินไป.. บางแห่งไม่อยากเข้า บางแห่งไม่ดัง แต่พี่ลาเต้ เชื่อว่าทุกแห่งมีศักดิ์ สิทธิ์ที่เท่าเทียมกัน และเมื่อเราเข้าเป็นส่วนหนึ่งในนั้น เราจะรัก และภูมิใจในสถาบันนั้นเองครับ..

พหากยังไม่รู้ตัวเอง จะทำยังไงพ

            น้องๆ คนไหนที่เกิดปัญหานี้กับตัวเอง ถือว่าเป็นปัญหาใหญ่สุดเลยนะครับ.. หากถึงตอนนี้แล้วยังไม่รู้ตัวเอง โดยหลายคนบอก พี่ลาเต้ มาว่า จะเรียนคณะไรก็ได้ไปก่อน 1 ปีเพื่อให้รู้จักตัวเองว่าชอบอะไร แล้วค่อยมาซิ่ลทีหลัง ซึ่ง พี่ลาเต้ ไม่เห็นด้วยเลยครับ.. เพราะ พี่ลาเต้ อยากให้น้องๆเรียนเพื่อให้จบ เพื่อพัฒนาตนเอง ไม่ใช่เรียนมาเพื่อหวังที่จะซิ่ล มันเสียเวลา และเสียเงินไปเปล่าๆ ด้วยครับ.. แต่หากว่าเรียนไปแล้วมันไม่ใช่จริงๆ จะซิ่ลก็ไม่ว่ากัน ไม่ใช่คิดจะซิ่ลตั้งแต่เลือกคณะเรียน..

            ส่วนน้องๆ คนไหนที่ไม่อยากซิ่ล และอยากจะรู้ความชอบของตัวเอง ก็มีทางแก้ไขอยู่หลายทาง  เช่น ลองหาคำถามจิตวิทยาในการค้นหาตัวเอง ลองหาความชอบจากนิสัยการดูทีวี ฟังวิทยุของเรา โดยมีข้อแม้ว่าน้องๆ จะต้องไม่โกหกตัวเอง.. ขอย้ำนะครับว่า น้องๆ จะต้องไม่โกหกตัวเอง..

            เพราะมีน้องที่รู้จักคนหนึ่ง ไม่อยากเรียนคณะนิเทศศาสตร์ แต่พอดูที่นิสัย โอ้โห้ พูดเก่ง เรียนเก่ง กล้าแสดงออก และความสามารถโดดเด่นด้วย แต่ต้องมาหลอกตัวเองเพราะไม่อยากเรียนในคณะนั้น.. ซึ่งผลสุดท้ายก็หลอกตัวเองไม่สำเร็จ ต้องซิ่ลมาเรียนคณะนิเทศศาสตร์อยู่ดี และรู้สึกว่าเรียนแล้วจะมีความสุขด้วยครับ เพราะมันเป็นสิ่งที่ถนัด และเป็นความชอบของตัวเอง..

 

 

            ดังนั้น น้องๆ คนไหนที่ยังไม่รู้จักตัวเอง สิ่งที่ง่ายที่สุดคือ ลองหาความชอบ ความถนัดของตัวเองจากนิสัย ง่ายๆ แค่เพียงดูว่าเราชอบดูรายการอะไร อ่านหนังสือแบบไหน ที่สำคัญอย่าหลอกตัวเอง แค่นี้น้องๆก็ จะรู้ถึงความชอบ และความถนัดของตัวเองมากขึ้นครับ..

             เป็นยังไงบ้างครับกับ 3 ปัญหาหลักๆ ในการตัดสินใจเลือกคณะในครั้งนี้ พี่ลาเต้ ขอให้การตัดสินใจในครั้งนี้เป็นการตัดสินใจของตัวน้องๆ เองนะครับ.. เมื่อตัดสินใจแล้ว ก็ขอให้มั่นคง อยากไปหลง หรือวิตกไม่มั่นใจในคำพูดของคนอื่นๆ

             ให้น้องๆ ทุกคนมีจุดยืน และตั้งหน้า ตั้งตา ตามความฝันของตัวเอง เพื่อให้ถึงวันที่เราเรียนจบรับพระราชทานปริญญาบัตร ใส่ชุดครุยแสนสง่าถ่ายรูปกับพ่อแม่ อย่างภาคภูมิใจ.. และเมื่อถึงวันนั้น น้องๆทุกคนจะรู้ว่าความสุขที่แท้จริงในการศึกษาคืออะไร..