... วันพ่อเพิ่งผ่านไป
แล้วใครหลายๆคนก็มีพ่อที่เรารัก
- - แล้วเราทุกคน... ย่อมมีพ่อหลวงที่เรารักและห่วงใยท่าน
ขอพระองค์ทรงหายจากพระอาการประชวรเร็ววัน...
... เพราะพวกเรา พสกนิกรชาวไทยทุกคน - -
เป็นห่วงพระองค์... เป็นห่วงประเทศชาติ...
... เป็นห่วงผืนดินแห่งประเทศไทย
-------------------------------------------------------------------------------------------------
... ใครๆก็รู้ว่าในหลวงทรงพระประชวรมาหลายหนแล้ว
... แต่คนไทยกลับยังทะเลาะกันเอง
- - แล้วเกิดเรื่องราวต่างๆที่ทำให้ท่านไม่สบายใจ
กับประเทศของพระองค์
... ผมคิดว่า... อย่างน้อย
สิ่งเดียวที่เราจะช่วยให้พระองค์มีความสุขได้
... คือ สามัคคีกัน ... รักกัน เหมือนแต่ก่อน
ของขวัญวันพ่อปีนี้... ประชาชนคนไทยเริ่มต้น
ทำความดีเพื่อพ่อหลวงของเรากันเถอะครับ
... แล้วพ่อของเราจะภูมิใจในตัวเราทุกคน
หลังจากนั้น
... ก็กลับมาหาพ่อของตัวเอง
หมายถึงพ่อของผมน่ะครับ พ่อที่เป็นแฟนกับแม่น่ะ (สามี - ภรรยากันน่ะครับ)
- - ปีนี้เป็นปีการศึกษา 2552 แล้วพ่อของผมก็ได้เป็นพ่อดีเด่นของห้องครับ
จากการคัดเลือก หรือ เสนอตัวก็ไม่ทราบเหมือนกัน...
... แต่พ่อเป็นพ่อมาเกือบ 27 ปี... ยังไม่เคยเป็นพ่อดีเด่นเลย
ผมก็เลยอยากให้ท่านรู้ แล้วก็ภาคภูมิใจได้ว่า อย่างน้อย
พ่อก็ทำให้ลูกเป็นคนดีได้
... นั่นคือ ท่านประสบความสำเร็จในการเป็นพ่อแล้วล่ะครับ
เพื่อนๆทุกคนอาจจะมีโอกาสไม่เหมือนกัน...
.. ที่จะทำให้พ่อของเราภาคภูมิใจ
- - อย่างน้อยก็ไม่ทำให้ท่านเดือดร้อน
... หรือแม้แต่บางคน ... อาจไม่โอกาสทำอะไรดีๆให้พ่อเห็นเลยก็ได้...
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่รู้ว่าใครหลายๆคนจะเป็นเหมือนผมหรือเปล่านะครับ...
... เวลาที่นึกถึงพ่อกับแม่ ... มักจะนึกถึงแม่ก่อน
เพราะว่าท่านใจดีกว่า... เข้าใจเรามากกว่า
... แต่พอนึกถึงพ่อแล้วจะนึกถึงตอนที่ท่านดุ... ตอนที่ท่านสอนเรา
ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นอะไรที่ท่านอยากให้เราเติบโตมาเป็นคนดี
... แต่ก็อดใจไม่ได้ที่จะแสดงความไม่พอใจแล้วก้าวร้าวออกมา
... แต่พ่อก็เป็นพ่อของเรา
ผู้ชายเวลาที่แสดงความรักอะไรออกมา บางทีก็ไม่ได้นุ่มนวล
... หรือ เข้าใจเรามากนัก
... แต่ทุกความคิดของคนที่เป็น"พ่อ" แน่นอนว่า ต้องการให้ทุกสิ่งทุกอย่าง
... สิ่งดีๆกับเรา
... แล้วบางครั้ง การให้อภัยกัน ... พูดคุยกัน...
... ไม่ได้ทำให้เราสบายใจฝ่ายเดียวนะครับ
พ่อของเราจะได้รู้สึกว่า ท่านไม่ได้ถูกตีตัวออกห่างจากลูกของตัวเอง
... พอท่านเริ่มอายุมากขึ้น
เขาเรียกว่า "วัยทอง" ใช่มั้ยครับ
... คนที่อายุช่วงนี้ จะเริ่มคิดมาก...
แล้วบางครั้งก็น้อยใจเป็น อารมณ์แปรปรวน
... แทบจะพร้อมๆที่เราเป็น "วัยรุ่น"
อารมณ์ก็แปรปรวนเหมือนกันเลย...
เลยมีทะเลาะกันบ้าง ไม่เข้าใจกันบ้าง...
- - ผมเคยเป็นนะครับ
แล้วก็คอยนึกถึงหลายๆเรื่อง
... ตอนที่ท่านป้อนข้าว อาบน้ำให้
... ตอนที่ท่านพาไปซื้อของ กินข้าว
... ตอนที่ท่านยิ้มเมื่อเราประสบความสำเร็จ
... ตอนที่ท่านเสียใจ เมื่อเราทำผิด
แล้วบางที เมื่อผมเริ่มที่จะทำอะไรที่ไม่ถูก... ผมก็จะคิดถึงหน้าของพ่อ
... ตอนที่ท่านสอนเราไว้
"อย่าทำแบบนี้อีกนะ"
... มันจะกลัวหัวหดขึ้นมาทันทีเลยครับ
... น่าแปลกที่เรื่องราวของพ่อ ยิ่งใหญ่
แต่พูดออกมาได้ไม่หมด
... พ่อของผมแม้ว่าจะจบการศึกษาไม่สูงเท่ากับพ่อของคนอื่น
... แต่อย่างน้อยท่านก็ทำหน้าที่ของพ่อได้สมบูรณ์แบบที่สุดแล้วตรงนี้
... เลี้ยงพี่สาวของผมจนเรียนจบแล้วทำงาน
พี่ชายของผมก็จะขึ้นปี 4 แล้ว
... ส่วนผมก็เติบโตมาเป็นวัยรุ่น
ที่พร้อมจะทำประโยชน์ให้ประเทศชาติต่อไปได้...
... อย่างน้อยเราก็ทำตรงนี้ของเราให้ดีที่สุด
ไม่ใช่ว่าแค่เพื่อตัวเอง
... แต่เพื่อพ่อของเรา
... ที่หวังจะได้ให้เราเติบโต
- - เป็นต้นไม้ต้นใหญ่ต้นหนึ่งที่พร้อมจะชูกิ้งก้านสูงเด่นอยู่เสมอ...
-------------------------------------------------------------------------------------------------
... แต่บางคนไม่มีโอกาสแบบนั้น
ผมเคยคิดนะครับว่า
... ถ้าเป็นแบบนั้น
อะไรหลายๆอย่างก็คงขาดหายไป...
... แล้วผมก็พบว่า
มันคงไม่อยากที่จะใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่มีเขา
... แค่บางครั้งเมื่อเราล้มลง
มือที่คอยประคองอาจจะเหลือน้อยลง
... ความบกพร่องในหัวใจอาจโดนสะกิดออกมา
กลายเป็นแผลในหัวใจไปก็ได้...
อย่าร้องไห้กับความอ่อนแอในหัวใจที่เราสร้างมันขึ้นมาเอง
... แม้ว่าต้นไม้จะไม่มีกิ่งคอยมาดามไว้
... แต่บางครั้งเราก็ต้องสู้ต่อไป
... เติบโตต่อไป แม้จะมีโค้ง มีงอ มีพลาด มีผิดบ้าง
อย่าลืมว่า... เราไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกนี้
... แล้วถนนทุกเส้นทาง
ยังยอมรับเราทุกคนเสมอ...
-------------------------------------------------------------------------------------------------
แล้วทุกคน... หลายๆคนที่อยู่ตรงนี้
... ผมเชื่อว่า พวกคุณยังมีพ่ออยู่
... ผมเชื่อว่า ในละครน้ำเน่า ก็ยังมีในชีวิตจริง ที่เรา ทะเลาะกับพ่อ...
แบบที่คิดว่าไม่มีวันที่จะให้อภัยเขา
... ผมเชื่อว่า ไม่มีพ่อคนไหน ไม่รักลูกของตัวเอง
... และผมคิดว่า... ยิ่งเราโตมากขึ้นเท่าไหร่
เราก็ยิ่งห่างไกลจากครอบครัวของเรามากเท่านั้น
... บางทีคนที่อ่านบทความนี้อาจจะไม่ใช่แค่นักเรียนมัธยมที่
ยังอยู่กับครอบครัวที่แสนอบอุ่น
... แต่ก็มีคนทำงาน... หรือแม้แต่ผู้ใหญ่
ที่กลายเป็นพ่อเป็นแม่คนไปอีกทอดหนึ่งแล้ว
- - ซึ่งพวกเขาเหล่านี้กลับมาสร้างครอบครัวของตนเอง
แล้วบางทีก็ลืมนึกถึง...
... จุดเริ่มต้นของเรา
เมื่อหลายปีก่อน
... ที่ก่อนที่เราจะเป็นต้นไม้ต้นใหญ่
ให้ร่มเงา สิ่งมีชีวิตอันแสนมีค่าอื่นๆต่อไป
... เราเคยมี... ต้นไม้ต้นใหญ่
ที่ให้ร่มเงาเราเช่นกัน
... บางที ถ้าไม่มีพวกเขาในวันนั้น
ก็ไม่มีเราในวันนี้
... นึกถึงพวกเขา
ระลึกถึงเรื่องราวต่างๆอีกมากมายที่เคยเกิดขึ้น
... บอกรักท่าน... ถ้าคุณยังมีโอกาส
- - ผมรักพ่อครับ ... ~
โด่ง ลูกพ่อ...
ความคิดเห็น
...ข้างล่างเว้นไว้ให้เติม??
อ่านแล้วซึ้งจัง
รู้สึกรักมาป๊าขึ้นมามากมาย
ถึงจะผ่านวันพ่อไปแล้ว
แต่ว่าความรักระหว่างพ่อลูกจะอยู่กับเราตลอดไป
พี่โด่งเขียนยาวมาก
แต่อ่านทีไร จับใจทุกที ^^