ที่เห็นชัดเลยคือ เราเป็นพวกเพอร์เฟคชั่นนิสต์ เขียนอยู่นั่น แก้อยู่นั่น บางทีเยอะจนรำคาญตัวเอง แต่ทั้งหมดก็เพราะเราไม่อยากให้คนที่อ่านงานเรา แล้วเขารักในตัวอักษรของเราต้องผิดหวังกับการรอ หรือคาดหวัง แต่นั่นแหละ สุดท้ายมันคือดาบสองคมที่ทำให้เราเคี่ยวเข็ญกับตัวเองเพื่อให้ได้งานที่ดีที่สุด แต่อีกด้านคือ มันทำให้เป็นพวกย้ำคิดย้ำทำ จนสุดท้ายหลายครั้งเกิดความเบื่อหน่าย และต้องใช้พลังอย่างมากที่จะลุกขึ้นมาสู้กับมันใหม่ T T 

เราออกจะแตกต่างจากบทความข้างบนนิดนึง ตรงที่วางแผนก่อนเขียน

เราชอบวางแผนนะ แต่ก็ไม่ค่อยได้วางอะไรมาก สุดท้ายเลยวางแค่พล็อตหลัก พล็อตย่อย ด้นสดค่ะ แล้วสุดท้ายในระหว่างด้นสดนี่แหละ อยู่ๆ ไอเดียมันก็มาเอง^^ 

มีความ "น้อย" ในตัวเองค่ะ

คือหัวโล่ง บางครั้งก็คิดพล็อตไม่ออก บางครั้งจ้องหน้าคอมนานมากแต่นิยายไม่กระดิก บางทีก็น้อยจนกลายเป็นศูนย์ ( งานไม่เดินเลยค่ะ ) 555+

บางครั้งก็ความคิดตันไม่รุ้จะเเต่งอะไรลงไปเลย หาอะไรที่ทำให้ความคิดผุดขึ้นมาอย่างฟังเพลงพอได้ไอเดียแล้วถ้าไม่จดไว้เราก็จะลืมเป็นอย่างนี้ประจำเลยเวลาไปไหนเลยพกโน๊ตไปทุกที่คิดอะไรได้เจ๋งๆก็จดให้หมด 

ที่เห็นชัดเลยคือ เราเป็นพวกเพอร์เฟคชั่นนิสต์ เขียนอยู่นั่น แก้อยู่นั่น บางทีเยอะจนรำคาญตัวเอง แต่ทั้งหมดก็เพราะเราไม่อยากให้คนที่อ่านงานเรา แล้วเขารักในตัวอักษรของเราต้องผิดหวังกับการรอ หรือคาดหวัง แต่นั่นแหละ สุดท้ายมันคือดาบสองคมที่ทำให้เราเคี่ยวเข็ญกับตัวเองเพื่อให้ได้งานที่ดีที่สุด แต่อีกด้านคือ มันทำให้เป็นพวกย้ำคิดย้ำทำ จนสุดท้ายหลายครั้งเกิดความเบื่อหน่าย และต้องใช้พลังอย่างมากที่จะลุกขึ้นมาสู้กับมันใหม่ T T 

เยีี่ยมครับ 

"มีความเป็นเพอร์เฟ็คท์ชั่นนิสต์" อันนี้ตรงมากกกกกกกกกกก

เป็นจำพวกที่เขียนไม่ออก สับสนในตัวเอง ซึ่งมันไม่ดีเลยทำให้ผลงานล่าช้า ติดตามทุกคำแนะนำที่พวกพี่ๆเอามาให้แล้วตอนนี้กำลังนำมาปรับใช้อยู่ค่ะ 

มีความ "น้อย" ในตัวเองค่ะ

คือหัวโล่ง บางครั้งก็คิดพล็อตไม่ออก บางครั้งจ้องหน้าคอมนานมากแต่นิยายไม่กระดิก บางทีก็น้อยจนกลายเป็นศูนย์ ( งานไม่เดินเลยค่ะ ) 555+

มีความขี้เกียจสันหลังยาว...คือ ขี้เกียจคิด ขี้เกียจเขียน//โดนรุมกระทืบ 555

พูดไม่ออกจุกในอก..

เพอร์เฟ็กชั่นนิสต์เลยค่ะ... ช่วงแรกๆอ่านทวนตอนซ้ำแล้วแก้อยู่นานมาก แต่ก็ดีค่ะเพราะรู้สึกว่างานเขียนเราละเอียด บางทีเขียนไปแล้วห้าหกตอนแล้วเกิดจับจุดผิดได้ในตอนที่หนึ่งก็วกกลับมาแก้บทในตอนที่หนึ่งใหม่อีก (เป็นสาเหตุหนึ่งที่เราชอบเขียนตุนก่อนลงในเว็บ ตุนไม่ถึงห้าตอนไม่ลงเว็บเด็ดขาดเลยค่ะ TT)

พอหัดเขียนไปได้สักพักก็เริ่มปรับตัวดีขึ้น แม้จะยังชอบอ่านทวนซ้ำจับจุดผิดตัวเองอยู่ก็ตาม แต่ก็ไม่ได้เคร่งเท่าตอนเขียนช่วงแรกๆแล้วค่ะ สบายใจขึ้นเยอะ พออารมณ์ดีขึ้น รู้สึกว่าจะเขียนไวขึ้นด้วย 5555

แปลว่าทุกวันนี้มีความเป็นเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์สินะ

แต่ดูเหมือนจะเป็นด้านลบด้วย เพราะแก้วนอยู่นั่นแหละ 5555

แก้ยังไงก็ไม่ถูกใจสักที 

มีความสลอต ฮ่าๆๆ

เราออกจะแตกต่างจากบทความข้างบนนิดนึง ตรงที่วางแผนก่อนเขียน

เราชอบวางแผนนะ แต่ก็ไม่ค่อยได้วางอะไรมาก สุดท้ายเลยวางแค่พล็อตหลัก พล็อตย่อย ด้นสดค่ะ แล้วสุดท้ายในระหว่างด้นสดนี่แหละ อยู่ๆ ไอเดียมันก็มาเอง^^ 

อย่าด้น ยกเว้นเป็นคนมีความสามารถพิเศษจริงๆ

บางครั้งก็ความคิดตันไม่รุ้จะเเต่งอะไรลงไปเลย หาอะไรที่ทำให้ความคิดผุดขึ้นมาอย่างฟังเพลงพอได้ไอเดียแล้วถ้าไม่จดไว้เราก็จะลืมเป็นอย่างนี้ประจำเลยเวลาไปไหนเลยพกโน๊ตไปทุกที่คิดอะไรได้เจ๋งๆก็จดให้หมด 

มีความ...ทุกข้อเลยค่ะ T_T