จากคะแนนเจ็ดวิชาของเด็กซิ่วสู่การให้กำลังใจน้องๆ
หวัดดีน้องๆ พี่เองจ้า อยู่คณะวิทยาศาสตร์ วัสดุศาสตร์ ย้ำ "คณะวิทยาศาสตร์" ปีสองแล้ว (ถ้าเอาตามรหัส แต่ปีหนึ่งตามที่ลงทะเบียน) ขอด่าตัวเองเลยว่าสารเลวมาก!!! ทันทีที่รู้คะแนนสอบเจ็ดวิชาสามัญอาการนี้เลยจ้า 
ดูพี่เป็นอุทาหรณ์แล้วอย่าเอาเป็นแบบอย่างนะครับ
ใครบอกพี่ว่าพี่ไม่พยายาม พี่ไม่เถียงนะ แต่พี่อยากบอกแค่ว่า พี่เองก็ใช่ว่าจะปล่อยให้วันๆ ผ่านเลยไป พี่ก็นั่งคิด นั่งทำข้อสอบอยู่เหมือนกัน ทุกครั้งก่อนนอนพี่ก็สวดมนต์นะ ขอพรให้ชาตินี้ได้เป็นหมอทีเถอะ จะได้ช่วยคนอื่นบ้าง บางทีพี่ก็ฝัน ฝันว่าพี่สอบติด ฝันว่าพี่ได้ทำงานที่พี่อยากทำ แต่พอตื่นมา...พี่เสียดายที่มันเป็นแค่ “ความฝัน”
ถ้าถามพี่ว่าซิ่วมากี่รอบแล้ว? “สองจ้ะ” รวมๆ กับตอนม.6 นี่ก็สามรอบแล้ว (รอบแรก ไม่ติด รอบสองไม่สอบสามัญ รอบสามก็ยังไม่ติดแต่คะแนนอัพขึ้นนิดหน่อย) อายุก็ปาไป 20 แล้ว แต่พี่จะหยุดไหม? ไม่ครับ ถึงพี่จะอายุห้าสิบตอนติดแพทย์พี่ก็จะใช้เวลาสิบปีที่เหลือ (ก่อนปลดฯ) ทำหน้าที่พี่ให้ดีที่สุด
พี่ไม่ใช่คนเก่ง (แน่นอนพี่ไม่ขยันด้วยมั้ง?) แต่พี่มีฝันนะ พี่จะไม่ยอมละทิ้งมันไปหรอก ถึงพี่ไม่เก่ง พี่ว่าสักวันพี่ต้องเก่งได้ ถึงพี่ไม่ขยัน วันนี้พี่รู้แล้วว่าทุกวันมันมี 24 ชั่วโมง มี 1440 นาที มี 86400 วินาที พี่เห็นแล้วแหละว่า ถ้าพี่ขยันมันสักอย่างน้อยๆ วันละ แปดชั่วโมง หนักเอาเบาสู้กับวิชาสามัญ พี่จะทำได้ไหม? ต้องได้สิ ใช่ไหม? ใช่ไหม? ถามว่าสำนึกหรือยัง ที่จ่ายไปค่าใช้จ่ายไม่ใช่ถูกๆ นะ (ค่าสอบ ค่าหนังสือ บลาๆๆ) พี่สำนึกผิดแล้วครับลูก แต่เงินพวกนั้นพี่ไม่เคยเดือนร้อนพ่อแม่นะ พี่เก็บเงินเอง ทำงานเอง อดข้าว อดขนมเก็บไว้เอง พ่อแม่พี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่สอบ จนวันนี้คะแนนออกพี่ถึงโทรฯ ไปบอกท่าน “อย่างละเอียด” ซึ่งท่านๆ ก็เข้าใจ แม้ว่าพ่อแม่พี่จะบอกว่า “ไม่เป็นไร” แต่สำหรับพี่ พี่มั่นใจว่าคำนั้นหมายถึง “เสียดายเงินที่ส่งให้ไปเรียน ดันเอาไปเล่น” พี่ขอโทษพวกท่านแล้วครับ
ที่มาครั้งนี้ ก็เพื่อจะมาบอกว่า น้องๆ ที่พลาดหวังครั้งนี้ อย่าเสียใจจนทำให้อนาคตเราพังไป น้องๆ ที่สมหวังพี่ขอแสดงความยินดีด้วย (ว่าที่รุ่นพี่ พี่เลี้ยง อาจารย์ของพี่) สำหรับ O-NET ที่จะสอบในอีกไม่กี่วันนี้ พี่มาเป็นกำลังใจให้ไง
อดทนอีกนิดนะครับน้อง ยอมเสียสละเวลาพักผ่อนของตนเองอีกสักหน่อย มันเป็นการสอบแค่ครั้งเดียวในชีวิต พยายามเอาจริงกับมันสักครั้งนะ มันยาก มันเยอะ มันหนัก พี่รู้ เพราะพี่ผ่านมาแล้ว แต่กับ O-NET นั้น ถ้าน้องพลาด น้องแก้ไขมันไม่ได้อีกแล้วนะครับ ส่วน GAT/PAT ที่จะถึงนี้ก็พยายามเข้า สนามสุดท้ายแล้ว (ถ้าไม่ซิ่ว) พี่เชื่อว่าถ้าน้องพยายามอีกนิดหนึ่ง ข้อสอบรอบนี้ต้องไม่ยากเกินไปแน่นอนครับ สู้ๆสุดท้ายพี่ขอใช้พื้นที่นี้ระบายความในใจด้วย ใครไม่อยากอ่านข้ามไปเลย เดี๋ยวห่อเ่ยวเปล่าเปลี่ยวหัวใจเข้าไปใหญ่ ฮ่าๆๆ
***********************************************************************
คำเตือน อย่าอ่าน เพราะส่วนนี้อาจทำร้ายจิตใจท่านได้ ๕๕
ถึงอาจารย์ พ่อแม่ พี่น้อง ญาติมิตร ผู้มีพระคุณและผืนแผ่นดินไทย ผมขอขมาลาโทษจากเหล่าคุณครูอาจารย์ทั้งหลายที่เป็นศิษย์ที่ดีให้ครูภาคภูมิใจไม่ได้ ผมรู้สึกผิดมากครับ สองปีผมสูญเงินไปเป็นหมื่นๆ ได้แล้ว แต่ผมทำให้พ่อแม่สบายใจไม่ได้ ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนดีละตอนนี้ ๕๕ มันก็เจ็บปวดนะ สำหรับครอบครัว ผมเสียใจที่ทำให้ความหวังดับสูญไป สำหรับเพื่อนๆ ผมขออภัยที่ตัวเองทำได้แค่นี้ สำหรับน้องๆ พี่ๆ ญาติๆ ผมโทษที่เป็นตัวอย่างที่ดี เป็นแรงใจให้ไม่ได้ แต่สำหรับประเทศชาติและผู้มีพระคุณอันล้นพ้น ลูกขออภัยที่มิอาจเป็นหนึ่งในหลายๆ ล้านเพื่อสานต่อพระปณิธานอันดีงามในครั้งนี้ได้
แต่การที่ลูกล้มในครั้งนี้ลูกจะไม่เสียเวลาบ่นอิดออดหรือเสียเวลาประชดประชันด่าทอเส้นทางที่ลูกเดิน แต่ลูกจะขอลุกขึ้นใหม่ จำ แล้วปรับปรุงจากบทเรียนที่ลูกได้มา หวังเพียงว่าสักวันหนึ่ง ลูก...จะได้เป็นลูกของท่านและได้สานต่องานที่ท่านทำค้างไว้เพื่อประโยชน์รวมทั้งความสุขของปวงประชาอย่างเต็มที่และสมศักดิ์ศรี
PS. ขอให้ถือประโยชน์ส่วนตนเป็นที่สอง ประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์เป็นกิจที่หนึ่ง ลาภ ทรัพย์ และเกียรติยศจะตกแก่ท่านเอง ถ้าท่านทรงธรรมะแห่งอาชีพไว้ให้บริสุทธิ์ พระราชดารัส ในสมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุยเดชวิกรม
27 ความคิดเห็น
เป็นกำลังใจให้พี่ค่ะ พี่ใจสู้มากๆเลย นับถือค่ะ ^^
เด็ดมากเลยเพ่ เป็นกำลังใจให้คนที่มีฝัน ดีมากที่คิดบวก คิดถูกแล้วหล่ะที่อยากจะเป็นหมอเพราะถ้าล้มแล้วคิดจะทำร้ายตัวเอง จะไปช่วยคนอื่นต่อได้อย่างไร อย่าโทษตัวเองกับสิ่งที่ผ่านมาแล้ว อดีตเรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่ปัจจุบันก็คืออดีตของพรุ่งนี้แล้ว เดินต่อไป ตราบเท่าที่เรายังมีลมหายใจก็ขอเดินตามความฝันของตัวเราเองเนอะ เด็กซิ่วจงเจริญ 555
อ่านแล้วรู้สึกดีจัง มีเพื่อนแล้วเรา 555+
ไม่โทษใครเลยจริงๆ ตัวเองล้วนๆ
ภาษาไทย 72
สังคมศึกษา 26
ภาษาอังกฤษ 53.75
คณิตศาสตร์ 38
ฟิสิกส์ 48
เคมี 22
ชีววิทยา 45
การสอบครั้งนี้มันทำให้เราได้อะไรหลายๆ อย่างนะ ที่คิดว่าพร้อม จริงๆ แล้วไม่พร้อมเลยสักนิด
คะแนนที่เอามาโชว์ก็ไม่อายเลยนะ เพราะมันออกมาแบบนี้จริงๆ
ลุกขึ้นแล้วสู้ใหม่ ต้องทำได้สิ ปีหน้าเจอตรูแน่ 555+
PS. ~@ ถ้าทำแล้วสบายใจก็ทำ ถ้าทนไม่ได้ก็ลุยกันไป การเลือกทางเดินน่ะ...เลือกด้วยใจ ใช้ความรู้สึกจากหัวใจ @~
ปีหน้าน้องยังแค่ 21 นะ แต่พี่น่ะ ปีนี้ 22 แล้ว ขอระบายมั่ง อึดอัดพอสมควร
พี่กลัวมากหากสอบไม่ติด พี่อยากได้คณะ 6 ปีเหมือนกัน พี่เองมาจากสัตวแพทย์แล้ว 4 ปี แต่พี่ไม่ชอบ มันไม่ใช่
ที่บ้านเห็นว่าได้เป็นหมอแล้วนี่ ก็ให้ทนไป พี่ไม่ทนตั้งกะปีสองแล้วแต่ต้องอยู่ ทรมานมากเลยนะ
อยู่กับสิ่งที่ไม่ชอบ สังคมที่ไม่ชอบ งานที่ไม่ชอบ พี่เลยออกมา ตัดสินใจเองคนเดียวว่าพี่ต้องออก
ออกมาด้วย F หลายตัว W อีกบาน เกรดไม่ถึง 2
โดนด่าว่าเพราะโง่ ถึงต้องออก โดนพี่ชายซ้ำเติม โดนสายตาแปลกๆมองมาเวลาเราแต่งตัวอยู่บ้านเฉยๆทุกวัน สะกิดใจทุกครั้งที่เพื่อนพี่ชายแซวว่าจบมาจะได้ผ่าหมาออกจากปากพี่ชายพี่
พี่ผ่านคะแนนสามัญแบบฉิวเฉียดสักสองสามวิชา แต่มันก็ไม่น่าจะสู้น้องๆที่ผ่านการเรียนพิเศษและติวเข้มได้
ขนาดพี่เข้าสัตวแพทย์พี่ยังเข้าของเอกชน ถึงจะสอบตรงไป แต่ข้อสอบมันง่ายเว่อร์
โอเน็ตพี่ คะแนนรวมแค่ประมาณ 45% เกรดพี่ก็แค่ 2.8
ตอนนี้ยอมรับเลยเลยว่าพี่กลัว พี่เริ่มกังวล ฐานะพี่ก็ไม่ไหวที่จะไปอยู่เอกชนแล้ว
ถ้าพี่สอบไม่ได้ปีนี้ ปีหน้าพี่ก็อยากจะสอบใหม่ แต่คิดดูว่ากว่าพี่จะจบ อายุเท่าไหร่
ระหว่างที่พี่เรียนอยู่ มันก็ต้องมีแต่รายจ่าย ไม่มีรายได้ ในขณะที่เพื่อนพี่ทำงานกันหมดแล้ว
อดทุเรศตัวเองไม่ได้นะ กว่าวันที่พี่จะจบ คนในครอบครัวพี่จะอยู่ร่วมเฟรมถ่ายรูปรับปริญญาครบทุกคนมั้ยก็ไม่รู้
แต่พี่ก็จะไม่ท้อ พี่จะพยายาม 
เป็นกำลังใจให้เด็กซิ่วและน้องๆม.6 ทุกคน
ยิ้มเข้า ยิ้มกับปัญหา แล้วก็จะเจอแต่เรื่องดีๆ
แล้วเราจะไปด้วยกัน ^^
ขอบคุณพี่มากนะค่ะ กับกระทู้ดีๆ หนูเป็นกำลังใจให้และเชื่อค่ะ ว่า วันนั้นที่ความฝันของพี่ๆจะเป็นจริง^^
PS. ก็แค่คนไม่มีความสำคัญ
อายุเท่ากันเลยอ่ะ หัวอกเดียวกันเน้ออ  T T
แต่คะแนนเรายังพอลุ้น อยู่ แต่ถ้าเฟ้อก็เสร็จเหมือนกัน
เป็นกำลังใจให้นะ ^^
สู้นะ  อายุเท่ากันเลย  จะบอกว่าเราก็เจ็บมาเยอะ  สงสารพ่อแม่มากที่ปีแรกซิ่วไม่ติด  เพราะลงทุนกับเรามาเยอะเหลือเกิน  แต่ในที่สุดความพยายามของเราก็สัมฤทธิ์ผลแล้ว  มันต้องมีวันของนาย เชื่อสิ  !!  ถ้าจะฟังเพลงปลุกใจ แนะนำ  beginner ของakb48  นะ  มันปลุกใจเด็กซิ่วอย่างเรามากอ่ะ
เหมือนกันเลยครับ อายุเท่ากันเลย เราอยู่เภสัช
แต่ถ้าปีนี้ยังคะแนนไม่ถึงอีก ก็จะอยู่หออ่านอย่างเดียวละ
พี่คห 5 สู้ๆๆๆๆนะคะ
เราเกิด36 รหัส54 จบมอหกได้วิดวะ
ซื่วปีแรกได้เภสัช ไม่เรียน
ซิ่วปีสอง ได้รวม54กว่า แต่เลขได้28
ท้อ !เหนื่อย !เบื่อ เซ็ง !อยากตายไม่รู้จักกี่รอบ
ถามต่อ>>>ปีหน้าสอบมั้ย?
สอบต่อล้านเปอร์ !!!
ถ้าปีหน้าได้ก็จบตอน26
ในความรู้สึกเรา มันไม่แก่เลย
เพราะเรามั่นใจว่าเรารักอาชีพนี้
..หากคุณมีฝัน และไม่ยอมล้มเลิกมัน สักวันฝันนั้นจะกลายเป็นจริงเข้าสักวัน...
แต่อย่าถามต่อว่สเมื่อไหร่ เพราะคำตอบอยู่ที่ตัวเราเอง...
สู้เถอะครับ ทำต่อไป ซักวันจะเห็นแสงออร่าครับ
สู้ต่อนะคะ Success doesn't depend on your brain but your hreat.
เพื่อเห็นแก่วิถีทาง
ประเทศนี้ ยังมีคนไข้ที่นขาดโอกาสอีกมาก หมอก็มีน้อย
ฉนั้นอย่ายอมแพ้นะครับ เป็นกำลังใจให้ อนาคตมันต้องสวยงามแน่นอน ผมเชื่อแบบนั้น
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2556 / 11:57
ป้าขออวยพรให้ยอดนักสู้ทุก ๆ คนนะคะ ป้าเชื่อน้อง ๆ ทุกคนที่มีกำลังใจสู้ พร้อมที่จะเรียนหมอ
เมื่อเรียนจบมา คงจะมีอุดมการณ์ที่จะทำเพื่อสังคม ช่วยเหลือคนที่ด้อยโอกาส ให้ได้รับการ
ดูแลรักษาที่ดีกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ค่ะ
พี่เกิดต้นปี 35 ถ้าไม่ซิ่วคือติด กสพท ปี 53 แต่พี่ก็พยายามจนสำเร็จนะ พี่ติด กสพท ปี 55 รวมๆก็คือซิ่ว 2 ปี สู้ๆนะครับน้อง พี่ทำได้ น้องก็ต้องทำได้เช่นกันครับ ^^
ขอให้น้องๆไปอ่านกระทู้นี้นะ พี่โพสต์ไว้สองสามอาทิตย์ก่อน จะได้กำลังใจมากเลยครับ ^^
http://www.dek-d.com/board/view.php?id=2666095
หนูก้อเป็นเด็กซิ่ว (เกิดปลายปี 36) พี่สู้ๆนะ คนจิตใจดีๆแบบพี่ ถ้าลองได้เป็นหมอ พี่จะทำหน้าที่นี้ได้ดีกว่าพวกที่ไม่ต้องซิ่ว แต่จิตใจอ่อนแออีก ยังมีคนไข้อีกมากมายที่เค้ารอพี่อยู่ สู้ๆนะคะ ว่าที่ นศพ
สู้ๆ นะคับ อย่ายอมแพ้ !!!!!!!!!!!!! T^T
PS. Gaga เริด ! Emienm เท่ ! Katy Perry สง่า ! ใครจะเถียงมั้ย !!!
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?