ภาคภูมิใจ (?? ) คนไทยติดอันดับ 1 ของโลกในบทความของเว็บ http://listverse.com
วันนี้หาบทความ http://listverse.com ก็ได้ประหลาดใจเมื่อมีบทความหนึ่งที่คนไทยติดอันดับ 1 ฟังไม่ผิดหรอกครับ อันดับ 1 จริงๆ ที่ผ่านมาบทความอื่นๆ ไทยเรามักติดอันดับล่างๆ ตลอด แต่มาคราวนี้เป็นครั้งแรกที่ติดอันดับ 1
บทความที่แสนภาคภูมิใจ (เหรอ) ที่คนไทยติดอันดับ 1 ให้โลกระบือคือ 10 Horrifically Botched Executions
10 Horrifically Botched Executions หรือแปลเป็นไทยคร่าวๆ ว่า 10 อันดับกว่าจะตายในเวทีประหาร ซึ่งเป็นอันดับสุดยอดที่นักโทษตายอย่างทรมานขณะทำการประหารชีวิต อันเนื่องจากเหตุขัดข้องต่างๆ ทั้งๆ ที่การประหารชีวิตเหล่านั้นต้องการให้นักโทษไม่เจ็บปวดตายอย่างรวดเร็วที่สุด แต่อย่างไรก็ตามดันมีความผิดพลาดที่ทำให้นักโทษมากมายหลายคนเสียชีวิตแบบทรมานสุดแสนสาหัส เช่นนักโทษอ้วนเกินไปจนต้องฉีดยาพิษถึง 10 เข็ม!! หรือ เชื้อพระวงศ์ที่เพชฌฆาตตัดคอพลาดไม่ตายทันที!!
แต่นั้นไม่เท่าไหร่ เพราะเป็นต่างประเทศ เพราะที่น่าสนใจคืออันดับ 1 ต่างหาก เพราะว่ามีคนไทยติดมาด้วยครับ
อันดับ 1 Ginggaew Lorsoungnern
Ginggaew Lorsoungnern อ่านเป็นไทยคือ นางกิ่งแก้ว ลอสูงเนิน เธอคนนี้คนไทยเองน้อยคนไม่ค่อยรู้จัก แต่ไม่ยากที่จะค้นหา เพราะประเทศไทยเรามีนักโทษประหารหญิงไม่กี่คน ซึ่งนางกิ่งแก้วนั้นเป็นนักโทษประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าคนที่ 2 ในประวัติศาสตร์ของไทยเรา
เรื่องราวของนางกิ่งแก้ว ลอสูงเนินน่าเชื่อว่ามาจากเนื้อหาหนังสือที่เชาวเรศน์ จารุบุณย์เพชฌฆาตคนสุดท้ายที่ลั่นกระสุนปืนประหารชีวิตนักโทษหลายราย ก่อนที่การประหารชีวิตไทยจะเปลี่ยนเป็นฉีดยาพิษเข้าเส้นเลือดแทน ซึ่งหนังสือดังกล่าวถูกตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษ ทำให้คนต่างชาติรู้เรื่องการประหารชีวิตยิงเป้ามาก ซึ่งพอดีผมไปค้นที่ห้องสมุดไม่เจอหนังสือดังกล่าว ดังนั้นผมขอแปลเท่าที่จะทำได้ล่ะกันน่ะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัย มา ณ ที่นี้ด้วย
นางกิ่งแก้ว ลอสูงเนินเป็นพี่เลี้ยงเด็กชาวโคราชที่ทำงานในกรุงเทพ ที่คุ้นเคยและได้รับวางใจกับครอบครัวหนึ่งที่ได้จ้างเธอมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กชายอายุ 6 ขวบ ซึ่งวันที่เกิดเหตุนั้นเธอได้ไปรับเด็กชายที่โรงเรียน ซึ่งเธอเป็นที่รู้จักกันดีในคุณครูในโรงเรียนดีอยู่แล้วและส่งให้เธอโดยไม่เกิดความสงสัยใดๆ แต่กลายเป็นนางกิ่งแก้วได้ร่วมมือกับพวกโจรผู้ชาย (2 คน) จับเด็กชายไปเรียกเงินค่าไถ่จากพ่อแม่เด็ก โดยตามแผนการนั้นพ่อแม่เด็กจะต้องโยนเงินออกจากรถไฟที่กำลังแล่นและใกล้กับธงที่กำหนด ที่นี้ก็เกิดปัญหาขึ้นเมื่อเวลาส่งมอบเงินดันเป็นตอนกลางคืน ผู้ปกครองเด็กมองไม่เห็นธง และส่งเงินผิดพลาดไม่ตรงจุดที่กำหนด ส่งผลทำให้การเลือกเปลี่ยนเงินค่าไถ่ล้มเหลว พวกโจรโกรธแค้นและแทงเด็กตายเพื่อปิดปาก แม้ว่านางกิ่งแก้วพยายามห้ามพวกโจรไม่ทำร้ายเด็ก แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจแทงเด็กตายและนำศพไปฝัง ก่อนที่จะแยกย้ายกันหลบหนี (จากการชันสูตรศพต่อมาพบว่ามีเศษดินในปอดแสดงให้เห็นว่าเด็กยังมีชีวิตอยู่หลังฝังศพของเขาบนดินแล้ว)
ด้วยการกระทำของเธอในการฆาตกรรมเด็กชาย นางกิ่งแก้ว ลอสูงเนินถูกตัดสินประหารชีวิตด้วยการยิงเป้า สำหรับการยิงเป้าของไทยนั้น นักโทษถูกผ้าปิดตาและผูกติดกับเสาหลักรูปไม้กางเขนฟันหน้าเข้ากับกำแพง ไม่ว่าจะเป็นเอว หน้าอก ข้อศอกทั้งสองข้างต้องติดกับไม้กางเขนทั้งสองด้าน และที่ข้อมือมีลักษณะพนมมือโอบรอบเสา ซึ่งต้องมัดให้แน่นจนนักโทษขยับตัวไม่ได้ และจากนั้นก็ตั้งปืนไรเฟิลอัตโนมัติชี้ไปยังหัวใจบริเวณแผ่นหลังของนักโทษประหาร (ซึ่งจะทำเครื่องหมายบริเวณหัวใจนักโทษเอาไว้) เมื่อถึงเวลาประหารเพชฌฆาตที่อยู่ด้านหลังนักโทษจะทำการยิงกระสุนเข้าไปสิบห้านัดเข้าไปบริเวณที่ทำเครื่องหมาย เพื่อให้นักโทษประหารตายทันทีไม่ให้ทรมานมากเกินไป
นางกิ่งแก้ว ลอสูงเนินถูกประหารชีวิตเมื่อวันที่ 13 มกราคม 1976 ในเวลานั้นสภาพจิตใจนางกิ่งแก้วย้ำแย่มาก (เคยพยายามฆ่าตัวตายเพื่อหนีโทษประหาร) ซ้ำยังหน้ามืดจะเป็นลม มีอาการทางจิตประสาท ทำให้พี่เลี้ยงต้องคอยดูแลอาการและคอยให้ยาดม ในระหว่างรอประหารเธอก็ยังคงยืนยันความบริสุทธิ์ของเธอในคดีฆาตกรรมเด็กชายว่า “ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ได้เป็นคนฆ่าเด็ก” เธอขอร้อง “ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน ฉันไม่ได้ฆ่าเขา” เธอพูดซ้ำซากแบบนี้ตลอดเวลา แต่หมดสิ้นความหวังเพราะเธอก็ถูกส่งไปยังเวทีประหาร ปืนถูกโหลดและเพชฌฆาตเล็ง อีกสักครูก็มีกระสุนกว่าสิบนัดถูกยิงออกมาเข้าไปจุดที่เชื่อว่าจัดขั้วหัวใจของนางกิ่งแก้ว
ไม่นานหลังจากยิงปืนเสร็จสิ้น หมอได้เดินเข้ามาใกล้ผู้หญิงแล้วตรวจหาชีพจรก็พบว่าเธอเสียชีวิตแล้ว จุดที่ถูกยิงมีเลือดออกมาปริมาณมาก พวกเขาจัดการแก้ร่างของเธอและวางคว่ำหน้าของเธอลงบนพื้น ซึ่งตอนนั้นเธอก็ชักและกระตุกเล็กน้อย หน้าอกของเธอปริออกเพราะแรงกระสุน ร่างของเธอถูกย้ายไปที่ห้องเก็บศพและวางอยู่บนเตียง ขณะที่เจ้าหน้าที่คนอื่นเตรียมประหารคนต่อไปที่รอคิวอยู่
แต่แล้วก็เกิดเรื่องเหลือเชื่อขึ้น นางกิ่งแก้วยังไม่ตาย เธอเริ่มส่งเสียง (ดูเหมือนจะพูดว่า"ฉันไม่ผิดๆๆๆๆๆๆๆ") และพยายามลุกขึ้นนั่ง พี่เลี้ยงต้องวิ่งเข้าไปห้องเด็บศพ และพวกเขาพยายามกลิ้งเธอหลายครั้งและกดบนหลังของเธอเพื่อให้เลือดออกเร็วขึ้นให้ธอตายสงบ (บางคนพยายามที่จะบีบคอ) แต่เธอก็ยังอ้าปากหายใจ ไม่เสียชีวิตในทันที แม้จะทำยังไงเธอก็หายใจและยังมีชิวิตอยู่ แม้เลือดจะออกมามากมายก็ตาม ผลสุดท้ายเธอก็ถูกยกกลับไปเวทีประหารและประหารชีวิตใหม่ด้วยการยิงกระสุนอีก 15 นัดอีกครั้ง เธอจึงเสียชีวิต
ไม่มีใครทราบว่าเหตุใดถึงเป็นเช่นนั้น บางทีอาจเป็นเพราะผูกติดกับเสาหลักไม่แน่นพอ ทำให้เธอดิ้นจนกระสุนเลยจุดตาย และอีกทั้งหัวใจของเธอนั้นอยู่ด้านขวาไม่ใช่ด้านซ้ายเป็นเหตุทำให้การประหารผิดพลาดดังกล่าว
(มีเหตุหลังจากนี้นิดหน่อย มีเรื่องเล่าว่าหลังจากที่นำศพของเธอมาไว้ห้องเก็บศพ ยังคงมีคนได้ยินเสียง “ฉัน ไม่ ผิด” ดังจากในห้องซ้ำแบบนี้ตลอดเวลา และทุกวันนี้ยังมีผู้พบเห็นเธอเป็นผีวนเวียนที่เรือนจำบางขวาง)
http://listverse.com/2013/02/04/10-horrifically-botched-executions/
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 13:35
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 13:38
แก้ไขครั้งที่ 3 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 13:40
แก้ไขครั้งที่ 4 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 13:42
แก้ไขครั้งที่ 5 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 14:17
แก้ไขครั้งที่ 6 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 16:10
แก้ไขครั้งที่ 7 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 16:23
แก้ไขครั้งที่ 8 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 16:27
แก้ไขครั้งที่ 9 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 16:39
PS. สนับสนุนฮาเร็ม ต่อต้านการเข้าวิน และบูชานิมพ์ดั่งเทพ
41 ความคิดเห็น
สยอง~
PS. กาลเวลาก้อเหมือนกับสายน้ำ มันไม่เคยอยู่กับที่ เราไม่เคยสัมผัสสายน้ำอันเดิมได้ซ้ำสอง ก้อเหมือนกับเวลาที่เราไม่เคยย้อนกลับมาได้
ตอนเด็กถูกฆ่าก็ไม่ตายทันทีถูกฝังทั้งเป็น พอถึงคราวนักโทษก็ไม่ตายทันทีทั้งที่ถูกยิงไปตั้งหลายนัด
อึ๋ย...นึกถึงรัสปูติน...
PS. กินซะ ก่อนจะไม่ได้กิน...นอนซะ ก่อนจะไม่ได้นอน...ทำซะ ก่อนจะไม่ได้ทำ
โรงเรียนเราอยู่แถวคุกบางขวางสะด้วย หันไปนอกหน้าต่างทีเห็นเลยอ่ะ เรือนจำบางขวาง (ร.ร.รัตนาธิเบศร์)
PS. ทำไมเทพถึงดี ปีศาจถึงเลว ล่ะ
เฮ้ยยยยยยย!!!
PS. อยากเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้ หรือ จะเป็นหมาขี้แพ้ดีล่ะ ●ω●
เคยฟังเรื่องนี้จากพระอาจารย์สมัยตอนที่ไปค่ายพระพุทธกับโรงเรียน (พูดซะเราดูแก่เลย = =)
พระอาจารย์บอกว่าเป็นเพราะเวรกรรมที่ตามติดเหมือนจรวด ตอนที่ลงมือฆ่าเด็กนั้นเด็กยังไม่ตายซะทีเดียวเพราะยังหายใจได้อยู่ และตายแบบทรมาน
ทำให้เธอต้องตายแบบทรมานเหมือนกัน เฮ้อ..~ สลด
เป็นเรื่องของกรรมครับ เด็กคนนั้นมาทวงคืนนั่นเอง
PS. ถ้าเขาว่าผิดผมว่าไม่ผิดแล้วผมต้องผิดใช่ไหม ถ้าเขาว่าถูกผมว่าไม่ถูกแล้วผมต้องเชื่อหรือไง
งั้นนักโทษบางคนที่ตายสบาย -_- เขาไม่ทวงคืน...
PS. สนับสนุนฮาเร็ม ต่อต้านการเข้าวิน และบูชานิมพ์ดั่งเทพ
ไม่ชอบคำว่าเวรกรรมนะ
เหมือนเป็นการตัดสินด้วยศาลเตี้ยอย่างหนึ่ง
ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา มาจากการกระทำของเขาเอง
และไม่ต้องไปช่วยไปเห็นใจเขา เพราะเขาเป็นคนเลว
ทั้งที่จริง... จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้นเหรอ ?
PS. ถ้าถูกผิดคือขาวกับดำ แล้วสีอื่นจะให้อยู่ในหมวดไหน ดังนั้นโลกนี้มีแค่ถูกผิดจริงหรือ ?
ท่าทางคงทรมานน่าดู ว่าแต่คนที่ช่วยกดเธอให้เลือดทะลักกับบีบคอให้ตาย
สามารถทำได้โดยไม่โดนข้อหาพยายามฆ่า? คนที่สังหารเธอได้ควรมีแต่เพชฌฆาตมิใช่รึ
#8 เคยถามแบบนั้นเหมือนกัน พระท่านบอกว่า กรรมก็เหมือนการปลูกพืช ปลูกถั่วอาจได้รับผลกรรมเร็ว ปลูกต้นไม้บางชนิดต้องรอผลิดออกผลนานหลายปี
ผมคนหนึ่งไม่อยากให้มองเป็นกรรม หรือเรื่องผีเด็กมาทวง เพราะว่าการประหารไม่ใช่สาสมความแค้น แต่เป็นการตัดสินตามกฎหมายโทษสูงสุด การประหารไม่ใช่ต้องการให้โหดร้ายป่าเถื่อนในอดีต แต่ต้องการให้ประหารให้ตายสบายที่สุด และเร็วที่สุด หากประหารนักโทษไม่ตายทันที ก็ถือว่าผิดพลาดแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่มีใครอยากให้เกิด
ลองดูคลิปเจาะใจพี่เลี้ยงรักโทษประหารดูนะครับ เขายังรู้สึกสงสารนักโทษประหารชีวิตเลย มันเป็นเรื่องยากมากที่ต้องให้นักโทษเมื่อรู้ตัวว่าจะถูกประหารชีวิตปลงไม่กี่นาทีเนี้ย แม้จะเป็นคนเลวก็ตาม
https://www.youtube.com/watch?v=v1qckC1cLY4
ยกตัวอย่างน่ะครับว่านี้เป็นเวรกรรมหรือเปล่า อย่างอันดับ 4 การบั่นคอ มาการ์เร็ต โพล เคาน์เตสแห่งซอลส์เบอรี่ [Margaret Pole, 8th Countess of Salisbury] ที่ถูกกล่าวหาว่าฐานเป็นกบฏต่อแผ่นดิน การประหารชีวิตมีขึ้นตอนเช้าวันที่ 27 พฤษภาคม 1541 นางยังคงปฏิเสธข้อกล่าวหาจนวาระสุดท้ายของชีวิต และถูกส่งตัวไปยังหอคอยลอนดอน ซึ่งเธอไม่ยอมคุกเข่าเอาหัววางลงที่แท่นประหารเพื่อให้เพชฌฆาตบั่นคอและพยายามจะหนี ด้านเพชฌฆาตก็เป็นมือใหม่ ต้องพยายามใช้ขวานตัดคอนางให้ขาด แต่กลายเป็นว่าจามโดนไหล่แทนที่เป็นคอ ทำให้เธอดิ้นเจ็บปวดเป็นอยากมาก ซึ่งกว่าที่จะบั้นคอเธอได้ต้องจามกว่าสิบครั้งเลยทีเดียว
ทั้งหมดอยู่ที่ความผิดพลาด ซึ่งเกิดได้ทุกทีทุกเวลา แม้แต่ลานประหาร แม้ว่าจะเตรียมพร้อมยังไงก็ตาม
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 21:06
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2556 / 21:33
PS. สนับสนุนฮาเร็ม ต่อต้านการเข้าวิน และบูชานิมพ์ดั่งเทพ
ตรูจะไปเปลี่ยนชื่อ -  -''
อ่า....15นัด ยังไม่ตาย
PS. อืม....อย่ามายุ่งกับหนู !
จำได้ว่าเรื่องนี่เป็นตำนานผีแดนประหารเลยนะ น่ากลัวสุดๆ เพราะหลังจากที่นางกิ่งแก้วเสียชีวิตก็มีผู้คนในระแวกนั้น รวมถึงนักโทษพบเห็นวิญญาณของเธอบ่อยๆ
PS. จงหลับตาลงเถิดถ้ารู้ว่าตัวเองอยากนอน
เรากลับคิดในอีกหลายแง่มุม หากไม่นับเรื่องเวรกรรม การประหารชีวิตเป็นสิ่งที่โหดร้ายและควรจบอย่างรวดเร็วที่สุดอันนี้เห็นด้วยและเคยดูคลิปจากรายการเจาะใจเช่นเดียวกัน เพราะนั้นเป็นมุมมองของผู้ที่อยู่ข้างกายนักโทษ เขาต้องคอยมองจนจวบวินาทีสุดท้าย
กลับกันมุมมองของผู้สูญเสียจะไปซ้ำเติมหรือคิดว่าสมควรตายก็เกรงจะกลายเป็นคนร้ายแค้นไม่เลิก คนตายไปแล้วสมควรให้อภัยซึ่งการให้อภัยเป็นจุดจบที่ดีที่สุด แต่น้อยคนจะทำได้ญาติผู้ตายพ่อแม่ต้องทนทุกข์ต่อไป บางคนจมปลักรู้ดีแก่ใจต่อให้นักโทษตายไปทรมานแค่ไหน ตนก็ไม่ได้ชีวิตใครคืนมา
มุมมองนักโทษหลายครั้งที่ได้อ่านหนังสือสัมภาษณ์ฆาตกรต่อเนื่องโดยนักจิตวิทยา ฆาตกรมักจะพูดเสมอว่าตนไม่ผิด สิ่งที่เขาทำไปเป็นเรื่องต้องทำตอนนั้น ไม่ฆ่าก็เป็นฝ่ายถูกจับ ถูกฆ่า ปีศาจในใจเรียกร้องบ้าง เบื้องหลังชีวิตหดหู่ทรมานไม่แพ้กัน หลายครั้งจึงมีการยื่นอุทธรณ์พิจารณาคดีขอความเห็นใจ
ตัวอย่างการบั่นคอ มาการเร็ต ครั้งแรกที่อ่าน (เราเองก็ติดตามบทความคุณแคมมี่ตั้งแต่ยังไม่สมัครเด็กดี เลยอยากแสดงความคิดเห็นเพราะส่วนมากเข้าไปอ่านตลอดและไม่ค่อยคอมเมนต์แอดแฟนด้วยนะ) สวรรค์อาจเข้าข้างต้องการให้พิจารณาคดีใหม่ เธออาจไม่ผิดจริงๆ อีกอย่างกบฏมีความหมายที่แตกต่างไปจากฆาตกร จึงไม่คิดว่าน่าจะนำมาเปรียบกันได้ ชั่วร้ายหรือดีขึ้นอยู่กับยุคสมัย
กรณีนางกิ่งแก้วอาจแค่มีส่วนรู้เห็นเป็นใจ ไม่ได้ลงมือฆ่า หากนางกิ่งแก้วคิดได้ เชื่อไหมหัวใจที่อยู่ด้านขวาของเธอคงมีค่ามากกว่านี้ ในวันที่สองคนร้ายวางแผนกับเธอตั้งใจฆ่าเด็กปิดปาก หากเธอตัดสินใจไม่ฆ่าเด็กพยายามช่วยต่อให้เธอถูกคนร้ายเพื่อนร่วมทีมกระหน่ำแทงหัวใจด้านซ้ายปลิดชีวิตแค่ไหน สุดท้ายเธออาจจะรอด...
ความผิดพลาดของคมขวานหรือกระสุนที่ไม่เกิดขึ้นบ่อยๆ
ตอบด้วยเหตุผล คงเป็นความไม่รอบคอบ ขาดความเตรียมพร้อม
ตอบด้วยวิถีกรรม มันคงจบด้วยคำว่าเวรกรรมมีจริง
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2556 / 09:59
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2556 / 10:03
ถ้ายิงหัวล่ะก็ตายเลยแน่นอน แต่ปกติไม่ยิงเพราะมันดูไม่ดี
เวลายิงช่วงตัวมันก็อาจเกิดแบบนี่แหละ ตอนแรกหมดสติเพราะช็อก
แต่ที่เลวร้าย คือ หมอตรวจการเสียชีวิตผิด...มันน่ามีการยิงเผื่อสักนัดสองนัดให้แน่ใจว่าตายชัวร์
PS. Do you know what "War" and "Law" have in common? It's not about who's right. It's about who's the winner.
cammy<<<บางครั้งคนๆนี้เขาก็ชอบอะไรๆซาดิสเนอะ นึกว่าชีวิตนี้จะตั้งแต่อะไรหวานแหววๆ
ในห้องสมุดมีหนังสือเล่มนี้ครับ ผมเจอและเพิ่งอ่านไปไม่กี่ตอน (ไม่กล้ายืมกลับบ้าน เหอๆๆ) เป็นผลงานจากปลายปากกาของอดีตเพชรฆาต ที่ปัจจุบันเกษียณอายุก่อนราชการแล้ว
หนังสือหนามากครับ (เน้นคำว่าหนา) เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับนักโทษประหาร ผู้เขียนตั้งใจปล้ำงานเขียนชิ้นนี้ออกมา คงหวังให้เป็นอุทธาหรณ์ครับ (ถ้าผมอ่านจบแล้ว คุณสนใจอยากรู้ เดี๋ยวผมจดชื่อหนังสือให้)
นักโทษทั้งหมดที่ต้องโทษประหารชีวิต ก็มีอาการเช่นนั้นครับ ซึ่งจำเป็นต้องประหารเพราะเขามีความผิด นักเขียนท่านกล่าวไว้ทำนองว่า ทำอะไรไปก็ต้องได้รับอย่างนั้น ครับ ถ้าเวรกรรมและกฎหมายไม่ศักดิ์สิทธิ์ คนก็คงทำความชั่วกันกระหน่ำกว่านี้ (ขนาดมีกฎหมายและกฎแห่งกรรม คนยังทำกัน คิดดูเถิด)
ผมอ่านผ่าน ๆ การประหารชีวิต จะมีการนิมนต์พระมาเทศน์ เพชรฆาตทำการขอขมานักโทษ จะมีการกั้นฉาก และเขียนวงตำแหน่งหัวใจไว้ กะนัดเดียวไปเลย ไม่ต้องทรมาน (แตกต่างจากตอนคนร้ายฆ่าเหยื่อมากมาย เพราะเด็กยังไม่ตายก็ถูกฝังทั้งเป็น ทรมานกว่านี้เยอะ และเหยื่อไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วยเลย ยังอยากมีชีวิต ก็ต้องถูกบังคับให้ตายซะงั้น)
นักโทษบางคน พอจะถูกลากไปประหารก็...แบบนั้นแหละครับ ยิ่งกว่านั้นก็คงมี ขอให้ลองหาหนังสืออ่าน นักเขียนท่านน่าจะเขียนไว้หลายเล่ม (เรื่องราวคงเยอะน่าดู)
และเรื่องของวิญญาณวนเวียน ติดที่ ถ้าดูคนอวดผี คุณริวก็พูดชัดเจน 1.ที่ต้องอยู่เพราะมีกรรม 2.ไม่ไปเอง มีจิตผูกพัน อาจด้วยหวงที่ หวงสมบัติ หรือเคียดแค้น ยิ่งผูกก็ยิ่งไปไม่ได้ ยิ่งทรมาน ถ้าลดละเลิกได้ ก็จะไปสู่ที่ที่ควรไป
ผมสนใจเรื่องนี้ เพิ่งดูสารคดีเกี่ยวกับอาชญากรรมในต่างประเทศ นักโทษคนหนึ่งข่มขืนแล้วฆ่า ถูกขังตลอดชีวิต แต่พอรับโทษนาน ๆ ปีเข้า ก็จะมีการให้นักโทษออกมาใช้ชีวิตเยี่ยงคนปกติ เป็นการพักการขัง (คงกลัวนักโทษเครียดแย่เลย) และร้ายกว่านั้น คือ ไม่บอกคนในหมู่บ้านนั้นว่าคนที่ย้ายมาอยู่ใหม่เป็นฆาตรกร
ผลเหรอครับ... นักโทษพักขังก็ขับรถเหาะฆ่าโสเภณีอีกมากมาย ประชาชนต้องตั้งคำถาม บุคคลอันตรายปล่อยให้มาก่อเวรสร้างกรรมอีกทำไม
ผมจึงคิดว่า... บางครั้งการเห็นใจใครสักคนก็ต้องดูใจเขาด้วยว่าเหมาะสมพอจะได้รับความเห็นใจไหม เพราะบางกรณี ถูกลดหย่อนโทษ ออกมาจากที่คุมขัง ก็ยังอุตส่าห์ก่อกรรมซ้ำอีกจนถูกจับเข้ากรงไม่จบไม่สิ้น (นักโทษต่างประเทศส่วนใหญ่ออกมาแล้วทำการร้ายแรงมากกว่าเดิม)
คนไทยเป็นคนใจดีครับ มีเมตตาธรรม เพราะเราเป็นคนพุทธ ขนาดคนข่มขืน ผู้เสียหายต้องหาหลักฐานว่าตัวเองถูกข่มขืนจริง ๆ ถ้าไม่มีหลักฐานก็ต้องปล่อยคนทำ เพราะไทยถือกฎ ปล่อยผู้ต้องสงสัย 100 คน ดีกว่าจับคนผิดคนเดียว (ขนาดคนผิดจริงยังรู้เลยว่าไม่ต้องติดคุกยาวนานขนาดที่ศาลตัดสินหรอก เดี๋ยวก็ได้รับการลดหย่อนและอภัยโทษ) ในขณะที่ลาว จับสามวัน อีกวันประหารเลย ลาวเลยไม่ค่อยมีปัญหาด้านนี้ เทียบกับไทยแล้ว เมืองเราอันตรายนะครับ คนต่างชาติมาเที่ยวยังโดนสารพัด ทำให้ชื่อเสียงเมืองไทยเสื่อมเสียชื่อเสียง เฮ้อ...
ตอนนี้ผมกำลังอ่านเรื่อง "สนิมดอกไม้ ชีวิตจริงในมุมมืดของหญิงไทย โดย อรสม สุทธิสาคร" (อยู่ข้าง ๆ หนังสือบันทึก...แดนประหาร คุกบางขวาง โดย เชาวเรศน์ จารุบุณย์ นั่นแหละครับ ผมไม่กล้ายืมบันทึกแดนประหาร อ่านแล้วหดหู่ เลยยืมเล่มข้าง ๆ แทน) ผมอ่านแล้วน้ำตาซึมเลยครับ เออคนเราหนอมีเวรมีกรรมเหลือหลาย แล้วกฎหมายก็เอาความผิดไม่ได้เพราะเหตุผลมากมายหลายแหล่ (หาอ่านเองเถอะครับ ซึ้งกับคำว่าความยุติธรรมเลย)
และผมอ่านเรื่อง ด.ญ.พิมพวดี มาตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ ก็อยากจะขอให้อ่านดูเช่นกัน จะได้ทราบว่า เพชรฆาตหรือราชมัลที่ทำหน้าที่ทรมานนักโทษนั้น ไม่บาปครับถ้าทรมานถูกคน แต่จะบาปถ้าปทรมานหรือฆ่าผิดคน
ผมจึงขอยืนยันตรงนี้ ว่า กฎแห่งกรรมมีจริง และกฎแห่งกรรมยุติธรรมที่สุด ยุติธรรมกว่ากฎหมายใด ๆ แต่ที่ประเทศแต่ละประเทศจำเป็นมีผู้ปราบปรามคนทำผิด ก็เพราะ...
ถ้าไม่ปราบไม่ปรามกันบ้าง คนบริสุทธิ์ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อีกตั้งกี่ร้อยกี่ล้านคนที่ต้องเสวยชีวิตกันครับ และถ้าไม่ทำให้เด็ดขาด ต่อไปใครหน้าไหนจะกลัวกฎหมายกันครับ แล้วกฎหมายจะมีไว้เพื่ออะไร ในเมื่อโลกนี้ใครทำอะไรก็ได้ ไม่ผิด ไม่ต้องรับผิดชอบ?
และผมขอบอกเลยนะครับ คนที่ตกเป็นเหยื่อ เขาสูญเสียมากมายครับ (ถ้าไม่ถึงชีวิต ก็สุขภาพจิต ต้องตกอยู่ในความหวาดกลัวตลอดชีวิต หรือถูกคนรอบข้างนินทาตลอดชีวิต) ดังนั้น ต้องมีใครสักคนให้ความยุติธรรมเพื่อเป็นการปลอบใจเหยื่อที่ต้องตกเป็นเป้าในการทำลายชีวิต ไม่มีใครอยากถูกทำร้าย และไม่มีใครอยากถูกเอาชีวิตหรอกครับ เหมือนกับนักโทษประหารไม่อยากถูกพรากชีวิตนั่นแหละครับ ไม่แตกต่างเลย... กฎแห่งกรรมศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ ไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้า หรือลงนรกไปเลยครับ แก้ไขไม่ได้ กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นคืนสนอง
ถ้าบริสุทธิ์จริง ฆ่าคนผิดจริง ไม่ควรรับกรรมจริง ๆ กรรมก็จะสนองผู้ประหารเอง แต่ถ้าไม่สนอง แปลว่าแน่แท้แล้ว อย่าสงสัย ถ้าสงสัยกรุณาถามพระอริยสงฆ์
--------------------------------------------------------------------------------------
ข้อมูล
อยากอ่าน บันทึก...แดนประหาร คุกบางขวาง โดย  เชาวเรศน์ จารุบุณย์  กดซื้อตามลิงค์ (ไม่ได้ค่าโฆษณาแต่อย่างใด แค่อยากให้ทุกคนฟังความจากเพชรฆาตบ้าง ไม่ใช่ฟังจากคนเขียนที่ไม่รู้อะไรเลย แถมเป็นคนต่างชาติที่ไม่มีส่วนได้เสียกับประเทศไทย ถ้าไม่มีทรัพย์เป็นของตัวเอง กรุณาหาอ่านจากห้องสมุดโรงเรียน หรือห้องสมุดประชาชน หรือหอสมุดแห่งชาติ เรื่องที่ยิงหลายนัดทำไมไม่ตาย หรือทำไมปืนไม่ลั่น หาคำตอบจากหนังสือ)
http://www.se-ed.com/eShop/(A(ZKAZi2DnzQEkAAAAM2ZiNzk1MmUtOWY0MC00MzhkLWE5MTAtMWNmZWUwYjkwMDhi_c4MUflhs4kuzcJ5ywy72HI0Des1))/Products/Detail.aspx?No=9789746907576&CategoryId=515
อยากอ่าน  สนิมดอกไม้ ชีวิตจริงในมุมมืดของหญิงไทย โดย อรสม สุทธิสาคร หาข้อมูลในกูเกิ้ลแล้วสั่งซื้อได้จากเว็บที่พอใจ หรือหาอ่านจากห้องสมุดทั่วประเทศ ต้องมีที่ไหนสักแห่งที่มีหนังสือเล่มนี้อยู่
อ่านเรื่อง ด.ญ.พิมพวดี โหสกุล ก๊อปลิงค์นี้ http://hilight.kapook.com/view/43465 ไม่เชื่อกรุณาอย่าลบหลู่ เพราะที่เราไม่เชื่อ หรือไม่เคยเจอ อาจเป็นเพราะบุญไม่พอ หรือไม่มีสัญญาเก่า
--------------------------------------------------------------------
แค่นี้พอ ขออนุญาติกลับไปอ่านหนังสือก่อน
เจอข้อความน่าสนใจ ขอก๊อปให้อ่าน
-----------------------------------------------------------------------
การเวียนว่ายตายเกิดและกฎแห่งกรรม แม้จะมีจริง
เป็นจริงโดยปราศจากข้อสงสัยและเป็นที่รับรองของพระพุทธองค์
ดังปรากฏในหลักปฏิจจสมุปบาทแล้วก็ตาม แต่พุทธศาสนานิกชนอีกจำนวนมาก
ก็ยังเคลือบแคลงว่าจะมีจริงเป็นจริงหรือไม่ บางคนถึงกับไม่เชื่อโดยอ้างว่า
เป็นเรื่องที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ตามหลักวิทยาศาสตร์ เข้าทำนองว่ากุ้ง หอย ปู
ปลา ซึ่งเป็นสัตว์น้ำ อาศัยอยู่ในน้ำไม่มีโอกาสขึ้นมาบนบก
ย่อมคิดว่าโลกทั้งโลกมีแต่สรรพสิ่งที่เห็นอยู่ในน้ำเท่านั้น
จึงไม่ยอมรับว่าแท้จริงยังมีสิ่งต่าง ๆ อีกมากมายที่อยู่บนบกและในอากาศ
หากมีกุ้งตัวใดตัวหนึ่งไปบอกพรรคพวกของมันว่า โลกนี้มีเครื่องบิน มีโทรทัศน์ ฯลฯ
บรรดากุ้งทั้งหลายก็คงไม่เชื่อ
------------------------------------------------------------------------
อ่านข้อความเต็มที่ลิงค์นี้ http://www.dmc.tv/forum/index.php?showtopic=13921
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?