สุนทรพจน์ของ Steve Jobs ผู้ก่อตั้ง Apple และผู้สร้าง Macintoch
สุนทรพจน์ของ Steve Jobs
ผู้ก่อตั้ง Apple และผู้สร้าง Macintoch
โอวาทที่ Steve Jobs ผู้สร้าง Macintosh
แสดงในวันรับปริญญาของมหาวิทยาลัย Stanford
เมื่อวันที่ 12 มิถุนายนที่ผ่านมา
ไม่เพียงสร้างความประทับใจให้แก่บัณฑิตจบใหม่ในวันนั้น
แต่ยังรวม
ไปถึงโลกคอมพิวเตอร์ที่ Silicon Valley
และยังคงได้รับการชื่นชมและกล่าวขวัญไปทั่วโลกจนถึงวันนี้
สุนทรพจน์วันนั้น Jobs เพียงแต่เล่าถึงบทเรียนในชีวิตของเขา 3 บท
แต่เป็น 3 บทที่ทำให้เขา ซึ่ง
แม้แต่แม่ที่แท้จริงก็ไม่ต้องการ
กลายเป็นผู้ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดคนหนึ่งของโลก
บทเรียนบทแรกของ Jobs ซึ่งเขาเรียกมันว่า “ การลากเส้นต่อจุด”
เริ่มต้นด้วยการเล่าว่า ตัวเขาเอง
ไม่เคยเรียนจบมหาวิทยาลัย
เพราะได้ลาออกหลังจากเรียนในมหาวิทยาลัย Reed College ไปได้
เพียง 6 เดือน
ส่วนเหตุผลที่ทำให้เขาตัดสินใจลาออกจากมหาวิทยาลัยนั้น Jobs กล่าวว่า
มันเริ่มขึ้น
ตั้งแต่เขายังไม่เกิด
แม่ที่แท้จริงของเขา ซึ่งเป็นนักศึกษาสาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน
ไม่ต้องการเลี้ยงดูเขา
และตัดสินใจยกเขา
ให้เป็นบุตรบุญธรรมของคนอื่นตั้งแต่เขายังไม่ลืมตาดูโลก
แต่เธอมีเงื่อนไขว่า พ่อแม่บุญธรรมของลูก
ของเธอจะต้องเรียนจบมหาวิทยาลัย Jobs
เกือบจะได้เป็นลูกบุญธรรมของนักกฎหมายที่จบ
มหาวิทยาลัยและมีฐานะ
ถ้าเพียงแต่พวกเขาจะไม่เปลี่ยนใจในนาทีสุดท้ายว่า พวกเขาไม่ต้องการ
เด็กผู้ชาย
กว่า Jobs จะได้พ่อแม่บุญธรรม ซึ่งต่อมาเป็นผู้เลี้ยงดูเขาจนเติบใหญ่
ก็อีกหลายเดือนหลังจากเขา
เกิด เนื่องจากแม่ที่แท้จริงของเขาเกิดจับได้ว่า
ว่าที่พ่อแม่บุญธรรมของ Jobs
ได้ปิดบังระดับการศึกษา
ที่แท้จริงซึ่งไม่ได้จบมหาวิทยาลัย และพ่อบุญธรรมของ
Jobs ไม่ได้เรียนมัธยมด้วยซ้ำ แต่ต่อมา
เธอก็ได้ยอมเซ็นยก Jobs
ให้แก่พ่อแม่บุญธรรม เมื่อพวกเขารับปากว่าจะส่งเสียให้ Jobs
ได้เรียนมหาวิทยาลัย
17 ปีต่อมา Jobs
ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยสมตามความต้องการของแม่ที่แท้จริง
ผู้ไม่เคยเลี้ยงดู
เขาแต่กลับต้องการกำหนดชะตาชีวิตของลูกที่ตนไม่เคยเลี้ยงดู
เพียง 6 เดือนในมหาวิทยาลัย Jobs
ใช้เงินเก็บที่พ่อแม่บุญธรรมซึ่งเป็นเพียงชนชั้นแรงงานได้สะสมมาตลอดชีวิต
หมดไปกับค่าเล่าเรียน
ที่แสนแพง Jobs ตัดสินใจลาออก
เพราะเขามองไม่เห็นคุณค่าของการเรียนมหาวิทยาลัย
ซึ่งไม่
สามารถช่วยให้เขาคิดได้ว่า เขาต้องการจะทำอะไรในชีวิต
แม้ว่าตอนนี้เมื่อมองกลับไปเขาจะรู้สึกว่า
การตัดสินใจลาออกจากมหาวิทยาลัยเป็นการตัดสินใจ
ที่ดีที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของเขา
เพราะการลาออกทำให้เขาไม่ต้องฝืนเข้าเรียนในวิชาปกติ
ที่บังคับเรียนซึ่งเขาไม่เคยชอบหรือสนใจ
แต่สามารถเข้าเรียนในวิชาที่เขาเห็นว่าน่าสนใจได้
แต่เขาก็ยอมรับว่า นั่นเป็นชีวิตที่ยากลำบาก
เมื่อเขาไม่ได้เป็นนักศึกษาจึงไม่มีห้องพักในหอพัก
และต้องนอนกับพื้นในห้องของเพื่อน
ต้องเก็บขวดโค้กที่ทิ้งแล้วไปแลกเงินมัดจำขวดเพียงขวดละ
5 เซ็นต์
เพื่อนำเงินนั้นไปซื้ออาหาร และต้องเดินไกล 7 ไมล์ทุกคืนวันอาทิตย์
เพื่อไปกินอาหารดีๆ
สัปดาห์ละหนึ่งมื้อที่วัด Hare Krishna
ทั้งหลายที่เขาได้เรียนในช่วงนั้น ซึ่งเขาใช้เวลาทั้งหมด 18 เดือน
โดยเลือกเรียนตามแต่ความสนใจ
และสัญชาตญาณของเขาจะพาไป
ได้กลายมาเป็นความรู้ที่หาค่ามิได้ให้แก่ชีวิตของเขาในเวลา
ต่อมา
และหนึ่งในนั้นคือ วิชา ศิลปะการประดิษฐ์และออกแบบตัวอักษร (calligraphy)
Jobs ยอมรับว่า ในตอนนั้นเขาเองก็ยังมองไม่ออกเช่นกันว่า
จะนำความรู้ที่ได้จากวิชานี้ไปใช้
ประโยชน์อะไรได้ในอนาคตของเขา แต่ 10
ปีหลังจากนั้น เมื่อเขากับเพื่อนช่วยกันออกแบบเครื่อง
คอมพิวเตอร์ Macintosh
เครื่องแรก วิชานี้ได้กลับมาเป็นประโยชน์ต่อเขาอย่างไม่เคยนึกฝันมาก่อน
และทำให้ Mac กลายเป็นคอมพิวเตอร์เครื่องแรก
ที่มีการออกแบบตัวอักษรและการจัดช่องไฟที่สวยงาม
ถ้าหากเขาไม่ลาออกจากมหาวิทยาลัย
เขาก็คงจะไม่เคยเข้าไปนั่งเรียนวิชานี้ และ Mac ก็คง
ไม่อาจจะมีตัวอักษรแบบต่างๆ
ที่หลากหลาย หรือ font ที่มีการเรียงพิมพ์ที่ได้ X ส่วนสวยงาม
รวมทั้งเครื่องพีซี ซึ่งใช้ Windows ที่ลอกแบบไปจาก Mac อีกต่อหนึ่งก็เช่นกัน
คงจะไม่มีตัวอักษร
สวยๆ ใช้อย่างที่มีอยู่ในตอนนี้
อย่างไรก็ตาม Jobs บอกว่า ในเวลาที่เขาตัดสินใจลาออกนั้น
เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสามารถ
"ลากเส้นต่อจุด" หรือหยั่งรู้อนาคตได้ว่า
วิชาออกแบบและประดิษฐ์ตัวอักษร (คอลิกราฟฟี่)
จะกลายเป็นความรู้ที่มีประโยชน์ในการออกแบบ Mac
เขาเพียงสามารถจะลากเส้นต่อจุด
ระหว่างวิชาลิปิศิลป์กับการคิดค้นเครื่อง Mac
ได้อย่างชัดเจน ก็ต่อเมื่อมองย้อนกลับไปข้างหลัง
เท่านั้น
ในเมื่อไม่มีใครที่จะลากเส้นต่อจุดไปในอนาคตได้
ดังนั้นคำแนะนำของ Jobs ก็คือ
คุณจะต้อง "ไว้ใจและเชื่อมั่น" ว่า
จุดทั้งหลายที่คุณได้ผ่านมาในชีวิตคุณ
มันจะหา
ทางลากเส้นต่อเข้าด้วยกันเองในอนาคต ซึ่งจะเป็นอะไรก็ได้
ไม่ว่าจะเป็นสติปัญญา
โชคชะตา ชีวิต หรือกฎแห่งกรรม
ขอเพียงแต่คุณต้องมีศรัทธาในสิ่งนั้นอย่างแน่วแน่
บทเรียนชีวิตบทที่สองที่ Jobs เล่าต่อไปคือ ความรักและการสูญเสีย
Jobs อายุเพียง 20 ปี
เมื่อเขาเริ่มก่อตั้ง Apple กับเพื่อนที่โรงรถของพ่อ
เพียง 10 ปีให้หลัง Apple เติบโตจากคนเพียง
2
คนกลายเป็นบริษัทใหญ่โตที่มีมูลค่า 2 พันล้านดอลลาร์และพนักงานมากกว่า 4,000 คน
แต่หลังจากที่เขาเพิ่งเปิดตัว Macintosh
ซึ่งเป็นประดิษฐกรรมสร้างสรรค์ที่ดีที่สุดของเขา ได้เพียง
ปีเดียว Jobs
ก็ถูกไล่ออกจากบริษัทที่เขาเป็นผู้ก่อตั้งเองกับมือ เมื่ออายุเพียงแค่ 30 ปี
หลังจากเขา
ทะเลาะถึงขั้นแตกหักกับนักบริหารมืออาชีพ
ที่เขาเองเป็นผู้ว่าจ้างให้มาบริหาร Apple
และ
กรรมการบริษัทกลับเข้าข้างผู้บริหารคนนั้น
ข่าวการถูกไล่ออกของเขาเป็นข่าวที่ใหญ่มาก และเช่นเดียวกัน
มันเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ใน
ชีวิตของเขา Jobs กล่าวว่า
เขาได้สูญเสียสิ่งที่เขาได้ทำมาตลอดชีวิตไปในพริบตา
และเขารู้สึก
เหมือนตัวเองพังทลาย เขาไม่รู้จะทำอะไรอยู่หลายเดือน
และถึงกับคิดจะหนีออกจากวงการ
คอมพิวเตอร์ไปชั่วชีวิต
แต่ความรู้สึกอย่างหนึ่งกลับค่อยๆ สว่างขึ้นข้างในตัวเขา
และเขาก็พบว่า เขายังคงรักในสิ่งที่เขา
ทำมาแล้ว ความล้มเหลวที่ Apple
มิอาจเปลี่ยนแปลงความรักที่เขามีต่อสิ่งที่ได้ทำมาแล้วแม้เพียง
น้อยนิด
เขาจึงตัดสินใจที่จะเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด ซึ่งต่อมาเขาพบว่า การถูกอัปเปหิจาก Apple
กลับกลายเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตของเขา
เพราะความหนักอึ้งของการประสบความสำเร็จ
ได้ถูกแทนที่ด้วยความเบาสบายของการเป็นมือใหม่อีกครั้ง
และช่วยปลดปล่อยเขาให้เป็นอิสระ
จนสามารถเข้าสู่ช่วงเวลาที่สร้างสรรค์ที่สุดในชีวิตของเขา
ช่วง 5 ปีหลังจากนั้น Jobs ได้เริ่มตั้งบริษัทใหม่ชื่อ NeXT และ
Pixar และพบรักกับ Laurence
ซึ่งต่อมาเป็นภรรยาของเขา Pixar
ได้สร้างภาพยนตร์การ์ตูนจากคอมพิวเตอร์เป็นเรื่องแรกของโลก
นั่นคือ Toy Story
และขณะนี้เป็นสตูดิโอผลิตการ์ตูนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในโลก
ส่วน Apple กลับมาซื้อ NeXT ซึ่งทำให้ Jobs ได้กลับคืนสู่ Apple
อีกครั้ง และเทคโนโลยีที่เขา
ได้คิดค้นขึ้นที่ NeXT
ได้กลายมาเป็นหัวใจของยุคฟื้นฟูของ Apple
Jobs กล่าวว่า
ความล้มเหลวเป็นยาขมแต่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนไข้ เมื่อชีวิตเล่น
ตลกกับคุณ
จงอย่าสูญเสียความเชื่อมั่นในสิ่งที่คุณรัก Jobs เชื่อว่า
สิ่งเดียวที่ทำให้เขา
ลุกขึ้นได้ในครั้งนั้น คือเขารักในสิ่งที่เขาทำ
ดังนั้นคุณจะต้องหาสิ่งที่คุณรักให้เจอ
เพราะวิธีเดียวที่จะทำให้คุณเกิดความพึงพอใจอย่างแท้จริง
คือการได้ทำในสิ่งที่คุณ
เชื่อว่ามันยอดเยี่ยม
และวิธีเดียวที่คุณจะทำให้คุณสามารถทำสิ่งที่ยอดเยี่ยมได้ก็คือ
คุณจะต้องรักในสิ่งที่คุณทำ และถ้าหากคุณยังหามันไม่พบ อย่าหยุดหาจนกว่าจะพบ
และคุณจะรู้ได้เองเมื่อคุณได้ค้นพบสิ่งที่คุณรักแล้ว
ส่วนบทเรียนชีวิตบทสุดท้ายในโอวาทของเขาคือ ความตาย เมื่ออายุ 17
ปี Jobs ประทับใจใน
ข้อความหนึ่งที่เขาได้อ่านมา
ซึ่งเสนอแนวคิดให้คนมีชีวิตอยู่โดยคิดว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต
และตลอด
33 ปีที่ผ่านมา Jobs จะถามตัวเองในกระจกทุกเช้าว่า
ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายในชีวิตของ
เขา
เขาจะยังคงต้องการทำสิ่งที่เขากำลังจะทำในวันนี้หรือไม่ ถ้าหากคำตอบเป็น "ไม่" ติดๆ
กัน
หลายวัน เขาก็รู้ว่า ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องเปลี่ยนแปลง
Jobs กล่าวว่า วิธีคิดว่าคนเราอาจจะตายวันตายพรุ่ง
เป็นเครื่องมือที่สำคัญที่สุดเท่าที่เขาเคยรู้จักมา
ซึ่งได้ช่วยให้เขาสามารถตัดสินใจครั้งใหญ่ๆ ในชีวิตได้
เพราะเมื่อความตายมาอยู่ตรงหน้า แทบ
ทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นความคาดหวังของคนอื่น ชื่อเสียงเกียรติยศ
ความกลัวที่จะต้องอับอาย
ขายหน้าหรือล้มเหลว จะหมดความหมายไปสิ้น
เหลือไว้ก็แต่เพียงสิ่งที่มีคุณค่าความหมายและ
ความสำคัญที่แท้จริงเท่านั้น
วิธีคิดเช่นนี้ยังเป็นวิธีที่ดีที่สุด
ที่จะช่วยให้คุณไม่ตกลงไปในกับดักความคิดที่ว่า คุณมีอะไรที่จะ
ต้องสูญเสีย
เพราะความจริงแล้ว เราทุกคนล้วนมีแต่ตัวเปล่าๆ ด้วยกันทั้งนั้น
เมื่อปีที่แล้ว
เขาได้รับการตรวจวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งที่ตับอ่อนชนิดที่รักษาไม่ได้
และจะตายภายใน
เวลาไม่เกิน 3-6 เดือน
แพทย์ถึงกับบอกให้เขากลับไปสั่งเสียครอบครัวซึ่งเท่ากับเตรียมตัวตาย
แต่แล้วในเย็นวันเดียวกัน
เมื่อแพทย์ได้ใช้กล้องสอดเข้าไปตัดชิ้นเนื้อที่ตับอ่อนของเขาออกมา
ตรวจอย่างละเอียด
ก็กลับพบว่า มะเร็งตับอ่อนที่เขาเป็นนั้นแม้จะเป็นชนิดที่พบได้ยากก็จริง
แต่มีวิธีรักษาให้หายขาดได้ด้วยการผ่าตัด และเขาก็ได้รับการผ่าตัดและหายดีแล้ว
นั่นเป็นการเข้าใกล้ความตายมากที่สุดเท่าที่ Jobs เคยเผชิญมา
และทำให้ขณะนี้เขายิ่งสามารถ
พูดได้เต็มปาก
เสียยิ่งกว่าเมื่อตอนที่เขาเพียงแต่ใช้ความตายมาเตือนตัวเองเป็นมรณานุสติว่า
ไม่มีใครที่อยากตาย
แม้แต่คนที่อยากขึ้นสวรรค์ก็ยังไม่อยากตายก่อนเพื่อจะไปสวรรค์
แต่ก็ไม่มี
ใครหลีกหนีความตายพ้น และเขาคิดว่า มันก็ควรจะเป็นเช่นนั้น Jobs
เห็นว่า ความตายคือ
ประดิษฐกรรมที่ดีที่สุดของ "ชีวิต"
ความตายคือสิ่งที่เปลี่ยนแปลงชีวิต ความตายกวาดล้างสิ่งเก่าๆ
ให้หมดไปเพื่อเปิดทางให้แก่สิ่งใหม่ๆ
ดังนั้น Jobs บอกว่า
เวลาของคุณจึงมีจำกัด และอย่ายอมเสียเวลามีชีวิตอยู่ในชีวิตของ
คนอื่น
จงอย่ามีชีวิตอยู่ด้วยผลจากความคิดของคนอื่น และอย่ายอมให้เสียงของคนอื่นๆ
มากลบเสียงที่อยู่ภายในตัวของคุณ และที่สำคัญที่สุดคือ
คุณจะต้องมีความกล้าที่จะก้าว
ไปตามที่หัวใจคุณปรารถนาและสัญชาตญาณของคุณจะพาไป
เพราะหัวใจและ
สัญชาตญาณของคุณรู้ดีว่า คุณต้องการจะเป็นอะไร
Jobs ปิดท้ายสุนทรพจน์ของเขา
ด้วยการหยิบยกวลีที่อยู่ใต้ภาพบนปกหลังของวารสารฉบับ
สุดท้ายของวารสารเล่มหนึ่งที่เลิกผลิตไปตั้งแต่เมื่อ
30 ปีก่อน ซึ่งเขาเปรียบวารสารดังกล่าวเป็น
Google บนแผ่นกระดาษ
และเป็นประดุจคัมภีร์ของคนรุ่นเขา วารสารดังกล่าวมีชื่อว่า
The Whole Earth
Catalog จัดทำโดย Stewart Brand ส่วนวลีนั้นคือ
"จงหิวโหย จงโง่เขลาอยู่เสมอ"
ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาหวังจะเป็นเช่นนั้นเสมอมา
Fortune ฉบับเดือนกันยายน 2548
แปลและเรียบเรียงโดย
เสาวนีย์ พิสิฐานุสรณ์
59 ความคิดเห็น
-ขอบคุณ จขกท.มากมาย
ขอบคุณครับสำหรับเนื้อหาดีๆ
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆคะ
PS. # Shin-R # >> I'm not crazy. I'm just a little unwell.
ยอดเยี่มมากครับ
ที่ ทำงาน ผมนั่งอยู่ แต่หน้าเครื่อง MaC  ตลอดเวลา แต่กลับไม่รู้ประวัติ
เหล่านี้เลย ขอคารวะเลยครับ
โค-ตะ-ระ-ดี-เลย อ่านแล้วให้ข้อคิดดีมากเลยค่ะ
ขอบคุณมากๆ
วันหลังเอามาให้อ่านอีกนะ
ในเมื่อไม่มีใครที่จะลากเส้นต่อจุดไปในอนาคตได้ ดังนั้นคำแนะนำของ Jobs ก็คือ
คุณจะต้อง "ไว้ใจและเชื่อมั่น" ว่า จุดทั้งหลายที่คุณได้ผ่านมาในชีวิตคุณ มันจะหา
ทางลากเส้นต่อเข้าด้วยกันเองในอนาคต ซึ่งจะเป็นอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นสติปัญญา
โชคชะตา ชีวิต หรือกฎแห่งกรรม ขอเพียงแต่คุณต้องมีศรัทธาในสิ่งนั้นอย่างแน่วแน่
**********ชอบชอบ*
ในเมื่อไม่มีใครที่จะลากเส้นต่อจุดไปในอนาคตได้ ดังนั้นคำแนะนำของ Jobs ก็คือ
คุณจะต้อง "ไว้ใจและเชื่อมั่น" ว่า จุดทั้งหลายที่คุณได้ผ่านมาในชีวิตคุณ มันจะหา
ทางลากเส้นต่อเข้าด้วยกันเองในอนาคต ซึ่งจะเป็นอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นสติปัญญา
โชคชะตา ชีวิต หรือกฎแห่งกรรม ขอเพียงแต่คุณต้องมีศรัทธาในสิ่งนั้นอย่างแน่วแน่
**********ชอบชอบ*
ข้อความดีดีที่ทุกคนได้อ่านมันจะไม่มีความหมายเลย
ถ้าทุกคนเพียงแค่อ่านแล้วรู้สึกว่ามันดี
สุดยอดคับ....................
PS. ทุกชีวิตมีค่า
ดีค่ะ
ใช้แมคอยู่
ชอบแมคที่สุดในโลกเลย คิคิ
PS. If you want something very badly, set it free. If it comes back to you, it's yours forever. If it doesn't, it was never yours to begin with.
จงหิวโหย .. จงโง่เขลา
PS. สร้างทาง?? เพื่อเดิน .. หรือให้คนอื่นเดิน ..ร่วมทาง`,.
Vote & ment
PS.
สุดยอดเลย
PS. ::`๑่ :: It is never too late to mend ::`๑่ ::
Thanks หลายๆ เด้อ
PS. ~:[อา]ทิตย์กับจันทร์ไม่อาจขึ้นพร้อมกันฉันใด คนสองคนที่ต่างใจก็ไม่อาจร่วมทางเดินกันฉัน[นั้น]:~:[U]nforgettabl[E]:~
ขอบคุณมากเลยค่ะ
ดีจริงๆเลยนะเนี่ย จะจำไว้สอนตัวเองจ้า
PS. Knowledge is the most important thing in this world.
เจ๋งมากมาย
อืม ชีวิตคนนั้นสั้นนัก ในขณะที่ยังมีโอกาสอยู่
จงหิวโหยความดี และโง่เขลาความชั่ว
ซึ้งมากมาย โหๆ
คุณจะต้องมีความกล้าที่จะก้าว
ไปตามที่หัวใจคุณปรารถนาและสัญชาตญาณของคุณจะพาไป เพราะหัวใจและ
สัญชาตญาณของคุณรู้ดีว่า คุณต้องการจะเป็นอะไร
เจ๋งมากๆ >_< อ่านประโยคนี้แล้วฮึดจะสอบแอดมิดชั่นเลยแฮะ
ขอบใจนะจ๊ะ
PS. หัดยิ้ม
สุดยอดมากเลยครับ
PS. นักเขียนมือใหม่จ๊า ว่าง ๆ ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป เพื่อน ๆ ช่วยไปให้คำแนะนำในหน้านิยายของกระผมบ้างสิครับ ขอบคุณล่วงหน้าจ๊าาา
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?