Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

เรื่องของ เพื่อนที่ดี...ที่ต้องหลั่งน้ำตา

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
เอามาจากในเมลล์น่ะครับ แล้วเผอิญมันเห็นว่าแปลกๆ ก็เลยเอามาเขียนซะเองให้สละสลวยมาขึ้น แต่ยังไงก็หยุดอ่านก่อนนะครับ ใช้เวลานี้ เพียงเสี้ยวของชีวิต กับบทความเรื่อ "เพื่อนที่ดี" นี้ แม้นจะยาว แต่ว่ามันมีค่าจริงๆ เชื่อผมเถอะ
___________________________________________________________________________________



…The Best Friend...
...เพื่อนที่ดี...
 
เราหวังไว้ว่าเธอจะตอบจดหมายนี้กลับมาหา ไม่ว่าเธอที่นั่งอยู่ตรงนี้...
จะร้องไห้... หรือไม่ร้องไห้ก็ตาม
 
...สมัยอนุบาล...
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ยอมแบ่งสีเทียนสีแดง (แห่งความรัก) แก่คุณ
เมื่อในกล่องสี (ในใจ) ของคุณมีแต่สีดำทะมึน (ท้อแท้และเดียวดาย)
 
...สมัยประถม...
ปีที่หนึ่ง
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ยอมเดินไปห้องน้ำกับคุณ
แล้วเอื้อมมือที่สั่นเทาจับมือของคุณที่สั่นยิ่งกว่าเดินผ่านโถงทางเดินที่น่ากลัว
 
ปีที่สอง
เพื่อนที่ดี... คือคนที่เข้าเรียนกับคุณในห้องเรียน
ของวิชาอาจารย์อารมณ์ร้ายที่คุณไม่อยากที่จะเข้าเลยซักนิด แล้วคอยแบ่งกำลังใจข้างๆ
 
ปีที่สาม
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ช่วยยกมือถามอาจารย์แทนคุณ
ในวิชาที่อาจารย์ท่านอธิบายแล้วอธิบายอีกก็ไม่เข้าใจ แม้ว่ามันจะง่ายแสนง่าย
 
ปีที่สี่
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ยอมเปลี่ยนคู่เต้นรำของคุณในวิชาลีลาศ
ที่ต้องเผชิญกับคู่เต้นรำอย่าง ทิม จอมลามก หรือ เอ็ม กลิ่นแรง ที่ต่างเพื่อนๆ พากันภาวนาให้วิชานั้นจบสิ้นซักที
 
ปีที่ห้า
เพื่อนที่ดี... คือคนที่เผื่อที่นั่งให้คุณเมื่อถึงมื้อเที่ยง
ในวันที่แสนจะอึดอัดแม้ว่าจะโดนคนอื่นด่าทอที่เห็นว่าได้ที่เยอะกว่าเพื่อนเขา
 
ปีที่หก
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ยอมไปชวนแฟนรักของคุณมางานเต้นรำ
เพื่อที่เวลาถูกแฟนรักปฏิเสธจะได้ไม่อาย
 
...สมัยมัธยม...
ปีที่หนึ่ง
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ให้คุณลอกรายงานสังคม
 
ปีที่สอง
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ช่วยทำงานกลุ่มแล้วไม่นินทาลับหลัง
 
ปีที่สาม
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ให้คำปรึกษาจากหัวใจเจ้ากรรมของคุณในทุกๆ อารมณ์
 
ปีที่สี่
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ยอมเปลี่ยนวิชาเรียนเพื่อที่คุณจะได้มีเพื่อนกินข้าว
 
ปีที่ห้า
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ยอมให้คุณขับรถใหม่เอี่ยมของเขาอย่างเต็มใจ
พร้อมคุยกับพ่อแม่ของคุณเวลาคุณมีปัญหา แม้กระทั่งเรื่องของแฟนที่เลิกกับคุณ
 
ปีที่หก
เพื่อนที่ดี... คือคนที่คอยมอบกำลังใจในการเข้าสู่มหาวิทยาลัยแห่งใหม่
อีกทั้งยังเกลี่ยกล่อมพ่อแม่ของคุณให้คุณเข้ามหมาวิทยาลัยที่ตั้งเป้านั้นได้อย่างไม่นึกกลัว
 
และแล้ว...
เวลาผ่านไปนานมาก
เราอยู่ร่วมกันมา เป็นทั้งเพื่อนรัก เพื่อนแท้ และเพื่อนตาย เป็นเพื่อนที่ดี ที่คุณไม่อยากจากเขาไป
เวลาเรียนที่อยู่ร่วมกันทำให้คุณและเพื่อนก่อเกิดเส้นด้ายเส้นหนึ่งที่เชื่อมโยงคุณและเพื่อนตลอดมาโดยที่คุณไม่รู้ตัว
คุณเคยรู้จักด้ายสีแดงมั้ย?
สัญลักษณ์แห่งเนื้อคู่นั้นมันเริ่มขึ้นเมื่อเพื่อนของคุณมอบสีเทียนสีแดงแก่คุณ...
เส้นด้ายแห่งชีวิตที่ดำที่ถูกต่อเติมด้วยสีแดงจนแดงฉานราวเปลวไฟที่ไม่มีวันมอดดับ
สีเทียนที่เป็นประกายกำจัดหยาดน้ำตาไม่ให้ด้ายเส้นนั้นเปียกปอนด้วยความหดหู่ ความเศร้า ที่ไม่สามารถทำลายมิตรภาพระหว่างเพื่อนกับคุณได้
 
...เส้นด้ายสีแดง...
 
....ในงานจบการศึกษา....
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ร้องไห้เงียบๆ ในใจเพื่อคุณ
แล้วแบ่งรอยยิ้มแห่งความสุขอย่างเปี่ยมล้นเกนบรรยายมาให้
 
...ในงานเลี้ยงหน้าร้อนหลังจบ ม.6...
เพื่อนที่ดี... คือคนที่ช่วยคุณเก็บกวาดอาหาร จาน แก้ว ขวด สำหรับงานปาร์ตี้ที่ผ่านมา
ช่วยแอบย่องออกจากบ้านเมื่อคนตกลงกับพ่อแม่ไม่ได้
ทำให้คุณและแฟนกลับมาคบกันอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เปี่ยมล้นความสุข
ช่วยคุณเก็บข้าวแบกของออกจากบ้านแล้วย้ายไปมหาวิทยาลัย
มองคุณด้วยสายตาที่ไม่อาจบรรยายได้
เก็บกลั้นน้ำตาที่พร้อมจะพลูออกมาทุกเมื่ออย่างเจ็บใจ
พร้อมกับความทรงจำ 18  ปีที่ผ่านมา
18    ปีที่ยาวนานแสนนาน แต่กลับเหมือนม่านฝันที่พร้อมปิดลงในทุกฉากของละครเรื่องนี้ที่ทำยังไงก็ไม่มีวันปิดลง
 
และตอนนี้
เพื่อนที่ดี
ก็ยังเป็นคงที่มอบความรักแก่คุณเสมอมา ทั้งอดีต ปัจจุบัน และแม้แต่อนาคตเบื้องหน้าสำหรับคุณ
พร้อมที่จะจับมือคุณเดินผ่านโถงทางเดินที่น่าหวาดกลัวในสมัยประถมไปสู่สนามเด็กเล่นสีเขียวที่มีริบบิ้นสีแดงผูกตามเก้าอี้นั่งสีขาวสะอาด (บริสุทธิ์) ต่างๆ
ช่วยต่อสู้กับสิ่งที่คุณกลัว เจ็บปวด และหม่นหมอง เศร้าโศก
คิดถึงคุณแล้วเตือนในสิ่งที่คุณลืมหรือทำผิดไป
ช่วยผ่านอดีตอันเลวร้ายของคุณ และให้เวลาเกี่ยวกับอดีตซักนิด
อยู่กับคุณเวลาที่คุณต้องการ (บนเก้าอี้สีขาวนั่น) หรือเดินไปที่อื่นไกลๆ เพื่อปล่อยให้คุณอยู่คนเดียว
เพื่อให้คุณมีเวลากับตัวเอง ช่วยแก้ไขความผิดพลาดที่ผ่านมา
ช่วยปัดเป่าความกดดันทั้งหลายแหล่ที่เขามาแตะต้องตัวคุณ แล้วมอบยิ้มจากพระเจ้าตัวน้อยในใจของคุณให้แก่คุณเมื่อคุณท้อแท้ สิ้นหวัง และหม่นเศร้า
และที่ขาดไม่ได้คือ
รักคุณ
 
……………………
 
ส่งความรู้สึกนี้แก่ ...เพื่อนใหม่... และ ...เพื่อเก่า...
ที่ยังคงอยู่เป็นเพื่อนกันมาและแม้แต่ ...เพื่อน... ที่อยู่กับคุณตลอดเวลา
 
(ร้องไห้รึยัง?  เอ้า งั้นมีแถมอีก ถึงจะไม่ร้องไห้ก็ตามนะ แต่ในใจของคุณกำลังคิดอะไรอยู่ ลองถามมันสิ แล้วมันจะตอบมาทางสายธารแห่งความสุขจากอัญมณีที่สอดส่องเพื่อนของคุณ)
 
...ไม่ผิด...
ที่เราจะใช่เวลาอันยาวนานสำหรับการติดต่อเขาในทางต่างๆ
เพื่อเวลาแห่งมิตรภาพ
ทั้งทางคอม โทรศัพท์ ส่งจดหมาย หรือแม้กระทั้งพูดกันต่อหน้าต่อตา
 
ความรู้สึกของคุณกำลังปรากฏแล้ว
เพียงแค่คุณส่งต่อข้อความนี้ไปให้เพื่อรักของคุณ
แล้วรอการตอบกลับจากเขาเช่นกัน
ดังนั้น... เมลล์นี้ให้ส่งสู่เพื่อนทุกๆ คนที่รอคอยให้คุณส่งและรอรับ
 
หากคุณรักเขา ...เพื่อนที่ดี... คนนั้น จริง
ก็จงบอกเขาไปถึงความรักที่คุณให้
เพื่อที่จะไขว่คว้าถ้วยแก้วใสแห่งมิตรภาพมาแก่ ...เรา...
แล้วคุณจะไม่เสียใจเลยที่เกิดมาแล้วมีเพื่อนดีเช่นนี้
 
สิ่งที่สำคัญให้ความรักนั้นแน่นแฟ้นอย่างไม่มีทางหลุดออกเหมือนกาวชั้นดีที่ไม่มีทางของนักวิทยาศาสตร์ระดับจักรวาลจะทำได้
จงอยู่กับเพื่อน กับครอบครัว แล้วมอบความสุขนั้นแก่พวกเขาไป
จะทำให้คุณในอดีต กับคุณในวันนี้ และในวันหน้า ได้พบเจอความรู้สึกที่ไม่แตกต่างไปจากเก่าแต่กลับแตกต่างถึงความเหนียวแน่นของกาวนั้นได้
 
ความแตกต่างระหว่างความรัก และความเสียใจ
ที่อาจจะพรากความสุขออกจากคุณตลอดไป
จงบอกกล่าวความรักของคุณไปเพื่อ เพื่อนๆ ของคุณภายในหนึ่งชม.
ไม่ว่าจะเป็นการเปิดปากบอกเพื่อน โพสความในที่ต่างๆ ส่งเมลล์ทางโทรศัพท์หรืออินเตอร์เน็ต
ถ้าคุณกำลังยุ่งละก็ ขอให้คิดว่า ใช่เวลาในเศษเสี้ยวของชีวิตเท่านั้น ทำให้แก้วเจียระไนที่ชื่อว่า ...มิตรภาพ... ต้องแตกกระจายบนพื้นที่เย็นยะเยือกและดำทะมึน
 
ข้อความนี้ไม่ใช่จดหมายลูกโซ่  และ ไม่มีคำสาปแช่งใดๆ ทั้งสิ้น
แต่เพื่อ เพื่อนที่คุณรัก จนส่งต่อไป เพื่อน้ำแห่งมิตรภาพที่กำลังไหลอาบแก้มคุณ
หรืออาจไม่ก็ตาม...
 
...รอตอบกลับอยู่นะ...
เพื่อนที่แสนดี
 
…The Friend To Best Friend…

___________________________________________________________________________________
ขอบคุณที่ยอมเสียเวลาครับ อ่านแล้วก็ส่งต่อสู่เพื่อนรักไปนะครับ ต่อปากก็ได้ ต่อข้อความโพสในนี้ก็ได้ เพราะผมเชื่อว่าทุกๆ คนในนี้เป็นเพื่อนกันครับ

ปล.ฝากโหวตด้วยนะ ^^

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 29 พฤษภาคม 2551 / 22:05

PS.  การเดินทางที่ต้องผ่านอันตรายทั้งสิ้นล้วนเป็นการเดินทางที่ยาวนานและมาพร้อมความสนุกสนานตื่นเต้น หากตำนานที่เล่นขานนี้จะกลายเป็นอีกส่วนหนึ่งที่ถูกตราไว้ ในความเร้นลับของปริศนามากมาย [ผจญภัยตามคำมอบหมาย]

แสดงความคิดเห็น

>

39 ความคิดเห็น

Peyton 29 พ.ค. 51 เวลา 20:29 น. 3

ผ่านวัยมอ 6 มาเเล้ว

เพื่อนสมัยนั้น ดีจริงๆ ค่ะ ^^


PS.  Magic of Love เสกเวทมนต์ให้หัวใจเกี่ยวไว้ด้วยกัน -> ชมหน้าปกได้ที่ my id นะคะ
0
พาย 30 พ.ค. 51 เวลา 09:34 น. 5

อยากมีเพื่อนแท้เหมือนกันนะค่ะ
เชื่อมั้ยว่าพายไม่มีเพื่อนที่สนิทเข้าใจกันเลยซักคน
พายอิจฉาทุกๆที่มีเพื่อนสนิทค่ะ เปงเพราะพายย้ายโรงเรียนบ่อยแล้วก็ พายไม่ค่อยทักใครก่อน จะเขินๆ ไม่กล้าเข้าไปพูดกับเค้าก่อน ทั้งที่จิงน่ะ พาย&nbsp ก็อยากมีเพื่อนนะค่ะ...
ปล.น่าอิจฉาจัง
- - เหงา

0
พาย 30 พ.ค. 51 เวลา 09:37 น. 6

สมัยนี้เพื่อนแท้ แบบนั้นไม่ค่อยมีหรอกค่ะ
มีแต่การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น

0
เห้ออ 30 พ.ค. 51 เวลา 11:23 น. 7

,
มีแต่พวก
คบกันหวังผลประโยชน์ทั้งนั้น

หรือคบผ่านๆ ขอแค่พอมีเพื่อน ไว้คุย ไว้ปรึษา ไว้เล่น
พอจากกันก็ลืมกันไป เพราะต้องพบปะ

ผู้คนใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ

จะมีสักกี่คน ที่ได้เจอเพื่อนแท้จริงๆ

ใช่ไหม?

0
yumi santera 30 พ.ค. 51 เวลา 18:28 น. 9

เวลาต้องจากเพื่อนแล้วรู้สึกปวดใจมากมาย


PS.  ความตายมิอาจนำพาความหวาดกัลวมาสู่ใจที่ปลดเปลื้อง
0
เด็กห้อง2 30 พ.ค. 51 เวลา 19:12 น. 10

ร้องไห้เลยค่ะ ฮะๆ
กลัวจังเลย นี่ก็ปีสุดท้ายแล้ว
ถ้าต้องจากกันจริงๆเราคงร้องไห้น้ำท่วมโลกแน่ๆ

คน40คนที่คบกันมา3ปี มิตรภาพเด็ก ม.ต้นที่เหมือนไม่สำคัญ
แต่มันสำคัญมากสำหรับพวกเรา

ได้ยิ้ม ได้ร้องไห้ ได้หัวเราะ โดยมีพวกแกเคียงข้าง
เจอปัญหาก็มีแค่พวกแกเท่านั้นที่เข้าใจกัน
คนนึงร้องไห้ อีกคนเช็ดน้ำตาแล้วร้องไห้ตาม จนสุดท้าย บนแก้มของทุกคนก็มีน้ำใสๆไหลอาบ แต่ริมฝีปากยังยิ้มให้กำลังใจกัน
ต่อไปนี้จะไม่มีแล้ว...

ถึงจะทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน แต่สุดท้ายเราก็มานั่งคุยเปิดอกแล้วกอดคอกันร้องไห้...
แล้วรอยยิ้มก็กลับมา

ได้กอดคอร้องไห้กับใครสักคน ดีกว่าต้องยิ้มคนเดียวโดยปราศจากเงาของพวกแก

รักพวกแกมากนะ ห้อง2ที่รัก

0
เพื่อน 31 พ.ค. 51 เวลา 09:36 น. 11

เรามีเพื่อนคนนึง ที่เป็นคล้ายๆ กับข้อความด้านบน

เค้าคอยดูและและแก้ปัญหาให้เรา...

เวลาเราไม่สบายใจเค้าก็จะอยู่เป็นเพื่อนเราได้ตลอด...

เค้าจะเป็นกำลังใจให้เราเสมอ...

เป็นอย่างนี้อยู่ เกือบ 3 ปี แม้จะเป็นเวลาไม่นาน เค้าต้องบินไปเรียนที่ตปทเพราะเค้าได้ทุน

เราไม่เคยคิดเอะใจอะไรเลย ว่าเราไม่มีเค้าจะเหงามาแค่ไหนเพราะตอนนั้นเรา เพิ่งเข้ามหาลัย

เรากำลังสนุกกับรุ่นพี่และเพื่อนๆ ที่ได้รูจัก รวมถึงคนที่เราแอบชอบเค้าก็ทำท่าว่าจะชอบเรา

เราทิ้งเค้า คนที่เรียกว่าเพื่อนแท้ ...

เค้าบินไปเรียนเงียบๆ แม้เราจะไปส่งเค้าที่สยามบิน แต่ก็ไม่มีน้ำตาสักหยด ไหลออกจาตาเรา

เลย จนหลังจากนั้น ไม่กี่วัน เรารู้สึกตัวเองได้ว่า ทุกครั้งที่เราทำอะไรไม่ได้เราจะเผลอเรียกชื่อ

เค้าออกมา เผลอขอยืมสิ่งต่างๆ รวมทั้งวิ่งไปถึงบ้านเค้า ทั้งๆ ที่เค้าไปแล้ว เราไม่สามารถลืม

เพื่อนคนนี้ได้ แม้การติดต่อ จะลำบากในช่วงแรกๆ

ระยะหลังเรา 2 คนก็ติดต่อกันได้ แต่ระยะทางมันก็เป็นปัญหาจริงๆ เรา 2 คนได้คุยกันไม่บ่อย

เราคิดว่าทุกอย่างจะเริ่มเปลี่ยนไป เพราะเรามีเพื่อนใหม่และเค้าอยู่ที่ ตปท เค้าก็คงจะมีเพื่อน

ใหม่ วันนึง เราเลิกกับแฟน เราออนเอ็ม คุยกับเค้า แต่พยายามทำตัวร่าเริง และไม่ให้เค้าเป็น

ห่วง แต่แล้ว เค้าก็รู้จนได้ อีก ไม่กี่วัน เค้าก็บินกลับมาหาเราทันที

เรากอดคอกัน แล้วร้องไห้ ไม่ใช่เพราะว่าเราเสียใจเรื่อง ที่เราเลิกกับแฟน...

แต่น้ำตาที่ไหลออกมา เพราะ ดีใจ ที่ได้เจอหน้ากัน ต่างหาก ...

เรารู้แล้วว่าเพื่อนแบบนี้ เป็นคนแรกที่เราคิดถึง และเป็น คนสุดท้ายที่เราจะติดตาม...

รักแกมากๆ เลยหว่ะ ...

0
วาฬทะเลทราย 31 พ.ค. 51 เวลา 15:28 น. 13

บางคนก็มีเพื่อนอย่างนั้นนะครับ แต่ไม่เคยคิดจะเหลียวมองเลย.. หะหะ (หัวเราะ)


PS.  ผมก็แค่เด็กมัธยมปลายธรรมดาๆครับ...(ถ้าดูเพียงภายนอกล่ะก็นะ)
0
ยมทูตดำ นู๋พลอย 31 พ.ค. 51 เวลา 16:56 น. 14

มีความหมายมากๆ ซึ้งดีจ้า แต่เราไม่ยักกะร้องไห้แหะ - -  แต่ขอบคุณนะที่เอามาให้อ่าน


PS.   ผู้ชายมันก็เหมือนผ้าอนามัย ใช้เสร็จก็ดีดมันออกจากกางเกงในซะ
0
Fame_miko 31 พ.ค. 51 เวลา 17:28 น. 15

สำหรับเราคำว่าเพื่อน อ่ะ ไม่มีความหมายอะไรเลย ไม่มีค่า ไม่มีสิ่งที่ตอบแทนอะไร ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีความรัก 

เราอยู่แบบโดดเดียวมาตลอด จนม.2 เราได้เจอะเพื่อนคนหนึ่ง เค้าเป็นเด็กใหม่ ตอนแรกก็ไม่สนิทอะไร เราเป็นคนสุดท้ายในกลุ่มๆเพื่อน(ตอนนั้น)

ที่เข้าไปคุยกับเค้าเป็นคนสุดท้าย ตอนแรกเพื่อนของเรา ก็ออกจะทำท่าลำคาญ เราด้วยซ้ำโดนว่า อ้ะ ฮ่าๆ  

เพื่อนคนนี้เป็นคนบ้าการตูนมากๆ ตนเทอม 2 เราขอให้เค้านั่งกับเรา คือนั่งเรียน 2 คน นั่งคู่อ่ะค่ะ เค้ากับเราเริ่มสนิทกันๆ

จนปัจจุปันนี้ม.4 เรากับเพื่อนคนนนั้นก้สนิทกันมาก แต่เราก็ยังงี่เง่า ขี้งอน อ่ะน่ะ เพื่อนเราก็มาตาม เพราะเวลาเรางอน เราจะเดินไปเลยอ่ะ เดินเร็ว

อิอิ เอาเป็นว่า เราแคร์เพื่อนคนนี้ที่สุดอ่ะ 

ไม่รุ้ว่าจะเล่าทำไมน่ะ ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องที่คนอื่นสนใจ แหะๆ

0
1ม.ค.40... 31 พ.ค. 51 เวลา 18:17 น. 16

เราอยากมีเพื่อนที่สนิทกันมากๆตั้งแต่อนุบาลจริงๆถึงจะไม่มี แม้ว่าเราจะมีเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่ป.3 แต่เราคิดว่าเราอยากให้เค้าเป็นเพื่อนแท้ของเราจัง และเราก็คิดว่าเค้าคงหวังดีต่อเราด้วยมั้งนะ....

0
••สาวแว่น•• 1 มิ.ย. 51 เวลา 11:07 น. 19

เมื่อก่อน...ที่ร.ร.เก่าถึงเราจะมีเพื่อนสนิทถึง 3 คน แต่ก็มีคนหนึ่งที่เราสนิทที่สุด
...แต่เราก็ยังรู้สึกว่ามันไม่ใช่อ้ะ คนนี้ยังไม่ "ใช่"

แต่พอเราได้รู้จักกับเพื่อนคนหนึ่ง...คนที่เหมือนเรามากๆ เกิดวัน เดือน ปี เดียวกัน (เกิดห่างกันแค่ 18 นาที)
นิสัยเหมือนกัน ใส่แว่นเหมือนกัน พูด คิด อะไรเหมือนๆกัน เราก็รู้สึกได้เลยว่า...

"เออ คนเนี้ยแหละ ใช่แล้ว" ใช่เพื่อนแท้ของเราแน่ๆ....

เวลาอยู่ด้วยกัน เรารู้สึกสบายใจมาก พูดคุยอะไรกันได้หมด ไม่มีความลับต่อกัน เป็นเหมือนกับพี่น้องกัน เหมือนครอบครัวเดียวกัน

ถึงเราจะคบกับมันได้แค่เกือบ 2 ปี ไม่นาน 6 ปีเหมือนเพื่อนเก่า แต่เราก็รู้สึกว่ามันใช่มากกว่าเยอะเลย
ไม่ใช่ว่าเราไม่รักหรือลืมเพื่อนเก่านะ พวกมันยังคงเป็นเพื่อนเราเสมอ แต่ตอนนี้เรารักเพื่อนคนนี้ที่สุด...

"ควีน...ขอบใจนะเว้ย ที่แกยอมเป็นเพื่อนกับคนอย่างเค้า เค้ารู้สึกดีใจมากที่สุดเลยว่ะ ที่ได้เป็นเพื่อนกับแก
ได้รู้จักกับแก ได้กินข้าวกับแก ได้ทำงานกับแก ได้เที่ยวกับแก ได้ทำอะไรกับแกมากมาย
เค้ารักแกมากที่สุดเลยนะ สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเค้าคือการได้เป็นเพื่อนกับแก

ควีน...เค้ารักแกว่ะ"



แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 1 มิถุนายน 2551 / 11:08
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 1 มิถุนายน 2551 / 11:10

PS.  •• เป็นเพราะฉันไม่ดีพอใช่ไหม...หรือดีแค่ไหนก็ไม่มีใครเอา ••
0