บทกลอนสอนใจ....

ตั้งกระทู้ใหม่

ถึงบางเดื่อโอ้มะเดื่อเหลือประหลาด บังเกิดชาติแมลหวี่มีในใส้

เหมือนคนพาลหวานนอกย่อมขมใน อุปไมยเหมือนมะเดื่อเหลือระอา

สุนทรภู่จากนิราศภูเขาทอง

ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์ มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต

แม้พูดชั่วตัวตายทำลายมิตร จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา

สุนทรภู่จากนิราศภูเขาทอง

คลองคดลดเลี้ยวล้วน หลักตอ

เกะกะระเรือรอ ร่องน้ำ

คดคลองช่องแคบพอ พายถ่อ พ่อเอย

คนคดลดเลี้ยวล้ำ กว่าน้ำลำคลองฯ

สุนทรภู่จากนิราศสุพรรณ

ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง

จระเข้ใหญ่ไปถึงน้ำมีกำลัง เหมือนเสือขังเมื่อถึงดงก็คงร้าย

สุนทรภู่จากพระอภัยมณี

รู้อะไรก็ไม่สู้รู้วิชา ไปเบื้องหน้าเติบใหญ่จะให้คุณฯสุนทรภู่จากขุนช้างขุนแผน

หนึ่งคู่ครองของเขามีเจ้าของ อย่าได้ปองเป็นมิตรพิสมัย

หนึ่งสมบัติพัสถานของผู้ใด อย่าอยากได้ไปเอาของเขามา

สุนทรภู่

ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน

ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน

สุนทรภู่จากนิราศภูเขาทอง

๏ มาจะกล่าวบทไป งามไฉไลนั้นควรรู้

หญิงไทยมิควรคู่          ลองดูตามตำรา
โบราณกล่าวไว้            ควรใส่ใจศึกษา
ท่องถามตามบทมา     แล้วอย่าประพฤติดัง

๏  แม่หญิง แม่หยัง       แม่กระชังหน้าใหญ่
แม่ใฝ่หน้าผัว                แม่ครัวเหินห่าง
แม่ย่างม้าเหาะ             แม่กระเดาะคันชั่ง
แม่นั่งภาวนา                แม่ปลาร้าค้างปี
แม่ชีหนีรัก                    แม่ยักแม่ยอก
แม่หลอกแหลลวง        แม่ควงร้อยชาย
แม่สายนอนตื่น                        แม่หื่นเมรัย
แม่ใฝ่กาเม                   แม่เทก้นรั่ว

๏  นับไปนับมา             ได้สิบห้าถ้วนทั่ว
เหล่าหญิงควรกลัว       หลีกตัวพัวพัน
ลองนั่งนอนนึก                        ตรึกดูให้มั่น
ว่าข้อไหนกัน               ที่ฉันนั้นเป็น

อ่านแล้วเป็นไงมั่ง.....ก็บอกกันมั่งน้า