เด็กสาวชาวเขา ตาบอดข้างนึงผู้ที่ต้องเดินเท้าไป-กลับร.ร.วันละ 12 กม.ทุกวันมากว่า 10 ปี

[sarnrak777]

โซ่เป็นพี่คนโตในพี่น้อง 4 คน ซึ่งอายุไล่เลี่ยกัน  พ่อป่วยเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองขั้น 3   ก่อนนี้ได้ตัดกระเพาะอาหารทิ้งไปแล้ว  รักษาด้วยการฉายเคมี  ทุกวันนี้ต้องไปหาหมอสัปดาห์ละอย่างน้อย 2 ครั้ง  พ่อยังแข็งแรงพอจะลุกขึ้นทำโน่นนี่เล็กๆ น้อยๆ ได้  ส่วนแม่กับโซ่เคยประสบอุบัติเหตุรถปิ๊กอัพขับชน  ทำให้แม่กระดูกซี่โครงซ้ายหัก 3 ซี่ ขวา 6 ซี่  กระดูกตาแตก หน้าผากแตก  รักษาอยู่ที่โรงพยาบาลกว่า 1 ปี  ส่วนโซ่กระเด็นออกข้างทาง กระดูกต้นคอ-หลังค่อนข้างเอียง  ช่วงที่แม่เข้ารักษาตัวโซ่จะคอยปรนนิบัติดูแลทุกอย่าง  หลังจากวันนั้นโซ่ต้องกลายเป็นหัวหน้าครอบครัว...วันนี้อาการแม่ดีขึ้น ทำงานหนักไม่ได้เพราะเจ็บแขน  พูดช้าลง  
            ช่วงที่แม่ป่วย โซ่ต้องเป็นเสาหลักของครอบครัว  ด้วยความที่ครอบครัวไม่มีเงิน เพราะหมดไปกับค่ารักษาพยาบาล  โซ่จึงไปทำงานเฝ้ารองเท้าอยู่ที่วัด ตั้งแต่เรียนชั้นป.2  เงินที่ได้โซ่จะเก็บใส่ออมสินที่พ่อเคยทำไว้ให้  ได้จำนวนหนึ่งแล้วจึงนำไปให้แม่และพ่อรักษาตัว    
            แม่เริ่มทำงานขายส้มตำรถเข็นแถวบ้านซึ่งเป็นตลาด ส่วนรถเข็นยืมคนอื่นมาใช้  โซ่เป็นลูกมือหลักคอยช่วยทุกอย่าง  เพราะบางวันแม่ตำเองไม่ไหวเจ็บต้นแขนมาก  และทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนโซ่จะตื่นไปจ่ายตลาดเอง ซื้อของไว้เตรียมทำขายตอนเย็น  บางวันพ่อก็ไปด้วย  ช่วงเย็นหลังเลิกเรียนส้มจะมาช่วยป้าแมวเสียบลูกชิ้น ขายลูกชิ้นรถเข็น  ขนน้ำอัดลม ทำทุกอย่างที่ป้าแมวใช้เพื่อหารายได้เสริม วันละ 30-50 บาท  และประมาณเกือบทุ่มก็จะกลับบ้านมาช่วยแม่ที่ร้านส้มตำต่อ  และรอจนขายเสร็จประมาณ 3 ทุ่มโซ่จะคอยเก็บล้างทำความสะอาดทั้งหมด ก่อนจะจัดการเรื่องตัวเอง ทำการบ้านแล้วจึงเข้านอนเกือบเที่ยงคืน

                     โซ่เป็นพี่คนโตในพี่น้อง 4 คน ซึ่งอายุไล่เลี่ยกัน  พ่อป่วยเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองขั้น 3   ก่อนนี้ได้ตัดกระเพาะอาหารทิ้งไปแล้ว  รักษาด้วยการฉายเคมี  ทุกวันนี้ต้องไปหาหมอสัปดาห์ละอย่างน้อย 2 ครั้ง  พ่อยังแข็งแรงพอจะลุกขึ้นทำโน่นนี่เล็กๆ น้อยๆ ได้  ส่วนแม่กับโซ่เคยประสบอุบัติเหตุรถปิ๊กอัพขับชน  ทำให้แม่กระดูกซี่โครงซ้ายหัก 3 ซี่ ขวา 6 ซี่  กระดูกตาแตก หน้าผากแตก  รักษาอยู่ที่โรงพยาบาลกว่า 1 ปี  ส่วนโซ่กระเด็นออกข้างทาง กระดูกต้นคอ-หลังค่อนข้างเอียง  ช่วงที่แม่เข้ารักษาตัวโซ่จะคอยปรนนิบัติดูแลทุกอย่าง  หลังจากวันนั้นโซ่ต้องกลายเป็นหัวหน้าครอบครัว...วันนี้อาการแม่ดีขึ้น ทำงานหนักไม่ได้เพราะเจ็บแขน  พูดช้าลง  
            ช่วงที่แม่ป่วย โซ่ต้องเป็นเสาหลักของครอบครัว  ด้วยความที่ครอบครัวไม่มีเงิน เพราะหมดไปกับค่ารักษาพยาบาล  โซ่จึงไปทำงานเฝ้ารองเท้าอยู่ที่วัด ตั้งแต่เรียนชั้นป.2  เงินที่ได้โซ่จะเก็บใส่ออมสินที่พ่อเคยทำไว้ให้  ได้จำนวนหนึ่งแล้วจึงนำไปให้แม่และพ่อรักษาตัว    
            แม่เริ่มทำงานขายส้มตำรถเข็นแถวบ้านซึ่งเป็นตลาด ส่วนรถเข็นยืมคนอื่นมาใช้  โซ่เป็นลูกมือหลักคอยช่วยทุกอย่าง  เพราะบางวันแม่ตำเองไม่ไหวเจ็บต้นแขนมาก  และทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนโซ่จะตื่นไปจ่ายตลาดเอง ซื้อของไว้เตรียมทำขายตอนเย็น  บางวันพ่อก็ไปด้วย  ช่วงเย็นหลังเลิกเรียนส้มจะมาช่วยป้าแมวเสียบลูกชิ้น ขายลูกชิ้นรถเข็น  ขนน้ำอัดลม ทำทุกอย่างที่ป้าแมวใช้เพื่อหารายได้เสริม วันละ 30-50 บาท  และประมาณเกือบทุ่มก็จะกลับบ้านมาช่วยแม่ที่ร้านส้มตำต่อ  และรอจนขายเสร็จประมาณ 3 ทุ่มโซ่จะคอยเก็บล้างทำความสะอาดทั้งหมด ก่อนจะจัดการเรื่องตัวเอง ทำการบ้านแล้วจึงเข้านอนเกือบเที่ยงคืน

Comments

[อลิวฉิว]

ชีวิตต้องสู้มากๆเลยอ่าค่ะ
เก่งกว่าตัวเราซะอีก น่าขายหน้ามากๆ 555
เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ น้องโซ่!!

[Mulan_-w-_Za]

สุดยอด!!เลยคะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ..

[Vidia]

เรื่องมันเศร้า หมั่นทำความดีมากมาก

---

PS.  บางอย่างไม่สามารถมองเห็นด้วยตา แต่สามารถรับรู้ด้วยใจ

[emo-girl]

อ่าว

เนื้อหาซ้ำกันนิ่

ไอ่เราก็อ่านซะหมดเลย  โง่เนอะ

-*-

สู้ๆ นะโซ่  

อ่านแล้วอายตัวเองเลยอ่ะ

[M.T.Miracle]

เน๊อะ

น่าสงสารจังเลยอ่ะ

คงอยากเรียนมากๆเลย

อ๊าก

แล้วทำไมฉันไม่มีความคิดอย่างนั้นอ่ะ

เห้ย! ไปทำการบ้าน