ช่วยถอดร้อยกรองเป็นร้อยแก้วให้ทีครับ
ตั้งกระทู้ใหม่
ยิ่งขัดก็ยิ่งพูน ทุขะท่วมระทมหะทัย
อ้าเจ้าลำเพาพักตร์ สิริลักษณะณาวิไล
มัทนา โอ้โอ๋ละเ่ยอุละสดับ วรศัพทะท่านทรง
อ้อยอิ่งแสดงวรประสงค์ คะณตัวกระหม่อมฉัน
อยากใคร่สนองพระวรสุน- ทรคุณอเนกนั้น
จนใจเพราะผิดคติสุธรรม์ สุจริตประติชญา
ขอให้พระองค์อะมะระเท- วะเสวยประโมทา
หม่อมฉันจะขอประตะลา สุระราชลิลาศไป
ช่วยแปลเป็นร้อยแก้วให้ทีนะครับ ขอบคุณมากครับ
kidnapper
9 ส.ค. 52 เวลา 09:32 น.
958
views
35 ความคิดเห็น
***โอ้โอ๋ละเ่่ยอุละสดับ            วรศัพทะท่านทรง
โอ้โอ๋ละเ่่่ยอุละสดับ            วรศัพทะท่านทรง  *แก้ไข
ละเ่ย
สองบทนี้เป็นบทสนทนาระหว่างสุเทษณ์กับนางมัทนา ซึ่งเป็นตอนที่กำลังจีบกันอยู่ (หรือเกี้ยวพาราสีนั่นเอง) สามารถถอดความได้ดังนี้ครับ
สุเทษณ์ : ยิ่งฟังคำพูดของเธอแล้ว พี่รู้สึกหลงใหลและคลั่งไคล้ตัวเธอเป็นที่สุด และพี่ก็เป็นทุกข์มากเพราะอยากเจอเธอตลอดเวลา
มัทนา : ที่ฟังมา หม่อมฉันก็อยากจะสนองพระประสงค์อยู่ แต่ติดตรงที่ว่ามันไม่ถูกต้ิองตามทำนองคลองธรรม (เพราะตอนนั้นนางมัทนาแต่งงานกับท้าวชัยเสนไปแล้ว) ดังนั้นขอให้พระองค์จงอยู่อย่างเป็นสุขเถิด ส่วนหม่อมฉันจะขอไปตามทางของตนเอง
แปลร้อยกรองบทนี้ให้หน่อยคะ
  ถ้อยคำไทยไทยแท้แต่ปางหลัง
ทุกทุกครั้งใช่ดีมีความหมาย
คำพ่อขุนละมุนคำนำบรรยาย
เพื่อขยายขอบเขตเจตนา
  ภาษาไทยนำเรียนรู้สู่สมัย
ลูกหลานไทยนำเพี้ยนคุณค่า
นำมาพูดตอกยำ้เกินตำรา
เป็นภาษาตอบความใครให้ขุ่นเคือง
  คุยกับผมครั้งใดไพเราะหวาน
พูดคำพาลพาลพาไปหาเรื่อง
คำพูดเพราะเข้าหูอยู่เนืองเนือง
จะประเทืองจิตใจให้แบ่งบาน
  บางคนแต่งคำไทยในทางผิด
นำเบือนบิดเรื่องราวทางข่าวสาร
ข่าวบางคราวนำสังคมจบบาดาล
เป็นข่าวค้านอ้างวจี
  คำพูดไทยใช้ดีหยาบ
เราควรทราบควรใช้ให้ถูกที่
ตามชนชั้นกาละประเพณี
เพราะต่างมีอารมณ์หมายคลายคลึงกัน
  รูปไม่งามวาจาใจพูดไพเราะ
คำเสนาะมิตรตรึงใจได้สุขสันต์
เป็นเทียนทองส่องทางสร้างสัมพันธ์
วันเว้นวันพูดสักทีผียังชม
น้ำตาเปรียบเหมือนเพื่อน                  คอยตักเตือนกระตุ้นใจ
ยามชื่นรื่นฤทัย                                          น้ำตาไหลหลั่งเปรมปรีดิ์
        หยาดเยิ้มเป็นหยาดแย้ม                    อาบสองแก้มแกมยินดี
ยามสุขสุดทวี                                            น้ำตาปรี่ประปรางทอง
        ดีใจก็ไหลหลั่ง                                  โศกเศร้าคลั่งก็หลั่งนอง
สบรักรักสนอง                                          หลังหล่อคลองนัยนา
        ชิงชังก็ไหลหลั่ง                                โกรธเกลียดใครก็ไหลมา
ยามเกิดเกิดปรีดา                                      เกิดน้ำตาตื้นตันใจ
        ยามตายใจสร้อยเศร้า                          น้ำตาเคล้าเศร้าหทัย
ยามบวชบ่มบุญไป                                      น้ำตาไหลเพราะอิ่มบุญ
        แต่งงานบานจิตเคลิ้ม                          น้ำตาเยิ้มเสริมสุขหนุน
พลาดรักอกหักรุน                                      น้ำตาหลั่งถั่งนัยน์ตา
        พบกันพลันยินดี                                  น้ำตาปรี่เพราะปรีดา
จากกันพลันโศกา                                      น้ำตาไหลใจอาวรณ์
        น้ำตาเปรียบเหมือนเพื่อน                    คอยตักเตือนอนุสรณ์
เศร้าสุขทุกข์ม้วยมรณ์                                รื่นเริงใจใช้น้ำตา
        ระบายความในจิต                              จึงเหมือนมิตรเสน่หา
คู่ทุกข์คู่ชีวา                                              เห็นใจฉันนิรันดร์เอย
แม้มิได้เปนต้นสนระหง จงเปนพงอ้อสะบัดไม่ขัดขวาง
แม้มิได้เปนนุชสุดสะอาง จงเปนนางที่มิใช่ไร้ความดี
แปล
แปลร้อยกรองบทนี้ให้หน่อยคะ
สินสมุทรฟังเสียงสำเนียงแน่ รู้ว่าแม่มั่นคงไม่สงสัย
ดูรูปร่างอย่างเปรตสมเพชใจ ช่างกระไรราศีไม่มีงาม
กระนี้หรือพระบิดามิน่าหนี ทั้งท่วงทีไม่สุภาพทำหยาบหยาม
จำจะบอกหลอกลวงหน่วงเนื้อความ อย่าให้ตามเข้าไปชิดพระบิดา
จึงเสแสร้งแกล้งว่าข้าไม่เชื่อ จะฉีกเนื้อกินเล่นเป็นภักษา
ถ้าเป็นแม่เเน่กระนั้นจงกรุณา อย่าตามมามุ่งหมายให้วายปราณ
ด้วยองค์พระชนนีเป็นผีเสื้อ อันชาติเชื้ออยู่ถ้ำลำละหาน
พระบิดรร้อนรนทนทรมาน เคยอยู่บ้านเมืองมนุษย์สุดสบาย
คิดถึงวงศ์พงศาคณาญาติ จึงสามารถมานี่ไม่หนีหาย
เห็นมารดาซ่อนตัวด้วยกลัวตาย ลูกจึงว่ายน้ำอยู่แต่ผู้เดียว
ประทานโทษโปรดปล่อยไปหน่อยเถิด ที่ละเมิดแม่คุณอย่าฉุนเฉียว
ลูกขอลาฝ่าธุลีสักปีเดียว ไปท่องเที่ยวหาประเทศเขตนคร
แม้นพบอาย่าปู่อยู่เป็นสุข บรรเทาทุกข์ภิญโญสโมสร
จึงจะชวนบิตุเรศเสด็จจร มาสถานมารดรไม่นอนใจ
ช่วยแต่งร้อยกรองวันแม่และแปลเป็นร้อยแก้ว
บัดเดี๋ยวร่านนั้นชัดขึ้น ขวัญข้าวหายมึนสงสัย
นางฟ้าจับมือแน่นไว้ แล้วพาร่อนไปตามทาง
บัดดลมาถึงแล้วสวนแก้ว ล้วนแล้วดอกไม้แลสล้าง
ทำด้วยแก้วล้วนเปราะบาง ส่งกลิ่นเจือจางชื่นใจ
ช่วยแปลให้เป็นร้อยแก้วให้หน่อยค่ะ ต้องส่ง พรุ่งนี้แล้ว 22 ส.ค 56
แล้วสมภารท่านก็หลับระงับเงียบ ยิ่งเย็นเยียบเยือกใจเมื่อไก่ขัน
เพราะแม่ลูกผูกจิตคิดถึงกัน เฝ้าใฝ่ฝันเฟือนแลเห็นแม่มา
ดุเหว่าร้องซ้องเสียงสำเนียงแจ้ว ให้แว่วว่าวันทองร้องเรียกหา
สะดุ้งใจไหววับทั้งหลับตา ร้องขานขาสุดเสียแต่เที่ยงคืน
ช่วยหน่อยนะคะรีบจริงๆ ต้องส่งครู
สุดเสียงนะคะ
จากสุดเสียเป็นสุดเสียงนะคะ
รบกวนทำเป็นร้อยแก้วให้หน่อยคะ
แลทะเลแล้วก็ให้อาลัยนุช
ไม่สร่างสุดโศกสิ้นถวิลหา
จนอุทัยไตรตรัสจำรัสตา
เห็นเคหาเรียงรายริมชายทะเล
ดูเรือแพแต่ละลำล้วนโปะโหละ
พวกเจ๊กจีนกินโต๊ะเสียงโหลเหล
บ้างลุยเลนล้วงปูดูโซเซ
สมคะเนใส่ข้องเที่ยวมองคอย
อันนารีที่ยังสาวพวกชาวบ้าน
ถีบกระดานถือตะกร้าเที่ยวหาหอย
ดูแคล่วคล่องล่องแล่นแฉลบลอย
เอาขาห้อยทำเป็นหางไปกลางเลน
อันพวกเขาชาวประมงไม่โหย่งหยิบ
ล้วนตีนถีบปากกัดขัดเขมร
จะได้กินข้าวเช้าก็ราวเพล
ดูจัดเจนโลดโยนในโคลนตม
จึงมั่งคั่งตั้งบ้านในการบาป
แต่ต้องสาปเคหาให้สาสม
จะปลูกเรือนก็มิได้ใส่ปั้นลม
ใครขืนทำก็ระทมด้วยเพลิงลาม
โอ้ดูเรือนเหมือนอกเราไร้คู่
ผู้ใดดูจังไม่ออกเอี่ยมสนาม
หรือต้องสาปบาปหลังยังติดตาม
ผู้หญิงงามจึงไม่มีปรจะรักใครเขาก็ไม่เมตตาตอบ
สมประกอบได้แต่สอดกอดเขนย
เอ็นดูเขาเฝ้านึกนิยมเชย
โอ้ใจเอ๋ยจะเป็นกรรนั้นร่ำไป
พลางรำพึงถึงทางที่กบ่งเถื่อน
จึงคล้อยเคลื่อนนาวาเข้าอาศัย
มีมิตรชายท้ายย่านเป็นบ้านไทย
สำนักในเคหาขุนจ่าเมือง
ตะวันคล้อยหน่อยหนึ่งถึงบางพระ
ดูระยะบ้านนั้นก็แน่นหนา
พอพบเรือนเพื่อนชายชื่อนายมา
เขาโอภาต้อนรับให้หลับนอน
พอรุ่งแสงสุริยาลีลาลาศ
ลงเลียบหาดหวนคะนึงถึงสมร
เห็นกรวดทรายชายทะเลชโลทร
ละเอียดกลาดกลางทรายประพรายสี
เป็นหลายอย่างลาวลูกก็เรียวรี
โอ้เช่นนี้แม่มาด้วยจะดีใจ
จะเชยชมก้มเก็บไปกลางหาด
เห็นประหลาดก็จะถามตามสงสัย
พี่ไม่รู้ก็จะชวนสำรวลไป
ถึงเหนื่อยใจจะค่อยเบาบรรเทาคลาย
โอ้ยามนี้พี่เห็นแต่พักตร์เพื่อน
ไม่ชื่นเหมือนสุดสวาทที่มาดหมายานีเลย
กลั้นน้ำตามาจนสุดที่หาดทราย
เห็นเรือรายโรงเรียนเครียงเครียงกัน
ช่วยแปลอิเหนาตอนศึกกะหมังกุหนิง(อิเหนาและอนุชากรีธาทัพ เผชิญทัพกะหมังกุหนิง) จากร้อยกรองเป็นร้อยแก้ว ช่วยหน่อยน๊าครา
ว้าว กลายเป็นมหกรรมฝากแปลร้อยกรองซะแล้ว
้ส้ิ้นแผ่นดินขอให้สิ้นชีวิตบ้าง อย่ารู้ร้างบงกชบทศรี
เหลืออาลัยใจตรมระทมทวี ทุกวันนี้ก็ซังตายทั้งกายมา
ถึงบ้านงิ้วเห็นแต่งิ้วละลิ่วสูง ไม่มีฝูงสัตว์สิงกิ่งพฤกษา
ด้วยหนามดกรกดาษระดะตา นึกก็หน้ากลัวหนมขามขามใจ
ช่วยแปลให้หน่อยนะค่ะ
ทำให้เป็นร้อยเเก้วยังไงคับบอกหน่อย?เรื่องสังทองตอนกำเนิดพระสังคับผม
ว่าพลางยกเอาลูกน้อย น้ำเนตรหยดย้อยดังฝอยฝน
ร้องทูลพระองค์ทรงสกล น้องคนมีกรรมจะขอลา
ดูรุปจำร่างเสียยังเเล้ว พระเเก้วจะไม่ได้เห็นหน้า
จะไม่คืนคงอย่าสงกา มิได้รองฝ่าพระบาทไป
สิ่งใดเมียได้พลาดพลั้ง เเต่หลังให้ชัดอัชฌาสัย
เมียขอสมาอาภัย อย่าได้เป็นเวราเลย
เร็วหน่อยคับพรุ่งนี้ผมส้ง
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?