กรี๊ดท่าน เส็ตโชมารู จากอินุยาฉะเล่ม 52

[เจ้าหยิงน้ำแข็ง]

กรี๊ดดดดดด อินุยาฉะมาถึงเล่มที่ 52 แล้ว

แล้วมันจบเล่มที่ 56!!

สกรีมมมมม =[]="

ไม่น้าาา ตอนอ่านๆอยู่ก็บ่นว่าเมื่อไหร่จะจบ จะยื้อเรื่องไปถึงไหน

พอรู้ว่าใกล้จะจบแล้วกลับรับไม่ได้ อร๊ายยย T[]T ไม่อยากให้จบเลยวุ้ยย

จะมาแจ้งแถลงไขค่ะว่าจขบ.ก็เป็นแฟนอินุยาฉะเมื่อนานมาแล้ว
สองสามปีมานี้ความบ้้า(จนเกรียนแตก)ก็ดับลง จนกระทั่งเมื่อสองสามเดือนก่อนมั้ง
ที่เห็นเล่ม 50 เลยซื้อมาอ่าน ข้ามไปตั้ง3-4เล่มเหมือนกัน แต่ก็พอรู้บ้างว่าเกิดไรขึ้น ก็เลยเกิดตั้งใจจะติดตามอ่านต่อไปอีก เดือนนี้เล่ม 52 ออกแล้ว สกรีมม น้องบอกมาเลยรีบซื้อทันทีค่ะ

เข้าเรื่องโว้ย

หลังจากที่อ่านๆๆๆมาเนี่ย กรี๊ด รู้สึกโฮกกกกกกับท่านเซ็ซโชมารุมาตลอด(ตรง เซ็ซ-โช! พูดแบบใช้ฟันให้น้ำลายกระจาย)

อร๊ายยย แต่ช่วงหลังๆที่ท่านเซ็ซโชมารุจะโชว์พาวและอีโก้มากไปหน่อยจนอ่านไปแทบเอาเล็บทั้งสี่ไว้ระหว่างฟัน
อะไรท่านแกจะห่วงศักดิ์ศรีเวอร์ขนาดนั้นคะ เสียวนะโฟ้ยเล่นสู้แบบบุกเอาแบบหัวเด็ดตีนขาดตูก็ไม่สน แฟนเกิร์ลจะหัวใจวายตายคะ

ท่านเซ็ซโชมารุ ปิศาจหมาผู้ยิ่งใหญ่ เป็น Prince of the dog youkai ขนาดนี้ ใครล้มก็ไม่ได้
เป็นตัวละครเท่ตลอดกาล มีน้องชายเป็นครึ่งปิศาจทีตัวท่านคอยกัดกับมันตลอด น่าแปลกน่อหลายครั้งเราอ่านแล้วรู้ว่าจริงๆแล้วท่านเซ็ซโชมารุเก่งกาจมากมาย แต่ก็รู้สึกอาภัพอยู่บ้างนะเอ้อ
เหมือนโดนน้องชายแย่งโน่นได้นี่ไปตลอด มาเข้าใจความรู้สึกท่านเซ็ซเรื่องดาบที่มาจากป๋ากันเถอะ

หมายเหตุ: ข้าพเจ้าแฟนเกินท่่านเซ็ซโชมารุ และข้าพเ้จ้าไม่ได้มีเจตนาจะโจมตีอะไรท่านเซ็ซโชมารหรือตัวอินุยาฉะุค่ะ แค่อยากจะบรรยายความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อท่านเซ็ซเสียหน่อย
นอกจากที่คิดว่าท่านหล่อ เท่และเก่งแล้ว จากที่อ่านมาเค่อะ

มาดูกัน มามะ ทวนท่านเซ็ซโชมารุเปิดตัวกันตอนแรกๆหน่อย

ครั้งที่ 1

จำได้มั้ยคะว่าเฮียแกหน้าตาบ้องแบ๊วดูกวนมากแค่ไหน?

ตัวร้ายชัดๆเลย ก็แหมมาหาเรื่องพระเอกนี่หว่า

วางแผนได้ชั่วร้าย เอาแม่ของอินุยาฉะมาเล่น ล่อเป็นกับดัก กรี๊ด เชื่อเลยเป็นใครอ่านตอนนี้ก็ต้องแอบหมั่นไส้ท่านเซ็ซอยู่ลึกๆ เป็นแน่ แถมตอนไปสุสาน'เด็จพ่อ เซ็ซชี่อยากได้ดาบเขี้ยวอสูรมาก

แต่ป๊าด ยังไม่้ต้องดึงดาบออกมาเลย แค่จับดาบยังไม่ได้ แ่ต่อินุยาฉะ มันเป็นแค่ครึ่งปิศาจแต๊ๆ แต่กลับจับดาบได้ แถมแท้จริงแล้วท่านป๋าก็ตั้งใจจะมอบให้อินุยาฉะอย่างแท้จริงด้วย เอิ๊กส์
ท่านเซ็ซคงรู้สึกเหมือนถูกเอาหน้าหยามหน้าแหงมๆ แถมมันยังตัดแขนซ้ายไปอีกด้วย อ๊ากส์

ครั้งที่ 2 หลังจากนั้นไม่นาน ท่านเซ็ซที่ยึดติดอยู่กับพ่อทุกอย่าง จะต้องแข็งแกร่งอย่างท่านพ่อให้ได้
ก็ไม่ยอมค่ะ จะไปแย่งดาบน้องอีก แอบโดนนาราคุใช้งาน ให้ยืมแขนมนุษย์มาใส่ แุถมยังแย่งดาบมาจากอินุยาฉะไม่ได้อีก ต้องหันหลังกลับบ้านซะงั้น

ครั้งที่ 3 ถ้าเรียงไม่ผิด เอาแขนมังกรมาใส่แทนแขนที่ขาดไป สู้จะแย่งเอาดาบของอินุอีกล่ะ แต่ก็แพ้อีกเพราะอินุบังเอิญใช้แผลแห่งลมได้เค่อะ โดนซัดกระเด็น เจ็บปางตาย อร๊ายย มันน่าเจ็บใจโคตร T[]T
และในตอนนั้นที่นอนเจ็บอยู่ในป่า ก็มีหนูรินเข้ามาดูแลให้ หลังจากชุบหนูรินแล้ว ผู้อ่านจะรู้สึกได้ว่าดีกรีความเท่ของท่านเพิ่มขึ้นกระฉูด เพราะภาพในมังงะนั้น หลังจากชุบรินและอุ้มมาไว้ในอ้อมแขน
ท่านเซ็ซโชหน้าโฉด+เท่โคตรด้วยการทิ้งความคิดปริศนาแก่ผู้อ่านด้วยว่า "อินุยาฉะ แล้วแกต้องเสียใจที่ให้ข้ารอดมาได้" อ้าก หมายความว่าอย่างไร? ท่านเซ็ซจะไปเอาคืนงั้นเหรอ >_<

ภาพตอนเซ็ซโชมารุเดินมาเจอหนูรินนอนตาย ดูเหมือนว่าหลังจากตอนนี้ไป
ท่านเซ็ซจะกลายเป็นคนเย็นชาสุดขั้วเลยนะ ไม่กวนเหมือนอย่างในเล่ม 2 แล้ว

ครั้งที่ 4 ความรู้สึกที่อยากจะเอาชนะอินุยาฉะให้ได้ เพราะอินุยาฉะได้ดาบเขี้ยวอสูร
ที่ป๋ามอบให้เป็นมรดกไป แบบนี้มันเหมือนลำเอียงนี่หว่า (อ่า >< เหมือนพี่น้องอิจฉาที่ได้ของเล่นได้ไม่เจ๋งเท่ากันไงไม่รู้) ขอ(บังคับ)ให้โทโตไซตีดาบเจ๋งๆเหมือนของอินุยาฉะให้ แต่โดนปฏิเสธอีก ทีนี้ต่อมา เฮียแกได้ดาบโทคิจินสุดbadassมาภายหลัง หึๆ
ตีจากเขี้ยวของปิศาจที่เคี้ยวดาบของอินุได้ด้วย อีกอย่าง ท่านเซ็ซรู้เรื่องความสำคัญของดาบเขี้ยวอสูรในเวลาต่อมาว่าจำเป็นต่อน้อง ก็ดูเหมือนจะเข้าใจและเลิกยึดติดไปค่ะ อีกอย่างไหนๆเซ็ซโชก็ได้ดาบโทคิจินซึ่งเจ๋งกว่าของอินุยาฉะด้วยสิ

เซ็ซชี่ออริจินัลจากมังงะต้องเสื้อสีน้ำเงินและเกราะสีม่วงค่ะ อย่าลืม เหอๆ
แถมเท่กว่าอนิเมโคตรมาก

เล่มไหนมิรู้ แต่แ่น่นอนว่ามีหลายครั้งที่เซ็ซโชมารุจะเจ๊อะกับอินุยาฉะระหว่างการต่อสู้กับศัตรู แถมสู้ไปด่ากันไปด้วย อย่ามายุ่งกับข้าได้มั้ย มันต้องตายด้วยฝีมือข้า เอ็งอย่าเข้ามาสระเอือ อ๊างง

ครั้งที่ 5 หลังจากการตายของคากุระ (ไม่นะ T_T) อ่านแล้วร้องไห้ตั้งแต่ที่มันออกครั้งแรกที่เว็บear-tweakค่ะ ฮือๆ เมื่อท่านเซ็ซโชมารุผู้ใหญ่ยิ่งต้องโกรธจัดเพราะคำพูดของโมเรียวมารุที่ดูถูกคากุระ ถึงกับต้องเสียดาบโทคิจินเล่มเก่งไป โอ้ ม่ายย U__U และเมื่อได้ดาบใหม่ที่โทโตไซตีจากดาบเขี้ยวฟ้าฟื้นให้
เป็นดาบเมโดซงกัสสึฮะ(ชื่อเท่) เฮียแกก็ฝึกดาบจันทร์เสี้ยวปรภพไปจนเมื่อเร็วๆนี้ ท่านเซ็ซชี่ก็รู้ถึงความจริงของดาบว่าเป็นแค่ดาบที่แยกมาจากดาบเขี้ยวอสูรแล้วสักวันก็ต้องกลับไปรวมกับดาบนั้นอีก อ้ากกกกก กำ...

กรรมสิว้าก T[]T

โอ้ไม่น้าาา ท่านเซ็ซก็ไม่ยอมดิ อะไรว้าา ท่านพ่อต้องมีเจตนาอะไรแน่ๆเลย แต่คิชินคิที่สู้ด้วยมันก็พูดแหย่เอาอยู่ได้ TT กลายเป็นว่าไปกระตุ้นจุดอ่อนของท่านเซ็ซเข้าจนได้ และแล้วความangstก็เข้ามา.. "ทำไมท่านพ่อถึงให้ดาบเขี้ยวฟ้าฟื้นที่ใช้อะไรไม่ได้กับข้า ทำไมท่านพ่อถึงให้ดาบเขี้ยวอสูรกับเจ้าอินุยาฉะ ทำไมไม่เป็นข้าๆๆ" แง้ว... ตอนอ่านล่ะก็ เอร๊ยยยยยยย เดอะมูฟวี่ 3 รูมิโกะเขียนเรื่องเองไม่ใช่เหรอคะ ว่าท่านพ่ออยากให้เซ็ซโชมารุมีใจเมตตารุ้จักช่วยคน
และปกป้องผู้อื่น ไม่ใ่ช่หาความแข็งแกร่งใส่ตัวเองอย่างเดียว แล้วไหงมาหงุดหงิดเรื่องดาบอีกล่ะ ดาบนั่นอินุยาฉะก็ขาดไม่ได้นะ ต้นไม้พันปีก็บอกไว้แล้วว่า จำเป็นต่ออินุยาฉะเพราะผนึกเลือดปิศาจไม่ให้ไหลข้นจนเป็นบ้าไป แต่แ่น่นอนว่าอารมณ์มาเหนือเหตุผลอยู่แล้วค่ะเซ็ซชี่ลืมหมดทุกอย่าง ท่านพ่อไม่ยุติธรรมเลย
ตูข้ายิ่งใหญ่เป็นปิศาจเต็มตัว ทำไมท่านพ่อต้องเอาดาบเขี้ยวนั่นให้อินุมันด้วยวะ หมายความว่าไง? ท่านพ่อเห็นมันดีกว่าข้า เซ็ซโชมารุคนนี้หรือ?

กรี๊ดด ไม่ได้ตู่เองนะคะ เห็นได้ชัดเลยในเล่ม 51 ค่ะ เซ็ซโชถึงกับยอมลดตัวยืมมือนาราคุมาพิสูจน์ตัวอิุนุยาฉะเลยค่ะว่าสมควรได้รับดาบเขี้ยวอสูรจริงหรือทั้งๆที่ก็น่าจะรู้อยู่แล้ว และสิ่งที่อยู่ในใจของท่านเ็ซ็ซโชที่ปล่อยออกมาตอนหาเรื่องอินุนั้นก็คือ... ความอิจฉาริษยาน้องชาย อร๊าย
อะไรกันเนี่ยท่านเซ็ซโช T[]T "อินุยาฉะ ข้าจะทำให้เห็นว่าแกน่ะ ไม่ได้ดีอะไรอย่างที่คนอื่นคาดหวังไว้หรอก" ถ้าคำพูดที่เอามาผิดบิดไปหน่อยก็โทษด้วย จำได้ไม่หมดทุกคำ แต่สิ่งที่quoteนี้ แน่นอนว่าผู้อ่านก็คงอดคิดไม่ได้หรอกจริงมั้ย? ท่านเซ็ซอิจฉาอินุเห็นๆเลย อิจฉามาตลอด T[]T โอ้.. มันเป็นเรื่องของเกียรติและศักดิ์ศรีสินะ ท่านเซ็ซไม่เคยให้ใครมาล้มแกได้เลย แม้แต่เรื่องนิดเดียว โอ้ =[]=" ตูจะเสียหน้าไม่ได้!.. ในที่สุด จากเล่มนั้น
เฮียท่านก็ยอมรับแต่โดยดีหลังจากที่อินุยาฉะแสดงพลังให้เห็นแล้วว่าคู่ควรกับดาบเขี้ยวอสูรจริง ฟิ้วว คำถามจากอินุยาฉะ"ถ้าฉันชนะแก แกจะเลิกตอแยไปชั่วชีวิตเลยมั้ย" จ้าๆ... อาเฮียเขาไม่ยุ่งแล้ว

อ่า... ถึงไหนแล้วหว่า? อ้อ มาถึงเล่ม 52 กันเถอะ(ในที่สุด) ท่านผู้อ่านคงได้เห็นแล้วว่าท่านเซ็ซโชมารุไม่มีอาวุธแล้วนอกจากแค่ดาบที่ไว้ชุบชีวิตคนเท่านั้น ไม่มีอาวุธไรเลย ก็ทำให้เห็นว่าจะมีพลังยิ่งใหญ่และเก่งเสียแค่ไหน ถ้าไม่มีอาวุธก็ตกอยู่ในที่นั่งลำบากได้ แล้วยิ่งเซ็ซโชแกอีโก้แรงด้วยสิ(เห็นได้จากเล่ม37หรือ38นี่ล่ะนะ)
กรี๊ดด ขนาดโดนเล่นงานซะย่ำแย่ก็ยังไม่หยุดบุกเข้าไปอี๊กกกก อินุยาฉะมาช่วยก็หาว่ามองท่านต่ำไป จะจัดการด้วยมือเปล่าด้วยตัวเองให้ได้(เพราะมันคือความภูมิใจแห่งข้า เซ็ซโชมารุผู้นี้) อ้าก TT ท่านเซ็ซชี่อ่า- -ความทะนงทำให้ท่านต้องตกอยู่ในที่นั่งลำบากค่ะ! คนอ่านซะอินจนหน้าแทบจะมุดเข้าไปอยู๋ในหนังสือเลยทีเดียว ไม่น้าา
ท่านเซ็ซชี่เสียท่ามันแล้ว เสียภาพพจน์โม้ดด(รู้สึกตัวเองชักจะเหมือนอิจาเก็นแล้วดิ) แต่ในที่สุด..อย่างที่รู้กันว่าท่านเซ็ซได้ดาบใหม่และแขนใหม่! (แอบขำชื่อดาบน่อ =[]=")แล้วก็ไล่มากาสึฮิไปด้วย อ่าcongratsค่ะ หุๆๆ สู้ต่อไปนะท่านเซ็ซโชมารุ

สรุป.. ด้วยเพราะบิดาเป็นจอมปิศาจหมาผู้ยิ่งใหญ่และเซ็ซโชมารุก็ภูมิใจในตัวท่านพ่อมากจนรู้สึกว่าอยากเก่งให้ได้อย่างท่านพ่อบ้าง ทุกสิ่งทุกอย่างท่านเซ็ซยึดติดกับบิดาหมดเลย ทุกลมหายใจเข้าออกต้องเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีและความหยิ่งทะนง อีกทั้งความมั่นใจที่ว่าตัวเองเอาชนะได้หมด บางทีก็อาจนำไปสู่ความประหม่าได้ >w<
ในเล่มที่ 51 เด็กที่สอบได้ที่หนึ่งตลอดกาลและต้องตกมาอยู่ที่สองนี่ เราสามารถสัมผัสความรู้สึกได้จากตัวท่านเซ็ซโชมารุเลยแฮะ นั่นคือ ความกลุ้มใจที่ท่านพ่อให้ดาบเขี้ยวอสูรกับอินุยาฉะนี่นะเอง ความรู้สึกที่เหมือนตัวเองด้อยค่าลงเมื่อนึกถึงว่าตัวเองได้ดาบเขี้ยวฟ้าฟื้นมาเท่านั้นทั้งๆที่ตัวเองก็เป็นปิศาจเต็มตัวและสักวันก็ยิ่งใหญ่เหมือนท่านพ่อได้.. ท่านเซ็ซโชมารุบางทีก็ต้องปล่อยวางบ้างล่ะ >w< อย่างไรก็ตาม อ่านแล้วภูมิใจมากค่ะกับตอนจบในเล่ม52 ที่โทโตไซบอกว่า
การที่เซ็ซได้ดาบใหม่มานี่หมายถึงการตัดขาดจากดาบเขี้ยวอสูร ไม่ยึดติดกับสิ่งที่พ่อทิ้งไว้ แต่ต้องใช้พลังสู้ด้วยตัวเองอย่างแท้จริง สกรีม เชียร์ท่านเซ็ซโชมารุต่อไปค่า

To be continued....

ต่อไปอาจจะเป็นการวิเคราะห์ตัวละคร..
ท่านแม่ของเซ็ซโชมารุ เซ็ซโชมารุ
อิซาโยอิ และป๊ะป๋าของสองคนนี้นะเอิ๊กก

.

ปิดท้าย... หน้าปกเล่มจบที่จะจบตลอดกาล... ปวดใจมาก=[]="
(credit: pmlpikachu.animepaper.net)

(แอบรู้ตอนจบท้ายเล่มสองสามอย่างด้วยแหละ ถ้าใครรู้ด้วยเหมือนกันก็อย่าเพิ่งมาบอกลงกล่องคอมเม้นท์นะเออ เดี๋ยวสปอยง่ะ - -")

---

PS.  มาเม้นให้ข้าบ้างล่ะที่ My id ข้านะ

Comments

[m_reader]

แวะเข้ามาคุยด้วย เข้าใจอารมณ์ของ จขกท ค่ะ   ^_^


เราชอบท่านพี่มากค่ะ มากกว่าท่านน้องซื่อบื้อซะอีก

เล่มนี้ยังไม่ได้อ่านค่ะ แต่ว่าอ่านออนไลน์มาก่อนแล้ว

ชอบมากค่ะ ในที่สุด ท่านพี่ก็หาหนทางแห่งความแข็งแกร่งด้วยตัวเองจนได้

[เจ้าหยิงน้ำแข็ง]

อืม ...
ยังไงก็มีเจ้านี่แหละที่เข้าใจข้า

---

PS.  มาเม้นให้ข้าบ้างล่ะที่ My id ข้านะ

[•.★Twilight★:*]

หล่อจริง ๆ อ่ะแหละ XD

วรรณเคยดูแต่แบบการ์ตูนนะ

แต่ก็ดูบ้างไม่ดูบ้าง >.<

ไม่ค่อยสะดวก T^T

---

PS.  เงยหน้าขึ้นรับแสงตะวัน แล้วคุณจะไม่มีวันพบกับเงามืด

[แม่มดทราย]

ลองให้ท่านเซ็ต ได้ดาบเขี้ยวอสูรไปสิ มีหวังอินุยาฉะตายตั้งแต่แรกอ่ะดิ

แล้วก็ต้องเปลี่ยนชื่อเรื่อง จาก อินุยาฉะ ไปเป็น เซ็ตโชมารูแทน แหงๆ

---

PS.  ฝากนิยายเราด้วยน้า [senwish]แม่มดทราย เจ้าชายปีศาจ กับทายาทมังกร http://my.dek-d.com/supanaree/story/view.php?id=227333

[ภัสร์นลิน]

53 จะ 54 แล้วจ้า!

---

PS.  http://my.dek-d.com/0897422870/story/view.php?id=440263 : King of the four elements ราชาแห่งพลังธาตุทั้งสี่ : จินตนาการผสม กับความผิดเพี้ยนของเนื้อหา ความบ้าของผู้แต่ง ตีกันลงไปให้เละ!

[snow_rabbit]

ท่านพี่น่ารักมาก กรี๊ดๆ

[Uusus★тsy]

 . . . . ละ . . . . หล่ออออออออออออออออออออ >[]<

---

PS.  I ♥ 8059 + ♥ XS + ♥ BF + ♥ TSUNDERE

[14-HAKASE]

ก็ติดตามมานานเช่นกันครับ
รู้สึกว่าเรื่องยืดยาว
แต่พอมารู้ว่าใกล้จบนี่ก็ทำใจยากอยู่เหมือนกัน

---

PS.  ปัญหาทุกปัญหามีทางออก เว้นเสียแต่ว่าคุณจะหาประตูที่แฝงตัวอยู่ในความมืดเจอหรือไม่

[นัน]

พะพะพะพะพะพะพะพะพะพ่อจ้าเซ็ซโชมารูหล่อจังเลย109

[Kusunoki]

ตอนนี้เล่ม54วางเเผงเเล้วเจ้าค่า

(วันที่11ที่ผ่านมา)

มันส์มากมาย ><

ท่านเส็ตก็เท่บรมอีกเเล้ว

>[ ]<


อีก2เล่มก็จะจบเเล้วด้วย

TT^TT

อย่าจากคุไปปปปปปปปปปปปปปปป..........

เหอะๆ


รักอินุมากมายเน้อ

---

PS.  ปลื้มท่านฮิบาริ คลั่งรุ่นพี่เทะสึกะ เเอบปันใจให้สึนะ เเต่ก็รักอินุยาฉะคนเดียว นะจ๊ะ

[สามลมตะวันตกในคืนรัตติกาล]

เข้าใจความรู้สึกสุดๆๆเลยค้า....

เท่มากๆๆๆๆ

แต่ว่าใกล้จะจบแล้ว...ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

---

PS.  แม้ไม่ได้เป็นเพื่อนสนิท แต่แค่ขอได้ใกล้ชิดก็เพียงพอ

[เอริน]

รักท่านเส็ตโชมารู มากเลยค่ะถึงจาเป็นคนที่เย็นชาแต่ก้ออ่อนโยนเหมือนกันน่ะ

เล่ม 54 แล้วจาจบแล้วแย่จัง

แต่ยังไงก้อเชียท่านเส็ตโช น่ะค่ะ สู้ๆค่ะ7

[Sesshoumaru]

กรี๊ดดดดด ท่านเส็ตหล่อมากกกกก...กกกก...กก เลิกอ่านมาตั้งแต่เล่ม 47 เพราะไปอ่านสปอยมาเรียบร้อย... รับไม่ได้อย่างแรงงงง

จบไม่ค่อยดีอ่ะ T^T (ในความรู้สึกเรานะ)

---

PS.   สีชมพู (บานเย็น et ช๊อคกิ้งพิ๊ง) เป็นตัวแทนแห่งความอ่อนโยน แต่สีกรมท่า (ฟ้า et น้ำเงิน) เป็นสิ่งแทนความแข็งแกร่ง "แข็งแกร่งและอ่อนโยน" จะรวมกันเป็น "เรา"

[รักอินุยาฉะ]

ชอบอินุยาฉะ กับคาโงเมะ ชอบเส็ชโชมารูกับรินตอนโตด้วย สวยดี เหมาะกับเส็ชโชมารุที่สุด

[muk]

หล่อที่สุดเส็ตโชมารูเจ้าขา

[Tharinee]

เท่สุดๆ  เทพพระบุตรของฉัน

[วาวบีม.beam!!!]

ครั้งแรกที่เห็นพี่เซ็ทโชในหนังสือนี้แบบว่า...

"สวย+น่ารัก" สองคำ

ถ้าเราไม่รู้ว่าเป็นผู้ชายคงคิดว่าเป็นผู้หญิง

chapter 12 หน้า7

แบ๊วมาก=_=

แต่เฮียแกก็ได้ใจเราไปเต็มๆฮ่ะๆๆๆ

---

PS.  UP UP & AWAY!

[ถ้าชั้นจะรักใครซักคน]

ท่านเซ็ทน่าร๊ากกกกกกกก
หล่อ เท่ เก่ง เลว(?)

[ของขวัญ]

ร๊าก....ท่านเส็ตโชมารูมากๆเลย

[白姫晶]

 ฮุๆๆ เซ็ซโชภาคคอมมิคหน้าเหมือนผู้หญิงไงไม่รู้

---

PS.  日本の幽霊。