Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ถ้าคุณไม่อยากเสียคนรักไป อย่าปล่อยให้มันสาย

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
อ่านเรื่องต่อไปนี้เถอะครับ มันไม่ยาวเกินไปหรอกครับ
สำหรับการที่จะรักษาความรักไว้
ถ้าคุณยังมีหัวใจเพื่อที่จะรักใครซักคน
และถ้าคุณไม่อยากเสียคนที่คุณรักไป
ผมอยากให้เรื่องของผมเป็นอุทาหรณ์ให้กับใครหลายๆคน
ที่มองข้ามสิ่งที่สำคัญที่สุดไป เผื่อมันจะยังไม่สายไปนะครับ

ผมเคยเป็นคนบ้างานมาก มากชนิดที่ว่าเลิกกับแฟนของตัวเอง
เพื่อเลือกงาน ผมเองเคยมีแฟนอยุ่คนหนึ่งเราเรียนอยุ่คนละมหาลัยครับ
เธอหน้าตาไม่ได้สะสวยโดดเด่น หรือน่ารักอะไรนัก
เธอเป็น สนุกสนาน ร่าเริง นิสัยก้อเหมือนๆกับผุ้หญิงทั่วไปหละคับ
คือ เอาแต่ใจ ขี้หึง ขี้โมโห เสียงดัง ชอบวีนใส่ผม ขี้บ่น ขี้น้อยใจ
ต่างๆนานา อีกมากมาย
แต่แปลกที่ผมก็รักเธอ และคิดว่าผมเลือกแล้ว
เพราะอะไร ผมก็ยังไม่แน่ใจ อาจเป็นเพราะความรู้สึกข้างในมั้งครับ
เพราะเธอรักผม รักผมต่างจากคนอื่นๆหละมั้ง
เธอทำดีกับผมทุกอย่าง     เวลาที่เธอมาห้องของผม
เธอมักซื้อของกินมาใส่ตู้เย็นที่ห้องของผมเสมอ
บางทีก็ซื้อมาใส่จนเต็ม
เธอมักบอกผมว่า มะไหร่จะหัดซื้อของมาใส่ไว้กินเองบ้าง
ถ้าดึกๆหิวแล้วจะทำยังไง ผมหละได้ยินเสียงบ่นของเธอจนจำได้เลยครับ
บางทีเธอก้อเอาผ้าผมไปซัก แล้วก็บ่นๆๆ
เธอทำไปบ่นไป จนบางครั้งผมยังนึกตลกในใจ
ว่าเธอเลือกที่จะทำแล้วบ่นทำไม  

มีครั้งนึงเป็นวันเกิดของผมเอง
เธอหายไปเลยครับ ไม่โทรหา ไม่มาให้เห็นหน้า
จนผมนึกน้อยใจ ว่าเธอลืมวันเกิดผมรึยังไงกัน
นี่มันวันเกิดผมนะ ..พอดีกับที่เพื่อนเก่าของผมโทรมา
ผมเลยออกไปหาเพื่อนเก่าของผมแก้เซงซะเลย
ปรากฎว่าเธอมาเซอร์ไพร์วันเกิดผมครับ
เธอเดินออกมาพร้อมกับเค้ก เค้กวันเกิดก้อนแรกในชีวิตผม
เซอร์ไพร์ครั้งแรกในชีวิตผม ทั้งหมดเธอเป็นคนคิด ทั้งหมดเธอทำ..เพื่อผม
ผมรู้สึกดีมาก มากจนบอกไม่ถูก
มันทั้งอิ่มใจทั้งอุ่นใจ ตอนนั้นผมรักเธอมาก มากจนคิดว่าคนนี้แหละ
คือคนที่ผมจะอยุ่ด้วย มันอาจจะไวไปสำหรับเวลาที่คบกัน
และผมก็รู้ว่าผมยังต้องเจอใครอีกมาก (ตอนนั้นผมอยุ่ปีสามครับ)
แต่เธอทำหลายๆอย่าง หลายๆอย่างที่ไม่เคยมีใครทำให้ผม
ไม่เคยเห็นผมสำคัญ แต่สำหรับเธอทุกอย่างตรงข้ามครับ
เธอมองว่าผมสำคัญเสมอ รักผมเสมอ ห่วงใยดูแลผมเสมอ
ถึงบางครั้งเธอจะโวยวาย หรือทะเลาะกับผมบ้าง
หึงผมแบบไม่มีสาเหตุบ้าง เพราะผมสนิทกับรุ่นพี่รุ่นน้องที่เป็นผุ้หญิงหลายคนครับ
เธอไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ พูดง่ายๆก็คือเธอขี้หึงนั่นแหละครับ
อันที่จริงผมก้อไม่ได้ชอบใจซักเท่าไหร่นักที่เธอทำแบบนี้
แต่ผมก็ยอมเธอ เพราะผมรักเธอ ผมกล้าพูดเลยว่า ผมรักเธอมาก
แต่คงเพราะแบบนี้เพราะผมยอมเธอจนเธอเอาแต่ใจมากขึ้น

เราคบกันได้เกือบๆสามปี
ช่วงที่เราคบกันทุกๆอย่างดีมาก
มีทั้งความสุขความทุกข์ เราผ่านมันไปด้วยกันตลอด
บางทีผมต้องสอบแล้วไม่เข้าใจวิชาไหนเธอก็จะมาติวให้ผม
ทั้งๆที่บางทีงานของเธอที่จะต้องส่งยังทำไม่เสร็จ
แต่เธอก็เลือกผม เลือกที่จะมาติวหนังสือให้กับผม
แล้วบอกผมว่า  งานเสร็จแล้ว ติวได้ไม่เปนไร
โดยที่ผมไม่เคยคิดฉุกใจเลย (ผมมารู้ทีหลัง)
ช่วงปีสี่ผมยอมรับเลย ว่าผมละเลยหน้าที่ของแฟนไปมาก
เพราะผมใกล้จบ เลยมัวสนใจแต่ตัวเอง
ตัวเองมาก่อนเสมอ จนทำร้ายคนที่ผมรักโดยไม่ตั้งใจ
ผมเริ่มไม่มีเวลาให้เธอ ไม่มีเวลาเจอกัน
ไม่มีเวลาแม้แต่จะคุยโทรศัพท์กับเธอ
ช่วงนี้เราทะเลาะกันบ่อยมาก ผมเครียด
เธอเองก็เครียด โวยวายใส่ผมมากขึ้นๆ
ทุกวันเราต้องทะเลาะกัน ผมก็พยายามลืม
ลืมเรื่องที่ทะเลาะกันทุกวัน แต่ก้อเหมือนเดิม
พอผมสอบเสร็จ ทุกๆอย่างถึงดีขึ้นครับ
เรากลับมาดีกันเหมือนเดิม

ช่วงนี้เธอมักบอกผมว่า ถ้าได้ทำงานแล้วอย่าลืมเธอนะ
อย่าไปแอบชอบใคร อย่าแอบไปเจ้าชู้กับใคร
ถ้าไปเจอผุ้หญิงสวยๆจะทำยังไง จะเปลี่ยนใจจากเธอไม๊
สารพัดคำถามครับ แต่มันก้อเป็นคำถามและคำพูดที่คล้ายๆกัน
บางทีผมก็นึกน้อยใจ ว่าอะไรกัน เธอไม่ไว้ใจผมเลยหรอ
เธอบอกว่าเธอรักผมมาก เป็นห่วงผมมาก หวงผมมาก
เธอบอกว่ากลัวผมจะลืมเธอ ผมก้อไม่เข้าใจความหมายของเธอนัก
ว่าผมจะลืมเธอได้ยังไง ทั้งๆที่เราก็คุยกันทุกวัน(โทรศัพท์)

พอเรียนจบ ผมเริ่มหางาน ผมเครียดมาก
เพราะกลัวว่าจะตกงาน หางานไม่ใช่เรื่องง่ายเลยครับ
แต่เธอ ก็อยุ่ข้างๆผมครับ อยู่ข้างๆผมมาเสมอ
โทรหา ให้กำลังใจ สารพัดวิธีครับ ที่เธอทำเพื่อผม
บางทีเธอก็มาหาผม ทั้งๆที่เธอเองก็ไม่ค่อยจะว่าง
เธอพยายามหาเรื่องมาเล่าให้สนุกให้ผมลืมความเครียด
แล้วก็หาตุ๊กตามาให้ผมตัวนึง เป็นตุ๊กตาหมีตัวไม่เล็กไม่ใหญ่มากครับ
กอดกำลังพอดี เธอบอกว่าให้กอดมันทุกคืนที่นอน
แล้วคิดถึงเธอด้วย เพราะช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอกัน แล้วก็อยุ่ห่างกัน

ไม่นานจากนั้นผมก็หางานทำได้ครับ
ทุกๆอย่างมันเปลี่ยนไปตอนผมเริ่มทำงาน
ผมทุ่มเทให้กับงานมาก เพราะผมรักงานนี้
ผมพยายามทำทุกอย่างให้งานออกมาดี ให้เป็นที่น่าชื่นชม
ในสายตาเพื่อนร่วมงานและหัวหน้า
แต่ดูเหมือนว่าทุกๆคนจะมองข้ามผลงานของผม
และบอกว่างานของผม ผิดพลาดหลายอย่าง
ผมท้อมาก เหนื่อยมาก เครียดมาก
ทุกครั้งที่หมดกำลังใจ หรือท้อจากงาน
ก็จะมีเธอที่คอยอยู่ข้างๆผมมาตลอด
เธอคอยให้กำลังใจ ผมเสมอ เพราะเธอรู้ว่านี่คืองานที่ผมรัก
เธอดูแลผม รักผม ทำทุกๆอย่างเหมือนเดิม

จนพอผมทำงานได้ระยะหนึ่ง
งานของผมดูเหมือนจะอยู่ในสายตาของใครหลายๆคนมากขึ้น
ทุกคนเริ่มให้ความสนใจ และต่างอยากที่จะรู้จักผม
ผมกลายเป็นลูกน้องคนโปรดของเจ้านาย
ผมเริ่มเป็นที่รู้จักของใครหลายๆคน  ผมสนุกกับการทำงานมากขึ้น
จนลืม ลืมผู้หญิงที่อยุ่ข้างผมมาตลอด
เธอยังคงมาหา โทรคุยกับผมอย่างสม่ำเสมอไม่เคยขาดแม่แต่วันเดียว
แต่โวยวายกับผมบ้างที่ผมไม่มีเวลาให้
พอพักหลัง ผมกับเธอไม่ได้เจอกันเลย พอเธอโทรมา ผมก็บอกว่าเหนื่อย
ไว้คุยกันพรุ่งนี้ละกัน เธอจึงเริ่มโวยวายกับผม โมโหและต่อว่าผม
ว่าทำไมผมไม่สนใจและให้เวลากับเธอบ้าง ทำไมไม่เหมือนเดิม
เธอทวงสัญญาจากผมครับ ว่าผมเคยสัญญาว่าถ้าผมทำงานแล้วจะไม่ลืมเธอ
ทำไมโกหกเธอ ทำไมทำตามสัญญาไม่ได้ เราทะเลาะกันทุกวันครับ
แต่นั่นกลับกลายทำให้ผมเริ่มเบื่อเธอ ผมเริ่มรู้สึกรำคาญเธออย่างบอกไม่ถูก
แต่ละวันดูเหมือนจะหนักขึ้นเรื่อยๆ
จนผมหมดความอดทน และเริ่มเบื่อหน่ายกับการกระทำของเธอ
ผมอยากทุ่มเทเวลาให้กับงาน งานที่ผมรัก แต่เธอเองก็ไม่เข้าใจผม
ในขณะเดียวกัน ผมก็เลือกที่จะทอดทิ้งเธอไว้ข้างหลัง
แล้วเลือกทำงานที่ผมรัก ทำงานที่ผมใฝ่ฝันมาตลอด
แต่เธอก็ไม่ยอมครับ เธอบอกว่าเธอรักผมมาก
เธอยอมทุกอย่าง ผมจะทำงานของผมก็ได้
เธอบอกทุกวัน บอกผมทุกวันว่าเธอรักผม
ตอนนั้นผมบอกเลยว่าผมก็ไม่แน่ใจในความรู้สึกตัวเองนัก
แต่เธอก็ทำทุกๆอย่างเหมือนเดิมครับ
โทรหาบ้าง เลิกโวยวาย ดูแลผมเหมือนเดิม
จนบางครั้งผมคิดว่า เธอทำดีกว่าแต่ก่อนมาก
แต่ผมก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจครับ ผมมองข้ามสิ่งที่เธอทำแทบจะทุกอย่าง
ช่วงนั้น เธอไปปรึกษาเพื่อนสนิทของเธอคนนึงครับ
เธอไปร้องไห้ทุกวัน ทุกวันเลยครับกับเพื่อนของเธอ(ผมมารู้ทีหลัง)
ช่วงแรกๆเธอก้อมาตื้อๆผมร้องไห้กับผมบ้าง
แต่ผมก้อเฉยๆ เธอร้องไห้กับผมหลายครั้งอยุ่เหมือนกัน
ร้องเหมือนว่าจะขาดใจ ทำให้
บางครั้งผมก้อสงสารเธอ แต่บางครั้งก็คิดว่า จะร้องทำไมนัก
น่ารำคาญ พอหลังๆเธอเลิกร้องไห้กับผมครับ เธอทำตัวปกติมาก
แต่ก็ยังคงแอบไปร้องไห้กับเพื่อนสนิทของเธอคนเดิม
ร้องทุกวันเหมือนเดิม โดยที่ผมไม่รู้(ผมมารู้ทีหลัง)
แล้วก็ยังคงสนุกสนานไปกับงานที่ทำ
เธอทำทุกอย่างเหมือนเดิมเลยครับ อดทนทุกอย่าง
บอกรักผมไม่เคยขาด บอกว่ารักผมมาก รักผมมากๆ
รักผมคนเดียว เธอจะรักผมแค่คนเดียวไม่ว่าจะมีใครดีกว่าก้อตาม
เธอจะรอผม จะรักผมเหมือนเดิม
ทั้งๆที่ผมไม่เคยสนใจเธอซักนิด
ผมคิดแต่ว่าเธอเองที่เป็นคนทำให้ผมเจ็บ คอยเอาแต่ต่อว่าผม
ไม่หัดที่จะเข้าใจบ้างว่าผมอยากทำงาน อยากอยุ่กับสิ่งที่ผมรัก
แต่ผมกลับมองข้ามไปครับ ว่าเธอ..ก็คือคนที่ผมรัก
ผมเฉยชากับเธอมาก
จนเธอเริ่มหายไปจากชีวิตผมเรื่อยๆวันละนิด
และสุดท้ายเธอก็หายไป ..จากผม

ผมพึ่งมารู้สึกตัวครับ
พึ่งมารู้สึกถึงความรักของเธอ ความรักที่เธอมีให้ผม
ในวันที่มันสายเกินไป ทั้งๆที่เธอเองที่เป็นคนเจ็บ
เจ็บมาก ผมพึ่งมารู้ว่าเธอเจ็บมากแค่ไหนก็วันที่เธอเดินจากชีวิตผมไป
ทั้งๆที่เธอเจ็บแต่เธอก้อยื้อเวลาให้กับผมแล้ว
มันไม่ใช่เพราะเธอยื้อเวลาให้กับตัวเธอเอง
แต่เธอยื้อเวลา ยื้อเวลาให้ผมได้คิด
ผมโง่เองที่ไม่เห็นคุณค่าเวลาที่เธอให้โอกาสผม
ผมมัวแต่สนุกกับงานที่ทำ มัวแต่เบื่อเธอ รำคาญเธอ
จนลืมไปว่า ใครกันที่เป็นคนทำให้ผมมีแรงสู้จนมีวันนี้
ใครที่อยู่กับผมเวลาที่ผมทุกข์ ใครที่คอยยิ้มให้ผมเมื่อผมมีความสุข
ผมลืมลืมที่จะคิดถึงความสุขที่ผ่านมา ลืมมองว่าเราผ่านอุปสรรคมาด้วยกันหลายอย่าง
ลืมไปว่าเธอไม่ได้เรียกร้องหรือโวยวายอะไรมากไปเลย
ถ้าเทียบกับสิ่งที่เธอให้ผมมา ถ้าเทียบกับสิ่งที่เธอเสียสละ
ถ้าเทียบ กับความรัก ที่เธอให้ผมมาตลอด
ผมเคยคิดตอนที่คบกันนะครับ ว่าเธอรักอะไรในตัวผม
ทั้งๆที่ช่วงแรกที่คบกัน ผมไม่โดดเด่น ไม่ค่อยมีใครสนใจ
แต่เธอก็เลือกผม เลือกคนที่ไม่โดดเด่น คนธรรมดาๆ
แต่พอผมเริ่มมีหน้าที่การงานที่ดี เป็นที่รู้จักของเพื่อนร่วมงาน
มากหน้าหลายตา ทำไม ทำไมผมถึงลืมคนที่รักผมได้อย่างหมดใจ
ลืมคนที่เคียงข้างกับผมมาตั้งแต่เริ่มนับศูนย์ ผมเลวเองที่หลงระเริงไปกับ
สิ่งใหม่ๆที่เข้ามา จนลืมเธอคนที่รักผม รักผมอย่างหมดใจ
ผมพยายามติดต่อเธอทุกทาง แต่ก้อทำไม่ได้เลย
ตอนนี้ผมเสียใจ เสียใจมากเลยครับ
ตอนนี้ผมคงทำได้แค่บอกเธอว่า ผมขอโทษ
ผมรักเธอมาก ถ้าเลือกได้ ผมจะไม่ยอมเสียเธอไป..
ตอนนี้ผมเลือกที่จะรอเธอบ้างครับ
เผื่อว่าซักวันที่เธอมีแรงและหายเจ็บจากสิ่งที่ผมทำ
เธอจะกลับมาหาผม

นี่หละครับ
สิ่งที่อยุ่ใกล้เรา ยิ่งใกล้มาก เราก็มักจะมองข้าม หลงลืมคุณค่าในตัวมัน
ผมอยากให้ทุกคนมองให้ใกล้ตัวมากขึ้นนะครับ
มองให้เห็นคุณค่าของคนที่เค้าบอกว่าเค้ารักคุณ
อย่ามองแต่สิ่งที่อยุ่ไกลตัวนัก
ผมไม่ได้บอกให้ทุกคนลืมงานที่รัก ลืมความฝันของตัวเองนะครับ
แต่เราก็ขาดคนที่เรารักและรักเราไม่ได้หรอกครับ
เราจะยืนหยัดทำความฝันนั้นได้ยังไง ถ้าขาดกำลังใจจากคนที่เรารักและรักเรา
ตอนนี้คุณอาจจะคิดว่าคุณอยุ่ได้
แต่ซักวันที่คุณขาดเขาหรือเธอไป ขณะเดียวกัน
คุณก็จะรู้ว่าคุณต้องการเขาหรือเธอมากแค่ไหน
อย่ารู้คุณค่าของสิ่งที่มีอยุ่เมื่อสายไปนะครับ
ดูแลความรักและคนรักของคุณให้ดี
ถ้าแฟนของคุณบอกว่าเค้ารักคุณมาก
จงอย่าลังเลที่จะบอกว่ารักเค้าเลยครับ
อย่าทอดทิ้งคนที่รักคุณ
เพราะคุณไม่มีทางรู้ได้เลยว่าอนาคตของคุณ
คุณจะโชคดีได้เจอคนที่รักคุณได้มากแบบนี้อีกไม๊

ถ้าเจอคนที่รักคุณอย่างสุดหัวใจ
จงอย่าปล่อยเค้าไป อย่าให้เค้าหลุดมือคุณไป
ไม่เช่นนั้น คุณอาจจะต้องเสียใจไปตลอด ตลอดชีวิตที่เหลืออยู่
ถ้าทะเลาะกันอยู่ก็รีบปรับความเข้าใจกันซะนะครับ
บางคนไล่ตามความรัก ยอมเจ็บยอมทนทุกข์อย่าง
แต่บางคนกลับวิ่งหนีมัน ด้วยเหตุผลแปลกๆ
จงอ้าแขนรับมันเถอะครับ เพราะคุณโชคดีแค่ไหน
ที่ไม่ต้องวิ่งตามหามัน ไม่ต้องเหนื่อย
แต่กลับมีคนที่รักคุณอย่างสุดหัวใจอยู่ข้างๆ

จงให้โอกาสความรัก เหมือนที่ความรักให้โอกาสคุณ

แล้วคุณจะได้ไม่ต้องเสียใจกับความผิดพลาดของตัวคุณเอง

แสดงความคิดเห็น

>

8 ความคิดเห็น

Ku-cha 7 ต.ค. 52 เวลา 12:10 น. 1

ถ้าดป็นเราก็เหมือนกันนะ แต่ก็ปล่อยเขาไป ถ้ารักเขาจริงก็ให้เขามีความสุขกับคนอื่น นี่แหละที่เราให้เขาแล้ว

0
nick 7 ต.ค. 52 เวลา 12:32 น. 2

แล้วทำไมเทอไปตามเขากับมาล่ะ
เราเชื่อนะว่าผู้หญิงคนนั้นเขากำลังเทอไปตามเขากับมาอยู่น๊า
เพราะผู้หญิงที่เราผู้ชายจนสุดหัวใจนั้น เขาไม่มีวันลืมคนที่เขารักได้หรอก
ในเมื่อเทอก็รู้ว่าเทอผิดเทอก็จงรีบกับไปหาเมอสะ
ก่อนที่อะรายจะสายไป ดังคำพูดที่ว่า พรุ่งนี้ก็สายไปเสียแล้ว
เวลาไม่เคยรอใคร แตคนที่เรารักกับรอคอยเราอยู่เสมอนะตั้งแต่ที่เอทจากไป

ปล. เพราะแฟนเรากำลังเปนเหมือนเทอนี่แหละ10

0
5623 7 ต.ค. 52 เวลา 13:25 น. 3

ซึ้งง่ะ



เราเองก้กลัวคนรักเราไม่สนจายเหมือนกันเลย


อ่ะๆๆ

แอบมีเซอไพรวันเกิดเหมือนเราด้วย


แต่เราทามขนมไปหั้ยเค้าและจัดงานหั้ยเค้า

ด้วย



พุดแล้วววคิดถึง


555

0
zaa 7 ต.ค. 52 เวลา 13:34 น. 4

เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงนะ&nbsp และได้เหตุการณ์คล้ายๆแบบนี้

เราคิดว่าตัวเราเองโง่มากเลยอ่ะ ที่ยังอยู่กับผู้ชายคนที่ไม่ได้ใส่ใจกันอีกแล้ว

เราพยายามทำดีให้เค้าในทุกๆอย่าง เพราะคำๆเดียวที่อยู่ในใจ ว่า เรารักเค้ามาก

รักสุดหัวใจเลย และทุกวันที่เป็นอยู่นี้มันก็ยังเจอเหตุการณ์เดิมๆๆ ไม่มีไรดีขึ้น

เราแค่อยากให้เค้าใส่ใจเราบ้าง เราไม่ได้หวังอะไรจากเค้ามากมายเลยอ่ะ

แต่ดูเหมือนว่ายิ่งใกล้ชิดกันมากเท่าไร่ เราก็หมดความหมายกับเค้ามากเท่านั้น

เค้าใส่ใจแค่ตัวเค้าเอง ความรู้สึกเค้าเท่านั้นที่สำคัญ&nbsp บางครั้งแอบน้อยใจ

เก็บมาร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ&nbsp โดยที่เค้าไม่รู้เลยสักนิด และบางทีเรางอนเค้าอ่ะ&nbsp 

เค้าก็ทำท่าทางเหมือนรำคาญ&nbsp นี่ถ้าเราเลือกที่จากเค้าไป

มันจะดีกว่ามั้ยค่ะ ตอบด้วยค่ะ10

0
นัทรักเจี๊ยบ 27 มิ.ย. 58 เวลา 08:24 น. 7

โดนสุดๆค่ะ เหมือนชีวิตเราแป๊ะ แต่แค่ตอนพี้เรายังทนเจ็บไหว อยากให้เค้าคิดถึงตอนที่เนิ่มจากศูนย์ด้วยกัน ตั้งแต่เค้ามีงานทำ มีเพื่อนใหม่ ผญ.คนใหม่ เรารู้มาตลอด เรามันก้่โง่เนอะ แต่ก็เพราะว่ารักอ่ะ รักผู้ชายคนนี้มาก เค้าเคยเป็นทุกสิ่งทุกืย่างในชีวิตเรา แต่วันนี้เรายื้อจนเราแทบขาดใจเค้า ก็ยังไม่รับรู้ อิจฉาคนใหม่เนอะ เค้าไม่ต้องทำอะไรเลย ไม่ต้องลำบาก ได้ผู้ชายที่แสคดีคนนี้ไปในวันที่เค้าพร้อม แต่กับเราผ่านความลำบากมากมายมาด้วยกันเค้ากับไม่เห็นค่า เศร้าจัง

0