ชีวิตจริงของลูกผู้หญิง in Pantip!! เมื่อฉันโดนทำร้ายจากผู้ชายที่บอกว่า"รัก" [อยากให้อ่านไว้เป็นอุธาหรณ์เตือนใจ วัยเรียน]
ตั้งกระทู้ใหม่
Copy มาจากกระทู้ใน Pantip
อยากให้ทุกคนได้อ่านกัน ประสบการณ์จริงเรื่องความรักแบบนี้มันสอนเราในการใช้ชีวิตได้ดีมากเลย เวลาจะคบกับใครดูให้ดี
ยาวนะ อ่านก็อ่าน ขี้เกียจกด ใช้ความพยายามอย่างสูงในการไล่ copy ทุกๆ คห.ของพี่เ้ค้า
ขอบคุณพี่เบลที่นำเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง
++++++++++++++++++++++++++
ขอเกริ่นนำก่อน
ที่นำมาเล่านี้ไม่ได้มาจาก Fw mail นะคะ เป็นเรื่องจริงของตัวเราเอง
แต่อยากมาแบ่งปันเรื่องราว เป็น อุทาหรณ์ ให้ทุกๆคน
ใครอยากซ้ำเติมเราก็ได้เลยคะ เราคิดว่ามันเป็นเพราะตัวเราเอง
ที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
เราเป็นสมาชิกเวป pantip ได้ไม่นานคะ
แต่เข้ามาอ่านเวปนี้ นานมากแล้ว อาจจะไม่ค่อยเห็น ล๊อคอินเราเท่าไร
เราชื่อเบลคะ อายุอย่ารู้เลย ^^
เข้าเรื่องดีกว่า
เบลก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไรหน้าตาบ้านๆธรรมดา
ชีวิตออกไปทางลำบากนิดหน่อยเพราะเบลทำงานส่งตัวเอง
ครอบครัวมีแค่ย่า กับพ่อ พอจบ ม.6 ก็เข้ามากรุงเทพ
พราะหวังจะ ทำงานมีเงินเดือนและได้เรียนหนังสือต่อจบสูงๆ
เบลไม่ใส่คนรักสนุกคะ ไม่เที่ยวไม่ดื่ม
และสังคมน้อยเพราะไม่ค่อยผูกมิตรกับเพื่อนร่วมงานเท่าไร
แต่เข้ามาได้สักปีกว่าๆ การงานเริ่มดีขึ้นเริ่มตัดสินใจที่จะเรียน
มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ชีวิตตอนนั้นก็ปกติสุข เรื่อยๆ
ทำงาน + เรียน มีคนเข้ามาจีบ แต่ผ่านมาแล้วผ่านไป
คบกันเลิก เพราะเบลไม่มีเวลาคะทำแต่งาน
ไม่ได้เที่ยวสนุกเหมือนคนอื่น
พอขึ้นปี 2 (ขอเล่าข้ามเลยนะคะ) ได้เจอกับผู้ชายคนนึง ชื่อว่า ป แล้วกัน
เราเจอกันในงานวันเกิดรุ่นน้อง ป โทรคุยกับเราเรื่อยมา จนตกลงคบกัน
คบกันไปได้สักพักนึง มีแฟนเก่า ป โทรหาเรา บอก ป ทิ้งเค้า ซ้อมเค้า เจ้าชู้ เที่ยวเก่ง
สารพัดที่เค้าเล่าให้เราฟัง วันนั้นเราเลยโทรไปถาม ป ว่ามันจริงไหม
เค้าบอกว่า ให้เราดูไปว่าจริงไหมเค้าไม่อยากพูดอะไรมาก เหมือนแก้ตัว (พูดดูดีเนอะ)
เค้าบอกว่าแฟนเก่าเค้าชอบระราน ไม่ยอมปล่อยเค้า พยายามจะกลับมาคืนดีกับเค้า
ก็เลยสร้างเรื่อง ให้เราผิดใจกัน ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราไม่ได้เชื่อ ป สนิทใจ
แต่เรารักเค้า เราเลยอยากลองดูคิดว่าถ้าเห็นท่าจะไม่ดีเราค่อยปลีกตัวออกมา
เวลาก็ผ่านไป เค้าบอกว่าอยากให้เรามาอยู่ด้วยกัน
ทีแรกเราก็ไม่ได้ ตกลง เพราะเราคิดว่ามันผูกมัดเกินไป
มันเหมือนเรื่องบังเอิญนะ ที่เราได้ย้ายสาขา ไปแถวๆ บ้านเค้า
แต่เราบอกเค้าว่าเราไม่อยู่บ้านเค้านะ เราจะเช่าหอ เค้าก็ ตกลง
ทีแรกเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย เค้าไปๆมาๆ พักหลังๆ
เค้ามีปัญหากับที่บ้าน ก็เลยย้ายมาอยู่ด้วยกัน
แรกๆ ที่อยู่ด้วยกัน ป ดีกับเรามากคะ
เค้าไม่ค่อยเที่ยว วันไหนจะไปเที่ยวก็จะบอกเราทุกครั้ง
ถามเราว่าอยากให้ไปไหม แต่เราก็เข้าใจ
ว่าคนเรามันก็ต้องมี สังสรรค์ กันบ้าง
คอยโทรหาเราตลอด ก่อนเราเลิกงานถามว่าอยากกินอะไรไหม
จะซื้อไว้ให้ ดีไหมละคะ แต่พอผ่านมาได้สักพักใหญ่ๆ
ป เริ่มเที่ยวทุกวัน เที่ยวบ่อยเงินก็ไม่พอ แต่อยากไป
ก็ขอเงินเรา แรกๆ เราก็ให้ไป (โง่มะ) พอหลังๆ
เราบอกว่าไม่ไหวละ เรามีภาระ เราต้องส่งที่บ้าน
เงินเริ่มไม่พอใช้ ป ขึ้นเสียงกับเราแล้วบอกว่า ไม่ได้ขอ
แต่ยืมเดี๋ยวที่บ้านโอนมาจะคืนให้ พอที่บ้านโอนมาเค้าคืนเงินให้เราจริง
เป็นยังงี้เรื่อยไป
เวลาก็ผ่านไปอีก สักพักใหญ่ เราเริ่มทะเลาะกันทุกวัน
เค้าเที่ยวทุกวัน มีผู้หญิงโทรมา หาทุกวัน เราร้องไห้ทุกวัน
จนถึงที่สุดเราขอเลิก ป ไม่ยอมเลิกกับเรา บอกขอโทษ
จะเลิกเที่ยว เปลี่ยนเบอร์ เราใจอ่อนอีก ตอนนั้นเรารัก ป มาก
ใจจริงไม่ได้อยากเลิกแต่เราทนไม่ไหวแล้ว พอเค้าบอกจะปรังปรุงตัว
เค้าก็เที่ยวน้อยลง เปลี่ยนเบอร์ สถานการณ์ตอนนั้นดีขึ้น
ทะเลาะกันน้อยลง มีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะขึ้น Happy ขึ้นเยอะ
จนเวลาผ่านมาจน ใก้ลปีใหม่เพื่อนเค้าเริ่มมาชวนไป สังสรรค์ อีกแล้ว
ป บอกเราว่าขอนะ ช่วงนี้ปีใหม่ เค้าขอไปเที่ยวบ้าง หลังจากนี้จะไม่ไป
เรา สงสารเค้านะ คนเคยเที่ยวไม่ได้เที่ยว เราก็เลยตกลง เราบอกเค้าว่า
ขอแค่ ไม่เกิน ตี 2 นะ ผับปิดเค้าบอกโอเค ช่วงนั้นเค้าเที่ยวทุกวัน
จนมาถึงวันปีใหม่ เราไปกับเพื่อนที่ทำงานเค้าไปกับเพื่อนเค้า เรากลับมา
ตีสองเราโทรหา ป ว่าเรากลับถึงห้องแล้วนะ เค้าบอกว่าโอเค
เดี๋ยวเค้าจะกลับแล้ว เราก็โอเคแล้ววางสายไป
แต่ ตี 3 ก็แล้ว ตี 4 ก็แล้ว ผ่านไปจน 7 โมง เรายังไม่เห็นแม้แต่เงา
โทรหาปิดเครื่อง ตอนนั้นเราเป็นห่วงเค้ามา กลัวเกิดอะไรขึ้น
ไม่ได้โมโหเลยที่กลับช้า กระวนกระวายใจ กลัวเค้าจะเกิดอุบัติเหตุ
แต่ภาพที่เราเห็นตอน 8 โมงคือมีผู้หญิงคนนึง มาส่งเค้า
หน้าหอ เค้าไม่เห็นว่าเรานั่งรออยู่ตรง ล๊อบบี้หอ ป หอมแก้มผู้หญิงคนนั้น
แล้วโบกมือจนผู้หญิงคนนั้น ขับรถไปจนลับตา
ตอนนั้น เราสั่นไปทั้งตัว แต่ก็รีบวิ่งขึ้นห้อง
ไปแกล้งทำว่าเราหลับไปแล้ว ไม่รู้เรื่องอะไร
ป เดินเข้ามาหอมแก้มเรา เราแกล้งทำเป็นเพิ่งตื่น
แล้วถาม ป ว่าทำไมเพิ่งกลับ เค้าบอกว่า ไปกินต่อห้องเพื่อน
แล้วเค้าเมาหลับไป พอตื่นก็รีบกลับมาเลย
เราถามว่ากลับมายังไง ป บอกว่า แท๊กซี่
เราก็ ตอบว่าอืม ให้ ป ไปอาบน้ำแล้วมานอนเถอะ
ในใจเราตอนนั้น มันสับสนไปหมด เราแอบร้องไห้
ร้องจนหลับไป เราไม่รู้จะทำไง โทรหาเพื่อนที่สนิทที่สุด
เพื่อนบอกว่าให้เราพูดไปว่าเราเห็น แต่เราไม่กล้า
ตอนนั้นเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรากลัวอะไร
เพื่อนเลยบอกว่าถ้าไม่พูดงั้นก็ดูต่อไป ว่าจะมาไม้ไหน
หลังจากวันนั้นเราระแวงไปหมด ทำงานก็ใจไม่อยู่กับตัว
พะว้าพะวง ว่า ป จะไปนัดเจอกับผู้หญิงคนนั้นอีกไหม
แต่ ป ยังทำตัวปกติ โทรหาเราปกติ ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
เราเริ่มโทรหาเค้าบ่อยถามนู้นนี้ จนเราทะเลาะกัน
เค้าบอกเราไม่เชื่อใจเค้าเลย ทำไมต้องโทรจิกถามนู้นนี่ตลอด
เราทนไม่ไหวเลยพูดเรื่อง วันนั้นไป ป อึ้งไปสักพัก
เราเลยพูดว่าเราต้องการคำอธิบาย ป บอก ไม่มีอะไร ก็แค่เพื่อนของเพื่อน
เค้ามีแฟนอยู่แล้ว เราพูดไปอีกว่าทำไมต้องหอมแก้ม
เค้าเงียบไปสักพักแล้วพูดว่า ก็แค่ผ่านมาแล้วผ่านไป
เค้าไม่ได้จริงจัง แล้วไม่ได้ติดต่กันแล้วด้วย
เราถามผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไร ทีแรก ป จะไม่ยอมบอก
เราเลยบอกว่าเราจะไปถามเพื่อนเค้าเอง ป เลยบอกมา
ชื่อว่า น้อง อ เค้าบอกไม่มีอะไรแล้วเราเลยขอมือถือ
ขอลบเบอร์ เค้าก็โอเค จิงๆ เราแอบจำเบอร์ น้อง อ ไว้
เผื่อว่าเค้ายังไม่จบกันเราจะได้โทรไป
ขอโทษคะถ้าตอบช้าไปนิดนึง
ทำงานไปด้วย ^^
เหมือนเรารู้ล่วงหน้านะ หลังจากผ่านเรื่องนี้ไปได้ เกือบๆเดือน
เค้าบอกว่าเราว่าจะไปทำบุญกับแม่เค้าชวนเราไปด้วย
แต่เราติดงาน (จริงๆเค้าก็น่าจะรู้อยู่แล้ว) เราเลยไม่ไป
เราไปทำงานตามปกติ พอใก้ลจะเลิกงาน ป โทรมาหาเรา
บอกว่าสงสัยต้องค้างที่บ้านวันนี้คงกลับไม่ได้ จะกลับพรุ่งนี้นะ
แม่ยังไม่อยากให้กลับ นานๆ ป จะได้ กลับบ้านสักที
เราก็ โอเค เข้าใจ แต่พอก่อนนอนเราโทรหา ป
เค้ากลับตัดสายทิ้ง โทรอีกที โทรไม่ติดปิดเครื่องเราเริ่มสงสัย
โทรหาเพื่อนเรา เพื่อนบอกให้โทรไปที่เบอน้อง อ เลย
เราไม่กล้า เพื่อนเลยโทรให้ ทั้งที่ประชุมสายไปด้วย
น้อง อ รับแล้วถามว่าใครเพื่อนเราเลยบอกขอสาย ป หน่อย
น้อง อ คงจะหันไปบอก ป ว่ามีคนโทรหา ป ถามว่าใคร
พอเพื่อนเราชื่อไป สายกลับโดนตัดแล้วติดต่อไม่ได้อีกเลย
เราร้องไห้ทั้งคืนเราเก็บของ เตรียมย้ายไปอยู่กับเพื่อน
ตอนเรากำลังจะยกของออก ป กลับมาพอดี ถามเราว่าทำอะไร
เพื่อนเราเลยบอกไปว่า ก็ไปจากที่ๆมันเฮงซวย ป ไม่ยอมจะคุยกับเรา
เราเลยบอก ป ว่าเรา อยากไปอยู่กับเพื่อน ห่างกันสักพักเถอะ
ป ไม่ยอม เราเลยบอกว่าถ้าไม่ยอมเรา จะเลิก สุดท้ายก็เลยต้องยอม
เราไปอยู่กับเพื่อนได้ 2 เดือน ป โทรหาเราบ้างแต่ไม่บ่อย
เราก็ไม่โทรไป เพราะคิดว่าถ้าตัดใจได้ ก็จะเลิกไปเลย
ระหว่างที่เราอยู่กับเพื่อน ป ก็พาน้อง อ มานอนที่ห้องบ่อยๆ
ซึ้งห้องนั้นมันห้องของเรา ชื่อผู้เช่าก็ชื่อเรา เหมือนเค้าไม่เห็นแก่หน้าเรา
เพื่อนเราบอกให้เลิกยังไงก็ต้องเลิก
ผ่านไปได้อีก 2 เดือน ป โทรมาหาเรา บอกคิดถึงเราอยากให้เรากลับมา
เราถามว่า น้อง อ ล่ะ ป บอกว่าไม่ได้คุยกันแล้ว ขอโทษเรา
บอกรู้สึกผิดที่ทำกับคนดีๆแบบเรา เราบอกเราขอเวลา เรายังไม่พร้อม
ที่จะกลับไป ป ก็โอเค ช่วงนั้น ป โทรหาเราทุกวัน เพื่อนเราบอกว่า
น้อง อ คงทิ้ง ป ไปแล้วไม่เห็น พากันมาที่ห้องแล้ว ตอนนั้นเราเริ่มใจอ่อนนะ
เริ่มสงสาร ป พยายามพูดว่าไม่มีเราเค้ากินไม่ได้นอนไม่หลับ
สุดท้ายเราก็กลับไป
โง่เนอะ ทั้งๆที่เค้าทำกับเราถึงขนาดนี้
ขอบคุณ ทุกๆ คนคะ ที่แวะเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนกัน ^^
คุณ yasava สักวันเดี๋ยวก็เจอคนที่เกิดมาเพื่อเราคะ
เรากลับไปแรกๆ ป ดีมากคะ ทำดีเหมือนตอนแรกที่คบกัน
แต่สุดท้ายก็เป็นเหมือนเดิมอีก กินเหล้า มีผู้หญิงมาพัวพัน
มันเหมือนซ้ำไปซ้ำมา เราร้องไห้ บอกเลิกเค้าปรับปรุงตัว
มันเริ่มแย่ลงเรื่อยๆแล้วเราสุดทนแล้ว ตอนนั้น น้อง อ ก็กลับมาติดต่อกับ
ป อีกครั้ง เรารู้ทั้งรู้ กล้ำกลืนฝืนทน เรา ทะเลาะกันแรงมากขึ้น
ป เริ่มลงไม้ลงมือกับเรา วันไหนที่ทะเลาะกัน ป จะไปกินเหล้า
แล้วล๊อคห้องไว้ไม่ให้เราออกไปไหน เพราะกลัวเราหนี
สภาพจิตใจเราตอนนั้นมันแย่มากๆ งานเราไม่ได้ไปทำ
มือถือเราถูกยืดไป เราติดต่อใครไม่ได้ เราไปไหนไม่ได้
งานเราไม่ได้ไปทำ จนเราถูกไล่ออก มันเป็นช่วงเวลาที่แย่ที่สุด
มันยังไม่จบแค่นั้น เราพยายามพูดกับ ป ดีดี ขอร้อง ให้ปล่อยเราไป
ป ไม่ยอม ตอนนั้นเราก็ไม่เข้าใจว่าเค้าจะ เก็บเราไว้ทำไม
จนเราเริ่มคิดว่าเราต้องทำให้ ป ตายใจว่าเราไม่เลิก
เราเริ่มกลับหันมาทำดี พูดดี ไม่พูดว่าเลิก ไม่ร้องไห้
เค้าคงเริ่มตายใจ เริ่มพูดดี สุดท้ายก็ปล่อยให้เราออกมาข้างนอกบ้าง
จนวันที่ฟ้าเป็นใจ ป ไปเที่ยวกับเพื่อน เริ่มไว้ใจเราไม่ขังเราไว้ในห้องแล้ว
ตอนนั้นเรารีบลงไปโทหาเพื่อนให้มารับเราออกไป เรารีบเก็บเสื่อผ้า
เก็บของออกมา ทีแรกยามไม่ยอมเราเลยบอกไปว่า เราต้องไปต่างจังกวัด
ป ยังอยู่ เราไปคนเดียว ยามเลยยอมให้ขนของออกมา
พอตีสาม ป โทรหาเรา โทมาเบอเพื่อนเรา เรากับเพื่อนปิดเครื่องหนี
ไม่ติดต่อไป จน ป เลิกโทรไปเอง แต่เค้าไม่ได้เงียบไปเฉยๆ
ป ไปบอกกับเพื่อนๆ ว่าเราหนีตามผู้ชายไป ทิ้ง ป ไป
ทั้งๆที่เรื่องจริงมันเป็นยังไง เพราะอะไรเราถึงต้องหนี ป รู้อยู่แก่ใจ
เหมือนฟ้าลงโทษเรานะ ที่ไม่เชื่อคำเตือนคนอื่นๆ
หลังจากที่เรา ออกมาจาก ชีวิต ป เราเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ
ประจำเดือนเราไม่มา เริ่มเวียนหัว ไม่อยากทำอะไรอยากนอนอย่างเดียว
ตอนนั้นเรากำลังเริ่มต้นชีวิตที่ดี เริ่มทำงาน แต่เรากลับรู้ว่าเราท้อง
เราร้องไห้เหมือนคนบ้า ไม่คิดว่าทำไมเรื่องแบบนี้มันเกิดกับเรา
ทั้งๆที่เราก็ป้องกันตัวเองตลอด
เราโทรหาเพื่อน ปรีกษาว่าทำไงดี ตอนนั้นมันคิดไป ร้อยแปด
เรายังไม่มีการงานมั่นคง เราคือความหวังของที่บ้าน
เรายังเรียนไม่จบ เราจะทำยังไง มันสับสนไปหมด
เพื่อนเราถามเราว่า เราอยากเก็บเด็กไว้ไหม
ถ้าเราเก็บเด็กไว้เราจะเลี้ยงเค้าได้ไหม เราจะเอายังไงต่อไป
ถ้าท้องโตก็จะทำงานไม่ได้ แล้วจะเอาเงินที่ไหน ทำคลอด
เราไม่รู้จะตอบยังไง เราเลยตัดสินใจ โทรหา ป
ตอนแรกเค้าดีใจมากที่เราโทรหา ถามเราว่าอยู่ไหน บอกว่าเค้าคิดถึงเรา
อยากให้เรากลับไปคืนดีกันแต่พอเราบอกเค้าว่า เราท้อง
ป เงียบไป แล้วถามเราแน่ใจเหรอ เราบอกแน่ใจ
เค้าบอกว่างั้นไป ตรวจกัน ให้แน่ใจว่าไม่ใช่เราคิดไปเอง
เรากับ ป นัดเวลากัน ว่าเค้าจะมารับ แต่พอถึง วันรุ่งขึ้น
เราโทรหา ป เป็น 100 สายเค้าไม่รับ สายเรา
เรานั่งร้องไห้ สับสน งง ไปหมด ว่า เค้าจะเอาไง
ส่งทั้งข้อความ ทั้งโทรไป เราเหมือนคนบ้า
สุดท้ายเพื่อนต้องมาอยู่ด้วย เพราะกลัวเราทำอะไรโง่ๆ
พออีกวันนึงเพื่อนเราโทรหา ป เค้ารับสาย
เพื่อนเราถามไปว่าทำไมไม่มาตามนัด ป พูดกับเพื่อนเราว่า
เค้าสับสน เค้าอยากปรึกษาแม่ก่อน ได้ไหม
เพื่อนเราบอกว่า งั้นจะโทรหาแม่ ป เอง
คือจริงๆแล้วตอนเราคบกันกับ ป แม่เค้าเอ็นดูเรามากคะ
แม่เค้าบอกว่าเราเนี้ยแหละลูกสะใภ้ แบบที่เค้าต้องการ
เราคิดว่าถ้าเราโทรไปคุยกับแม่ ป เค้าอาจจะหาทางออกที่ดีให้เราได้
อยากให้ทุกคนได้อ่านกัน ประสบการณ์จริงเรื่องความรักแบบนี้มันสอนเราในการใช้ชีวิตได้ดีมากเลย เวลาจะคบกับใครดูให้ดี
ยาวนะ อ่านก็อ่าน ขี้เกียจกด ใช้ความพยายามอย่างสูงในการไล่ copy ทุกๆ คห.ของพี่เ้ค้า
ขอบคุณพี่เบลที่นำเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง
++++++++++++++++++++++++++
ขอเกริ่นนำก่อน
ที่นำมาเล่านี้ไม่ได้มาจาก Fw mail นะคะ เป็นเรื่องจริงของตัวเราเอง
แต่อยากมาแบ่งปันเรื่องราว เป็น อุทาหรณ์ ให้ทุกๆคน
ใครอยากซ้ำเติมเราก็ได้เลยคะ เราคิดว่ามันเป็นเพราะตัวเราเอง
ที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
เราเป็นสมาชิกเวป pantip ได้ไม่นานคะ
แต่เข้ามาอ่านเวปนี้ นานมากแล้ว อาจจะไม่ค่อยเห็น ล๊อคอินเราเท่าไร
เราชื่อเบลคะ อายุอย่ารู้เลย ^^
เข้าเรื่องดีกว่า
เบลก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไรหน้าตาบ้านๆธรรมดา
ชีวิตออกไปทางลำบากนิดหน่อยเพราะเบลทำงานส่งตัวเอง
ครอบครัวมีแค่ย่า กับพ่อ พอจบ ม.6 ก็เข้ามากรุงเทพ
พราะหวังจะ ทำงานมีเงินเดือนและได้เรียนหนังสือต่อจบสูงๆ
เบลไม่ใส่คนรักสนุกคะ ไม่เที่ยวไม่ดื่ม
และสังคมน้อยเพราะไม่ค่อยผูกมิตรกับเพื่อนร่วมงานเท่าไร
แต่เข้ามาได้สักปีกว่าๆ การงานเริ่มดีขึ้นเริ่มตัดสินใจที่จะเรียน
มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ชีวิตตอนนั้นก็ปกติสุข เรื่อยๆ
ทำงาน + เรียน มีคนเข้ามาจีบ แต่ผ่านมาแล้วผ่านไป
คบกันเลิก เพราะเบลไม่มีเวลาคะทำแต่งาน
ไม่ได้เที่ยวสนุกเหมือนคนอื่น
พอขึ้นปี 2 (ขอเล่าข้ามเลยนะคะ) ได้เจอกับผู้ชายคนนึง ชื่อว่า ป แล้วกัน
เราเจอกันในงานวันเกิดรุ่นน้อง ป โทรคุยกับเราเรื่อยมา จนตกลงคบกัน
คบกันไปได้สักพักนึง มีแฟนเก่า ป โทรหาเรา บอก ป ทิ้งเค้า ซ้อมเค้า เจ้าชู้ เที่ยวเก่ง
สารพัดที่เค้าเล่าให้เราฟัง วันนั้นเราเลยโทรไปถาม ป ว่ามันจริงไหม
เค้าบอกว่า ให้เราดูไปว่าจริงไหมเค้าไม่อยากพูดอะไรมาก เหมือนแก้ตัว (พูดดูดีเนอะ)
เค้าบอกว่าแฟนเก่าเค้าชอบระราน ไม่ยอมปล่อยเค้า พยายามจะกลับมาคืนดีกับเค้า
ก็เลยสร้างเรื่อง ให้เราผิดใจกัน ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราไม่ได้เชื่อ ป สนิทใจ
แต่เรารักเค้า เราเลยอยากลองดูคิดว่าถ้าเห็นท่าจะไม่ดีเราค่อยปลีกตัวออกมา
เวลาก็ผ่านไป เค้าบอกว่าอยากให้เรามาอยู่ด้วยกัน
ทีแรกเราก็ไม่ได้ ตกลง เพราะเราคิดว่ามันผูกมัดเกินไป
มันเหมือนเรื่องบังเอิญนะ ที่เราได้ย้ายสาขา ไปแถวๆ บ้านเค้า
แต่เราบอกเค้าว่าเราไม่อยู่บ้านเค้านะ เราจะเช่าหอ เค้าก็ ตกลง
ทีแรกเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย เค้าไปๆมาๆ พักหลังๆ
เค้ามีปัญหากับที่บ้าน ก็เลยย้ายมาอยู่ด้วยกัน
แรกๆ ที่อยู่ด้วยกัน ป ดีกับเรามากคะ
เค้าไม่ค่อยเที่ยว วันไหนจะไปเที่ยวก็จะบอกเราทุกครั้ง
ถามเราว่าอยากให้ไปไหม แต่เราก็เข้าใจ
ว่าคนเรามันก็ต้องมี สังสรรค์ กันบ้าง
คอยโทรหาเราตลอด ก่อนเราเลิกงานถามว่าอยากกินอะไรไหม
จะซื้อไว้ให้ ดีไหมละคะ แต่พอผ่านมาได้สักพักใหญ่ๆ
ป เริ่มเที่ยวทุกวัน เที่ยวบ่อยเงินก็ไม่พอ แต่อยากไป
ก็ขอเงินเรา แรกๆ เราก็ให้ไป (โง่มะ) พอหลังๆ
เราบอกว่าไม่ไหวละ เรามีภาระ เราต้องส่งที่บ้าน
เงินเริ่มไม่พอใช้ ป ขึ้นเสียงกับเราแล้วบอกว่า ไม่ได้ขอ
แต่ยืมเดี๋ยวที่บ้านโอนมาจะคืนให้ พอที่บ้านโอนมาเค้าคืนเงินให้เราจริง
เป็นยังงี้เรื่อยไป
เวลาก็ผ่านไปอีก สักพักใหญ่ เราเริ่มทะเลาะกันทุกวัน
เค้าเที่ยวทุกวัน มีผู้หญิงโทรมา หาทุกวัน เราร้องไห้ทุกวัน
จนถึงที่สุดเราขอเลิก ป ไม่ยอมเลิกกับเรา บอกขอโทษ
จะเลิกเที่ยว เปลี่ยนเบอร์ เราใจอ่อนอีก ตอนนั้นเรารัก ป มาก
ใจจริงไม่ได้อยากเลิกแต่เราทนไม่ไหวแล้ว พอเค้าบอกจะปรังปรุงตัว
เค้าก็เที่ยวน้อยลง เปลี่ยนเบอร์ สถานการณ์ตอนนั้นดีขึ้น
ทะเลาะกันน้อยลง มีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะขึ้น Happy ขึ้นเยอะ
จนเวลาผ่านมาจน ใก้ลปีใหม่เพื่อนเค้าเริ่มมาชวนไป สังสรรค์ อีกแล้ว
ป บอกเราว่าขอนะ ช่วงนี้ปีใหม่ เค้าขอไปเที่ยวบ้าง หลังจากนี้จะไม่ไป
เรา สงสารเค้านะ คนเคยเที่ยวไม่ได้เที่ยว เราก็เลยตกลง เราบอกเค้าว่า
ขอแค่ ไม่เกิน ตี 2 นะ ผับปิดเค้าบอกโอเค ช่วงนั้นเค้าเที่ยวทุกวัน
จนมาถึงวันปีใหม่ เราไปกับเพื่อนที่ทำงานเค้าไปกับเพื่อนเค้า เรากลับมา
ตีสองเราโทรหา ป ว่าเรากลับถึงห้องแล้วนะ เค้าบอกว่าโอเค
เดี๋ยวเค้าจะกลับแล้ว เราก็โอเคแล้ววางสายไป
แต่ ตี 3 ก็แล้ว ตี 4 ก็แล้ว ผ่านไปจน 7 โมง เรายังไม่เห็นแม้แต่เงา
โทรหาปิดเครื่อง ตอนนั้นเราเป็นห่วงเค้ามา กลัวเกิดอะไรขึ้น
ไม่ได้โมโหเลยที่กลับช้า กระวนกระวายใจ กลัวเค้าจะเกิดอุบัติเหตุ
แต่ภาพที่เราเห็นตอน 8 โมงคือมีผู้หญิงคนนึง มาส่งเค้า
หน้าหอ เค้าไม่เห็นว่าเรานั่งรออยู่ตรง ล๊อบบี้หอ ป หอมแก้มผู้หญิงคนนั้น
แล้วโบกมือจนผู้หญิงคนนั้น ขับรถไปจนลับตา
ตอนนั้น เราสั่นไปทั้งตัว แต่ก็รีบวิ่งขึ้นห้อง
ไปแกล้งทำว่าเราหลับไปแล้ว ไม่รู้เรื่องอะไร
ป เดินเข้ามาหอมแก้มเรา เราแกล้งทำเป็นเพิ่งตื่น
แล้วถาม ป ว่าทำไมเพิ่งกลับ เค้าบอกว่า ไปกินต่อห้องเพื่อน
แล้วเค้าเมาหลับไป พอตื่นก็รีบกลับมาเลย
เราถามว่ากลับมายังไง ป บอกว่า แท๊กซี่
เราก็ ตอบว่าอืม ให้ ป ไปอาบน้ำแล้วมานอนเถอะ
ในใจเราตอนนั้น มันสับสนไปหมด เราแอบร้องไห้
ร้องจนหลับไป เราไม่รู้จะทำไง โทรหาเพื่อนที่สนิทที่สุด
เพื่อนบอกว่าให้เราพูดไปว่าเราเห็น แต่เราไม่กล้า
ตอนนั้นเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรากลัวอะไร
เพื่อนเลยบอกว่าถ้าไม่พูดงั้นก็ดูต่อไป ว่าจะมาไม้ไหน
หลังจากวันนั้นเราระแวงไปหมด ทำงานก็ใจไม่อยู่กับตัว
พะว้าพะวง ว่า ป จะไปนัดเจอกับผู้หญิงคนนั้นอีกไหม
แต่ ป ยังทำตัวปกติ โทรหาเราปกติ ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
เราเริ่มโทรหาเค้าบ่อยถามนู้นนี้ จนเราทะเลาะกัน
เค้าบอกเราไม่เชื่อใจเค้าเลย ทำไมต้องโทรจิกถามนู้นนี่ตลอด
เราทนไม่ไหวเลยพูดเรื่อง วันนั้นไป ป อึ้งไปสักพัก
เราเลยพูดว่าเราต้องการคำอธิบาย ป บอก ไม่มีอะไร ก็แค่เพื่อนของเพื่อน
เค้ามีแฟนอยู่แล้ว เราพูดไปอีกว่าทำไมต้องหอมแก้ม
เค้าเงียบไปสักพักแล้วพูดว่า ก็แค่ผ่านมาแล้วผ่านไป
เค้าไม่ได้จริงจัง แล้วไม่ได้ติดต่กันแล้วด้วย
เราถามผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไร ทีแรก ป จะไม่ยอมบอก
เราเลยบอกว่าเราจะไปถามเพื่อนเค้าเอง ป เลยบอกมา
ชื่อว่า น้อง อ เค้าบอกไม่มีอะไรแล้วเราเลยขอมือถือ
ขอลบเบอร์ เค้าก็โอเค จิงๆ เราแอบจำเบอร์ น้อง อ ไว้
เผื่อว่าเค้ายังไม่จบกันเราจะได้โทรไป
ขอโทษคะถ้าตอบช้าไปนิดนึง
ทำงานไปด้วย ^^
เหมือนเรารู้ล่วงหน้านะ หลังจากผ่านเรื่องนี้ไปได้ เกือบๆเดือน
เค้าบอกว่าเราว่าจะไปทำบุญกับแม่เค้าชวนเราไปด้วย
แต่เราติดงาน (จริงๆเค้าก็น่าจะรู้อยู่แล้ว) เราเลยไม่ไป
เราไปทำงานตามปกติ พอใก้ลจะเลิกงาน ป โทรมาหาเรา
บอกว่าสงสัยต้องค้างที่บ้านวันนี้คงกลับไม่ได้ จะกลับพรุ่งนี้นะ
แม่ยังไม่อยากให้กลับ นานๆ ป จะได้ กลับบ้านสักที
เราก็ โอเค เข้าใจ แต่พอก่อนนอนเราโทรหา ป
เค้ากลับตัดสายทิ้ง โทรอีกที โทรไม่ติดปิดเครื่องเราเริ่มสงสัย
โทรหาเพื่อนเรา เพื่อนบอกให้โทรไปที่เบอน้อง อ เลย
เราไม่กล้า เพื่อนเลยโทรให้ ทั้งที่ประชุมสายไปด้วย
น้อง อ รับแล้วถามว่าใครเพื่อนเราเลยบอกขอสาย ป หน่อย
น้อง อ คงจะหันไปบอก ป ว่ามีคนโทรหา ป ถามว่าใคร
พอเพื่อนเราชื่อไป สายกลับโดนตัดแล้วติดต่อไม่ได้อีกเลย
เราร้องไห้ทั้งคืนเราเก็บของ เตรียมย้ายไปอยู่กับเพื่อน
ตอนเรากำลังจะยกของออก ป กลับมาพอดี ถามเราว่าทำอะไร
เพื่อนเราเลยบอกไปว่า ก็ไปจากที่ๆมันเฮงซวย ป ไม่ยอมจะคุยกับเรา
เราเลยบอก ป ว่าเรา อยากไปอยู่กับเพื่อน ห่างกันสักพักเถอะ
ป ไม่ยอม เราเลยบอกว่าถ้าไม่ยอมเรา จะเลิก สุดท้ายก็เลยต้องยอม
เราไปอยู่กับเพื่อนได้ 2 เดือน ป โทรหาเราบ้างแต่ไม่บ่อย
เราก็ไม่โทรไป เพราะคิดว่าถ้าตัดใจได้ ก็จะเลิกไปเลย
ระหว่างที่เราอยู่กับเพื่อน ป ก็พาน้อง อ มานอนที่ห้องบ่อยๆ
ซึ้งห้องนั้นมันห้องของเรา ชื่อผู้เช่าก็ชื่อเรา เหมือนเค้าไม่เห็นแก่หน้าเรา
เพื่อนเราบอกให้เลิกยังไงก็ต้องเลิก
ผ่านไปได้อีก 2 เดือน ป โทรมาหาเรา บอกคิดถึงเราอยากให้เรากลับมา
เราถามว่า น้อง อ ล่ะ ป บอกว่าไม่ได้คุยกันแล้ว ขอโทษเรา
บอกรู้สึกผิดที่ทำกับคนดีๆแบบเรา เราบอกเราขอเวลา เรายังไม่พร้อม
ที่จะกลับไป ป ก็โอเค ช่วงนั้น ป โทรหาเราทุกวัน เพื่อนเราบอกว่า
น้อง อ คงทิ้ง ป ไปแล้วไม่เห็น พากันมาที่ห้องแล้ว ตอนนั้นเราเริ่มใจอ่อนนะ
เริ่มสงสาร ป พยายามพูดว่าไม่มีเราเค้ากินไม่ได้นอนไม่หลับ
สุดท้ายเราก็กลับไป
โง่เนอะ ทั้งๆที่เค้าทำกับเราถึงขนาดนี้
ขอบคุณ ทุกๆ คนคะ ที่แวะเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนกัน ^^
คุณ yasava สักวันเดี๋ยวก็เจอคนที่เกิดมาเพื่อเราคะ
เรากลับไปแรกๆ ป ดีมากคะ ทำดีเหมือนตอนแรกที่คบกัน
แต่สุดท้ายก็เป็นเหมือนเดิมอีก กินเหล้า มีผู้หญิงมาพัวพัน
มันเหมือนซ้ำไปซ้ำมา เราร้องไห้ บอกเลิกเค้าปรับปรุงตัว
มันเริ่มแย่ลงเรื่อยๆแล้วเราสุดทนแล้ว ตอนนั้น น้อง อ ก็กลับมาติดต่อกับ
ป อีกครั้ง เรารู้ทั้งรู้ กล้ำกลืนฝืนทน เรา ทะเลาะกันแรงมากขึ้น
ป เริ่มลงไม้ลงมือกับเรา วันไหนที่ทะเลาะกัน ป จะไปกินเหล้า
แล้วล๊อคห้องไว้ไม่ให้เราออกไปไหน เพราะกลัวเราหนี
สภาพจิตใจเราตอนนั้นมันแย่มากๆ งานเราไม่ได้ไปทำ
มือถือเราถูกยืดไป เราติดต่อใครไม่ได้ เราไปไหนไม่ได้
งานเราไม่ได้ไปทำ จนเราถูกไล่ออก มันเป็นช่วงเวลาที่แย่ที่สุด
มันยังไม่จบแค่นั้น เราพยายามพูดกับ ป ดีดี ขอร้อง ให้ปล่อยเราไป
ป ไม่ยอม ตอนนั้นเราก็ไม่เข้าใจว่าเค้าจะ เก็บเราไว้ทำไม
จนเราเริ่มคิดว่าเราต้องทำให้ ป ตายใจว่าเราไม่เลิก
เราเริ่มกลับหันมาทำดี พูดดี ไม่พูดว่าเลิก ไม่ร้องไห้
เค้าคงเริ่มตายใจ เริ่มพูดดี สุดท้ายก็ปล่อยให้เราออกมาข้างนอกบ้าง
จนวันที่ฟ้าเป็นใจ ป ไปเที่ยวกับเพื่อน เริ่มไว้ใจเราไม่ขังเราไว้ในห้องแล้ว
ตอนนั้นเรารีบลงไปโทหาเพื่อนให้มารับเราออกไป เรารีบเก็บเสื่อผ้า
เก็บของออกมา ทีแรกยามไม่ยอมเราเลยบอกไปว่า เราต้องไปต่างจังกวัด
ป ยังอยู่ เราไปคนเดียว ยามเลยยอมให้ขนของออกมา
พอตีสาม ป โทรหาเรา โทมาเบอเพื่อนเรา เรากับเพื่อนปิดเครื่องหนี
ไม่ติดต่อไป จน ป เลิกโทรไปเอง แต่เค้าไม่ได้เงียบไปเฉยๆ
ป ไปบอกกับเพื่อนๆ ว่าเราหนีตามผู้ชายไป ทิ้ง ป ไป
ทั้งๆที่เรื่องจริงมันเป็นยังไง เพราะอะไรเราถึงต้องหนี ป รู้อยู่แก่ใจ
เหมือนฟ้าลงโทษเรานะ ที่ไม่เชื่อคำเตือนคนอื่นๆ
หลังจากที่เรา ออกมาจาก ชีวิต ป เราเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ
ประจำเดือนเราไม่มา เริ่มเวียนหัว ไม่อยากทำอะไรอยากนอนอย่างเดียว
ตอนนั้นเรากำลังเริ่มต้นชีวิตที่ดี เริ่มทำงาน แต่เรากลับรู้ว่าเราท้อง
เราร้องไห้เหมือนคนบ้า ไม่คิดว่าทำไมเรื่องแบบนี้มันเกิดกับเรา
ทั้งๆที่เราก็ป้องกันตัวเองตลอด
เราโทรหาเพื่อน ปรีกษาว่าทำไงดี ตอนนั้นมันคิดไป ร้อยแปด
เรายังไม่มีการงานมั่นคง เราคือความหวังของที่บ้าน
เรายังเรียนไม่จบ เราจะทำยังไง มันสับสนไปหมด
เพื่อนเราถามเราว่า เราอยากเก็บเด็กไว้ไหม
ถ้าเราเก็บเด็กไว้เราจะเลี้ยงเค้าได้ไหม เราจะเอายังไงต่อไป
ถ้าท้องโตก็จะทำงานไม่ได้ แล้วจะเอาเงินที่ไหน ทำคลอด
เราไม่รู้จะตอบยังไง เราเลยตัดสินใจ โทรหา ป
ตอนแรกเค้าดีใจมากที่เราโทรหา ถามเราว่าอยู่ไหน บอกว่าเค้าคิดถึงเรา
อยากให้เรากลับไปคืนดีกันแต่พอเราบอกเค้าว่า เราท้อง
ป เงียบไป แล้วถามเราแน่ใจเหรอ เราบอกแน่ใจ
เค้าบอกว่างั้นไป ตรวจกัน ให้แน่ใจว่าไม่ใช่เราคิดไปเอง
เรากับ ป นัดเวลากัน ว่าเค้าจะมารับ แต่พอถึง วันรุ่งขึ้น
เราโทรหา ป เป็น 100 สายเค้าไม่รับ สายเรา
เรานั่งร้องไห้ สับสน งง ไปหมด ว่า เค้าจะเอาไง
ส่งทั้งข้อความ ทั้งโทรไป เราเหมือนคนบ้า
สุดท้ายเพื่อนต้องมาอยู่ด้วย เพราะกลัวเราทำอะไรโง่ๆ
พออีกวันนึงเพื่อนเราโทรหา ป เค้ารับสาย
เพื่อนเราถามไปว่าทำไมไม่มาตามนัด ป พูดกับเพื่อนเราว่า
เค้าสับสน เค้าอยากปรึกษาแม่ก่อน ได้ไหม
เพื่อนเราบอกว่า งั้นจะโทรหาแม่ ป เอง
คือจริงๆแล้วตอนเราคบกันกับ ป แม่เค้าเอ็นดูเรามากคะ
แม่เค้าบอกว่าเราเนี้ยแหละลูกสะใภ้ แบบที่เค้าต้องการ
เราคิดว่าถ้าเราโทรไปคุยกับแม่ ป เค้าอาจจะหาทางออกที่ดีให้เราได้
ยังๆ ไม่จบ มันยาว ลงทีเดียวไม่ได้
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 22 เมษายน 2553 / 20:17
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 22 เมษายน 2553 / 22:13
แก้ไขครั้งที่ 3 เมื่อ 22 เมษายน 2553 / 23:13
แก้ไขครั้งที่ 4 เมื่อ 23 เมษายน 2553 / 12:24
PS. ความลำบากที่เกินทน จะหลอมคนให้ทนทาน ความสบายที่ยาวนาน จะรอนราญความเป็นคน » ┈━═☆
เฉิ่มเบ๋ย™
22 เม.ย. 53 เวลา 22:09 น.
1,185
views
45 ความคิดเห็น
ให้ไปคุยกับ ป เอง เราเลิกกันกับ ป แล้วไม่ใช่เหรอ
เค้าไม่พยายามคุยกับเรา เค้าบอกให้เราไปคุยกับ ป
เค้าพูดกับเราทำนองว่า เรา ท้องกับลูกเค้าจริงไหม
ท้องจริงเหรอ ประมาณนี้ เราไม่คิดเลยว่า แม่ ป จะพูดกับเราแบบนี้
พอวางสายจากแม่ ป เหมือนสติเราหลุดลอย เราเดินออกมาจากห้อง
เดินไปเรื่อยๆ เดินไปไกลมาก พอเรารู้ตัวอีกทีเราอยู่ที่ไหนไม่รู้
เรารีบโทรหาเพื่อนให้มารับแล้วเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนเราโทรไปด่า ป
ถามว่าจะเอาไง ป บอกว่า แล้วเราจะเอาไง จะให้กลับไปคบเหรอ
ไม่เอาหรอก เพราะเราหนีไปจาก ป ทำไม แล้วก็ไม่รู้ว่า 1 เดือนที่หายไป
เราไปคบกับใครมั่ง เราได้ยินแบบนั้นเราแทบบ้า
ตลอดเวลาที่คบ ป เราไม่เคยมีคนอื่น เราไม่ใช่คนเจ้าชู้
ป น่าจะรู้นิสัยเราดี ทำไมถึงพูดแบบนั้น
ช่วงนั้นเรากินไม่ได้ นอนไม่หลับ เราสับสน
ความคิด เลวๆ มันแวบเข้ามาในหัวสมอง ว่าเราจะทำแท้งดีไหม
เพราะพูดตรงๆ เบลไม่ได้ มีเงินทอง ที่บ้าน เบลไม่ได้รวย จนด้วยซ้ำ
เบลไม่มีที่พึ่งจริงๆ ไม่กล้าบอกพ่อกลับพ่อผิดหวังใจตัวเรา
เราคือความหวัง พ่อหวังว่า เราจะเรียนจบ สูงๆ เลี้ยงพ่อเลี้ยงย่า ส่งน้องเรียนจนจบได้
เราไม่อยากทำลายความหวังของทุกๆ คน หลังจากวันที่เราโทรไปหาแม่ ป
แม่ ป ก็โทรกลับมาหาเรา ถามเราว่าจะเก็บเด็กไว้ไหม
ถ้าเราจะเก็บไว้เค้าจะเอาเด็กไปเลี้ยงเอง
แต่ช่วงที่เราท้องเราไม่ต้องเข้าบ้านเค้า เพราะไม่อยากให้ลุงรู้
(คือลุงของ ป ก็คือพ่อเลี้ยง ป คะ เค้าเป็นตำรวจ)
ไม่อยากให้เราเข้าไปอยู่บ้านพอคลอดก็ออกจากบ้านไป
มันดูไม่ดี คือแม่ ป จะให้เรา อยู่ห้องไป พอท้องแก่จะคลอดเค้า
จะมาดูแลให้ ถ้าเกิดเด็กคลอดออกมาแล้ว
เค้าจะใช้ชื่อแม่ ป เป็นแม่เด็ก และ ลุง ป เป็น พ่อเด็ก
เราอึ้งคะ เวลานั้น นี่เค้าจะให้เราคลอดลูกออกมาให้เค้า
แต่ไม่ให้เราเป็นแม่เหรอ เราบอกขอเราคิดดูก่อน
แม่ ป บอกว่า ถ้า จะเอาออกเราก็ไม่มีอะไรต้องคุยกัน
เค้าจะไม่ช่วยเงินเรา สักแดงเดียว
เราบอกเพื่อนว่า เราไม่รู้จะทำยังไง
เพื่อนเราบอกว่าเราต้องตัดสินใจแล้ว
เพราะเด็กก็โตขึ้นทุกๆวัน ถ้าคิดช้ามันจะสายไป
ตอนนี้เรารับรู้แล้วว่า ป คงไม่มารับผิดชอบอะไร
เราต้องสู้ด้วยตัวเอง เราขอเวลาเพื่อน 3 วัน
เราขอคิด ให้แน่ใจเราไม่อยากเสียใจทีหลัง
เพื่อนบอกว่าให้คิดดีดี เด็กคนเดียวแกเลี้ยงได้แน่
ถึงฉันช่วยไรมากไม่ได้ก็จะช่วยเต็มที่
เพื่อนเราเลยให้ไปปรึกษาเพื่อนอีกคน ชื่อว่า ว ละกัน
ว เคยมีประสบการณ์ คล้ายเราคะ ท้องตอนยังไม่พร้อม
ว บอกเราว่า เบลถ้าให้ เราแนะนำ นะเอาออกเถอะ
เบลเลี้ยงเค้าไม่ไหวหรอก เนี้ยทีแรก ว ก็คิดว่าเด็กคนเดียว
ว เลี้ยงได้ แต่เปล่าเลย เราต้อง ลำบากทุกอย่าง
เบลน่ะ อดได้ แต่เบลจะยอมให้ลูกเบล อดเหรอ
เบลยังเรียนไม่จบนะ เบลยังมีอนาคตยังเจอคนที่ดีได้
เชื่อ ว เถอะ เอาออกเถอะ
ตอนนั้น เรายอมรับเรา ไข้วเขวมาก เพราะเรา
ได้คำปรึกษามาจากคนที่มีประสบการณ์
เบลบอกแล้วว่าเบลไม่ได้ดี ไม่ได้เข้มแข็ง
เบลก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึง ที่ออกมาเจอกับโลกที่มันโหดร้าย
เบลไม่มีภูมิต้านทานสำหรับเรื่องแบบนี้
สำหรับ ตอนต่อไปที่จะเล่า ใครอยาก จะด่าเบลยังไง
เบลขอยอมรับเอาไว้คะ เพราะเบล เลวจิง
สุดท้าย เบลตัดสินใจเอาออกคะ
เพราะเบลไม่รู้จะเลี้ยงเค้ายังไง ลำพังตัวเอง
เบลยัง ลุ่มๆดอนๆ น้องก็ยังต้องส่งเรียน
ทุกคนอาจจะเห็นว่ามันคือข้ออ้างคะ
เบลเดินทางไป ศรีสะเกษ บ้านเพื่อน
เพื่อนเบลบอกว่าให้ตั้งหลักทำใจลองคิดดูก่อน
แกแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าจะทำจริง เบลก็ตกลงคะ
ที่นั่น ทุกคนที่บ้านเพื่อนดีกับเบลมาก พ่อเพื่อนเรียกเบลไปคุย
ว่าเบลจะทำจริงเหรอ คิดดีแล้วใช่ไหม เบลอยู่ที่นั่น แบบว่างเปล่า
เบลหาคำตอบกับตัวเอง ว่าจะเอาไงดี เบลไปอยู่ได้ 3 วัน
ป โทรหาเบลคะ ถามเบลว่าอยู่ไหน เบลบอกว่าอยู่ศรีสะเกษ
ป ถามเบลว่าไปศรีสะเกษทำไม เบลบอกไปว่า
เบลมาเอาออก ป บอกว่าถ้าคิดได้แค่นั้น เราก็ไม่มีไรต้องคุยกัน
เบลถามไปว่าถ้าไม่รับผิดชอบแล้วจะมาพูดทำไม
เค้าบอกเบลว่า จะมาพูดอะไรถ้าจะเอาออก แล้วก็วางสายไป
เบลได้ข่าวว่า ป คบกับน้อง อ เป็นเรื่องเป็นราว
เปิดตัวว่าเป็นแฟนกันกับทุกคน เพราะ น้อง อ
เค้าทิ้งแฟนเค้ามาคบ กับ ป แต่ทั้งๆที่รู้เรากลับยังรัก ป อยู่
เบลรู้คะว่า เบล เลวมากที่คิดจะเอาออก
เด็กเค้าไม่รู้เรื่องอะไร เบลไม่น่าจะต้องไปทำร้ายเค้า
เรื่องต่อไปหลังจากนี้ ขอเป็น เรท 18+ แล้วกันคะ
เบลตัดสินใจแน่วแน่ว่า จะเอาออก
ญาติเพื่อนพาไปตรวจอายุครรภ์ แล้วพาไปดู
รูปวิวัฒนาการ ตัวอ่อนในครรภ์ ดู วิดีโอ คลอดลูก
เบลไปดูไปน้ำตาไหลไป เค้าบอกว่าของเบล 2 เดือน
เพื่อนเบลพาไปหาหมอทำแท้ง เค้าคุยกับเบลสักพัก
ถามเบลว่า พร้อมจะเอาออกเหรอ จำเป็นจริงเหรอที่ต้องทำ
เบลก็ตอบเข้าไป ตามความรู้สึก เค้าก็บอกเบลว่า ถ้าตัดสินใจแน่แล้ว
อีก 3 วัน ให้เพื่อนพาไป ที่บ้านหลังนึง เพื่อนัดเจอ
เค้าบอกวิธีว่าเค้าจำทำยังไง
** เค้าบอกว่า สองเดือน ไม่จำเป็นต้องดูด ออก
เค้าจะฉีดยาให้เรา เพื่อให้ยาไปบีบมดลูก
มันจะทรมานมาก ช่วง สองสามวันแรก
เบลไม่เคยรู้ว่าวิธีการทำมันเป็นยังไง เพิ่งเคยได้ยินก็ตอนนี้
เค้าบอกว่ามันจะออกมาเป็นประจำเดือน ปกติ แต่แค่มาเยอะกว่า
หมอกำชับว่า ถ้าภายใน 3 วันนี้จะเปลี่ยนใจ ก็ให้โทรมาบอกหมอได้
PS. ความลำบากที่เกินทน จะหลอมคนให้ทนทาน ความสบายที่ยาวนาน จะรอนราญความเป็นคน » ┈━═☆
เปลี่ยนใจดีไหม หรือว่านี่มันคือทางออกเดียวสำหรับเบล
จนวันที่สาม หมอที่จะทำ โทรมา หาเบลอีกที
เพื่อคอนเฟิม ว่าเบลจะทำแน่ไหม เบลบอกเค้าว่าแน่
เค้านัดเวลาเบล ให้ไปบ้านที่นัดหมาย
คืนนั้นเบลนอนไม่หลับ กระสับกระส่ายไปหมด
พอใก้ลถึงเวลานัดเพื่อนเรียกเบลให้เตรียมตัว
พาเบลขับรถออกไป ที่บ้านที่นัดหมาย ไปรับคุณยายคนนึง
ออกมาด้วย คุณยายจะเป็นคนบอกทางว่าไปทางไหน
คือเค้าไม่บอกสถานที่ทำน่ะคะ พอไปถึงด็เป็นบ้านปูนหลังเล็กๆ
เค้าไม่ให้เพื่อนเบลอยู่รอ ให้กลับไปก่อน
เบลรอหมอ สักพัก พอหมอมา ก็ให้เบลเข้าไปในบ้านแล้วเปลี่ยนผ้าถุง
เค้าฉีดยา เข้าไปทางช่องคลอดเบล ซึงบอกได้ว่า
มันปวดมาก ทรมานมาก ทำไปน้ำตาเบลไหลไป
พอออกมา เบลจ่ายเงิน หน้าเบลมืด เวียนหัวไปหมด
โทรให้เพื่อนมารับ หลังจากนั้น 2 วันมันคือวันที่
ทรมานที่สุด ปวดไปหมด กินไม่ได้ นอนไม่หลับ
ความคิดมันแวบขึ้นมาว่าเราไม่น่าทำเลยจริงๆ
หลังจากนั้นผ่านไป 5 วัน ยังไม่ออกคะ เพื่อนเราโทรไปหาหมอ
หมอบอกว่าถ้า 5 วันยังไม่ออกก็คือไม่ออกแล้ว
ต้องมาฉีดใหม่เสียเงินเพิ่มอีก เบลก็คิดว่าเอ้อ ถ้าเค้าไม่ออก
ก็แสดงว่า เค้าเกิดมาเพื่อเรา เลยตัดสินใจกลับกรุงเทพ
พอเบลกลับมาถึงกรุงเทพ เบลเลยตัดสินใจ ว่าในเมื่อ
เด็กเค้าอยากอยู่กับเบลเบลจะเลี้ยงเค้าเอง
ก็เลยมุ่งหน้ากลับบ้านเกิด โทรบอกพ่อว่าเบลจะกลับบ้าน
พอกลับไปถึงเจอหน้าพ่อเบลถึงกับร้องไห้ กอดพ่อกอดย่ากอดน้อง
พ่อถามว่าเบลเป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม
เบลบอกความจริงทุกอย่างกับพ่อ ว่าเบลกำลังท้อง
ท้องไม่มีพ่อเด็ก เมื่อพ่อเบลได้ฟัง พ่อถามว่าทำไมเพื่งมาบอก
ใครมันไม่รับก็ช่างมัน ใครทำอะไรไว้ก็ต้องได้แบบนั้น
พ่อร้องไห้ เบลร้องไห้ ย่าร้องไห้ สุดท้ายคนที่รักเราที่สุด
ก็คือครอบครัวเรา เบลอยู่บ้าน ประมาณ 1 อาทิตย์ แล้วขึ้นมากรุงเทพ
เบลมุ่งหน้าไปโรงพยาบาล เพื่อไปตรวจ ครรภ์
ผลที่ออกมาคือเด็ก ปลอดภัยดี เลยตัดสินใจฝากครรภ์
จากนั้นเบลก็ไปทำงานกับรุ่นพี่ ยื่นเรื่องดรอปเรียน
หลังจากนั้น 1 เดือน เบลทำงานหนักมาก ทั้งงานกลางวัน
ทั้ง งานเสริม พักผ่อนน้อย แต่ทำทุกอย่างก็เพื่อน สมาชิกใหม่ที่จะเกิดขึ้นมา
เบลเริ่ม เพลียหน้ามืดบ่อย เลยขอลางาน
กลางดึกของวันที่ 2 กันยายน เบลลุกมาเข้าห้องน้ำ
เบลหน้ามืดล้มลง ไม่รู้ว่า ล้มลงไปนานเท่าไหร่ พอลุกขึ้นมา
เลือดเต็มขา ตกใจมาก โทรหาเพื่อน เพื่อนรีบมารับ
พาไปโรงพยาบาล ปรากฏว่าเบลแท้งลูก
นี่คือผลที่เบลสมควรได้รับ เบลต้องเสียเค้าไปจริงๆ
เบลร้องไห้ เสียใจ คงเพราะเบลไปฉีดยาบีบมดลูก
เลยทำให้เด็กอ่อนแอ เพราะเบลทั้งนั้น
จะโทษใครได้ ..
เบลร้องไห้โทรหาพ่อ พ่อรีบขึ้นมาที่กรุงเทพ
พ่อพยายามบอกว่ามันไม่ใช่ความผิดของเบล
เป็นความผิดของผู้ชายเลวๆคนนั้น
หมอบอกเบลว่าถ้าจริงๆแล้วเบลไม่ล้ม ทิ้งระยะไปสัก 2-3 เดือน
เด็กอาจจะมีสิทธิ์ ลืมตาขึ้นมาดูโลก
หมอบอกว่าเบลคิดผิดตั้งแต่ที่ไปฉีดยามาแล้ว
หลังจากเบลพักฟื้นตัวเองได้ประมาณ 2 อาทิตย์ ลางานที่ทำงาน
หัวหน้าใจดีมาก เข้าใจเรา ว่าเรากระทบกระเทือนจิดใจมาก
เลยให้เราลางานได้ เบลกลับไปทำบุญ
ทั้งๆ ที่รู้ ว่า มันอาจจะไมช่วยลบล้างบาปที่เบล
ทำลงไปได้ เบลบวชชี 10 วัน พอจิตใจดีขึ้น
ก็กลับมาใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม แต่มันเหมือนบาปกรรมมันมาเร็ว
ป โทรมาหาเบล ถามว่าเบลเป็นไงมั่ง ทั้งๆ ที่เค้าหายไป
ตั้งหลายเดือน เค้าถามว่าเบลเอาออกแล้วเหรอ เบลก็บอกเค้าไป
ตามความจริงที่เบลเจอ เค้าบอกเค้าเสียใจ
ทีแรกเค้าคิดว่า เบลโกหกไม่ได้ท้องจิง นึกว่าเบลเอามาพูดเพราะ
ต้องการคืนดีกับ ป เบลบอกไปว่าเบลไม่ต้องการคืนดี
พอแล้วสำหรับเรื่องของเรา ป ถามเบลว่า ป จะบวช
จะมางานบวช ป ไหม เบลบอก ไม่ไป แต่เบล อโหสิให้
เลิกแล้วต่อกันไป แล้วไม่ต้องโทรมาอีก
เบลไม่รู้จะจบเรื่อง นี้ตรงไหน แต่อยากบอกทุกๆคนว่า
นี่แหละคือชีวิต บัดซบที่เบลได้เจอมา
มันผิดที่เบลไปรักคนผิด
มันผิดที่เบลคิดอะไรน้อยเกินไป
ปัจจุบันนี้เบลเรียนจบแล้วคะ
ทำงานที่ดี แต่ชีวิตไม่เคยมีความสุข
เบลคิดถึงลูก เรื่องราวทุกอย่างในอดีตมันหลอกหลอนเรา
นอนก็ฝัน ไม่ว่าเวลามันผ่านไปนานแค่ไหน
มันก็จะติดตัวเราไปตลอด
ณ ตอนนี้ ป ก็ยังโทรมาหาเบลเรื่อยๆ
เค้าโดนน้อง อ ทิ้ง อยากกลับมาหาเบล
ล่าสุด วันสงกรานเค้าโทรมาหาเบล
อยากไปทำบุญกับเบล บอกว่าแม่ ป ถามหาเบล
เบลไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไร ถึงไม่ออกจากชีวิตเบลไป
ป คงไม่เคยรู้สึกผิด ครอบครัวเค้าคงไม่รุ้สึกอะไร
กับสิ่งที่เบลเจอ เพราะเบลไม่ใช่ญาติเค้าไม่ใช่พี่น้องเค้า
แต่คนที่เสียใจกลับเป็นครอบครัวเบล
นี่หรือสิ่งที่เบลได้ตอบแทน
จากคนที่รักเบล
เมื่อก่อนเบลแค้น ป มาก เพราะเค้าทำให้ชีวิตเบลแย่
ไม่อยากให้เค้าได้ดี อยากให้ล่มจมไปทั้งครอบครัว
แต่ตอนที่เบลไปบวช เบลได้เจอกับแม่ชี
เบลเล่าทุกอย่างให้แม่ชีฟัง แม่ชีบอกเบลว่า
เราแค้นเค้าไปก็เท่านั้น สุดท้ายคนที่ทุกข์
ก็คือเรา อโหสิ ให้เค้าไป อย่าไปผูกใจเจ็บ
เพราะมันจะยิ่งเพิ่มกรรมให้เรา
เบลอยากให้เรื่องนี้ เตือนสติคนที่กำลังเจอเรื่องแบบเบล
จะได้ ไม่ทำอะไรลงไปเพราะอารมณ์
ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้คะ
ไม่มีใครต้องการที่จะเป็นคนเลว แต่สถานการณ์มันบีบบังคับเรา
เบลขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน ที่ต้องเจอความรักแย่ ๆ
อยากจะบอกว่าเบลเสียใจกับทุกสิ่งที่เบลทำลงไปในอดีตคะ
ขอบคุณทุกคนที่รับฟัง และเป็นกำลังใจ
ขอบคุณที่อ่าน มาถึงบรรทัดนี้คะ : )
Credit : http://www.pantip.com/cafe/woman/topic/Q9133435/Q9133435.html
PS. ความลำบากที่เกินทน จะหลอมคนให้ทนทาน ความสบายที่ยาวนาน จะรอนราญความเป็นคน » ┈━═☆
เราน้ำตาไหลเลยตอนที่เบลบอกพ่อว่าท้องแล้วพ่อพูดปลอบใจ
เราเข้าใจนะเข้าใจดีเพราะเราก็เป็นคล้ายๆกัน แต่ระยะเวลามันไม่นานเท่าไหร่
เราเข้าใจว่าสถานะการมันจะบีบบังคับเรา แต่สุดท้ายเราก็ผ่านมันไปได้ แต่มันยังเป็นตราบาปในใจเราจิงๆ
เรายังคิดถึงลูกเราจนบางครั้งคิดถึงจนร้องไห้เลย
ยาวจริง . แต่เราอ่านจบนะ เหอะเหอะ
น่าสงสารอ้ะ TT เข้าใจนะ
ในเมื่อเราไม่พร้อม ถ้าเค้าเกิดมาก็..
ในความคิดเรานะ ป.เนี่ย ไม่ได้ไปบวชจริงหรอก
ตอแหลไปงั้นแหละ เลว '
ไม่น่าเชื่อว่าเราจะอ่านจบ
TOT ยาวมาก แต่ก็อ่านไม่วางตาเลย
อะไรก้เกิดขึ้นได้เน้อะ
เป็นกำลังใจให้พี่เบลนะคะ สู้ๆคะ
PS. >>--» ♥ P'RiTZz ... . «--<<
เป็นกำลังใจให้นะ :)
ยังไงก็สู้ต่อไปนะ
ยังมีอีกหลายคนที่รักเรา
เป็นกำลังใจ นะคัฟ สู้ๆ
คนชื่อ ป.. จะอายทำไมคะ
ประจานมันเลยคะ
คนเลวๆอย่างนี้มันต้องโดนหนักๆคะ
สู้ๆค่ะ
ผู้ชายเลวๆแบบนั้น ปล่อยมันไปดีที่สุดค่ะ
ขอให้คุณเจอคนดีๆนะคะ
ลงต่อฮับ จะรออ่าน - -;;
เตือนใจได้มากมายผู้ชายเนี่ยมีใครดีๆมั่งม๊ายย
(จะเอาเพื่อนเป็นแฟนก็ไม่ดี)
PS.
ยาวมาก แต่ก็อ่านจบ
ผู้ชายเลว ๆ น่าจะประจานออกมาเลยค่ะ
PS. *นู๋LLป๋วLLว๋ว* :: การเดินทางค้นหาบางอย่าง บางสิ่ง ที่เราต้องการจริงๆ แล้วตอนนี้ เราพบมันแล้วหรือยังนะ ? ^^*
ใช่ค่ะ ไม่ต้องย่อหรอกค่ะคนชื่อ ป.ผู้ชายเลวๆ
เบลเนี่ยน่าจะย่อมมากกว่าอีก
เรื่องที่ผ่านแล้วก้อผ่านไปค่ะ
อ่านจบแล้ว ซึ้งน้ะที่บอกครอบครัวก็คือคนที่รักเรา จริงค่ะ ;)
สู้ๆ น้ะคะ
เศร้าจังง
PS.
ชีวิตเกิดมาต้องสู้ค่ะ คุณทำดีที่สุดแล้ว ขอให้จากนี้เจอแต่สิ่งดีดีเข้ามาในชีวิตนะคะ
ไม่รู้ว่าข้อความนี้จะส่งถึงคุณเบลรึเปล่า แต่คุณเข้มแข็งมาก
PS. พูดแล้วค่อยคิด คือคติประจำใจ!!
เราร้องไห้ง่า...ตอนบอกพ่อ กะย่า อ่า T_T
สงสาร มันคือเรื่องจริง สุดท้ายคนที่กอดเราไว้ คือ ครอบครัว จริง ๆ นะ
ตอนนี้ยังน้ำตาไหลอยู่เลย คิดถึงเรื่องตัวเองตอน Admission อ่ะ (เกี่ยวไร?)
PS. ชนะใจตัวเอง...นั่นแหละดี
เป็นกำลังใจให้พี่เบลจ้ะ พี่เข้มแข็งมากๆ
เรื่องร้ายๆมันผ่านไปแล้ว ขอให้พี่เจอแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต
ปล.ต้องขอบคุณ จขกท.ที่ได้ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาให้ชาวเด็กดีได้อ่านไว้เป็นประสบการณ์
นี่แหละ ชีวิตจริงของลูกผู้หญิง
ผู้ชายไม่ได้มีส่วนที่ต้องมารู้ความทรมานของผู้หญิงเลย
มีแค่ลมที่ออกจากปาก หว่านล้อมให้เราตายใจ
แย่มากเลยค่ะ ผู้ชายคนนี้ ไม่ต้องลับไปคบกับเขาแล้วล่ะ คนแบบนี้
อ่านแล้วน้ำตาไหล ตรงที่พี่เบลกลับบ้านไปบอกครอบครัว
สุดท้าย ที่พึ่งสุดท้ายจริง ๆ ก็ไม่พ้นครอบครัวอยู่ดี
ซึ้งมากตรงที่พ่อบอกว่า "ใครรับไม่ได้ก็ช่างมัน "
ขอบคุณมากค่ะ มีสาระมาก ๆ
PS. "คอมเม้นนี้ คิดดีแล้ว ฯ
ขอบคุณมากนะคะที่เอามาให้อ่าน
เตือนเราได้ดีมากๆเลยละคะ ^^
PS.
อย่างแรกต้องขอบคุณพี่เบลล์มากนะคะ ที่มาเล่าประสบการณ์นี้ให้ฟัง..
เอ่อ หนูยังเรียนไม่จบม.ปลายเลย แต่อยากเป็นกำลังใจให้พี่คะ
อดีตของคนเรามันไม่ได้สวยหรูทุกเรื่องหรอกคะ บางคนก็เลือกที่จะปิดมัน เก็บมันเอาไว้
บางคนก็เลือกที่จะเล่าแต่สิ่งที่ดีๆ หรือ บางคนก็เล่าประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดีให้คนอื่นฟังเพื่อเป็นอุทธาหรณ์ เช่น พี่เบลล์
หนูนับถือพี่นะ ที่พี่มาเล่าประสบการณ์แบบนี้ให้ฟังกัน.. ขอบคุณมากคะ หนูสัญญาว่าหนูจะไปเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังๆ
เป็นอุทธาหรณ์ ผู้ชายแบบนี้ ในปัจจุบันนี้มันมีเยอะมากค่ะ เฮ้อออออออออ
หนูเชื่อค่ะ ว่าคนเรามันไม่ได้จะเจอกับเรื่องที่ไม่ดีเสมอไปหรอกค่ะ
เหมือนที่ใครหลายคนพูดไว้ ว่า "ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ"
หนูเชื่อว่าในอนาคตสักวันพี่ต้องเจอคนดีๆแน่นอน เพียงแต่ว่าเมื่อไรเท่านั้นแหละ ^^
เอาประสบการณ์ที่ผ่านมาเป็นเครื่องเตือนใจเราก็พอค่ะ
เรื่องที่ผ่านมาเดี๋ยวมันก็ผ่านไป แต่มันอาจจะติดตรึงใจอยู่กับเราไปนาน
แต่ขอให้เราให้อภัยตัวเอง อภัยในสิ่งที่เราทำผิด ทีเรา เรายังอภัยให้ ป. ตั้งหลายครั้ง
ทำไมเราไม่อภัยให้ตัวเองบ้าง มีคนเคยสอนหนูว่าให้มองโลกหลายๆมุม มันจะทำให้อะไรหลายๆอย่างดีขึั้้้้้น
เลือกมองในมุมที่ดี มองในสิ่งที่ดีๆ ถึงมันอาจจะไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น แต่อย่างน้อยมันก้ทำให้จิตใจเราดีขึ้น
ทำให้เรามีความหวัง ไม่จมทุกข์กับมันมากเกินไป เมื่อใจเราคิดดี ทุกอย่างมันก็จะผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ
หนูรู้ว่ามันยากที่จะทำมัน แต่เชื่อหนูเถอะค่ะ ว่าพี่ทำได้ พี่ผ่านอะไรมาตั้งเยอะแล้ว
พี่เข้มแข็งมากพอแล้วละคะ บนโลกใบนี้ "โลกใบนี้ไม่ได้มีที่ไว้สำหรับคนอ่อนแอ" สู้ค่ะพี่
สู้เท่านั้นค่ะ สู้ต่อไป หนูไม่รู็้เหมือนกันว่าทำไมต้องมาพิมพ์ให้พี่ยาวๆขนาดนี้ หนูแบบรู้สึกเป็นห่วงพี่
อยากให้กำลังใจ แต่ก็รู้ว่าไม่ดีเท่าไร 55555555 ขอโทษนะคะ ถ้าบางคำที่พูดไปมันไม่ควร
หนูแค่อยากทำให้พี่รู้สึุกดีขึ้น ยังไงเราก็คนไทยด้วยกัน
สุดยอดแล้วคนไทยอ้ะ มีน้ำใจ ช่วยเหลือกัน อยากให้คนไทยรักกัน ห่วงกัน
สัญญาจะตั้งใจเรียนแล้วกลับมาพัฒนาประเทศให้มันดีกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้
สู้ๆนะพี่ หนูจะแว๊บกลับมาอีก ถ้าว่างนะ 5555555555 รักพี่ค่ะ
จาก เด็กมัธยมปลายคนหนึ่ง  ^^
ต่ออีกนิด**
หนูไม่รู้หรอกนะ ว่าอนาคตพี่จะต้องไปพบเจอใคร
ขึ้นอยู่กับโชคชะตา พรหมลิขิต
แต่ที่หนูรู้อยู่ตอนนี้
พี่โึคตรโชคดี ที่เกิดมามีเพื่อนดีๆ
เพื่อนพี่ดีมาก อย่ามองข้ามความสำคัญของคนใกล้ตัว
อย่าคิดว่าที่เค้าทำให้เรามันเป็นเรื่องธรรมดา
จะมีเพื่อนสักกี่คนที่อยู่ข้างเราในตอนที่เราเจอกับเรื่ิองแย่ๆ
จะมีเพื่อนสักกี่คนที่คอยฟังเรา ช่วยเราเสมอ ขนาดตัวเค้าเองก็ยังเอาตัวเองไม่ค่อยจะรอด
บางครั้งในชีวิตทุกอย่างมันอาจจะดูแย่ ลองกลับมามองคนข้างๆเรา รอบตัวเรา
คนที่เค้ารักเรา เค้ายังหวังดีกับเราเสมอ แม้เราจะไปเจอกับเรื่องอะไรที่แย่ๆในโลกภายนอกมา
เพื่อนแบบนี้หายากจริงๆนะ ดีใจจริงๆ ที่พี่เจอ เห็นไหม ชีวิตไม่ได้แย่เสมอไปหรอก
เพื่อนพี่สุดยอด นับถือ ฝากบอกเค้าหน่อยได้ไหม 55555
ให้โล่ เพื่อนดีเด่นแห่งปี 2010 สุดยอดดดดดดดดดดด สุโค่ย ^^
ไปจริงๆละพี่ เป็นห่วงพี่นะ ออกไปเผชิญโลกอย่างระวัง แต่ไม่ระแวง นะพี่
55555555555 พร่ามเยอะแล้ว ไปดีกว่า บายยยยยยยยค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?