ช่วยหน่อยจ้ากาพย์เห่เรือ
ตั้งกระทู้ใหม่
พิกุลบุนนาคบาน กลิ่นหอมหวานซ่านขจร
แม้นนุชสุดสายสมร เห็นจะวอนอ้อนพี่ชาย
ช่วยเราถอดคำประพันธ์
หาโวหาร
รสวรรณคดี
สัมผัสพยัญชนะ (มีไม่มีก้อได้)
สัมผัสสระ (มีไม่มีก้อได้)
คุณค่า/ข้อคิด
ช่วยเราหน่อยน้า งานเยอะมากเลยอะ ทำไมทันส่งวันเดียวกันหมดเลย เซงๆ
7 ความคิดเห็น
= =" ถอดคำประพันธ์ก็ไม่ยากนี่คะ....ภาษาตรงๆเลย
ดอกพิกุลกับดอกบุนนาคบานออกมาส่งกลิ่นหอมหวานซาบซ่านกระจายไปทั่ว ถ้าน้องมาเห็นน้องก็คงมาอ้อนขอจากพี่
(คนตั้งโจทย์นี่...ตั้งรวมทั้งเรื่องแล้วแบ่งให้คนละบทใช่ไหม....ตั้งโจทย์ได้ประหลาดดี...บทเดียวบอกอะไรได้)
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 30 กรกฎาคม 2553 / 21:08
PS. ฉัน สาวน้อยน่ารักผู้พิทักษ์ความรักและความยุติธรรม เซเลอร์มูน...ตัวแทนจากดวงจันทร์ จะลงทัณฑ์แกเอง!!!
สัมผัส อักษร....สุด-สาย-สมร หอม-หวาน
สัมผัสสระ หวาน-ซ่าน กุล-บุน นุช-สุด วอน-อ้อน
PS. ฉัน สาวน้อยน่ารักผู้พิทักษ์ความรักและความยุติธรรม เซเลอร์มูน...ตัวแทนจากดวงจันทร์ จะลงทัณฑ์แกเอง!!!
รสสัลลาปังคพิไสย
ถอดคำประพันธ์
ดอกพิกุล และบุนนาคบาน ส่งกลิ่นหอมหวานกระจายไปทั่ว น้องเล็กคงจะมาอ้อนขอจากพี่ชาย
สัมผัสพยัญชนะ (มีไม่มีก้อได้)
บุน-บาน
หอม-หวาน
สุด-สาย-สมร
สัมผัสสระ (มีไม่มีก้อได้)
กุล-บุน
หวาน-ซ่าน
นุช-สุด
วอน-อ้อน
คุณค่า/ข้อคิด กลอนบทนี้แสดงให้เห็นถึงความงดงามของธรรมชาติ โดยกล่าวถึงดอกพิกุล และบุนนาคที่มีกลิ่นหอม
PS. แพ็ตเองจ้า
ขออ้างอิงจาก คห. ๔ นะคะ
                พิกุลบุนนาคบาน                    กลิ่นหอมหวานซ่านขจร
        แม้นนุชสุดสายสมร                เห็นจะวอนอ้อนพี่ชาย
ถอดคำประพันธ์
ดอกพิกุล และบุนนาคบาน ส่งกลิ่นหอมหวานกระจายไปทั่ว น้องเล็กคงจะมาอ้อนขอจากพี่ชาย  (ไม่ได้หมายถึงน้องเล็กนะคะ  เพราะเรื่องนี้พรรณนาถึงนางอันเป็นที่รักของผู้แต่งนะ  แนว่าน้องอย่างเดียวก็ได้)
สัมผัสพยัญชนะ (มีไม่มีก้อได้)  ---  (มักจะเป็นสัมผัสในวรรคเดียวกัน  เรียกสัมผัสใน)
บุน-บาน
หอม-หวาน  ---->  ไม่ใช่สัมผัสอักษรค่ะ  คนละเสียงพยัญชนะ  หอม  เสียง ห  , หวาน  เสียง ว  ขออนุญาตแก้ไข
สุด-สาย-สมร
สัมผัสสระ (มีไม่มีก้อได้)  จะแยกว่าเป็นสัมผัสในและสัมผัสนอกนะ
สัมผัสใน -->  กุล-บุน  ,หวาน-ซ่าน , นุช-สุด , วอน- อ้อน
สัมผัสนอก  -->  บาน-หวาน , ขจร -สมร - วอน
คุณค่า/ข้อคิด กลอนบทนี้แสดงให้เห็นถึงความงดงามของธรรมชาติ โดยกล่าวถึงดอกพิกุล และบุนนาคที่มีกลิ่นหอม
รสของวรรณคดี คือ ศัลลาปังคพิสัย  เป็นรสแห่งความโศกเศร้า  ทั้งเรื่องนี้เป็นการจากนางมาเลยเศร้าทั้งเรื่อง 
(ถูกต้องตามที่ คห. ๓ กล่าวมา)
โวหาร  คงเป็นพรรณาโวหาร นะคะ
เอ่อ...สัลปังคพิสัย เป็น "ลีลา"ของวรรณคดีนะคะ
ประกอบไปด้วย เสาวรจนี นารีปราโมทย์ พิโรธวาทัง และสัลปังคพิสัย
เป็นสิ่งที่กวีใช้ โดยเลียนแบบมาจากลีลาของเพลงยาวค่ะ
...ไม่ใช่"รส"ของวรรณคดี
รสของวรรณคดีไทยนั้นยึดตาม"รส"ของวรรณคดีสันสกฤตอ่ะค่ะ
กล่าวคือเป็นรสที่เกิดขึ้นในใจของผู้อ่านบทกวี
มีด้วยกัน๙รสด้วยกัน
คือ
ความรัก(ศฤคารรส)
ความสนุกสนาน(หาสยรส)
ความสงสาร(กรุณารส)
ความแค้นเคือง(เราทรรส)
ความชื่นชมในความกล้าหาญ(วีรรส)
ความเกรงกลัว(ภยานกรส)
ความเบื่อระอาชิงชัง(พีภัตสรส)
ความอัศจรรย์ใจ(อัทภุตรส)
และ ความสงบใจ(ศานตรส)
จากกลอนบทนี้คาดว่าจะเป็นรส "กรุณารส"ที่มีไว้ตอบสนองต่อความเศร้าโศกของตัวละคร ค่ะ
PS. ฉัน สาวน้อยน่ารักผู้พิทักษ์ความรักและความยุติธรรม เซเลอร์มูน...ตัวแทนจากดวงจันทร์ จะลงทัณฑ์แกเอง!!!
ระพังพี
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?