บทกลอนสอนใจ +.+

[PriNcEsS◆PuNkKy †~*]

อย่าคิด...ว่าตัวเองไม่มีค่า

อย่าคิด...ว่านําตาแก้ปัญหาได้

อย่าคิด...ว่าเทออยู่ในโลกที่เดียวดาย

อย่าคิด...ว่าตัวเองตายกับความทรงจํา



ใยความรักที่เคยมีไม่สดชิ่น

คนที่รักกลายเป็นอื่นบนความเศร้า

สิ่งสุดท้ายยที่เป็นเพื่อนก็คือเงา

ความเหน็บหนาวคือกำลังให้ตั้งใจ

แม้ไม่มีคนที่รักเหมือนวันก่อน

ไม่มีคนหนุนนอนหรือโอบไหล่

ไม่มีคนเช็ดน้ำตายามเสียใจ

เราต้องยืนให้ได้ด้วยตัวเอง.......




วันหนึ่ง...ฉันเลือกเส้นทางให้ชีวิตฉัน
เดินมาพบคนๆ หนึ่ง...ที่พิเศษกว่าใคร
ทั้งที่ฉันไม่ได้ใช้เข็มทิศ
แต่ปล่อยให้หัวใจนำทาง...



ทำดีได้ดีนั้นมีแน่   
ทำชั่วแต่ได้ดีมีที่ไหน 
ที่ทำชั่วเห็นดีอยู่จงรู้ไว้ 
มันเหมือนไฟใต้ถ่านไม่นานร้อน


ไม่ต้องบินให้สูงอย่างใครเขา…
จงบินเอาเท่าที่เราจะบินไหว
ท่าที่บินไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร
แค่บินไปให้ถึงฝัน เท่านั้นพอ

อย่ามาเอ่ย…บอกรักกัน…อีกได้ไหม
หากว่าใจ…ของเธอนั้น…หมดรักฉัน
อย่าเสแสร้ง…หากเธอ…ไม่รักกัน
จะยืดเยื้อ…ความผูกพัน…เพื่ออะไร
ไม่จริงจัง…ก็จบกัน…เพียงเท่านี้
เธอบอกรัก…เธอทำดี…แกล้งใช่ไหม
ตีสองหน้า…พอลับหลัง…เธอนอกใจ
จะฝืนทน…ไปทำไม…ให้เสียเวลา

ขอบคุณกาลเวลา
ที่นำพาเธอมาพบฉัน….
ขอบคุณคืนและวัน….
ที่ทำให้เรามีฝันอันยาวไกล…
แม้จะเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งเล็กๆ
แต่ก็ยินดีที่ได้เก็บมันไว้
เวลาช่วงสั้นๆแต่เปี่ยมไปด้วยความฝันมากมาย
และขอบคุณหัวใจที่ทำให้ฉันได้รักเธอ^^

ระยะทางไม่อาจกั้นความห่วงหา
กาลเวลามิอาจกั้นความหวั่นไหว
อดีตกาลมิอาจกั้นรักในใจ
ความอบอุ่นที่มอบให้ถึงปลายทาง
……..
อยากให้เธอกลับมาหาฉัน
เวลาที่เธอนั้น..ไม่มีใคร
ฉันคนนี้ยังคอยห่วงใย
และยังรอให้เธอกลับคืนมา

---

PS.  มาเป็นเพื่อนกันได้นะ^ ^

Comments

[chaplay_k]

เพราะทุกกลอนเลยอ่ะ โดนๆๆ

[I-Ice]

โดน!(ไปนิด)

---

PS.  "The only abnormality is the incapacity to love."