แปลอิเหนากะหมังกุหนิงให้หน่อยจะส่งแร๊ววT^T

[BlacKKiizZZ]

บัดนั้น                                     ฝ่ายดะหมังกุเรปันกรุงศรี
ครั้งถึงหมันหยาธานี                               ก็ตรงไปยังที่ประเสบัน
ขึ้นบนชานพักตำหนักนอก                        พอเห็นเสด็จออกกิดาหยัน
จึงเข้าไปไกล้องค์ทรงพระธรรม์                 อภิวันท์แล้วถวายสารา

          เมื่อนั้น                                     พระโฉมยงวงศ์อสัญแดหวา
คลี่สารสมเด็จพระบิดา                            พลางทอดทัศนาทันใด


ในลักษณ์นั้นว่าปัจจามิตร                        มาตั้งติดดาหากรุงใหญ่
จงเร่งรีบรี้พลสกลไกร                            ไปช่วยชิงชัยให้ทันที
ถึงไม่เลี้ยงบุษบาเห็นว่าชั่ว                       แต่เขารู้อยู่ว่าตัวนั้นเป็นพี่
อันองศ์ท้าวดาหาธิบดี                             นั้นมิใช่อาหรือว่าไร
มาดรแม้นเสียเมืองดาหา                         จะพลอยอายขายหน้าหรือหาไม่
ซึ่งเกิดศึกสาเหตุเภทภัย                           ก็เพราะใครทำความไว้งามพักตร์
ครั้งหนึ่งก็ให้เสียวาจา                              อายชาวดาหาอาณาจักร
แม้นมิยกพลไกรไปช่วย                          ถึงเราม้วยก็อย่ามาดูผี
อย่าดูเปลวอัคคี                                  แต่วันนี้ขาดกันจนบรรลัย
ครั้งอ่านสารเสร็จสิ้นพระทรงฤทธิ์            ถอนฤทัยคิดแล้วสงสัย
บุษบาจะงามสักเพียงไร                        จึงต้องใจระตูทุกบุรี
หลงรักรูปนางแต่อย่างนั้น                     จะพากันมาม้วยไม่พอที่
แม้นงามเหมือนจินตะหราวาตี                 ถึงจะเสียชีวีก็ควรนัก
แล้วว่าแก่ดะหมังเสนา                            เราจะยกโยธาไปโหมหัก
มิให้เสียวงศาสุรารักษ์                          งดสักเจ็ดวันจะยกไป


บัดนั้น                                              ดะหมังบังคมประนมไหว้
ทูลว่าช้านักพระภูวไนย                      เกลือกไปไม่ทันจะเสียที
เชิญเสด็จคลาไคลไปก่อน                    แล้วจึงค่อยผันผ่อนมากรุงศรี
อันข้าศึกซึ่งยกมาต่อดี                         ป่านนี้จะประชิดติดกรุงไกร


เมื่อนั้น                                            พระสุริย์วงศ์เทวาอัชฌาสัย
สุดที่จะบิดเบือนเลื่อนวันไป                   ด้วยเกรงในบิตุเรศตัดมา
ความกลัวความรักสลักทรวง                 ให้เป็นห่วงหนหลังกังวลหน้า
แต่เรรวนหวนนึกตรึกตรา                      พระราชาสะท้อนถอนใจ
จึงดำรัสตรัสสั่งตำมะหงง                      เร่งเตรียมจตุรงค์ทัพใหญ่
ม้ารถคชสารชาญชัย                           รีบรัดจัดไว้ให้ครบครัน

สรรโยธาจงสามารถ                     ที่อยู่คงองอาจแข็งขัน
แต่ปืนดึงก็ถึงทันควัน                          เข้าโรมรุกบุกบันฟันแทง
เราจะตัดศึกใหญ่ให้ย่อย่น                   ด้วยกำลังรี้พลเข้มแข็ง
แม้นไพรีหนีมือกลางแปลง                เห็นหักได้ไม่แคลงวิญญาณ์
ฤกษ์พรุ่งนี้จะยกไป                           ชิงชัยช่วยกรุงดาหา
สั่งเสร็จเสด็จทรงอาชา                        ไปเฝ้าท้าวหมันหยาฉับพลัน

Comments

[ncxkj]

จะส่งแล้วทำไมเพิ่งมาทำฮึ
ของแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องยากเลยนะ แต่มันต้องใช้เวลามาก

[im_jung]

แปลคร่าวๆนะคะ คงไม่ละเอียด

ดะหมังจากเมืองกุเรปัน (น่าจะหมายถึงพวกเสนาบดีอ่ะ)เดินทางมาถวายสารแก่อิเหนาที่เมืองหมันหยา อิเหนาเปิดอ่านสารของพระบิดา ความว่า กองทัพเข้ามาตั้งติดเมืองดาหาแล้ว ให้อิเหนารีบไปช่วยรบ ถึงแม้จะไม่ได้รักบุษบา แต่ตามศักดิ์อิเหนาก็เป็นพี่ ท้วดาหาก็เป็นอา หากเสียเมืองจะทำให้อับอาย ที่เรื่องเป็นแบนี้ก็เพราะใครเล่าที่ไปทำงามหน้าไว้ (ที่อิเหนาไม่ยอมแต่งกับบุษบาเพราะมารักจินตะหรา)นั่นก็อายแย่แล้ว ถ้าไม่ไปช่วยรบคราวนี้ก็ไม่ต้องกลับมาเผาผีพ่อ ถือว่าขาดกัน

อิเหนาอ่านสารจบก็รำพึง นึกสงสัยว่าบุษบาจะงามสักแค่ไหนกันถึงกับต้องตาชายทุกเมือง มาตายเพราะหลงรักหญิงอย่างนี้ไม่ควรเลย ถ้าเป็นหญิงงามอย่างจินตะหราก็ว่าไปอย่าง (หมอนี่เพ้อ 555) แล้วบอกกับดะหมังว่าเราจะยกทัพไป เพือเป็นการไม่ให้เสื่อมเสียหน้าวงศ์ตระกูล แต่ชอเวลา 7 วัน

ดะหมังค้านว่าอิเหนาควรจะไปทันที เพราะข้าศึกยกประชิดเมืองแล้ว ดาหาจะเสียทีได้ ทั้งที่ห่วงรัก ห่วงจินตะหรา แต่อิเหนาจึงจำใจต้องไปตามคำสั่งพ่อ สั่งให้เตรียมกองทัพ ทั้งม้า อาวุธ รี้พลให้พร้อม พรุ่งนี้จะยกทัพไปทันที แล้วจึงไปเข้าเฝ้าท้าวหมันหยาทันที (พ่อจินตะหรา)

[BlacKKiizZZ]

^
^

ขอบคุนคร๊าบบบ


ได้ส่งแร๊ว

[poppy]

10

[เป็ด]

[นุ๊ก]

[นุ๊ก]

[Unknown]

คห สอง ขอบคุณมากนะ

[Gungaaa]

-บัดนั้น                                     ฝ่ายดะหมังกุเรปันกรุงศรี
ครั้งถึงหมันหยาธานี                               ก็ตรงไปยังที่ประเสบัน
ขึ้นบนชานพักตำหนักนอก                        พอเห็นเสด็จออกกิดาหยัน
จึงเข้าไปไกล้องค์ทรงพระธรรม์                 อภิวันท์แล้วถวายสารา

     
-เมื่อนั้น                                     พระโฉมยงวงศ์อสัญแดหวา
คลี่สารสมเด็จพระบิดา                            พลางทอดทัศนาทันใดช่วยแปล

ช่วยแปลแบบทีละขีดไว้ให้หน่อยได้มั้ยคะ พอดีต้องไปพรีเซนต์หน้าห้องเรียนอ่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ

[yuumuu]

ค.จริงแล้ว น่าจะถามอากู๋ เพราะอากู๋รุหมดทุกเรื่อง

[stamp]

เมื่อนั้น พระสุริย์วงศ์เทวาอัชฌาสัย
ต่อๆจะส่งพรุ่งนี่แล้ว
ด่วนๆ ขอร้อง

[stamp]

ใครก็ได้ช่วยที

[ฮาน่า]

ถอดหน้า 50-51 ให้หน่อยค่ะ

[ขขขขขข]

ในลักษณ์นั้นว่าปัจจามิตร มาตั้งติดดาหากรุงใหญ่

จงเร่งรีบรี้พลสกลไกร ไปช่วยชิงชัยให้ทันที

ถึงไม่เลี้ยงบุษบาเห็นว่าชั่ว แต่เขารู้อยู่ว่าตัวนั้นเป็นพี่

อันองศ์ท้าวดาหาธิบดี นั้นมิใช่อาหรือว่าไร

มาดรแม้นเสียเมืองดาหา จะพลอยอายขายหน้าหรือหาไม่

ซึ่งเกิดศึกสาเหตุเภทภัย ก็เพราะใครทำความไว้งามพักตร์ช่วยเเปลให้หน่ิยค่ะ

[พรชนก]

บัดนั้น ดะหมังบังคมประนมไหว้

ทูลว่าช้านักพระภูวไนย เกลือกไปไม่ทันจะเสียที

เชิญเสด็จคลาไคลไปก่อน แล้วจึงค่อยผันผ่อนมากรุงศรี

อันข้าศึกซึ่งยกมาต่อดี ป่านนี้จะประชิดติดกรุงไกร