ถ้าไปรักคนที่เขามีครอบครัวแล้ว...
ตั้งกระทู้ใหม่
มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างยากที่จะบรรยายออกมาที่เสียใจแค่ไหน
ทั้งเสียใจที่ทำไมเราต้องมารู้ทีหลัง เสียใจที่เรามาช้าไป
เสียใจที่เขามีครอบครัวแล้ว
แต่เรารักเขา ถ้าเราจะตัดมันคงไม่ได้ และไม่ทำ
เรากับเขามาไกล...เกินกว่าที่จะถอยแล้ว
สำหรับการที่เรารู้ว่าเขามีครอบครัวแล้ว
มันเป็นอะไรที่ยากมากกสำหรับการยอมรับบ
ตอนแรกเรารับไม่ได้เลย เราเสียใจมาก ตอนที่เรารู้น้ำตาไหลทันที
แต่เราก็ต้องยอมรับและเข้าใจกับทุกๆสิ่งที่เขาเป็นอยู่
มันเป็นอะไรที่เจ็บและทรมานมาก...
ครอบครัวของเขาก็คือ เขา+แฟน+ลูก
เขากับแฟนเขาเหมือนกับว่ารู้ๆกันว่าอยู่เพื่อลูก...
สำหรับเรากับเขา มีความรักให้กันและกันซึ่งเราสามารถรับรู้และสัมผัสได้ถึงความรุ้สึกดีดี
ที่เขามีต่อเรา เรากับเขาอายุต่างกันก็ประมาณรอบนึง
เราคุยกัน เราจะรอเขา ซึ่งเขาก็บอกว่ามีวันนั้นของเราแน่ๆ แค่เราต้องรอเวลา
ซึ่งเขาก็บอกว่าเขาก็รอ เหมือนกัน
ทุกครั้งที่เราได้คุยกันทางโทศัพเขาจะไม่ได้อยู่ที่บ้าน เนื่องจากถ้าอยุ่ในบ้าน
เขาจะไม่สะดวกเพราะว่าเขามี....
ซึ่งเมื่อเรารู้เหตุผล ก็เสียใจและเจ็บอีกแหละ ความรู้สึกเดิมๆ ทิ่มแทงเต็มใจไปหมด
มันเจ็บมากที่เห็นคนที่รัก ยังแคร์อีกคน แต่ให้ทำไงได้ เรามาทีหลัง ไม่แน่สุดท้ายอาจเป็นตัวสำรองด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายจะเป็นยังไง อาจจะสมดังที่หวังไว้ หรืออาจจะผิดหวัง เราก็รุ้สึกได้ว่าคงไม่เสียใจ
เพราะความเสียใจมันได้ให้เต็มๆ ไปกับการที่เขามีครอบครัวแล้วการที่ได้รับรู้ได้ว่าเขายังแคร์คนนั้น
การที่ได้ยินเขาคุยกับลูก
มันเป็นช่วงที่ใจหล่นลงไปตาตุ่ม ทุกคนเข้าใจไหม
ไม่มีใครเข้าใจความรักครั้งนี้ของเราเลย
ก็เพราะว่าเขาไม่ได้เจอกับตัว
เราปรึกษาใครหลายคนเพื่อที่อยากจะรู้ความเห็นของคนนั้น
คนนึงบอกเราว่า
ให้เราตัดใจ เนื่องจากเราอายุยังไม่มาก ยังต้องเจออะไรอีกมากมายเรามีโอกาสมากในช่วงเวลานี้ที่จะเจอคนที่ดีและพร้อมกว่าเขา ให้ตัดใจซะ เพราะเขาก็มีครอบครัวแล้ว
ไม่แน่นอนเลยกับการที่เขามาเลือกเรา...เราก็รับฟัง อย่างเต็มใจ
สำหรับเราคิดว่า เรารักเขาไม่ว่าเขาจะเป็นยังไง ก็ต้องยอมรับและเข้าใจ อดทนกับการรอ ทำใจให้เข้มแข็ง อดทนกับทุกๆความรุ้สึกที่เกิดขึ้นภายในใจ
ไม่ว่าจะเป็น เจ็บมากที่สุดเสียใจมากที่สุดเหนื่อยที่สุดท้อที่สุด
จนถึงตอนนี้เราก็ยังรอเขาอยู่อย่างเคย....
และเราไม่ต้องการจะมองใครเลย รู้ว่ามีโอกาสมากมาย แต่เราไม่ต้องการ
เราเลือกที่จะรอเขาคนเดียวต่อไป...
อยากรู้ว่าคุณมีความคิดเห็นอย่างไรกับกรณีนี้ เราอยากจะมองและรับรู้ความเห็นของคุณหลายๆด้านอ่าค่ะ ขอบคุณนะคะ
ใครสักคน
2 ม.ค. 54 เวลา 09:38 น.
829
views
62 ความคิดเห็น
เราว่าปล่อยเค้าไปดีกว่าค่ะ ยังไงเค้าก็มีลูกแล้ว
^____^
PS. But' Why I don't happy.
ถึงเขาจะไม่ได้ตั้งใจให้เกิด แต่ลูกเขา
เป็นมนุษย์ค่ะ เขาย่อมมีชีวิต จิตใจ เหมือนคุณ
PS. happy
ค่ะ เขาบอกว่าเขาต้องรักลูกเขา
คือทั้งหมดทุกสิ่งที่เปนเขา ไม่ว่าจะเป็นแฟนเขา แล้วลูกของเรา
เรายอมรับและเข้าใจหมด
ในวันนี้เขาบอกให้เรารอ ...เราก็ยังรอ
( ไ อ้ ห น้ า ตั วเ มี ย ค น ห นึ่ ง )
เราว่าเลิกยุ่งกับเขาเถอะ เราว่าเขาไม่ได้รักเธอจริง
ไม่คิดเหรอคะว่า เขาจะเข้ามาหาคุณตั้งแต่แรกทำไม
ถ้าเขารู้ว่าสักวันนึงคุณก็จะต้องเจ็บแบบนี้ เพราะรู้เรื่องลูก กับแฟนเขา
เขาไม่ได้รักคุณจริงค่ะ อย่าพยายามฝืนตัวคุณเองเลยนะ
อีกอย่างเราสงสารลูกและแฟนเขาค่ะ ลองนึกสิคะ นึกย้อนกลับไปถ้าคุณมาก่อนบ้างละ
คุณจะรับอีกคนได้ไหม ตอนนี้เรารู้ว่าคุณเจ็บมาก แต่อยากบอกให้รู้ไว้ว่า
แฟนของเขาเจ๊บมากกว่าคุณหลายร้อยเท่านะคะ เรามั่นใจว่าเขาเจ็บกว่า
เลิกเถอะคะ คุณยังมีอนาคตที่ดีดี ไม่จำเป็นต้องมาหยุดกับครอบครัวนี้นะ
ถือซะว่า ไม่ทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก รีบ ๆ นะคะ ก่อนที่แฟนของแฟนคุณจะรู้
แล้วทีนี้ อะไร ๆ ก็อาจจะสายเกินไปได้นะ
เวลาและตัวคุณจะทำให้เรื่องนี้จบลงด้วยดีคะ ^^
อยากบอกให้คุณู้ว่าเราก็อยู่ในถานการณ์เดียวกัน แต่ต่างกันที่ว่าเราไม่ต้องการเป็นเจ้าของเขา และไม่คิดจะรอเพราะมันคงสายไปแล้ว
เขาก็อายุห่างเราเกือบรอบ มีลูกแล้วด้วย ขอบอกเลยว่าตอนนี้เจ็บมากๆ คิดถึงเขามากๆ
อยากโทรหาแต่ก็โทรไม่ได้เพราะว่าเขาอยู่ที่บ้าน ไม่อยากทำให้เขามีปัญหา
มันรมานจิงๆ เรามาทีหลัง ตอนแรกไม่คิดว่าจะมาถึงขนาดนี้ไม่คิดว่าจะรู้สึกดีกับเขาขนาดนี้ 
ตอนนี้ก็พยายามจะตัดใจแต่ว่ามันทำได้ยากจริงๆขอบอกเลย
อยู่ในสถาการณ์เดียวกันเลย เจ็บมากๆ พยายามออกมาหลายครั้งแล้ว แต่ก็วนอยู่ที่เดิม เค้ามีเมียมีลูก เเต่เราดันไปรักเขา
ก้คล้าย ๆ นะ แต่เรา ไม่มีลูกอ้ = =
และก้ อายุเรากะ เขาก้ไม่ต่างกันสะเท่าไร่
ทีแรกเราถามย้ำแล้วย้ำอีก เขาก้ บอกไม่มี
แล้วพอนาน ๆ' ไปเพื่อน ของเราไปรู้ข่าวมาว่าเขามีครอบครัวอยู่แ้ล้ว
เราเลยทำใจ ((ซึ่งยากเวอร์)) ที่จะชอบเขาเหมือนเดิม
แต่ ชอบอยู่ห่าง ๆ ไม่เจอเขาอีก
หวังว่าวันข้างหน้า คงจะลืมเขาได้
ก็แค่ผู้ชายคนเดียว ลืมได้ไม่ยากหรอก ((เราบอกตัวเองอย่างนั้นนะ))
จะกำพร้าสามี และพ่อ หรอ ใช่หรือเปล่าค่ะ
ถ้าแบบนั้น อย่ารอเลยดีกว่าค่ะ
เหมือนกันเป๊ะ แต่เวลาจะช่วยให้เกิดสติ ความเจ็บปวดที่รู้ว่าทำผิดจะบอกให้เลิก ทั้งคู่ต้องพยายาม คิด เริ่ม ห่างกัน อย่ากระทันหัน ห่างออกมาทีละก้าวๆ เริ่มด้วยการไม่ค่อยเจอกัน จากนั้นไม่ค่อยคุยกันพอถึงระยะหนึ่งคุณจะรู้สึกเหมือนรออยู่ห่างๆ เวลาผ่านไปก็แร้วแต่คุณแร้วว่ายังจะรอต่อไป?? แต่ถึงเวลานั้นๆจริงก็จะเหงาและค่อยๆเปิดใจยอมรับคนอื่น แต่ถ้าไม่เจอใครที่จะรักเหมือนที่รักเค้าได้อีก เราก้อไม่ต้องมีใคร แต่ก้อไม่ต้องไปบอกเค้าหรอกว่าเรารออยู่เพราะมันบาปอ่ะเราว่าและจะทำให้ทั้งคู่ทรมานใจด้วยอย่าผูกมัดตัวเองอย่างนั้นเรย ไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าของกระทู้เปนยังไงบ้างแล้ว..
หนูก้อเป็นเหมือนพี่เลยค่ะ เค้าอายุมากกว่าหนูตั้ง รอบนึง เรา2คนคบกันมานานมากแล้วค่ะ  แต่หนูพึ่งมารู้ทีหลังว่าเค้ามีภรรยาแล้ว แถมมีลูกอีกต่างหาก ตอนแลกหนูก้อร้องไห้ตลอดเลยค่ะ แต่ก้อเพราะรักเขามากหนูก้อเลยไม่เลิกกับเขาเพราะเลิกไม่ได้จริงๆค่ะ แต่เขารักลูกเขามากเลยนะค่ะ แต่หนูก้อยังตัดใจจากเขาไม่ได้ซักทีเลยค่ะ หนูก้อคงต้องเป็นแบบนี้ต่อไปอะแหละค่ะ :) แต่ก้อสงสารลูกกับภรรยาของเขาเหมือนกันนะค่ะ
บางครั้ง  เมียหลวงก็ร้ายเหมือนกันนะ ยิ่งกว่าละครเรื่องโบ๊เบ๊เลย
และบางครั้งเมียน้อยก็แย่ เหมือนเรยา แต่ก็เห็นใจทั้งสองฝ่ายค่ะ
จาก เคยเป็นเมียหลวงและปัจจุบันกำลังอยู่ในตำแหน่ง  เมียน้อย
เมียน้อยที่มีทะเบียนซะด้วย..เฮ้อ..
เป็นเมียหลวง เมียน้อยก็โทรมาด่าถึงบ้าน  เป็นเมียน้อย เมียหลวงก็ด่า
ปัจจุบันเลยอยู่นิ่งๆ สบายใจดี..
ปัจจุบันก็แอบรักผู้ชายที่เขามีครอบครัวแล้วเหมือนกัน แต่เราไม่ได้ทำไรเกินเลย แค่มีความรักและเป็นห่วงกันห่างๆๆ อยากดูแล แค่พี่ชาย อยากให้เขาสบายใจ ไม่อยากเห็นเขาทุกข์ อย่างนี้เรียกว่าบาปหรือเปล่า เขาทะเลาะกะภรรยามา เราก็บอกให้เขาไปคืนดีกัน เราแค่แอบปลื้มเขา ห่างๆๆ อย่างนี้เราผิดศิลธรรมไหมคะ อยากรู้ว่าบาปหรือเปล่า เพราะเราก็โดนผู้หญิงอื่นแย่งสามีไปเช่นกัน.......
ทุกอย่างของคำตอบคือถ้าคุณเป็นคนเจ็บๆ คุณจะเข้าใจว่าควรจะทำอย่างไร
อย่าอ้างเหตุผลเข้าข้างตัวเอง เพราะความใจแคบของคุณเลย
หากตอนเขาอยู่กับเมียเขายังมีคุณ แล้วคุณคิดหรือว่าต่อไปเขาจะมีเพียงแค่คุณ
ในจุดนี้คุณมั่นใจแล้วเหรอ  ทั้งหมดนี้คุณจะเข้าใจหากตอนนี้เขาเลือกคุณ
อยู่กับคุณ คุณเป็นเมียเพียงคนเดียวของเขา แล้วต่ออนาคตข้างหน้าเขาก็ไปมีใคร
ถึงตอนนั้นแหละคุณถึงจะเข้าใจ ว่าตอนนี้คุณควรจะทำอย่างไร
คุณจะเป็นคนตอบเอง ซึ่งถ้าคุณเลือกรอก็สุดแล้วแต่คุณ..
จาก อดีตเมียน้อย
        เราเห็นใจเขามาตลอด ไม่เคยแม้แต่จะเรียกร้องสิ่งใด ขอเพียงเห็นเขามีความสุข ถึงไม่ใช่กับเราก็กับครอบครัวเขา  แต่เราอยากขอแค่เยื่อใยและเศษรักที่หลงเหลือจากเขา แต่เขากลับไปโดยที่ไม่มีเยื่อใยและไม่ลาสักคำ แต่เรายังห่วงเขาอยู่ เราควรจะรอมั้ย หรือปล่อยเขาไปกับครอบครัวเขา  แล้วคุณที่เป็นผู้ชายบอกได้ไหมที่อยู่ๆคุณก็ทิ้งเมียน้อยที่คอยเอาใจคุณตลอด ไม่เคยขอเงินคุณใช้ เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขคุณมาตลอด คอยแก้ไขคอยรับฟังปัญหาของคุณกับเมียหลวง คุณทิ้งเขาไปแบบนี้เพราะอะไร
อยากจะเลิกให้ได้เหมือนกัน ความรู้สึกนี้มันทรมานมาก ทีแรกเขาบอกว่ามีแค่แฟนแต่ยังไม่แต่งงาน คบมา5ปีมารู้ความจริงทีหลังว่าเขาแต่งงานและมีลูกแล้ว เสียใจมากๆ รู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อย เป็นเมียน้อยคนอื่น เวลาเขาไม่มาหาเราก็นอนร้องไห้แทบเป็นบ้า อยากจะเลิกแต่ก็รักเขามากเหลือเกิน
อยู่ในสภาพของคนมาก่อนที่มีลูกให้ต้องดูแลเมื่อเขาคนเป็นพ่อของลูกพาผู้หญิงคนหนึ่งติดเข้ามาในชีวิตเขาเราปวดร้าวติดอยู่กับภาพความหลังครั้งก่อนทำใจลำบากอยากเลิกให้มันจบๆกันไป ในเมื่อเขามีคนใหม่แล้วลูกละผิดอะไรด้วยพวกเขาทำผิดอะไร สงสารลูกเขาจะกลับบ้านรึไม่ก็ตามแต่เราสัญญาว่าจะเหนื่อยและลำบากมากแค่ไหนเขาจะมีแม่ที่อยู่กับเขาตลอดไป
      เมื่อพวกเขาเลือกที่จะมีความสุขบนความทุกข์ของน้ำตาของลูกและเมีย เหตุผลเพราะพวกเขาเจอกันทีหลังและรักกันมากเหลือเกิน แต่เขาเจอกันผิดที่ผิดเวลา แสดงว่าพวกคุณมีกรรมต่อกันจึงไม่ได้เจอกันในเวลาที่ถูกที่ควรและต้องมาเจอกันเพื่อที่จะทำผิดซ้ำๆเดิมโดยไม่พยายามแก้ไข หรือปล่อยให้เป็นไปตามใจปราถนาโดยใครจะเป็นยังไงช่างหัว กรรมก็จะติดตามตัวพวกคุณทุกๆชาติไป
    สำหรับคุณแม่ๆทั้งหลายถือว่าเป็นโอกาสที่จะได้ขอใช้กรรมให้หมดกับเขาในชาตินี้กรรมจะไม่ติดตามคุณไปเพราะคุณได้ชดใช้กรรมในชาตินี้แล้ว รู้ว่าหนักและเหนื่อยมากแค่ไหนในสังคมปัจจุบันแต่เราคุณแม่ๆทั้งหลายจะผ่านมันไปได้
เราเองก้อเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ตอนนี้นยังเด็ก เพิ่งเรียนจบใหม่ๆ เพิ่งเข้าทำงาน เจอเค้า รักกัน ผูกพัน ตอนนั้นรู้แค่ว่าเค้ามีแฟนอยู่ เค้าไม่ได้รักแฟนซักเท่าไหร่
ผ่านไป 3 เดือน ทราบข่าวว่าเค้าต้องแต่งงานกับแฟน แต่มักจะปรับทุกข์กับเราเสมอให้เราเห็นใจ ให้เราช่วยอยู่กับเค้าต่อ เพราะเค้ารักเรามากกว่า(เมียเค้า)
เราก้อเชื่อ แต่เราก้อทวงถามเสมอนะ ว่าเมื่อไหร่เค้าถึงจะมีเราคนเดียว เค้าก้อพยายามยื้อเวลา ผ่านไป 7 ปี เราทนไม่ไหว เราขอเลิก ขอเดินออกมา และไม่มีแฟนใหม่อยู่ซัก 1 ปี เค้าเห็นเรายังไม่มีใครก้อพยายามมาขอคืนดี เราก้อใจอ่อน กลับไปคบกันอีก คบกันได้ซัก 2 ปี เรามีความจำเป็นต้องย้ายกลับไปบ้านเกิด ทำให้ห่างกันด้วยระยะทาง
ได้มีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น คิดทบทวน จนได้ข้อสรุปว่า เค้าไม่ได้รักเราจริงหรอก เค้าแค่เห็นว่าเราเข้าใจเค้ามากที่สุด สบายใจเวลาอยู่กับเรา แต่ไม่เคยคิดเลยว่า เวลาเราอยู่คนเดียว เวลาเราต้องการเวลาจากเค้าบ้าง เค้าไม่เคยให้เราได้
จึงได้ขอเลิกอีกครั้ง พอเลิกได้ไม่นาน ประมาณ 6 เดือน เรามีคนใหม่เข้ามา เค้าพยายามติดต่อเรา เราก้อบอกไปตามตรงว่าเรามีคนใหม่แล้ว เมื่อเค้าแน่ใจว่าเรามีคนใหม่แล้วจริงๆ เค้าก้อเงียบหายไปจากชีวิตเรา
อยากให้เป็นตัวอย่าง เค้าอาจจะรักเรามาก เราอาจจะรักเค้ามาก ในเวลานั้น แต่ขอให้เชื่อเถอะ เค้าไม่มีวันเลือกเรา เค้าแค่ยื้อเวลาไว้เท่านั้นเอง
ตอนนี้เดินออกมาได้แล้ว โล่งใจที่สุด แล้วที่สำคัญเราได้เจอคนใหม่ที่รักเราจริงจัง
ที่จริงเราเสียใจมากนะ ในระยะเวลาที่ตัดใจ แต่ก้อมีข้อดีคือเราได้ทบทวนการกระทำ คำพูดต่างๆของเค้าที่ผ่านมา เมื่อเราได้ข้อสรุปว่า มันเป็นแค่คำลวง ก้อทำให้ตัดใจได้ จิตใจที่เข้มแข็งขึ้นมาก มองความรักอย่างมีสติมากกว่าเดิมเยอะ
เป็นกำลังใจให้นะ จำไว้ว่า "เราสูญเสียสิ่งหนึ่ง เพื่อเจอสิ่งใหม่ที่ดีกว่า" เสมอ
แล้วพี่เคยบอกแฟนพี่ไหมคะ ว่าพี่เคยเป็นเมียน้อย คืออยากรู้ว่าเราควรบอกหรือควรเก็บไว้ ถ้าเก็บไว้มันจะถือว่าเราเป็นคนไม่ดีไหมคะ แบบปิดบังคนที่เรารัก
เลิกซะเถอะ ถ้ารู้ว่าเป็นไปไม่ได้  หลอกตัวเองมันเจ็บนะ *-*
    หรือเป็นไปได้ซักวันเราก็ โดนทำแบบ ที่ทำกับคนอื่น เช่นกัน
    ความรักที่ไม่จิง ก็แค่ผ่านมาให้จำ - คู่กันแล้วไม่แคล้ว ต้องเจอกับตัว สักวัน
    โชคดีนะครับ  ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ
เหมือนกันเลยค่ะ ไม่รู้มาก่อน รักเขามาก วันที่ได้รู้ความจริงเสียใจที่สุด ร้องไห้ทุกคืน ได้อ่านทุกความเห็น มันเป็นกำลังใจที่ดีค่ะ และจะพยายามลบเขาออกไปจากชีวิตให้ได้ ยากหน่อย แต่จะพยายาม เพราะเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องร้องไห้ ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ติดต่อกันแล้วค่ะ แต่ยังลืมเขาไม่ได้อยู่ดี
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?