เราไม่เข้าใจตัวเองเลย ทรมานมาก ช่วยทีค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
เราไม่เข้าใจว่า ทำไมเวลาเราอยู่กับเพื่อน เราถึงรู้สึกอึดอัดอยู่ตลอดเวลา
บ่อยครั้ง ที่เรานึกเรื่องพูดไม่ออกแต่ก็อยากจะพูด ในใจก็จะคิดแต่ว่า เราจะพูดอะไรดี ทำนองนี้น่ะค่ะ
แล้วเราก็ไม่มีเพื่อนแท้เลย เพื่อนส่วนใหญ่คบกันมานานก็หวังผลประโยชน์เรื่องการเรียนอย่างเดียว (คนอื่นนะคะ)
เพราะเราเป็นคนที่ ร่าเริง แต่บางทีเราก็เงียบเพราะไม่รู้จะคุยอะไร ไม่ขี้นินทา โกรธยาก แล้วก็แคร์คนอื่นสุดๆ
แต่เราไม่รู้สึกอย่างนั้นเท่าไหร่ จริงๆนะคะ คือ เราคุยได้ไม่สนิทใจจริงๆ เราก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไม
เราเองก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย ... เราเหงามาก มีความรู้สึกเป็นส่วนเกินบ่อยมาก
กลับบ้านมาเราก็จะร้องไห้ เราไม่อยากให้เราเป็นแบบนี้ เราเคยปรึกษาเพื่อน ก็ไม่มีใครเข้าใจเรา แต่ก็นะเราเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเลย
เมื่อก่อนเราไม่เป็นแบบนี้ ตอนประถมเราเป็นคนนิสัยไม่ดีชอบแอนตี้เพื่อน มีเพื่อนฝูงเยอะ แต่เราก็ทำมันพังเอง จบป.6มา ก็ไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนเก่าๆเท่าไหร่ แล้วเราก็เปลี่ยนนิสัยเรา เพราะเรารู้ว่าหากเรายังเป็นแบบนี้ต่อไปต้องแย่แน่ แล้วเราก็กลายมาเป็นคนมองโลกในแง่ดี ไม่คิดร้าย ไม่ขี้นนินทาอีก
เราคิดว่าอาจเป็นเพราะเหตุผลนี้รึเปล่า จากที่เคยมีเพื่อนฝูงเยอะแยะ แล้วก็เพราะเราเอาแต่ใจ ไม่รักษาความสัมพันธ์เหล่านั้นไว้ และทุกวันนี้เราเสียใจกับสิ่งที่เราทำลงไปมาก เราเสียความเป็นตัวเองไปรึเปล่า?
และคำว่าเป็นตัวของตัวเองเนี่ย เราทำไม่ถูกจริงๆค่ะ
เรากลัวว่าวันข้างหน้า เราจะถูกลืม ตัวเราจะเล็ดหายไป...
8 ความคิดเห็น
เปิดอกคุยกับเพื่อนไปเลยดีกว่าเปล่า
เห้ยยยย เราเป็นคล้ายๆกะเธอเลย แต่เราว่าเวลา จะช่วยให้ทุกๆๆอย่างดีขึ้นจ้ะ แล้วก็เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด แต่อะไรที่ไม่ดีก็พยามค่อยๆปรับปรุงไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็ดีเองแหละจ้า สู้ๆ
สู้ๆนะ
เพื่อนเราก็เคยเป็นแบบนี้นะ แบบตอนแรกเวลาโดนเพื่อนว่านะโกรธมากเลยอะไรแบบนี้อ่ะ 
  แต่พอขึ้นชั้นเรียนใหม่ก็ปรับตัวเป็นร่าเริง เพื่อนว่าก็ไม่โกรธ
  แล้วเพื่อนเราเคยเล่าให้ฟังว่า พอกลับบ้านก็ชอบไปนั่งร้องไห้เป็นแบบ จขกท เลยล่ะ
   
      ยังไงก็สู้ๆนะ มันต้องมีเพื่อนสักคนที่เข้าใจเราแหละน่า ^^
PS. ฮ่าๆๆๆๆๆ - w -
ลองหาคนที่ ชอบอะไรเหมือนกันสิ  เราชองคุยการเมือง เพื่อนเราก็ชอบ เมาท์แตกไฟแลบเลย
สมมติจขกท.ชอบดีดกีตาร์ ก็ลองคุยกับคนชอบเล่นกีตาร์ดู
ปล. บางทีมันเป็นผลกรรมน่ะ  เราก็เจอ ตอนม.1ใหม่ๆแบบ จขกท.เลย  ฟ้าหลังฝน สดใสเสมอนะ
สู้ๆ
ตอนนี้เราก็เป็นเหมือนเธอนะ  ตอนม.ปลาย เรามีเพื่อนสนุกสนานมากมาย  แต่เราค่อนข้างเย็นชาและเอาแต่ใจตัวเอง แถมไม่ค่อยสนใครต่างหาก(แต่ลึกๆแล้วแคร์มากเลยนะ)
พออยู่มหาลัย เราก็กลายเป็นแบบเธฮ เราร้องไห้จนน้ำตาผลิตออกมาไม่ได้แล้วมั้งตอนนี้  เราลืมตัวตนของตัวเองไปแทบสนิทนั่นทำให้เราเสียใจมาก  เราอุตส่าห์ปรับปรุงอัธยาศัยตัวเองเพราะคิดว่าอยู่มหาลัยแล้วควรโตได้แล้ว  กลายเป็นแหล่งให้เพื่อนเมินซะงั้น เวลาเรามีน้ำใจกับเพื่อน
หัวอกเดียวกัน  งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันได้มั๊ยคะ
แอดเรามานะ จะรอ  นี่เฟสจ้ะ    Stringian@hotmail.com
นี่เมลล์เราจ้ะ  yuffy_kisarangi@hotmail.com
เป็นตัวของตัวเองครับ อิอิ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?