Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน TT เครียดมาก ไม่อยากเจอหน้าเพื่อนเลย

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
จากกระทู้ก่อนน่ะค่ะ 
V
v
http://www.dek-d.com/board/view.php?id=2210673

ตอนนี้เราไม่อยากเจอหน้าเพื่อนในกลุ่มเลย พอไปไหนมาไหนด้วยกัน เหมือนทุกคนจะคุยกันเอง
บางทีก็กระซิบกันเอง เราไม่รู้อยู่คนเดียว
บางทีก็คุยเรื่องคนนั้นคนนี้ พอเราถามว่าใครหรอ หรือเรื่องอะไร 
ก็มีแต่ตอบว่า ไม่ต้องรู้หรอก แบบนี้อะ
มันทำให้เรารู้สึกเหมือนเข้ากับเพื่อนไม่ได้ ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันมาตั้ง 3 ปีแล้ว
แต่เหมือนมันห่างกันมากๆ

ผิดหรอที่เราไม่ทำตัวเซี้ยวๆ ผิดหรอที่เราไม่กล้าเล่นอะไรแรงๆ เราเรียบร้อยแล้วผิดหรอ
เราไม่พูดคำหยาบผิดมั้ย เราไม่ลงวิชาเลือกกับพวกเธอเพราะเราไม่ถนัด ผิดมั้ย
ทำไมทุกคนต้องว่าเราล่ะ
เราช่วยเพื่อนทำงาน แล้วทุกคนก็มีแต่บอกว่าเราดีเกินไป?? แล้วไงอะ เราก็แค่อยากช่วยเพื่อน
เพราะเราเห็นว่าพวกเธอเป็นเพื่อนถึงได้ช่วย
คนอย่างเรามันน่าเบื่อมากหรอ เวลาเธอทำเวร ขอให้เรารอเรารอได้
แต่ทำไมพอเป็นเราถึงทิ้งเราล่ะ TT

เราไม่เคยโกรธพวกเธอเลย เรากลัวว่าถ้าเราโกรธ พวกเธอจะไม่สนเราแล้ว
แต่ตอนนี้เราไม่อยากถูกเมิน เหมือนไร้ตัวตน
ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราก็นิสัยแบบนี้ ทำไมตอนนี้ถึงทำกับเราอย่างนี้

เราควรจะทำยังไงดีอะ เราไม่อยากไปไหนมาไหนกับเพื่อนในกลุ่มเลย
เพราะไปแล้วก็เหมือนเป็นส่วนเกิน
วันนี้เราตั้งใจว่าจะไม่ไปด้วย แต่พอเราเดินไปเจอพวกเธอ ก็ต้องไปด้วยกัน 
แล้วก็นั่งฟังพวกเธอพูดเรื่องของใครก็ไม่รู้


PS.  quote: In the real world, if you have something about yourself that’s different, you’re lucky - Taylor Swift

แสดงความคิดเห็น

>

38 ความคิดเห็น

Jom_PointX 27 มิ.ย. 54 เวลา 18:51 น. 3

เหมือนกันเลยค่ะ :(
แต่ยังไงก็ช่างเถอะ เราไม่เขาก็ใช่ว่าจะเรียนเก่งขึ้นนี่ค่ะ
สู้ๆนะค่ะ ^^ เป็นกำลังใจให้
.....หัวอกเดียวกัน

0
แง เจ็บมาก 27 มิ.ย. 54 เวลา 19:13 น. 5

เหมือนกัน ค่ะ เค้าบอกว่าเราดัเกินไป เราเรียบร้อย เราพูดไม่เก่้ง คุยไม่สนุก

แต่เค้าไม่เคยคิดเลยว่าเราจะรู้สึกยังไง ในกลุ่มนะ มีแค่5คน เหมือนเราเป็นส่วนเกินอ่ะ

เรารู้สึกว่าเราคงจะดีเกินไป ไม่แรด ไม่อยากได้ผู้ชายมาครอบครอง

ไม่ทำตัว เว้อ สงสัยเราคงจะดีมากๆๆๆๆอ่ะค่ะ งานกลุ่มเราทำคนเดียวตลอด T^T

0
M A N C H U L I K Aヽ( ´ー`)| 27 มิ.ย. 54 เวลา 19:26 น. 6

ไม่ต้องไปสนใจหรอกค่ะ "อยู่คนเดียวก็ได้กูไม่ง้อหรอก"ท่องไว้ค่ะ

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 27 มิถุนายน 2554 / 19:26
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 27 มิถุนายน 2554 / 19:27

0
YoYo0071 27 มิ.ย. 54 เวลา 19:45 น. 7
เหมือนเราเลยอ่ะจขกท. ตอนอยู่โรงเรียนเก่า
เเบบเพื่อนเเบบนี้อยู่ด้วยเเล้วเครียดจริงตอนอยู่โรงเรียนเก่านี่เราเเบบสุด ๆอ่ะ
ทนอยู่มา 3 ปี จนเราสอบติดเตรียมดีใจมากเพื่อนดีมากเเบบสุด ๆ
ตอนนี้เราไม่สนใจเพื่อนโรงเรียนเก่าเลยอ่ะ
เเบบไม่ได้ติดต่อกันเลยช่วงนั้นไม่อยากไปโรงเรียน
เเต่ก็ต้องขอบคุณเพื่อน ๆทุกคนที่โรงเรียนเก่า
ที่ทำให้เราไม่รู้สึกอยากจะอยู่โรงเรียนเก่าต่อ
ทำให้เราขยันฟิตขึ้นจนติดเตรียมตอนนี้มีความสุขมาก เราเข้าใจความรู้สึกของจขกท.
เลยอ่ะเพราะเหมือนเเบบเราเดินกับเพื่อนก็จริงเเต่ดูเป็นส่วนเกินจรืง ๆ
จขกท.ทนต่อไปนะ สู้ ๆ ปีนึงเเปปเดียวเอง
0
Mintto 27 มิ.ย. 54 เวลา 19:58 น. 8

กลุ่มนั้นอาจจะไม่ใช่ที่ของคุณก็ได้นะ ในเวลาสามปีเราสามรถเจออะไรเยอะแยะ มีความคิดใหม่ๆ มุมมองใหม่ๆ โดยที่เขาอาจจะไม่รู้ตัว ไม่ใช่ว่าเพื่อนเขาไม่ใช่คนไม่ดีแต่ อย่างที่พูดอะแหละ มันไม่ใช่ที่ของคุณ 
เราก็เคยเป็นนะ ตอนนั้นก็คิดมากเหมือนกัน แต่พอผ่านจุดนั้นมานะ มองกับไปแล้ว มันโคตรจะเสียเวลาเลยที่เราไปนั่งคิดมาก พยามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เรารู้สึกว่าไม่ใช่ส่วนเกิน(คุณไม่ได้พูดแต่เชื่อว่าก็ต้องมีแหละ) มันเสียเวลาจริงๆ ยิ่งมีเรื่องเรียนเข้าเกี่ยวข้องอีก มันน่าเสียดายเวลามาก 

แต่เชื่อเถอะว่ายังมีคนที่พร้อมจะเป็นเพื่อนเพราะคุณเป็นคุณ :) 

พูดง่ายๆ คุณต้องยืนให้ได้ด้วยตัวเอง สู้ๆนะ เราเป็นกำลังใจให้   

0
e rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr 27 มิ.ย. 54 เวลา 20:19 น. 9

อย่าไปแคร์   อย่าอ่อนแอให้เห็น  ทำเป็นไม่สนใจเย็นชาไปเล้ย  เราเป็นอย่างนั้นเราไม่เคยง้อใคร  ไปไหนมาไหนเองเสมอ  จนเพื่อนเราต้องง้อเรา  นิ่งให้มากที่สุด  พอกลับถึงบ้านเราก้อระบายให้พ่อแม่ฟัง   ไม่ใช่เพื่อนเก่าไม่ดีนะ แต่เราแค่ผิดใจกันเฉยๆอ่า     ตอนแรกที่ทำมันอาจจะทรมาณมากๆๆ  เราคิดถึงแต่เพื่อนคนนี้ตลอดเวลา  แต่ถ้าทำใจได้แล้ว  มันจะนิ่งๆๆ  เฉยๆๆแบบปล่อยวางอ่า

ตอนนี้เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเข้าใจเรามากขึ้น  แต่เราย้ายกลุ่มใหม่เจอเพือนรักมาก  ๆๆๆๆๆๆๆๆ


ปล.เรานิ่งมาก  แบบไม่เห็นอยู่ในสายตาอ่านะ  จนเพื่อนบอกว่าเราแรงมาก ๆๆๆๆ   แต่จำไว้ว่าเราอยู่คนเดียวไม่ได้บนโลกใบนี้  จงหาเพื่อน1คนที่ให้เราไปไหนมาด้วย


PS.  แลบลิ้นเเบร่ๆ :'P ปีนี้ขอเกรดสามจุดห้า > < . THX FOR DA ADD AND NICE TO MEET U NA JA .
0
BOMBAM 27 มิ.ย. 54 เวลา 22:20 น. 12
 ลองปรับตัวดูสิ ลองคิดดูทำไมเพื่อนคนอื่นเค้าเข้ากันได้หล่ะ เค้าแปลกหรือเราแปลกกันแน่ ลองทำตามเพื่อนดูน่ะค่ะ
PS.  อยู่กับคำถาม ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่และจะอีกนานไหม ไม่เคยมีคำตอบ อยู่กับความฝัน จะแต่งเติมเท่าไหร่ ให้ดีซักแค่ไหน ก็ไม่เคยจะเป็นจริง
0
น้ำหวาน 28 มิ.ย. 54 เวลา 01:00 น. 13

เราเจอมาหนักกว่าเธออีก

เลิกคบไปเหอะ แยกออกมาเลย เพื่อนดีๆมีเยอะแยะมีทุกที่อ่ะ ถ้าเราคิดจะสานสัมพันธ์

เลือกคนที่แคร์เราที่สุด นี่เราก็ทนเนี่ย อีกไม่กี่เดือนก็จะจบและ อยากจะไปให้ไกลๆ

ไม่อยากแม้กระัทั่งเห็นหน้าหรือได้ยินเสียง  เชื่อเหอะ ไม่มีใครรักเราเท่าครอบครัวหรอก

มีหน้าไปเรียนก็เรียน คุยกับคนที่ดีๆ พอ แล้วก็รีบกลับบ้านมาหาครอบครัว

อยู่กะตัวเองแล้วคนที่รักเราให้เยอะๆ คิดดีๆ นะ 

0
ออม 28 มิ.ย. 54 เวลา 01:13 น. 14

จขกท . แลกอีเมลหรือชื่อสไกป์กับเราก็ได้นะ เราเป็นเพื่อนเธอคุยกับเธอได้เสมอ :)
บอกชื่อเมลไว้ได้เลยเน้อออ :D

0
+น้ำเงี้ยว+ 28 มิ.ย. 54 เวลา 08:16 น. 15
 ไม่เห็นต้องไปง้อเลย

เพื่อนแบบนี้เค้าไม่เรียกว่าเพื่อนหรอก

อยู๋คนเดียวสบายใจกว่าเยอะ  สู้ๆนะค่ะ
0
มะลิ 28 มิ.ย. 54 เวลา 18:16 น. 16

คล้ายกัน แต่เพื่อนเราไม่แรงขนาดนั้น

ลองมาฟังเรื่องของเราบ้างนะ อดีตของเราเอง...

เราก็คล้ายเธอนั่นแหละ
ในกลุ่มมีอยู่แปดคนรวมเราด้วย
แต่เราจะสนิทกับเพื่อนในกลุ่มอยู่สามคน
มันก็สวยๆ กันทั้งนั้นแล้วก็ชอบอะไรแนวเดียวกันไง
มันก็มีแฟน วันหยุดมันก็ชอบไปเที่ยวด้วยกันไง
แต่เราเป็นพวกไม่สวย ไม่มีแฟน ไม่ชอบเที่ยว
ก็เลยกลายเป็นว่าทั้งหมดนี้กลายเป็นช่องว่างระหว่างพวกมันกับเรา

พอขึ้นมอปลายมา
โห เราแบบตามพวกมันมากอะ
ที่จริงเราชอบสายศิลป์นะ แต่พวกมันทั้งกลุ่มจะต่อสายวิทย์ของ รร.เดิมไง
เราก็แบบ... อยู่ด้วยๆ ประมาณนั้น แล้วก็มีการสอบกิฟต์เต็ด เราก็ไปไล่ถามพวกมัน
ว่าจะสอบกันไหม พอมันบอกว่าสอบ เราก็ดีใจมากๆ ลงสอบด้วยจะได้อยู่ห้องด้วยกัน
ผลปรากฎว่าพวกมันบอกว่าไม่ได้สมัครสอบ เรางี้สลด แต่ก็ต้องจำใจสอบไป
คิดว่าคงไม่ติดหรอก ผลออกมา..ดันสอบติดอีก ! ครั้นพอเราจะไม่เอามันก็เสียดายอะเนอะ
ตอนนั้นเราก็ถามพวกมันนะว่าจะเรียนกิฟต์ดีไหม กลัวไม่ได้อยู่ด้วยพวกมันอีก
มันก็บอกว่า เออ ไม่เป็นไรหรอก ยังไงตอนเที่ยงก็ได้มากินข้าวด้วยกันอยู่แล้ว
เราก็เลยได้อยู่คนละห้องกับพวกมัน...

ตั้งแต่นั้นช่องว่างระหว่างเรากับพวกมันก็ดูจะกว้างขึ้นเรื่อยๆ
พวกมันเริ่มคุยเรื่องอะไรไม่รู้ที่เราไม่เข้าใจ
พอเราคุยบ้าง พวกมันก็ไม่เข้าใจ ไม่มีใครฟัง
ตอนเที่ยงที่บอกว่าจะไปกินข้าวด้วยกัน หลังๆ มาก็ถูกลืม
ไม่มีการโทรตาม อะไรทั้งนั้น ประมาณว่าพวกมันอยากไปก็ไปเลย
ตอนนั้นเราได้รางวัลอย่างหนึ่งจากทาง รร.
ถ้าเป็นเมื่อก่อนพวกมันจะแซวนู่นนี่ว่าอย่างแกเนี่ยนะได้รางวัล ประมาณนี้
แต่ตอนนี้ไม่มีใครสักคนในกลุ่มที่จะพูด
คือแบบไม่สนใจ ไม่อะไรเลย

0
มะลิ 28 มิ.ย. 54 เวลา 18:35 น. 17

บางทีไปนั่งสมทบกับพวกมัน
ไม่มีเสียงทััก ไม่ใครพูดด้วย
ปล่อยให้เรานั่งแช่อย่างนั้น
คุยกันอย่างสนุกสนาน
แล้วบางก็ยังมาถามกันอีกนะว่า
อ่าว มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นเลย นึกว่ากลับบ้านแล้ว
ประมาณนั้น

นั่งกินข้าวเที่ยงด้วยกัน
มีแปดคนใช่ปะ นั่งบนโต๊ะยาวที่ไว้สำหรับทานอาหาร
มันก็ต้องเรียงกัน เป็นคู่ๆ ไป
ปกติเรานั่งคู่กับเพื่อนคนหนึ่ง
แต่พอเขาย้ายกลุ่มไปก็เลยกลายเป็นนั่งเดี่ยว
บางคนก็แนะนำให้อีกคนมานั่งข้างเรา
คนที่ว่านั้นก็โอดครวญ ทำหน้าแบบเซ็งสุดๆ
เรารู้สึกแย่มากอะ (เพราะคนนั้นคือเพื่อนที่เรารู้จักคนแรกตั้งแต่ตอนมอหนึ่งใหม่ๆ)

แถมพวกมันยังบอกอีกว่า
เราดูเปลี่ยนไป
เราก็ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่เปลี่ยน
เรายังยืนอยู่ที่เดิม
แต่พวกมันนั่นแหละที่เดินไปข้างหน้า
และไม่มีแม้แต่จะเหลียวแลกลับมา


ทั้งที่เวลาพักเมื่อไหร่เราก็ไปหาพวกมันที่ห้องตลอด
เรียกได้ว่าแทบไม่สนิทกับเพื่อนในห้องเลย
แคร์พวกมันมาก จนไม่ค่อยอยากมีเพื่อนในห้องตัวเอง

เราทนมาตลอด มอสี่เทอมหนึ่ง
พอขึ้นเทอม 2 มา
ทุกอย่างยังเป็นแบบเดิม
เราทนไม่ไหวแล้ว สารพัดกระทู้ที่เราตั้ง หยดน้ำตากี่หยด
จากนี้ไปเราไม่ทนอีกแล้ว

เราตัดสินใจเล่าเรื่องให้เพื่อนในห้องคนที่เราคุยด้วยบ่อยๆ
เขาก็บอกว่า ไม่เป็นไร งั้นมาอยู่ด้วยกันก็ได้
ตั้งแต่นั้นมา
เราจำได้เลย 1 พฤศจิกายน 2553
เป็นวันที่เราออกจากกลุ่ม
กลุ่มที่เราเป็นคนรวมเพื่อนๆ ด้วยตัวเอง !

แรกๆ ก็ต้องปรับตัวกับเพื่อนใหม่
เพราะอย่างที่บอกเทอมหนึ่งเราไม่สนิทกับคนในห้องเลย
เพื่อนเขาก็ใจดีนะ ปกติเขาจะกินข้าวเที่ยงกับเพื่อน
แต่พอเราเล่าว่าเราไม่มีเพื่อน เขาก็ยอมมานั่งกินข้าวกับเราอะ
แล้วนอกจา่กนั้นเราก็ยังเริ่มสนิทกับคนในห้องคนอื่นมากขึ้นด้วย

ตอนนี้ก็มอห้าละ
จะครบรอบหนึ่งปีของเหตุการณ์วันนั้นแล้วสินะ 55
เราก็เริ่มทำใจได้แล้วล่ะ
ตอนนี้ก็มีเพื่อนสนิทในห้องละ เฮฮากันไป
ส่วนเพื่อนเก่าที่ว่า ก็ไม่ค่อยยึดติดไรมาก ไม่มีโกรธเคืองอะไร
อยากทักมันก็ทักไป มันมาทักก็ทักตอบ
จริงๆ นะ พอออกจากกลุ่มมารู้สึกว่าได้คุยกับพวกมันบ่อยกว่าตอนอยู่ในกลุ่มอีก

แต่ถ้าพูดถึงอีกแง่นะ
บางทีมันก็เหมือนกับจี๊ดอยู่ในอกบ้าง
ตอนที่เห็นพวกมันอยู่ด้วยกันทั้งกลุ่ม
ถ่ายรูปหมู่กัน ที่แต่ก่อนต้องมีเราอยู่ตรงนั้นตรงนี้ ประมาณนั้น
ก็เป็นธรรมดาเนอะที่ต้องรู้สึกแบบนี้ 55

หวังว่าเรื่องของเราคงช่วยเธอได้บ้างนะ
กล้าที่จะเดินออกมา ดีกว่าอยู่เพื่อเจ็บต่อไป
....เพราะ เพื่อน น่ะ เขาย่อมไม่ทำให้เรารู้สึกแย่อยู่แล้ว :)

0
Naomi 28 มิ.ย. 54 เวลา 21:41 น. 19

เปลี่ยนกลุ่ม เปลี่ยนเพื่อนไปเลย&nbsp ละก็ต้องเปลี่ยนนิสัยตัวเอาด้วย

เราก็เจอคล้ายๆกับ จขกท. เวลาเพื่อนพูดเรื่องที่เราไม่รู้เรื่อง เราก็จะนั่งฟังเฉยๆ หรือแสดงความคิดเห็นบ้างเล็กน้อย(น้อยจริงๆ) เวลาที่พวกมันจับกลุ่มคุยกันเอง(ไม่มีช่องว่างให้แทรกไปนั่งในวง) เราก็จะไปคุยไปเล่นกับ คนอื่นๆๆ แต่เราก็หาเรื่องพูดที่คิดว่าทุกคนอยากพูดไปคุยกับเพื่อนด้วย&nbsp 

ที่สำคัญ ตัวเองต้องมีนิสัยบางอย่างที่เพื่อนไม่ชอบแน่ๆ ลองสังเกต และปรับตัวเองดู

ถ้ายังไม่ดีขึ้น ก็ทนๆไปเถอะ แค่ปีเดียวเอง จขกททำได้อยู่แล้ว

0
I&#039;Am 28 มิ.ย. 54 เวลา 22:21 น. 20

 ตอนนี้เราก็เป็นเหมือนเธออ่ะ แต่ดีกว่าหน่อยตรงที่เพื่อนเรานี่ เพิ่งเจอกัน
แบบ เพื่อนคุยกัน นินทาคนนู้นคนนี้ บางที่เราก็อยากจะรู้เรื่องบ้าง
แต่พอไปถามก็ .... เงียบ (เราก็เข้าใจว่า คงจะขี้เกียจเล่าอ่ะ เป็นเราก็ขี้เกียจ )

เวลาเดินไปไหนมาไหน เพื่อนก็จะเดินไปด้วยกัน สองคน สามคน
แต่เราจะไม่มีใครเดินด้วย พอเราเดินตีขึ้นไปเป็นสามคน ก็จะกลายเป็นเดินขวางทาง
ในที่สุดก็ต้องถอยมาเดินคนเดียว ท้ายกลุ่ม ทุกครั้ง

ทีแรกเราก็แบบ ไม่ได้คิดอะไรนะ ก็เออ เข้าใจอ่ะ
เพราะเราเป็นคนพูดไม่เก่ง เวลาอยู่ในกลุ่มเราก็ไม่ค่อยคุยกับใคร เพราะไม่รู้จะคุยอะไร
แล้วก็ไม่ได้มีใครชวนเราคุย

เราแบบ ...พยายามไม่คิดมากอ่ะ พยายามเข้าใจคนที่มีสังคม เพราะเราไม่ใช่คนประเภทนั้นอยู่แล้ว

จนมาเมื่อวันจันทน์ที่ผ่านมา ก่อนกลับบ้านพวกเราก็ไปเข้าห้องน้ำกัน
แล้วแบบ ทุกคนรอเพื่อนคนนึงอยู่ สมมติชื่อ ก.  เราก็ล้างหน้าอยู่
พอเราล้างหน้าเสร็จ เงยหน้าขึ้นมา คือ ทุกคนออกไปหมดแล้ว เหลือแต่เราอยู่ในห้องน้ำ
กับเพื่อนต่างกลุ่มคนอื่นๆ ที่รอเข้าห้องน้ำอยู่
เราก็เดินออกจากห้องน้ำไปแบบ ...เราไม่ได้โกรธอ่ะ แต่ม้นน้อยใจมากกว่า
ตอนเดินกลับบ้านเราก็คิดเรื่องนี้ตลอดทางเลย มันน้อยใจกว่าทุกๆ ครั้งอ่ะ
แต่ก็ไม่อะไรมากหรอก ถ้าคนมันจะรอ ยังไงมันก็จะรอ ถ้ามันไม่อยากรอ ไม่ได้สนใจ
มันอาจจะไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเรายังอยู่ตรงนั้น ...ก็ช่างมันเหอะ

เราก็อยากทำแบบเธอนะ ที่ว่าไม่อยากเดินด้วย  แต่เราทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ยังไงก็ต้องไปด้วยกัน
เดี๋ยวพอเราหายหน้าไป ไปนั่งกินข้าวคนเดียวเงี้ย เดี๋ยวพวกนั้นก็ต้องหาว่าเราโกรธ แต่คือเราไม่ได้โกรธอ่ะ จริงๆ

เรากะว่าจะแค่ ห่างๆ ไป เวลาเรียนก็จะไม่ไปนั่งข้างหลังด้วยละ เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย
เดี๋ยวจะไปนั่งกับพวกข้างหน้า ที่เราเคยคุยด้วยดีกว่า แล้วหลังจากนั้นก็ค่อยห่างไปเรื่อยๆ

เพื่อนในมหาลัยแม่งก็เงี้ยแหละ  หาที่จริงใจอ่ะ ยาก
แต่ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะเราไม่ชอบเข้าหาใครก่อนด้วยแหละ

ตอนนี้คิดถึงเพื่อนสนิทตอนม.ปลายมากๆ

0