แม่ไม่เข้าใจ

[march-mellow]

 คือตอนนี้เราเรียนที่มหาลัย แล้วบ้านเราไกลจากมหาลัยมาาาาาาาาาาากกก 
เราขับรถวันละ 50 กิโลไป-กลับ มหาลัยทุกวัน บางวันต้องกลับดึกเพราะมีกิจกรรม
เราจึงขอแม่ไปอยู่หอที่ใกล้ๆมหาลัย แต่แม่ไม่ยอมให้เราไปเลย แม่เราบอกว่า
เปลืองตั้งค่าหอ ไปอยู่หอแล้วเดี๋ยวเป็นเด็กใจแตก พาผู้ชายเข้าไปนอน
เที่ยว ท้อง ติดยา ฯลฯ แม่ไม่เคยเข้าใจเลยว่าเวลาที่เราขับรถมันเหนื่อยแค่ไหน
แล้วทางเข้าบ้านก็เปลี่ยวซะ ไฟข้างถนนก็ไม่ติด อันตรายมาก 
เราจะทำยังงัยให้แม่เข้าใจเรา

Comments

[ซ่อนนาม]

ให้แม่ขับรถไปรับส่ง....


จะว่าไปเพื่อนเราคนหนึ่ง ทำงานหนักมาก
จนหลับในขณะขับรถ แต่โชคดีที่คันข้างหลังบีบแตรเตือน

---

PS.  อบอุ่นและมีความฝันความหวังไหม / 人◕‿‿◕人 \

[POP.]

ที่แม่ไม่ให้เราไปอยุหอก็คงเป็นเพราะท่านเป้นหวงอ่ะแหละ แล้วคงอยุบ้านคนเดียวเหงาอะไรแบบนี้ ลองอธิบายให้แม่เข้าใจใหม่สิ ^^

[SafeTYTSU]

แค่50โลเอง ไม่ไกลหรอกถ้าไม่อยากขับรถ ทำไมไม่ขึ้นรถเมย์ดูบ้างอ่ะครับ รุ้ว่ามหาวิทยาลัยมีกิจกรรมเยอะ ตอนนี้ผมก็เรียนมหาวิทยาลัย ถึงแค่ปีหนึ่งแต่ผมก็เหมือนเป็นเด็กกิจกรรมนะ ผมทำงานในองค์การนิสิตอ่ะ แต่มหาวิทยาลัยผมอยู่ต่างจังหวัด ส่วนบ้านก็อยู่ กทม ผมเลยได้อยู่หอใน เพราะเค้าบังคับมาแบบนี้

[แม่มดจากความมืด]

เห็นด้วยกับคห.แรก โดนอะจ๊ะ อธิบายด้วยเหตุผลแม่มีเหตุผลพออยู่แล้ว
พ่อแม่ทุกคนเป็นห่วงนั้นแหละ ยิ่งทางกลับน่ากลัวแบบนั้น อันตรายกว่าอยู่หออีก
วันดีคืนดีมีคนซุ่มมองเห็นรถคันนี้กลับบ้านเวลานี้ทุกวันเกิดจะปาหินใส่จี้ปล้นอะไรอีกร้ายแรงกว่านั้นโดนฉุดข่มขืนอีก น่ากลัว กว่าอยู่หอเยอะแยะ จะให้นั่งรถเมล์ทางเข้าบ้านจากสภาพที่เล่าเป็นซอยลึกรึป่าว ยิ่งไม่มีคนเดินยิ่งอันตราย ค่อยๆตะล่อมบอกแม่ คุยกันดีๆพอแม่เริ่มฮึดฮัดก็หยุดเปลี่ยนเรื่อง แต่ถ้าแม่อารมณืดีๆค่อยคุยต่อๆ

---

PS.  จงเดินต่อไป ถ้าเหนื่อยมากไปก็พัก แต่อย่าหยุดที่จะเดิน เพราะไม่อย่างนั้น ปลายทางของเราก็คงจะไปไม่ถึง....

[_^Tiphis^_]

ท่านคงเป็นห่วงจริงๆครับ บางครั้งเข้ามหาลัยตอนปีแรกๆอาจกิจกรรมเยอะหน่อยแต่หลังๆอาจจะน้อยลง แต่ถ้าลำบากมากก็ต้องเอาเหตุผลของแต่คนมาคุยกัน เพื่อหาทางออกนะ

---

PS.  ถ้าเรายังอยู่กับกระบวนทัศน์เดิมๆ ก็จะมองไม่เห็นความแตกต่าง เปิดใจให้กว้าง Open your mind