ถูกกีดกันความรักจากพ่อแม่ฝ่ายชาย เราเสียใจ
ตั้งกระทู้ใหม่
รักของเราเริ่มต้นด้วยดี โดยที่ผู้ใหญ่ไม่รู้เริ่มต้นจากเราถือป้ายกีฬาสีแล้วมันต้องซ่อมมันพัง เป็นจุดเริ่มต้นให้เราได้ไปที่บ้านแฟน พ่อกับแม่เขาเรียกได้ว่า น่าประทับใจในระดับหนึ่ง เรารู้ว่าผู้ใหญ่คงไม่มานั่งพูดมากกับเด็ก แต่ ณ ตอนนั้นเขาก็ไม่กีดกันเรา
แต่หลังจากนั้นมาถึงปีใหม่ต้นปี เรื่องเริ่มเกิด(เมื่อเขารู้ว่าลูกชายมีแฟนเป็นตัวเป็นตนจริงๆ) เขาเริ่มยึดโทรศัพท์เพราะวันนั้นเราอยู่เคาท์ดาวกันปีใหม่ เขานึกว่าเราคุยดึก หลังจากนั้นมาเขายึดตลอดเลย จนมาถึงหลายวันที่ผ่านมานี้ ความน้อยใจในหลายเรื่องๆเราสะสม ผู้ชายรักษาสัญญาแต่ทำไม่ได้ตั้งแต่เรื่องเล็กๆจนเรื่องใหญ่ๆ ตามให้เราร้องไห้บ่อยมาก ไม่ฟังเหตุผลเขา เพราะเขาเปลี่ยนไปในตอนนั้นสายตาเรามองแบบนั้น
แต่หลังจากที่แฟนกลับบ้านไป... แฟนส่งข้อความมาบอกว่าทางครอบครัวเขาไม่ยอมรับเรา ให้เราตัดใจ
เราอึ้งเราเซร้องไห้หนักตอนนั้นมือไม้สั่นยืนไม่ไหวเลย เราโทรกลับไปหาเขาถามว่าส่งอะไรมา เขาบอกเขานึกว่าส่งไม่ได้เขาไม่รุ้ เราเข้าใจว่าเขาคงไม่มีสติ เราจึงตั้งสติแล้วบอกเขาว่า "เราเข้าใจ เราจะให้กำลังใจเขาเอง ทุกอย่างที่แตพูดตกลงกับเขาก่อนหน้านี้้จำได้ไหม เราจะปรับปรุงตัว ทุกอย่างจะเหมือนเดิมนะ เราจะพิสูจน์ให้เขาเห็น ว่าเราจะทำให้มันดีกว่าเดิม ไม่ต้องคิดมากนะคะ"
หลังจากนั้นมาคือเมื่อวานนี้เขาโทรมาหา แต่โทรมายากมากกว่าจะโทรมาได้ เขาบอกห้ามติดต่อ แต่เราสองก็ยืนยันว่าจะเหมือนเดิม เขาบอกว่าไม่รู้ว่าจะได้โทรได้ยังไงไม่รู้จะโทรเมื่อไหร่
เราได้แต่รอ หาทางออก เราทั้งสองยังรักกันอยู่ เราสามารถไปคุยกับพ่อแม่เขาได้ไหมคะให้อะไรๆมันดีขึ้น...ช่วยเราทีนะคะ ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณทุกคนค่ะ
11 ความคิดเห็น
พฤติกรรมที่ผ่านมาของคุณทำร้ายลูกเค้าครับ เค้าย่อมไม่พอใจ และเห็นว่าเมื่อมีแล้วไม่ส่งเสริมให้ดี เค้าย่อมไม่สนับสนุน
ลองลดการโทรคุยกันเป็นอาทิตย์ละสองครั้งแล้วตกลงเวลาอ่านหนังสือกันนะคะจะได้หาช่วงว่างให้ได้คุยกันได้แล้วก็ช่วยติวเรื่องที่เค้าไม่เข้าใจให้เขาและคุณได้คะแนนดีๆกันผู้ใหญ่จะได้วางใจว่าเค้าคบกับเราแล้วอนาคตชีวิตเค้าจะดีขึ้นไม่แย่ลงแล้วพวกท่านจะลดการกีดกันลงเรื่อยๆจนเลิกกัดกันค่ะ สู้ๆนะคะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะตอนนี้เรามีสิตกว่าตอนนั้นมากเลยค่ะ
แต่บางช่วงเวลาเราก็สับสนเหลือเกิน เราว้าเหว่ กลัวว่าแฟนจะยังไงกับเรา
เรารู้ว่าที่เราทำผิด นี่คือครั้งแรก  เรากำลังจะแก้ไขในส่วนนั้นทั้งหมดแต่เขาไม่ให้โอกาสกันเลยค่ะ เหมือนว่าคุยกับเราเป็นเพื่อนได้ แต่แล้วพอลูกเขากลับบ้านไปก็ตัดสินใจแทนลูกเขาเลยค่ะ เขาห้ามติดต่อห้ามเจอ ทั้งที่เขาบอกว่าเป็นเพื่อนกันได้แท้ๆ ......
เราเครียดมากเลยค่ะ
สู้ ๆ นะคะ ตอนนี้พี่สาวมีสติแล้ว ค่อย ๆ คิดแล้วพยายามอยู่กับสิ่งที่ไม่เดือดร้อนทั้งสองฝ่าย แล้วมีความสุขทั้งสองฝ่ายดีกว่า พี่สาว :)
ต้องให้เวลาเขาค่ะ เพราะที่ผ่านมาคุณทำให้ลูกเขาเจ็บปวด ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนยอมเห็น
ลูกตัวเองเจ็บปวดหรอก เราไม่รู้นะว่าคุณมีปัญหาเรื่องอะไรกันและมันรุนแรงแค่ไหน
แต่ถ้าคุณเข้ากันไม่ได้จริงๆ มันก็ไม่ควรฝืน
คุณเพิ่งจะอายุแค่นี้ คุณยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพ่อเป็นแม่
ว่าใครที่ทำให้ลูกเขาทุกข์ เขาก็ต้องปกป้องลูกเป็นธรรมดา
เราแนะนำให้เป็นเพื่อนกันก็แล้วกัน คิดถึงก็คุย แต่ต้องคุยไม่นาน
ความรักอย่างเดียวมันไปไม่รอดหรอก มันต้องมีความเข้าใจประกอบ
บางทีคุณและเขาอาจจะได้เจอคนที่ดีกว่า
คุณก็อาจจะได้กับคนที่เอาใจใส่คุณและเข้าใจคุณมากกว่านี้
แฟนคุณก็อาจจะเจอคนที่สามารถอดทนและเข้ากับครอบครัวเขาได้
ยังไงก็สู้ๆนะ
เราผิดเราอยากปรับปรุงแก้ไข เป็นเพื่อนไปก่อนเรายอมนะคะ
กำลังรออยู่ค่ะ รอเวลา..... เรากำลังอดทนรอ
แต่เขาไม่ให้คุย ไม่ให้ติดต่อทุกทาง เราเครียดมากเลยค่ะ
เหมือนพี่เราเลย ผมบอกตรงเลยน่ะครับเรื่องที่คุณจะคบหรือเเต่งงานกันเป็นไปได้ยากครับ
เเต่พี่เราหนีออกจากบ้านไปเช่าบ้านอยู่กับเเฟนเลยอ่ะ อืมเเต่ว่าพี่เราเป็นนายร้อยจปร เลยเลี้ยงตัวได้
พี่ต้องคิดเเล้วล่ะ เพราะคนที่เเม่เขาเลือกได้เขาอาจจะดีกว่าพี่เช่น สวยกว่า รวยกว่าก็เป็นไปได้
เเม่เขาเลยไม่ให้อยากคบ ทางที่ดีสุดคือตัวใจชะเหอะ
เราเองอยากจะระบายความในใจเพราะถูกกีดกันจากพ่อแม่ฝ่ายชายโดนสั่งห้ามไม่ให้รักกันปัญหามันติดอยู่ที่ว่าเราเป็นเครื่อญาติกันผู้ใหญ่เค้าเลยสั่งห้ามเรื่องที่เราคบกันพ่อแม่ฝ่ายชายรู้แต่พ่อแม่เราไม่รู้ว่าเราคบกันแฟนเราโดนพ่อแม่สั่งห้ามตอนแรกทำใจไม่ได้เลยเค้ามาเล่าให้เราฟังว่าเราสองคนรักกันไม่ได้เพราะเป็นญาติกันเราเองรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเราต้องโดนสั่งห้ามที่เรายังคบกันต่อเพราะเรารักกันมากความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกถึงจะเป็นญาติกันคนมันจะรักกันยังไงก็จะรักถึงแม้ไม่ถูกต้องก็ตามตอนนี้แฟนเราโดนส่งตัวไปอยู่อีกจังหนึ่งกับพี่สาวเค้ายิ่งตอนนี้เราสองคนคุยกันน้อยลงโทรหากันน้อยลงเพราะถูกพี่สาวแฟนจับตามองความเคลื่อนไหวเราสองเราเองเสียใจและน้อยที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ถึงแม้จะห้ามรักกันเราเองไม่ยอมแพ้หรอกเพราะรักถึงจะห่างไกลกันแค่ไหนเราก็จะพยายามเจอกันให้ได้เราจะทำไงดีเพื่อนคนไหนที่เข้าใจความรักของเรามีคำแนะนำเราบ้างไหมค่ะ
เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้นะ และก็เลิกกัน บอกตามตรงเลยว่าทำใจไม่ได้ และลืมไม่ลงจริงๆ
เจอเหมือนกันค่ะ เเต่พ่อเขาออกเเนวบีบบังคับอะค่ะ เครียดเหมือนกันเพราะทุกวันนี้ตัวเราย้ายโรงเรียนมันทำให้เราห่างกันเเละดูเหมือนพ่อเค้าพยามบีบเราทั้งคู่เรื่อยๆ เเต่ตัวเราไม่ได้ทำไรผิดนะคะ ท้อเหมือนกันค่ะเข้ามาขอคำปรึกษาเช่นกัน
เราจดทะเบียนสมรสยังโดนพ่อแม่สามีกีดกันเลยคะตอนนี้เป็นหนักห้ามโทรหาห้ามไลน์หาห้ามสามีให้เลิกกับเราทุกกรณีแม่สามีทำลูกเราแท้งเสร็จแล้วก้อมาพรากเราออกจากสามีอีกแย่มากมากเลยคะตอนนี้
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?