นิยายรักสั้นๆ ตอนเดียว สั้นและจบ
ตั้งกระทู้ใหม่
เช้าวันนี้เมื่อสองปีก่อน โดมได้เจอกับมิ้นท์บนรถทัวร์ที่กลับจากกรุงเทพ เราคุยกันค่อนข้างถูกคอเพราะชอบฟังเพลงเหมือนกัน โดมอยู่โคราช มิ้นท์อยู่ชลบุรี แต่ก็คุยโทรศัพท์กันบ่อย โดมไม่ได้ไปชล แล้วมิ้นท์ก็ชอบมาหาโดมที่โคราช
เราเป็นเพื่อนที่ดี ต่อมาก็เป็นแฟนที่ดี วันที่คบกันฝนตกโครตโรแมนซ์ ยืนตากฝนกันตรงเสาไฟในซอยหลังย่าโม แค่ทะเลาะกันเบาๆ แล้วก็หนักขึ้นเรื่อย สุดท้ายลงเอยที่คบกัน (มิ้นท์มาบอกทีหลังว่าที่เริ่มขึ้นเสียงเพราะอึดอัด อยากบอกโดมว่ารักแต่ไม่รู้จะบอกยังไง ฮาๆ) พอเป็นแฟนก็มาหาบ่อยทุกอาทิตย์ แต่บางอาทิตย์ก็ไม่มา จนวันที่ฝนตก (อีกแล้ว ฮาๆ) พอกลับโรงแรมก็แย่งกันให้อีกฝ่ายอาบน้ำ มิ้นท์ให้โดมอาบก่อน ยังไงก็ไม่ยอมอาบคนแรก เลยต้องจำใจ.. ทุกทีเราก็หอมแก้มจูบกันก่อนนอน แต่ครั้งนี้มีเพิ่มเพราะมิ้นท์เป็นหวัด โดมเลยนอนกอดมิ้นท์ แต่เราไม่ใช่เด็ก คืนนั้นก็มีอะไรกัน ครั้งแรกที่ได้เห็นน้ำตาของมิ้นท์ มิ้นท์บอกว่าเสียใจที่ทำอย่างนี้กับพ่อแม่ แต่ก็ดีใจที่ได้มีอะไรกับโดม จากนั้นทุกครั้งที่มิ้นท์มาหาเราจะมีอะไรกัน วันนึงมีอะไรกันเสร็จ มิ้นท์ก็ถามโดมว่ารักมิ้นท์มั๊ย (อยู่ๆก็ถาม) ไม่ทันตั้งตัวก็เลยพูดว่า 'ปล่าว' (ไม่เคยบอกรักซักครั้ง เพราะรู้ว่ามิ้นท์รู้แล้ว) มิ้นท์ก็ยิ้มแลบลิ้น (ตอนนี้มิ้นท์น่ารักที่สุด) 'จริงอ่ะ แล้วที่เอามิ้นท์นี่หลอกฟันด้วยป่ะ' เล่นอย่างนี้ก็ตอบไปว่า 'ใช่ แล้วทำไม' มิ้นท์หัวเราะแล้วนอนหันหลังให้ โดมก็ปล่อยให้แกล้งงอนไป (มารู้ทีหลังตอนนั้นว่ามิ้นท์ร้องให้แล้วอยากชกหน้าตัวเองซัก10รอบ)
จากนั้นก็เริ่มห่าง (ยังไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป) มิ้นท์จะมาหาก็ต่อเมื่อคุยโทรศัพท์แล้วอ้อนจะไปหา มิ้นท์ก็มาเอง ดูซึมๆ แต่ก็คิดว่าเรียนหนัก บางทีมีอะไรกันมิ้นท์ก็มีน้ำตา แต่ก็คิดว่าทำแรงไป จนวันที่ชวนดูหนังที่ The Mall โดมทนไม่ไหวก็เลยถามไปว่ามิ้นท์เป็นอะไรแน่ ไปมามิ้นท์ก็ทะเลาะทั้งน้ำตา พอได้ยินคำว้า 'มิ้นท์เป็นของเล่นใช่มั๊ย' มันก็เจ็บ คิดย้อนหลังไปถึงวันที่ทำให้เรื่องเป็นอย่างนี้แล้วก็เข้าใจ ว่าทำร้ายความรู้สึกของคนที่ตัวเองรักยังไง 'เราจะแต่งงานกัน' (คิดกลับแล้วนึกอาย กล้าพูดไปได้ไงวะ) มิ้นท์ว่า 'ไม่ มิ้นท์ไม่เอา' โดมให้เหตุผลมิ้นท์หลายอย่างแต่ก็ 'ไม่' 'มิ้นท์พอแล้ว' 'มิ้นท์ทนไม่ไหว' ตอนนั้นก็รำคาญเลยตะคอกใส่ว่า 'ต้องให้พูดความจริงใช่มั๊ย ต้องให้พูดว่ารักใช่มั๊ย' เสร็จก็เงียบทั้งคู่ มิ้นท์คงอึ้ง แต่โดมเขิน ประโยคที่ทำลายความเงียบก็ 'เขินโว้ยย' มิ้นท์ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ โดมกอดมิ้นท์จนหยุดร้อง (ถ้าตอนนั้น The Mall เปิดคงไม่กล้าทำอะไรแบบนี้แน่) จากนั้นมิ้นท์ก็เล่าให้ฟังว่าตอนไหนร้องให้ รู้สึกยังไง แต่ละคำพูดเจ็บเข้าไปจนพูดไม่ออก ได้แต่กอดกับลูบหัวมิ้นท์ เรากลับมารักกันเหมือนเดิม แต่รู้สึกว่ามากกว่าเดิม เป็นช่วงที่มีความสุข รัก เข้าใจกัน
กลับมาเหมือนเดิม 4 เดือน แต่เหมือนสั้นแค่ไม่กี่อาทิตย์ โทรไปไม่รับ ติดต่อไม่ได้ พอไปหาถึงได้รู้เรื่องว่าพ่อจะจับแต่งงาน โดนเปลี่ยนซิม ห้ามใช้มือถือ หนักสุดห้ามออกจากบ้าน โดมพยายามคุยกับพ่อมิ้นท์ ได้แต่โดนด่า มิ้นท์บอกว่าคิดหนีแต่กลัวแม่ร้องไห้ โดมกับมิ้นท์เลยพยายามพูดกับพ่อด้วยกัน เกือบเดือน ได้ผล แต่ไม่ทันเวลา ก่อนแต่งพ่อมิ้นท์เรียกเราไปคุย คำพูดทำโดมตกใจ ดีใจ แล้วเสียใจ 'เนื้อคู่กัน ชาตินี้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็มีชาติหน้าลูก พ่อผิดเอง แต่ตอนนี้มันไม่ทันแล้วลูก พ่อขอโทษ คืนนี้ลูกอยู่ด้วยกันนะ พ่อขอโทษ' (วันงานได้คุยกับแม่มิ้นท์ แม่บอกว่าพ่อพยายามเลิกแล้ว แต่ไม่ได้) คืนนั้นโดมกับมิ้นท์กอดจูบกันมากกว่าทุกครั้ง รู้สึกว่าเรารักกันกว่าทุกครั้งที่มีอะไรกัน มิ้นท์ร้องไห้ข้างนอก โดมน้ำตาไหลข้างใน
วันงาน เจ็บแต่ต้องมา เพราะมิ้นท์บอกว่าต้องมาให้ได้ ได้เห็นมิ้นท์ในชุดที่สวยกว่าทุกชุดที่เห็น ดูสวยทุกวันที่เจอ ดูเศร้ากว่าทุกวันที่รู้สึก แขกแต่ละคน นักการเมืองทั้งนั้น (ตอนได้ยินแม่มิ้นท์บอกก่อนเข้างานก็โกรธพ่อมิ้นท์ว่าทำไมเลิกงานไม่ได้ ตอนนี้เข้าใจ) ก่อนกลับได้คุยกับมิ้นท์หลายเรื่อง วันแต่งงานเป็นวันสำคัญของผู้หญิง และผู้หญิงทุกคนอยากให้คนที่รักอยู่ด้วย จากนี้ต้องเป็นเพื่อนกัน อย่ายึดติดกับมิ้นท์ ซักวันโดมจะมีคนที่รักมากกว่า มิ้นท์ก็เหมือนกัน ซักวันมิ้นท์จะรัก...... ตอนคุยกันไม่รู้สึกเสียใจเหมือนก่อน เริ่มยอมรับความจริง ที่น่าแปลกคือคุยกันหลายเรื่อง แต่จำไม่ค่อยได้ว่าคุยอะไรกันบ้าง (ยกเว้ยประโยคนึง จำได้ขึ้นใจ) จากนั้นก็โทรคุยกับมิ้นท์บ้าง ส่วนใหญ่มิ้นท์จะโทรมาก่อน เจอกันบ้าง ส่วนใหญ่มิ้นท์จะชวนไปกินข้าว (ซึ่งแน่นอน คนจ่ายไม่ใช่คนชวน ฮาๆ) จากคนรัก กลายเป็นเพื่อนรัก เพื่อนรักตั้งชื่อลูกตามเพื่อนรัก เพราะงั้นเข้าใจประโยคที่มิ้นท์พูด ประโยคที่จำขึ้นใจ "อย่ายึดติดกับมิ้นท์ ซักวันโดมจะมีคนที่รักมากกว่า มิ้นท์ก็เหมือนกัน ซักวันมิ้นท์จะรัก 'โดม' มากกว่า 'โดม' ..."
กลับมาเหมือนเดิม 4 เดือน แต่เหมือนสั้นแค่ไม่กี่อาทิตย์ โทรไปไม่รับ ติดต่อไม่ได้ พอไปหาถึงได้รู้เรื่องว่าพ่อจะจับแต่งงาน โดนเปลี่ยนซิม ห้ามใช้มือถือ หนักสุดห้ามออกจากบ้าน โดมพยายามคุยกับพ่อมิ้นท์ ได้แต่โดนด่า มิ้นท์บอกว่าคิดหนีแต่กลัวแม่ร้องไห้ โดมกับมิ้นท์เลยพยายามพูดกับพ่อด้วยกัน เกือบเดือน ได้ผล แต่ไม่ทันเวลา ก่อนแต่งพ่อมิ้นท์เรียกเราไปคุย คำพูดทำโดมตกใจ ดีใจ แล้วเสียใจ 'เนื้อคู่กัน ชาตินี้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็มีชาติหน้าลูก พ่อผิดเอง แต่ตอนนี้มันไม่ทันแล้วลูก พ่อขอโทษ คืนนี้ลูกอยู่ด้วยกันนะ พ่อขอโทษ' (วันงานได้คุยกับแม่มิ้นท์ แม่บอกว่าพ่อพยายามเลิกแล้ว แต่ไม่ได้) คืนนั้นโดมกับมิ้นท์กอดจูบกันมากกว่าทุกครั้ง รู้สึกว่าเรารักกันกว่าทุกครั้งที่มีอะไรกัน มิ้นท์ร้องไห้ข้างนอก โดมน้ำตาไหลข้างใน
วันงาน เจ็บแต่ต้องมา เพราะมิ้นท์บอกว่าต้องมาให้ได้ ได้เห็นมิ้นท์ในชุดที่สวยกว่าทุกชุดที่เห็น ดูสวยทุกวันที่เจอ ดูเศร้ากว่าทุกวันที่รู้สึก แขกแต่ละคน นักการเมืองทั้งนั้น (ตอนได้ยินแม่มิ้นท์บอกก่อนเข้างานก็โกรธพ่อมิ้นท์ว่าทำไมเลิกงานไม่ได้ ตอนนี้เข้าใจ) ก่อนกลับได้คุยกับมิ้นท์หลายเรื่อง วันแต่งงานเป็นวันสำคัญของผู้หญิง และผู้หญิงทุกคนอยากให้คนที่รักอยู่ด้วย จากนี้ต้องเป็นเพื่อนกัน อย่ายึดติดกับมิ้นท์ ซักวันโดมจะมีคนที่รักมากกว่า มิ้นท์ก็เหมือนกัน ซักวันมิ้นท์จะรัก...... ตอนคุยกันไม่รู้สึกเสียใจเหมือนก่อน เริ่มยอมรับความจริง ที่น่าแปลกคือคุยกันหลายเรื่อง แต่จำไม่ค่อยได้ว่าคุยอะไรกันบ้าง (ยกเว้ยประโยคนึง จำได้ขึ้นใจ) จากนั้นก็โทรคุยกับมิ้นท์บ้าง ส่วนใหญ่มิ้นท์จะโทรมาก่อน เจอกันบ้าง ส่วนใหญ่มิ้นท์จะชวนไปกินข้าว (ซึ่งแน่นอน คนจ่ายไม่ใช่คนชวน ฮาๆ) จากคนรัก กลายเป็นเพื่อนรัก เพื่อนรักตั้งชื่อลูกตามเพื่อนรัก เพราะงั้นเข้าใจประโยคที่มิ้นท์พูด ประโยคที่จำขึ้นใจ "อย่ายึดติดกับมิ้นท์ ซักวันโดมจะมีคนที่รักมากกว่า มิ้นท์ก็เหมือนกัน ซักวันมิ้นท์จะรัก 'โดม' มากกว่า 'โดม' ..."
ไม่ว่าเราจะกล้าแค่ไหน ต่อหน้าคนที่เรารักก็ไม่ต่างอะไรกับลูกแมว
ไม่ว่าจะรักแค่ไหน อนาคตก็เป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้
ไม่ว่าจะยังไง ความรัก ก็คือความรัก แม้จะเปลี่ยนไปเป็นความรักแบบอื่น แต่ความรัก ไม่มีวันตาย และ ไม่มีวันจางหาย
แด่ความรู้สึกดีๆ ที่มิ้นท์มีให้โดม
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 18 ตุลาคม 2554 / 22:54
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 18 ตุลาคม 2554 / 22:58
domeiizele
18 ต.ค. 54 เวลา 22:50 น.
7,465
views
16 ความคิดเห็น
ก็งั้นๆอ่ะนะ
ขอบคุณครับ นวนิยายของคุณ ได้ ถูกจดลงสมุด ภาษาไทยแล้ว
ก็โอนะ
จดลงวิชาเดียวกันป่าวเนี่ย
ก็ดีนะ
มันยังไงๆ
ชอบอ่าา;₩;
ช่วยเอาเนื้อหาในนิยายเปลี่ยนเป็นบทพรรณาในภาษาไทยหน่อยค่ะ#การบ้าน
ก็ใช้ได้เลย ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะ
ขอชื่อเรื่องหน่อยยยย
ใครเป้นคนเเต่งค่ะ
เราขอเอาไปเป็นแบบในการแต่งส่งครูได้ไหมค่ะคึอครูให้แต่งเรื่องสั้นมาส่งแล้วเราหาแรงบันดาลใจอยู่พอมาเจอเรื่องนี้คึอมันดีมันแบบทำให้เราเห็นภาพแล้วรู้สึกได้เลย
ใช้ได้นะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?