ช่วยหาบทละครสั้น เกี่ยวกับคุณธรรมหน่อยค่ะ

[' ฉันชื่อบุษบาา ~]

ตามหัวข้อค่ะ ขอบทละครคุณธรรมหน่อยค่ะ  แต่ขอให้มีแทรก ตลกๆ ด้วยได้ไหมค่ะ คือแบบ เราจะเอาไปแสดงที่ค่ายน่ะค่ะ  ที่จริงยังไม่ถึง แต่ต้องเตรียมหาไว้ขอชาวเด็กดีช่วยหน่อยนะค่ะ ^-^

---

PS.  I'm sorry ,,,,

Comments

[~►xมวยยกล้o◄~]

ปู่เกิ้ลรออยู่


ปู่เกิ้ลช่วยได้ เพียบ!!!

*ขออนุญาติเจ้าของกระทู้นะคะ เปลืองพื้นที่หน่อย แต่อยากให้ดู ...

กระทู้ เกี่ยวกับพี่ๆ ทหาร สละเวลาเข้ามาอ่านสักนิด ^-^v ขอบคุณคะ...

PIC +++ [ซึ้ง]หลากหลายหน้าที่ของ "ทหารไทย"พี่ๆ ทหารเป็นได้ทกอย่างจริงๆ
http://www.dek-d.com/board/view.php?id=2316065

_____
_____
_____
_____
_____

PIC [ซึ้ง] น้ำใจจากประชาชน ถึง ทหาร (ดูแล้วน้ำตาเล็ดเลยคะT^T)
http://www.dek-d.com/board/view.php?id=2316063

---

PS.  ถ้าเราตั้งใจจะทำอะไรไปแล้ว เราอย่าละทิ้งความตั้งใจ ถึงแม้บางเวลา มันอาจจะทำให้เราท้อแท้ สิ้นหวัง แต่เราก็จะสู้ๆ ต่อไป ~

[sdfgfthtyj]

ช่วยหาหน่อยนะคะบทละครคุณธรรม

[สรารัตน์]

หาให้หน่อย ปู่เกิ้ล มี อยู่
แต่มันซ้ำเพื่อน

[ไม่บอกได้มะ]

ได้ป่าวคับ


บทละคร เรื่องทางเลือก
ฉากที่ 1
ฉาก/สถานที่ ภายในห้องผู้ป่วยโรงพยาบาลแห่งหนงึ่ , หน้าบ้านของสุเชษฐ์
ตัวละคร สุเชษฐ์ แพรวา คิม
เวลา บ่าย, เช้า
เปิดฉาก
ภายในห้องผู้ป่วย ร่างของคิมนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง แขนข้างหนงึ่ มีสายนำ้ เกลือห้อยอยู่ สุเชษฐ์กับ
แพรวาร้องไห้อยู่ข้างๆร่างลูกชาย
สุเชษฐ์ : คิม..ลูกพ่อ ไม่น่าโชคร้ายแบบนีเ้ลย (พูดพร้อมกับจับมือลูก)
แพรวา : ฮือๆๆๆ คิม อย่าทิง้ แม่ไป อย่าทิง้ แม่ไป ฮือๆๆๆๆ (ร้องไห้สะอึกสะอืน้ พร้อมเขย่าร่างของลูก)
สุเชษฐ์ : ไม่คิดเลยว่าครบรอบวันเกิดลูกจะเป็นแบบนี ้(พูดจบเงยหน้าขึน้ เหม่อมองออกไปนึกภาพ
วันวาน ตัง้ แต่ฉากที่ 2-4)
หลังจากที่นึกภาพในอดีต
สุเชษฐ์ : หลับให้สบายเถอะลูก หากชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้พบกันอีกนะลูก (พูดพร้อมกับเอามือลูบ
หัวลูก)
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ยามเช้าวันหนึ่งหลังจากจัดงานศพลูกชายเสร็จแล้ว สุเชษฐ์และแพรวาทำบุญ
ตักบาตรอยู่ที่หน้าบ้าน
แพรวา : พ่อ แม่หวังว่าลูกคงรับรู้ได้ว่าเรารักเขา ทำเพื่อเขา
สุเชษฐ์ : จ้ะ แม่ ลูกไปสบายแล้วไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน นับจากนีเ้ราก็หมนั่ ทำบุญไปให้ลูกกันนะ
แพรวา : (พยักหน้า) เดี๋ยวเราเอาพวงมาลัยไปวางที่โกฏเก็บกระดูกลูกกันเถอะ
สุเชษฐ์ : ได้จ้ะ
สุเชษฐ์ แพรวา เดินเข้าบ้านไป
ปิดฉาก
ฉากที่ 2 (ย้อนอดีต ครอบครัวสุขสันต์)
ฉาก/สถานที่ ภายในห้องครัวและหน้าบ้านของคิม
ตัวละคร สุเชษฐ์ แพรวา คิม วรชัย
เวลา เย็น
เปิดฉาก
ภายในห้องครัว สุเชษฐ์ แพรวาและคิม กำลังรับประทานอาหารและพูดคุยกันอย่างมีความสุข
แพรวา : อร่อยมัย้ คิม
คิม : อร่อยครับแม่ อร่อยมากๆ
สุเชษฐ์ : แม่เขาตัง้ ใจทำพิเศษสำหรับลูกเลยนะ เป็นการฉลองที่ลูกสอบเข้ามหาวิทยาลัยชัน้ นำของ
ประเทศได้
คิม : ครับพ่อ ผมโชคดีจริงๆที่มีพ่อกับแม่เป็นกำลังใจให้
แพรวา : พ่อกับแม่รักลูกมากนะ คิม
(คิมหันไปยิม้ ให้พ่อกับแม่ และทัง้ สามรับประทานอาหารต่อไป)
ครูต่อมา...
คิม : อิ่มจังเลย (พูดพร้อมกับเอามือลูบท้อง) ผมอิ่มแล้วขอตัวก่อนนะครับ ขอบคุณพ่อกับแม่มาก
สำหรับอาหารมือ้ พิเศษนี ้(พูดจบยกมือไหว้สุเชษฐ์และแพรวา แล้วเดินจากไป)
แพรวา : พ่อ อีกสามวันจะถึงวันเกิดลูก ปีนีเ้ราจะซือ้ อะไรให้เป็นของขวัญดีหล่ะ
สุเชษฐ์ : จริงซิ (พูดพร้อมกับทำท่าคิด) รู้แล้วๆ ว่าจะซือ้ อะไร
แพรวา : อะไรรึ (ทำหน้าอยากรู้)
สุเชษฐ์ : กีต้าร์ พ่อว่าเราซือ้ กีต้าร์ให้ลูกเถอะ เห็นลูกอยากได้ เข้ามหาวิทยาลัยแล้วจะได้มีเล่นกับ
เพื่อนๆ
แพรวา : ดีเหมือนกัน แต่อย่าเพิ่งบอกลูกนะ ให้เขาเซอไพรส์หน่อย
สุเชษฐ์ : ตกลง
เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึน้ ตงิ๊ ต่องๆๆๆๆ
แพรวา : เอ๊ะ..ใครมา (พูดพร้อมกับเดินออกไปหน้าบ้าน)
ที่หน้าบ้าน มีชายหนุ่มใส่สูทใน มือถือแฟ้ ม สะพายกระเป๋ าพาดข้างยืนอยู่ข้างมอเตอร์ไซด์ หันมากล่าว
ทักทายเมื่อแพรวาเดินมาถึง
วรชัย : สวัสดีครับ ผม วรชัย ใจดี ตัวแทนขายประกัน จะมาแนะนำการทำประกันชีวิต
คุณพอจะมีเวลาไหมครับ)
แพรวา : เอ่อ เอ่อ.....ก็ได้ค่ะ (ตอบแบบไม่ค่อยเต็มใจ พร้อมกับเปิดประตูรัว้ ให้ชายหนุ่มขายประกัน
เข้ามา)
วรชัย : ขอบคุณครับ คุณเคยทำประกันชีวิตบ้างไหม
แพรวา : ไม่เคยทำ ฉันเห็นว่ามันไม่จำเป็น จะทำไปทำไม
วรชัย : ที่จริงจำเป็นมากครับ มีประโยชน์ด้วย แต่คนไทยเราไม่ค่อยเห็นความสำคัญ
แพรวา : ยังไง ฉันไม่เข้าใจ
วรชัย : สมมตินะครับ ถ้าเราทำประกัน เมื่อเกิดเหตุหรือเจ็บไข้ได้ป่วยเข้าโรงพยาบาล ประกันจะให้
ความคุ้มครองค่าใช้จ่ายโดยที่เราจะไม่เดือดร้อน มีลูกค้าผมรายหนึ่งเขาประสบอุบัติเหตุ
รถควํ่าบาดเจ็บสาหัสเข้ารักษาที่โรงพยาบาลเอกชน เขาไม่ต้องเสียค่ารักษาพยาบาลเพราะ
ประกันจ่ายค่ารักษาให้ตามความคุ้มครองของประกันที่ทำไว้
แพรวา : จริงรึ น่าสนใจนะเนี่ย
วรชัย : อีกรายหนึ่ง เขาได้ทำประกันสุขภาพไว้ให้ลูกด้วย เมื่อลูกป่วยมากเข้ารักษาที่โรงพยาบาล
เอกชนอยู่ 6 วัน ค่ารักษาส-่ มื่นกว่าบาท เขาไม่ต้องจ่ายค่ารักษาเลยเพราะประกันให้ความ
คุ้มครองจ่ายค่ารักษาทัง้ หมด เขาบอกผมว่าคุ้มจริงๆ ผมจึงอยากแนะนำให้คุณพี่ได้รู้และ
ศึกษาในรายละเอียด (ยื่นเอกสารให้แพรวา)
แพรวา : ดีนะ ฉันสนใจแต่ต้องขอเวลาปรึกษาสามีก่อน
ขณะที่แพรวาและวรชัยกำลังพูดคุยกันอยู่ สุเชษฐ์เดินออกมาและไม่พอใจที่เห็นแพรวาคุยกับ
คนแปลกหน้า
สุเชษฐ์ : ทำอะไรอยู่นะ เห็นหายไปนานผมจึงเดินออกมาดู
วรชัย : สวัสดีครับ (ยกมือไหว้สุเชษฐ์) ผมเป็นตัวแทนขายประกัน กำลังอธิบายการทำประกันให้คุณพี่
ผู้หญิงฟังครับ
สุเชษฐ์ : ไม่ต้องฟังหรอก เพราะยังไงก็ไม่ทำ
แพรวา : ฟังก่อนเถอะ แม่ฟังแล้วดีนะ อยากทำประกันให้ลูกเป็นของขวัญวันเกิดไงล่ะพ่อ
สุเชษฐ์ : บอกแล้วไงว่าไม่ทำ ไม่เอา (นำ้ เสียงหงุดหงิด ท่าทางไม่พอใจ แพรวาหันไปบอกวรชัย)
แพรวา : คุณไปก่อนเถอะ
วรชัย : ไม่เป็นไรครับผมเข้าใจ ขอบคุณที่ให้โอกาสผมได้อธิบาย นี่นามบัตรผม เผื่อคุณเปลี่ยนใจ
(แล้วเดินออกไป)
ฉากที่ 3
ฉาก/สถานที่ หน้าร้านขายเครื่องดนตรี
ตัวละคร สุเชษฐ์ แพรวา คิม
เวลา เช้า
เปิดฉาก
สุเชษฐ์ แพรวาและคิมลงจากรถที่จอดริมถนนหน้าร้านขายเครื่องดนตรี
สุเชษฐ์ : คิมเฝ้ ารถรอพ่อกับแม่อยู่ตรงนีก้ ่อน พ่อกับแม่จะไปซือ้ ของ
คิม : ครับพ่อไม่ต้องห่วง (ยิม้ ให้พ่อกับแม่อย่างมีความสุข แล้วเปิดประตูรถหยิบหนังสือพิมพ์ขึน้ มา
ยืนอ่านอยู่ข้างรถ)
แพรวาเดินแยกไปซือ้ ของในตลาด สุเชษฐ์เดินเข้าไปในร้านขายเครื่องดนตรี โดยที่คิมไม่เห็น สักครู่เดิน
ออกมาในมือถือกีต้าร์ ใบหน้ามีรอยยิม้
สุเชษฐ์ : หวังว่าคิมคงดีใจกับของขวัญวันเกิดนะ
ทันใดนัน้ มีรถเก๋งคันหนงึ่ แล่นมาด้วยความเร็ว รถเสียหลักพุ่งชนร่างของคิมที่ยืนอ่านหนังสือพิมพ์โดย
ที่คิมไม่ทันระวังตัวร่างของคิมล้มลงสุเชษฐ์ตกใจทิง้ กีต้าร์วิ่งเข้ามาหาลูกพร้อมกับคนอื่นๆ ที่อยู่แถวนัน้
สุเชษฐ์ : คิมๆๆ (ตะโกนพร้อมกับวิ่งไปหาลูก) คิม อย่าเป็นอะไรไปนะพ่อจะพาไปหาหมอ
สุเชษฐ์และพลเมืองดีช่วยกันนำร่างของคิมส่งโรงพยาบาล
ฉากที่ 4
ฉาก/สถานที่ ที่ทำงานของสุเชษฐ์ โรงพยาบาล
ตัวละคร สุเชษฐ์
เวลา บ่าย
เปิดฉาก
บนโต๊ะทำงานของสุเชษฐ์มีสมุดธนาคารวางอยู่พร้อมบิลค่าใช้จา่ ยต่างๆ และรายการค่ารักษาพยาบาล
คิมที่ระบุจำนวนเงินค่อนข้างสูงวางอยู่ด้วย สุเชษฐ์หยิบขึน้ มาดูสีหน้าเคร่งเครียด
สุเชษฐ์ : นี่ก็เกือบหนงึ่ เดือนแล้วที่คิมยังไม่รู้สึกตัว ถึงอย่างไรพ่อจะหาเงินมารักษาลูกให้ได้ คิม
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึน้
สุเชษฐ์ : ฮัลโหล อะไรนะ (ถามด้วยเสียงตกใจ) โธ่คิม จะไปเดี๋ยวนีแ้ หละ
สุเชษฐ์หยิบสมุดธนาคารและเอือ้ มมือไปหยิบกระดาษแผ่นหนงึ่ ที่วางอยู่ใต้โต๊ะติดมือไปด้วย เมื่อไปถึง
โรงพยาบาลสุเชษฐ์ตรงเข้าไปหาแพรวาทัง้ สองจับมือกันแล้วร้องไห้ สักครูสุเชษฐ์กางกระดาษที่เอามา
ยื่นให้แพรวาดู พร้อมกับพูดกับแพรวา
สุเชษฐ์ : แพรวา ผมขอโทษ ที่ในวันนัน้ ไม่เชื่อคุณ
แพรวา : เอกสารการทำประกันนี่ ทำไมรึ (ถามด้วยความแปลกใจ)
สุเชษฐ์ : เพราะผม ทำให้ไม่ได้ทำประกันให้ลูก ถ้าวันนัน้ ผมใจเย็นสักนิด เราคงได้ทำประกันให้ลูกแล้ว
และคงไม่เดือดร้อนค่ารักษาพยาบาลขนาดนี ้
แพรวา : ช่างมันเถอะ อย่าคิดมากเลยถึงอย่างไรเราก็ยังพอมีเงินอยู่นะพ่อ เราเอาใจช่วยลูกกันดีกว่านะ
ปิดฉาก__

[กนกวดร]

ช่วยด้วยยยคะทุกคนเราต้องแสดงพรุ่งนี้แล้วววคือเป็นละครเรืาองครูกับนักเรียนคะมีแค่4คนนะคะครู2นักเรียน2คะขอสั้นๆคะตลกนิดๆช่วยกน่อยยะค้สส