รบกวนช่วยถอดคำประพันธ์ทีค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
ใครที่ถอดคำประพันธ์เก่งๆรบกวนด้วยนะคะ // ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
จะจำจากโฉมเฉลาเยวเรศ                                                                  เพราะเกรงเดชบิตุรงค์ทรงศักดิ์
ข้อความงามแคลงกินแหนงนัก                                                      ด้วยเจ้าไม่ประจักษ์ที่จริงใจ
สมเด็จพระบิดาให้หาพี่                                                                      ใช่แต่ครั้งนี้นั้นหาไม่
ถึงสองครั้งพี่ขัดรับสั่งไว้                                                                    ยังมิได้บอกเจ้าให้แจ้งการ
บัดนี้เกิดศึกก็สุดคิด                                                                            จนจิตที่จะขัดพระบรรหาร
สารามีมาเป็นพยาน                                                                            พระยื่นสารให้นางทัศนา
    เมื่อนั้น                                                                                      โฉมยงองค์ระเด่นจินตะหรา
ค้อนให้ไม่แลดูสารา                                                                          กัลยาคั่งแค้นแน่นใจ
แล้วว่าอนิจจาความรัก                                                                        พึ่งประจักษ์ดั่งสายน้ำไหล
ตั้งแต่จะเชี่ยวเป็นเกลียวไป                                                              ที่ไหนเลยจะไหลคืนมา
สตรีใดในพิภพจบแดน                                                                      ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า
ด้วยใฝ่รักให้เกินพักตรา                                                                    จะมีแต่เวทนาเป็นเนืองนิตย์
โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก                                                                        เพราะเชื่อลิ้นหลงรักจึงช้ำจิต
จะออกชื่อลื่อชั่วไปทั่วทิศ                                                                  เมื่อพลั้งคิดผิดแล้วจะโทษใคร
เสียแรงหวังฝังฝากชีวี                                                                        พระจะมีเมตตาก็หาไม่
หมายบำเหน็จจะรีบเสด็จไป                                                            ก็รู้เท่าเข้าใจในทำนอง
ด้วยระเด่นบุษบาโฉมตรู                                                                    ควรคู่ภิรมย์สมสอง
ไม่ต่ำศักดิ์รูปชั่วเหมือนตัวน้อง                                                        ทั้งพวกพ้องสุริย์วงศ์พงศ์พันธุ์
โอ้แต่นี้สืบไปภายหน้า                                                                      จะอายชาวดาหาเป็นแม่นมั่น
เขาจะค่อนนินทาทุกสิ่งอัน                                                                นางรำพันว่าพลางทางโศกา
               
            เมื่อนั้น                                                                  พระสุริย์วงศ์เทวัญอสัญหยา
ปลอบนางพลางเช็ดชลนา                                                                ดวงยิหวาอย่าทรงโศกี
จงสร่างสิ้นกินแหนงแคลงใจ                                                          ที่ในบุษบามารศรี
พี่สลัดตัดใจไม่ไยดี                                                                              มิได้มีปรารถนาอาลัย
6 ความคิดเห็น
อาจจะไม่เป๊ะเท่าไหร่นะ อิอิ
เมื่อนั้น พระสุริย์วงศ์เทวัญอสัญหยา
อิเหนาปลอบจินตราพลางตรัสว่าจงหันหน้ามาพูดกับพี่บ้าง ที่สัญญาไว้กับจินตราว่าจะครองรักกันตลอดไปไม่ได้หลอกเลย อย่ากังวลว่าจะคลายความรักที่มี ที่ต้องจากไปก็เพราะเกรงกลัวพระบิดา(องค์กุเรปัน) จินตรายังไม่เข้าใจ องค์กุเรปันเรียกตัวพี่(อิเหนา) ถึงสองครั้งแล้วครั้งนี้จึงรับพระบัญชาไว้ ยังไม่ได้บอกให้เข้าใจ ตอนนี้เกิดศึกก็จนใจที่จะขัดพระบัญชา สารก็มีมาเป็นพยาน พลางยื่นสารให้จินตราดู
จินตราเห็นดังนั้นก็ค้อนให้อิเหนาไม่มองดูสาร พลางแค้นใจแล้วตรัสว่า ความรัก เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าเหมือนสายน้ำใหลเมื่อใหลไปแล้วก็ไม่มีทางจะใหลย้อนกลับมา ผู้หญิงทั้งพื้นดิน ไม่มีใครจะแค้นเหมือนพระองค์(จินตรา) เพราะหารักเกินหน้า จึงต้องมาทุกข์อยู่แบบนี้ พลางตรัสว่าเสียดายตัวนักเพราะหลงเชื่อคำของอิเหนาจึงช้ำใจ แต่จะโทษใครได้ เสียแรงฝากชีวิตไว้ อิเหนาจะมีเมตตาสักนิดก็ไม่ หมายจะไปก็รู้ในท่าที(ของอิเหนา) เพราะว่าบุษบาคู่ควรกับพระองค์(อิเหนา) ไม่ต่ำศักดิ์ขี้เหร่เหมือนจินตราทั้งยังมีเชื้อสายของวงศ์เทวา ตั้งแต่นี้ต่อไป จะต้องอับอายชาวดาหาแน่นอนประชาชนจะต้องนินทา นาง(จินตรา)ตรัสพลางร้องให้
ปลอบนางพลางเช็ดชลนา ดวงยิหวาอย่าทรงโศกี
จงสร่างสิ้นกินแหนงแคลงใจ ที่ในบุษบามารศรี
พี่สลัดตัดใจไม่ไยดี มิได้มีปรารถนาอาลัย
จรกาจึงได้มาว่าขาน กำหนดนัดทำงานการใหญ่
พอกะหมังกุหนิงรู้ไป ก็ซ้ำให้มากล่าวกัลยา
ครั้นขอนางมิได้ดังใจจง จึงเกิดการณรงค์ในดาหา
เพราะแหนหวงช่วงชิงวนิดา ใช่ว่านางเปล่าอยู่เมื่อไร
อันลือข่าวบุษบาว่างามนัก จะดีกว่าน้องรักนั้นหาไม่
นี่จำเป็นจึงจำจากไป เพราะกลัวภัยพระราชบิดา
แม้นเสียดาหาก็เสียวงศ์ อัปยศถึงองค์อสัญหยา
เจ้ากับพี่ก็จะมีแต่นินทา แก้วตาจงดำริตริตรอง
ถึงไปก็ไม่อยู่นาน เยาวมาลย์อย่าโศกเศ้ราหมอง
พระจุมพิตชิดเชยปรางทอง กรประคองนฤมลขึ้นบนเพลา
อิเหนาทรงปลอบนาง พลางเช็ดน้ำตาให้ ว่ายอดรักของพี่อย่าได้โศกเศร้า อย่าได้สงสัยแคลงใจในตัวบุษบา เพราะพี่นั้นตัดใจจากบุษบา ไม่ใยดีต่อนาง มิได้ปรารถนาอาลัยที่จะไปหานาง จรกานั้นได้สู่ขอกำหนดการหมั้นหมายนางบุษบา พอกะหมังกุหนิงรู้ข่าวก็มาสู่ขอนางบุษบาอีกคน เมื่อสู่ขอไม่ได้ดั่งใจหมายก็เกิดสงครามสู้รบในเมืองดาหา เพราะจะชิงตัวนางบุษบา มีข่าวลือว่านางบุษบานั้นมีความโสภา งดงามนัก แต่ก็ไม่งดงามเท่ากับจินตหรายอดรักของพี่ เหตุที่พี่ต้องจากจินตหราไป เพราะไม่กล้าที่จะขัดพระบัญชาของพระบิดา ถ้าเสียเมืองดาหาก็จะอัปยศ เจ้ากับพี่นั้นก็จะถูกติฉินนินทา ขอให้เจ้าจงตริตรองให้ดี ถึงพี่จะไปอยู่ก็ไม่นาน น้องจงอย่าได้เศร้าหมอง แล้วอิเหนาก็จุมพิตนางจินตรา อุ้มประคองนางขึ้นบนนั่งตัก
PS.
มีต่ออีกไหมอะ ขอบคุณมากนะ
ขอบคุณมากค่าา
ขอบคุนมากๆๆๆๆจิงๆๆคะ
ขอบคุณค่ะ หามานานแล้ว
ขอบคุณนะคะ ได้บทไปแสดงละครแล้ว
แล้วว่าอนิจจาความรัก พึ่งประจักษ์ดั่งสายน้ำไหล
ตั้งแต่จะเชียวเป็นเกลียวไป ที่ไหนเลยจะไหลคืนมา
สตรีใดในพิภพจบแดน ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า
ช่วยถอดหน่อยครับบ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?