พุทธศาสนสุภาษิต

[waffle-ice]

พุทธศาสนสุภาษิต

Copy ไปใช้ได้เลยจร้า (ให้เด็กโรงเรียนอำนวยพิทยาเพราะว่าลุงโดราเอม่อนแกสั่งใช้ม้า...โซเฟีย)

 

สเจ ปุพฺเพกตเหตุ    สุขทุกฺขํ นิคจฺฉติ
โปราณกํ กตํ ปาปํ     ตเมโส มุญฺจเต อิณํ
ถ้าประสบสุขทุกข์ เพราะบุญบาปที่ทำไว้ก่อนเป็นเหตุ
ชื่อว่าเปลื้องบาปเก่าที่ทำไว้ ดุจเปลื้องหนี้ ฉะนั้น

 

 

สุขกามานิ ภูตานิ     โย ทณฺเฑน น หึสติ

อตฺตโน สุขเมสาโน     เปจฺจ โส ลภเต สุขํ
สัตว์ทั้งหลายย่อมต้องการความสุข ผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน
ไม่เบียดเบียนเขาด้วยอาชญา ผู้นั้นละไปแล้ว ย่อมได้สุข

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย     ชนะตนนั่นแหละ เป็นดี

 

 

 

 

อตฺตา สุทนฺโต ปุริสสฺส โชติ     ตนที่ฝึกดีแล้วเป็นแสงสว่างของบุรุษ

 

 

 

 

 

อตฺตนา ว กตํ ปาปํ อตฺตนา สงฺกิลิสฺสติ     ตนทำบาปเองย่อมเศร้าหมองเอง

 

 

 

 

 

 

อตฺตตฺถปัญฺญา อสุจี มนุสฺสา     มนุษย์ผู้เห็นแก่ประโยชน์ตน เป็นคนไม่สะอาด

 

 

 

 

 

สุทนฺโต วต ทเมถ     อตฺตา หิ กิร ทุทฺทโม
ผู้ฝึกตนดี ควรฝึกผู้อื่น ได้ยินว่าตนแลฝึกยาก

 

 

 

 

อตฺตานํ ทมยนฺติ สุพฺพตา     ผู้ประพฤติดี ย่อมฝึกตน

 

 

 

 

ทุคฺคา อุทฺธรถตฺตานํ     ปงฺเก สนฺโนว กุญฺชโร
จงถอนตนขึ้นจากหล่ม เหมือนช้างตกหล่มถอนตนขึ้นฉะนั้น

 

 

  

อตฺตานเมว ปฐมํ     ปฏิรูเป นิเวสเย

อถญฺญมนุสาเสยฺย    น กิลิสฺเสยฺย ปณฺฑิโต
บัณฑิตพึงตั้งตนไว้ในคุณอันสมควรก่อน สอนผู้อื่นภายหลัง จึงไม่มัวหมอง

---

PS.   Warming!!!