เราอายเพื่อนมากเลย ทำไมแม่ต้องแบบนี้ด้วย
ตั้งกระทู้ใหม่
โอกาสที่เราจะได้ขึ้นรถเมล์เองคนเดียวมันน้อยมาก จำได้ว่ามีแค่ครั้งเดียวอ่ะ
แต่เราขึ้นได้นะ ขอแค่รู้ว่าต้องขึ้นสายไหนก็ต่อเองได้แล้ว เพียงไม่มีโอกาสได้ขึ้นต่างหาก
แม่เราไม่เข้าใจเรื่องนี้ แม่เราคิดว่าเราอ่อน ขึ้นรถไม่ได้ทำอะไรไม่ได้ ทั้งๆที่ความจริงเราทำได้
เพียงแต่แม่เราไม่เคยเห็น อีกอย่าง เราอึดมาก เราเดินไกลแค่ไหนเราก็เดินได้
ขอแค่เรารู้ทางเราก็ไปเองได้แล้ว
แล้วทีนี้พอจะเข้ามหาลัย เราก็ต้องไปอยู่หอ เพราะมันไกลมาก และเราเรียนภาคค่ำ
แม่เราไม่ชอบมาก ตลอดเวลาพูดจาถึงแต่ข้อเสียๆของการอยู่หอกับเพื่อนตลอด
พอเราตอบรับเพื่อนไป แม่เราเพิ่งมาบอกให้เราไปปฏิเสธเขา เราก็ไม่ยอมเพราะมันผิดคำพูด
คนโตแล้วมันต้องรักษาคำพูดไม่ใช่เหรอ !
แม่เราจะเป็นอย่างนี้ตลอด ตอนแรกทำเหมือนไม่มีปัญหา
มีครั้งนึงเราขอแม่ไปเที่ยวตจว.กับเพื่อน แม่บอกว่าให้ไป เราเลยไปบอกกับเพื่อนว่าเราจะไปนะ
ให้จองรถได้เลย เพื่อนเราก็ไปจองรถ แล้วจู่ๆแม่เราก็มาบอกเราว่า อย่าไปเลย ไม่อยากให้ไปซะงั้น
เราต้องไปโกหกเพื่อนว่าไม่ว่างบ้างอะไรบ้าง เพื่อนเรามันก็ตกใจมาก เหวอไปเลยจนเราละอายใจ
อยู่หอคราวนี้ก็เหมือนกัน แม่เราไปบอกกับเพือนว่า
เราไปไหนมาไหนเองไม่ได้ อยากให้เพื่อนช่วยดูแล คือนาทีนั้นเราอายมากอ่ะ
เรา 18 แล้วนะ ในสายตาคนอื่นเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว และแม่มาพูดแบบนี้ให้พวกเขาฟังอ่ะ
ว่าเราทำอะไรไม่เป็นต้องคอยดูแล เราว่าเรายอมลำบากคนเดียวดีกว่าไปเป็นภาระของคนอื่น
เพื่อนเราตอนที่มันรู้มันบอกว่าไม่เป็นไร แต่เราว่าในใจมันต้องคิดอ่ะว่าเราโตแล้วทำไมต้องดูแลอีก
แล้วอีกอย่าง เรากับมันอยู่คนละคณะ เวลาเรียนก็ไม่ตรงกัน คิดดูจะลำบากแค่ไหนถ้ามันต้องรอเรา
แม่เราพูดจนกระทั่งแม่เพื่อนเราเขาพูดเลยว่า วันแรกจะให้แม่มานอนด้วยก็ได้นะ
เราอายมากจริงๆ เราไม่ได้เป็นอย่างที่แม่พูดเลย
เราซักผ้าได้ ถูบ้านได้ ทำอาหารได้ เดินไปไหนคนเดียวได้ คุยกับคนแปลกหน้าได้
แม่เราไม่เคยยอมรับว่าเราทำได้ แล้วยังมาพูดกับเพื่อนเราอีก
ไม่ได้บอกแค่รอบเดียวด้วย แต่ยังย้ำๆๆๆหลายรอบ ทุกครั้งที่พูดเราแทบจะมุดดินหนี
เราเข้าใจนะว่าแม่ห่วง แต่แม่กำลังจะทำให้เราไม่มีเพื่อนคบ
ใครจะอยากคบลูกคุณหนู! เราเองก็ยังไม่อยากคบเลย
เราก็ยอมรับว่าจากหอนอกไปมหาลัยเรายังงงๆเส้นทางอยู่ แต่เราก็ยังพอไปได้ ไม่ใช่ไม่ได้
ถ้าเราพยายาม เราทำได้แน่นอน
เราหวังว่าเข้ามหาลัยแล้วเราอยากทำให้คนอื่นๆมองเราในภาพลักษณ์ใหม่ที่ไม่มีใครมาดูถูก
แต่แม่เราทำพังหมดเลย เราคงหมดหวังที่จะได้มีชีวิตของตัวเองแล้วล่ะ
แล้วเวลาเราไปอยู่ในที่ที่มีคนเยอะ แม่เราจะชอบพูดเสียงดังว่าเราทำอะไรไม่เป็น
คนอื่นๆได้ยิน เราจะกลายเป็นตัวอะไรล่ะในสายตาพวกเขา
การโดนมองว่าเป็นลูกคุณหนูทั้งๆที่ไม่ใช่ มันคือการตกนรกทั้งเป็นเลยนะ
ยิ่งกว่าตายอีกอ่ะเวลาโดนเพื่อนล้อหนักๆ แม่เราไม่เคยเข้าใจเรื่องนี้เลย
เราอยู่บ้านน้อยกว่าอยู่ที่รร./มหาลัย เราต้องทนขนาดไหน คิดดูดิ
อิมอาม
14 พ.ค. 55 เวลา 18:49 น.
3,550
views
36 ความคิดเห็น
ตอนแรกทำเหมือนไม่มีปัญหา  แม่ จขกท เหมือนแม่เราเลยอะ =*=
แคร์ใครไม่เท่าแคร์คนในครอบนะค่ะ อันนี้ก็เข้าใจคุณนะและก็เข้าใจแม่คุณด้วย เพราะบางทีคุณก็ว่าทำได้ๆๆๆ ก็แค่ ว่า ไม่ได้ทำไห้เห็นนิ เพราะงันไม่แปลกที่แม่คุณจะเห็นว่าคุณทำไม่ได้ แต่ถามว่าแม่คุณถูกไหมก็ไม่ ท่านไม่ได้ถูก ยังไงก็โตๆกันแล้ว คุยกันด้วยเหตุด้วยผลนะค่ะ
ใช่เลยเหมือนพี่เรามากเลย
เห็นด้วยกะ คห. 1 แม่เราก็เป็นแบบนี้
PS. Lonely...ที่พักของคนเหงา
ลองๆเข้าไปบอกความรู้สึกของเราแบบมีเหตุผลดูนะคะ บางทีถ้าได้ฟังความรู้สึกเราท่านอาจจะเข้าใจ
ได้นอกจากบอกให้พี่ลองคุย ปรับความเข้าใจกับแม่พี่น่ะค่ะ แล้วทุกอย่างคงจะดีขึ้นมา
หนูอิจฉาพี่ในเรื่องไป รร อ่ะค่ะ 5 55 พ่อพี่ไปรับไปส่งเนอะ ของ หนูต่อให้รถมีเป็น 10 พ่อก็ไม่ไปส่ง
หรอก 5 55 พ่อให้นั่งรถไปเลย พ่อบอกจะได้ฝึกนิสัย เพราะ ต่อไป เรียนมหาลัย ก็ต้องอยู่หอจะได้
ไม่ลำบาก แรกๆหนูนิเสียดายเลยพี่ แต่พอนานๆไป หนูว่ามันสนุกมากดีออก มีเพื่อนด้วย
ปล. พ่อกับแม่ ปล่อยให้หนูนั่งรถเมล์ไป รร ตั้งแต่ ม.1 แล้วพี่ 55 55
คนอื่นๆได้ยิน เราจะกลายเป็นตัวอะไรล่ะในสายตาพวกเขา"
ตรงมากกกก!
แม่รักและเป็นห่วงน้องมากเลยนะคะ...อย่าไปว่าท่านเลย//พี่น่ะอายุ25ปีแล้วยังพึ่งได้ออกไปทานข้าวกับเพื่อนตอนกลางคืน เลยนะคะ
เหมือนแม่เราเลย แต่แม่เราหนักกว่านะ
Eg. เราอยากไปเข้าโรงเรียน A พ่อโอเค แม่ยังไม่รู้ เราไปสมัครอะไรเรียบร้อยและเหลือจ่ายตังค์
แม่เราก็มาด่าเรา (พ่อเป็นคนจ่ายตังค์)ไม่ให้เราย้าย จะให้แต่ลูกตัวเอง(พี่น้องคนอื่นๆ )เข้าในโรงเรียนที่อยากไป ค่าเทอมแพงกว่าที่เราอยากไปอีก แล้วแม่เราก็เข้าไปโีรงเรียนเลย ไปด่าเราให้ครูฟังแบบ อย่ารับนะ เด็กคนนี้เลวมาก กินเหล้าสูบบุหรี่เที่ยวกับเพื่อนทุกวัน (เราไม่เคยทำเลย) แบบเราก็คิดนะ นี่หรอ ? นิสัยคนที่สมควรเป็นแม่ ทำไมทำแบบนี้ อึอัดมากอะอยากพูดออกไปตรงนั้นว่า ทีแม่มีชู้หนูยังไม่เคยฟ้องพ่อเลย !!!!!!!
เมื่อก่อนเราอยู่กับพ่อทุกอย่างดีหมดพอเริ่มมามีแม่แล้วไม่อยากมีเลย  แล้วเค้าบอกให้เราไปเลือกเรียนพาณิชย์ สองที่ที่เค้าให้เราเท่านั้น(มันสก๋อยมากอะทั้งสองที่) เราเลยเสนอ ที่ดีๆไปสองที่ เค้าไม่โอเคที่แรก แต่โอเคที่ที่ 2 เราก็คิดว่าไม่มีปัญหาและ(เค้าทำเหมือนไม่มีปัญหาอะ) แล้วมาบอกเราว่าไม่ให้เข้าแล้วถ้าอยากเรียนให้เลือกสองที่ที่เค้าหาให้เท่านั้น ไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องเรียน เป็นลูกไม่มีสิทธิเลือกหรือวางแผนชีวิตเองต้องให้พ่อแม่เลือกทางให้เท่านั้น เราแบบ ทำอะไรไม่ถูกเลย มึนๆอึนๆไปหมดแล้ว ทำไรไม่ได้เลย อยากบอกแม่ว่าไม่อยากมีแม่เลย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ลองพิสูจน์ ตัวเองให้แม่เห็นสิครับ แต่ต้องอดทนกับการกระทำของแม่เขาหน่อยนะ เดี๋ยวนานๆไปท่านก็ยอมรับเอง ส่วนเรื่องเพื่อนๆก็ พูดกับเขาแบบว่า จริงๆเราก็ทำเป็น แต่แม่เราเขาไม่ค่อยให้เราทำน่ะ พวกเธอ เข้าใจเรานะ ? อะไรประมาณนี้ อ่าครับ
สู้ๆครับ
ตลกแม่อ่ะ
*ใจเย็นๆน้ะคะ จขกท. เดี๋ยวแม่ก็เข้าใจนะ :D
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 14 พฤษภาคม 2555 / 20:52
PS. * ยอมอยู่ใน_ความฝัน_ที่ไม่มีวันเป็นจริง... ดีกว่า >ถูกทิ้งเพราะเป็นสิ่งที่เธอ.ไม่รัก :(
ก็รู้นะคะว่าเป็นห่วง
ก็เคยเป็นห่วงน้องแบบนี้เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดนี้
บางทีก็ต้องปล่อยๆกันบ้าง ว่ามั๊ยคะ
*ลองบอกแม่ไปตรงๆจะดีมั๊ยค่ะ อธิบายว่าเราทำได้ แสดงให้เห็น หรือเหตุผลต่างๆ
สู้ๆนะคะ อย่าเครียดไปเลย
ก็พูดให้เค้าคิดนิดๆก็ได้นะคะ แบบ
"แม่จ๋า ถ้าแม่ยังทำแบบนี้อยู่ ห่วงจนหนูทำอะไรไม่เป็น วันหนึ่งถ้าแม่ไม่อยู่แล้วหนูจะทำยังไงละคะ?"
"แม่เชื่อใจหนูนะ หนูโตแล้ว หนูไม่ทำให้แม่ผิดหวังหรอก(ว่าเราดูแลตัวเองได้)"
"ถ้าหนูยังทำอะไรไม่เป็นอยู่แบบนี้ ขนาดตัวเองยังดูแลไม่ได้แล้วต่อไปใครจะดูแลแม่ล่ะ?"
ลองพูดแบบนี้ย้ำๆ ใช้น้ำเสียงนิ่มนวล แม่เค้าก็จะเก็บไปคิดเองล่ะค่ะ :)
เวลาเค้าพูดในที่สาธารณะทำนองว่าเราดูแลตัวเองไม่เป็น เราก็ยิ้มรับไปเฉยๆเถอะนะ
ส่วนเพื่อนเราก็อธิบายทีหลังให้เค้าฟังได้ว่าแม่เราเป็นยังไง
ถ้าเรารู้ว่าแม่เปลี่ยนใจบ่อยๆเราก็ปฏิเสธคนที่มาชวนไปทำนู่นนี่ไปซะตั้งแต่แรก
แก้ปัญหาที่ต้นเหตุ ดีกว่ามาโทษว่าแม่เปลี่ยนใจบ่อยน้า~
เรื่องของใจคนต้องใช้เวลาค่ะ ^^ ลองคิดดีๆนะคะว่าแม่ของเราเนี้ย เค้ากำลังกังวลอะไรอยู่ ทำไมเค้าคิดว่าเราเป็นเด็ก ขอบคุณที่รับฟังค่ะ.
เป็นเหมือนกันเลยค่ะ !! เป็นกับพ่ออ่ะ เข้าใจความรู้สึกเลย
PS. ยอมรับความเป็นจริงซะเถอะ! // ฉันรักเธอ เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุด ..คนในกระจกเงา..
ว่าเหมือนกันเค้าไม่ยอมให้เราไปโลกภายนอก พอเราโตขึ้นอ้างว่าเราทำไรไม่เป็น เป็นเหมือนกัน - -
PS.
หนูเพิ่ง 12 แม่ก็ปล่อยให้หาข้าวกินเอง ไปเที่ยวกับเพื่อน อยากไปไหนก็ไป แต่ต้องบอก พอมาอยู่กับลุงกับป้า แค่เดินไปหน้าปากซอยยังต้องขอแล้วขออีก แต่ตอนนี้ดีขึ้น เขาปล่อยให้อยู่บ้านเอง ทำเองบ้าง พี่โชคดีนะคะที่ได้ทำอะไรเอง ทุกวันนี้หนูยังหุงข้าวไม่เป็นเลย
ทำไมแม่ใครๆถึงได้เหมือนกันหมดเลย(แม่เราก็เป็น)
PS. จะเลิกเกรียนและเปลี่ยนมาเป็นรั่วแทน!!!
ทำใจ
PS.
คนที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่แม่เราหรอกแต่เป็นเพื่อนพ่อเราที่อยู่ตจว. หาว่าเราเด็กกว่าอายุ� ทำอะไรไม่เก่ง ชอบเล่นกะเด็กๆแบบยังเป็นเด็ก(เฮ้ยก็เด็กมันชวนเล่นน่ะจะขัดใจมันได้ไงเด๋วมันงอแง..เราก้อซวยอีก)และหนักเข้าหาว่า \"เรานิสัยเด็กกว่าน้องคนนึงอีก บอกต่อว่าน้องเค้ายังวางตัวได้เป็นผู้ใหญ่กว่า(ห่างกะเราแค่3ปี แต่เป็นตัวพาเล่นแบบเด็กๆดีเลยแถมยังติดการ์ตูนเวอร์ๆ)\"
ทั้งๆที่เราทำอะไรได้หลายอย่างแล้วนะ เวลาทำอะไรก็ไม่เคยพึ่งใคร ทำเองหมดเลย� ไปไหนมาไหนเราก็ไปถูกนะเราไม่เคยหลง และอีกอย่างบางทีเราเป็นที่ปรึกษาของเพื่อนๆและน้องๆด้วย เวลาคุยกะคนที่เราไม่รุจักหรือเพิ่งรุจักเราก็คุยได้แบบสบายๆ�� แต่ติดที่เราขี้อายบ้างหน่อย ������� เมื่อก่อนแม่เราก็เป็นเหมือนกันนะ� แต่ตอนนี้แม่เริ่มเข้าใจแล้วล่ะ เลยปล่อยให้เราไปไหนมาไหนเองได้บ้าง� เพราะกลัวเราจะทำอะไรไม่เป็น จิงทำได้ตั้งนานแล้วแหละแต่แม่กลัวไปเองว่าจะโดนหลอกไปทำมิดีมิร้ายมั่ง
PS. I'm a cute baby....
เพราะสังคมปัจจุบันด้วยล่ะมั้ง อันตรายมันเยอะ เลยต้องคอยประคบประหงมกัน
เราไปอยู่หอมาเพราะต้องไปเรียนพิเศษที่ตจว. แม่พูดว่าอยากไปอยู่ด้วย
แต่เราอยู่กับเพื่อน เราก็เลยพูดกับแม่
'แม่ ซักวันนึงยังไงหนูก็ต้องไปอยู่เเล้ว แม่จะอยู่กับหนูตลอดไปไม่ได้หรอกนะ'
แค่นั้นเเหละ แม่ไม่ว่าอะไรเลย - -
กำลังคิดอยู่ว่าถ้าสอบเข้ามหาลัยได้เเล้วเพื่อนชวนไปเที่ยวสละชีวิตม.ปลาย
ยังไงก็ต้องไปให้ได้! ถึงจะห้ามก็ต้องไป!
PS. I ♥ FRIDAY :)
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?