มาขอเล่าเรื่องราวความรัก ที่มันยิ่งกว่านิยาย (ํY)
ย้อนไปสมัยตอนผมอยู่ ม.1 (ตอนนี้อยู่ม.6) มันเป็นวันปรับพื้นฐานก่อนเปิดเทอมครับ
ผมก็ได้ไปนั่งข้างกับผู้ชายคนนึง ตอนนั้นมันสูงมาก (ผมนึกว่าเป็นรุ่นพี่) หน้าจืดๆ ดูกวนๆ
ตอนที่นั่งเรียนก็ทำความรู้จักกันครับ สมมุติมันชื่อว่า M ตอนแรกเราก็คุยกันดีๆอยู่นะคับ
แต่พอเลิกเีรียน ปรากฎว่าผมทำปากกาหายครับ ราคาแพงด้วย ก็หาๆไป จู่ๆก็นึกสงสัยว่ามันเอาไป
เป็นเพราะตอนนั้นยังเด็กด้วย งี่เง่า ก็เลยไปกล่าวหามันว่ามันขโมยปากกา มันก็โกรธ บอกว่าไม่ได้ทำ
ตั้งแต่นั้นเราก็เริ่มเป็นศัตรูกันครับ
พอ ม.2 ก็เิ่ริ่มมีเรื่องทะเลาะกันบ่อยๆ ถากถางกันประจำ จนเพื่อนๆในห้องรู้กันว่า สองคนนี้มันไม่ถูกกัน แล้วเราก็จะแบ่งเป็นสองฝ่าย คือกลุ่มเพื่อนของผม กับกลุ่มเพื่อนของมัน สองกลุ่มนี้เขม่นกันมาก โดยมีผมกับมันเป็นแกนหลัก จะคอยหาเืรื่องกัน บางทีถึงขั้นชกต่อย ไอ่ M ปะกาศเลยว่ามันจะเป็นศัตรูกับผมไปตลอดกาล มีมันต้องไม่มีผม แถมเพื่อนส่วนใหญ่ ก็เหมือนจะไปเข้าข้าง M มัน เพราะกลุ่มมันดูเท่กว่า คนหน้าตาดีกว่า แถมเล่นกีฬาอีก
วีรกรรมเด็ดๆตอนสมัย ม.2 คือตอนที่มันท้าต่อยกับผมที่ดาดฟ้า แล้วปรากฎว่าพอถึงเวลา ทั้งเพื่อนในห้อง แล้วก็ต่างห้อง มามุงดูกลุ่มพวกเราจะต่อยกัน พอมีคนบอกว่าครูมา พวกมันก็สลายโต๋ เหลือแต่ผมกับมัน 2 คน ที่ไม่ยอมลงไป คือตอนนั้นจะชกกันให้ได้ แต่พอเอาเข้าจริง เมื่อครูเดินมา พวกเราก็แสร้งทำเป็นเพื่อน กอดคอกัน แล้วก็บอกครูว่าไม่มีไร แล้วเดินลงไปไม่พูดไรกันอีก
พอขึ้น ม.3 เหมือนเป็นจุดที่ผมเบื่อเรื่องชกต่อยกับมันแล้ว เพราะต้องคิดเื่รื่องเีรียนต่อด้วย โดนแม่ด่ายกใหญ่เรื่องทำตัวเหลวใหลด้วย เลยเลิกทำตัวงี่เง่าใส่ทุกคน แล้วหันมาตั้งใจเรียน อ่านหนังสือเพิ่มขึ้น เพื่อนก็คุยน้อยลง กลายเป็นว่าพวกเพื่อนๆผมมันก็เริ่มหาว่าผมหยิ่ง เริ่มจิกดักเรื่องที่ผมตั้งใจเรียนขึ้น สุดท้าย พวกมันก็ไปอยู่ฝ่าย M หมดเลย คงเป็นเพราะผมไม่ดีเอง ที่ทำตัวห่างเหินเพื่อนจนเกินไป
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็กลายเป็นหมาหัวเน่า โดนเพื่อนถากถาง ด่า นินทามากมาย กลายเป็นช่วงที่ผมเฟลมาก รู้สึกเหมือนตัวเองโดดเดี่ยว นิสัยแย่ไม่มีใครคบ อยากตายมาก จุดที่แย่ที่สุดคือวันปัจฉิม เพื่อนๆเขาจะแลกกันเขียนอำลาบนเสื้อนักเรียนของอีกฝ่าย ปรากฎว่าไม่มีใครมาขอให้ผมเขียนให้ และไม่มีใครมาเขียนลงบนเสื้อผม
รู้สึกเสียใจมาก ทั้งวันเลยวิ่งไปอยู่แต่บนดาดฟ้า แล้วนั่งกอดเข่า เศร้ามาก แล้วจู่ๆ M ก็เดินขึ้นมา มันก็ด่าผมด้วยความสะใจ แต่ผมไม่โกรธมัน ได้แต่นั่งนิ่งๆ ทำหน้าเจ็บปวด มันก็ยิ่งได้ใจ มันพูดว่า
M : สั- เป็นไงล่- กลายเป็นหมาหัวเน่า ไม่มีใครคบ คนอย่างมึ- ไม่มีค่าอะไรหรอก ถ้ามึ-ตาย ทุกคนคงจะดีใจ มึ- ดูเสื้อกุนี่ เพื่อนเขาเขียนกันเต็มเลย แต่เสื้อมึ-อ่ะ ขาว ว่างเปล่า กลับบ้านก็เอาปี๊ปคลุมหัวด้วยนะ อายเขา
ผม : เ้- กูยอม พอใจแล้วดิ๊ ด่ากูมาเลย ด่ากูให้สะใจ ด่ากูให้พอ เพราะเดี๋ยวกูก็จบแล้ว อยากทำไรก็ตามใจเลย!!
M : โถ น่าสงสาร เอางี้ดีมั้ย มาเป็นทาสกูสักวันนึง แล้วกูจะเลิกด่า เป็นการทำทาน
ผม : กูไร้ค่ามากสินะ? (ผมพูดเสียงสั่นมาก จำได้แม่นเลย)
M : เออ อย่าง อยู่ทำไมวะ รกโลก
จบประโยคนั้น ผมก็ตัดสินใจ ลุกพรวด แล้ววิื่่่งไปที่ตาข่ายกั้นขอบตึก ผมทำท่าปีนขึ้นไป แบบจะโดด (จริงๆไม่โดดหรอก แค่ทำประชดมัน แบบที่ในหนังเขาทำกัน) แล้วคอยดูว่ามันจะทำยังไง มันก็ตกใจครับ รีบวิ่งมาดึงผมลง แล้วมันมันก็ต่อยผมเข้ากลางหลังแบบแรงมากๆ แรงนักกีฬาเยอะโครต ผมตกลงมาจากตาข่าย กองบนพื้นเลยครับ เจ็บมาก ลุกไม่ขึ้น
แล้วมันก็ด่าผมใหญ่เลย ว่าผมโง่ ผมควาย มีปัญญาคิดได้แค่นี้ ผมก็นอนนิ่ง ยังสังเวชตัวเองนิดๆ ที่ต้องใช้มุกแบบนั้นประชดคนอื่น มันก็ด่าผมไม่หยุด ผมก็เอาหน้าแนบกับพื้นแบบนั้น หลับตา ไม่สนอะไรสักอย่าง แล้วจู่ๆมันก็หยุดด่าผมไป ผมก็นอนตรงนั้นสักยี่สิบนาทีได้ ย้อนนึกถึงเรื่องต่างๆที่ตัวเองทำ ตอนแรกผมนึกว่ามันลงไปแล้ว พอลืมตาขึ้นมา ปรากฎว่ามันยังนั่งข้างๆผม เหมือนมันคิดอะไรของมันอยู่ก็ไม่รู้ ผมเห็นแบบนั้นก็ทำท่าจะลุกออกไป แต่มันพูดแทรกว่า
"กูขอโทษ"
ผมก็หันกลับไป จากนั้นมันก็สาธยายว่ามันขอโทษ ที่ผ่านมา ที่มันคอยด่า คอยแกล้งผมตลอด แล้วมันก็ระบายออกมาใหญ่เลยครับ ที่สำคัญคือ มันจำได้หมดเลย ว่ามันเคยทำอะไรกับผมบ้าง สุดท้ายมันก็สารภาพว่า ตอน ม1 มันเองเเหละ ที่เป็นคนหยิบปากกาผมผิดไป แต่มันมารู้ตัวตอนกลับบ้าน แล้วไม่กล้าคืนผม เพราะกลัวเสียฟอร์ม
ผมก็ยิ้มครับ ที่มันยังอุตส่าห์ขุดเรื่องปากกาขึ้นมา ผมก็เลยไปนั่งข้างๆมัน แล้วก็ขอโทษมันบ้าง ระบายความในใจออกมาหมดเปลือก จะได้ไม่มีอะไรติดค้าง แล้วเราก็ตกลงกันว่าจะยุติเรื่องบาดหมางไว้ แล้วเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
สุดท้าย ตอนกลับบ้านไป บนเสื้อของผม ก็มีลายเซ็นและคำเขียนอำลาของมันอยู่คนเดียว จนถึงตอนนี้ก็ยังเก็บเสื้อตัวนั้นไว้ ไม่เคยได้ซัก แล้วผมก็ไม่เคยได้เจอมันอีก ระหว่างนั้นผมก็ปรับทัศนะคติกับมันใหม่ ไปๆ มาๆ ผมก็เริ่มรู้สึกดีกับมัน แต่เริ่มจะมากเกินเพื่อน
พอมาตอน ม.4 ผมได้ไปเรียนโรงเรียนเด็กเก่งประจำจังหวัดครับ (เข้ายากมาก) อาศัยความขยันอ่าน(เพราะไม่มีเพื่อนพาไปเที่ยว) แล้วก็ความหัวไว ติดเข้าโรงเรียนนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้ กลายเป็นว่า เราเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย กลายเป้นเด็กเรียนเรียบร้อยเต็มขั้น เพื่อนที่นี่เข้ากันได้ง่ายมากๆ
เมื่อขึ้น ม. 5 ผมก็บังเอิญได้เป็นตัวแทนนักกีฬาบาส ไปแข่งในนามตัวแทนโรงเรียน ตอนนั้นเอง ที่บังเอิญไปเห็นมันแข่งบอลอยู่ ปรากฎว่ามันหน้าตาดีขึ้นมาก หุ่นล่ำขึ้น หน้าก็ไม่จืดเเล้ว หล่อแบบเข้มๆ มีกองเชียร์แฟนคลับเยอะด้วย ตอนนั้นเหละครับ ที่ผมรู้สึกหวั่นไหวกับมันมากๆ จากที่เคยเกลียดมันมากๆ จู่ๆดันมีความรู้สึกแบบนี้ได้ไงก็ไม่รู้ หลังผมและมันแข่งจบ ก็เหมือนอะไรดลใจ ให้ผมเดินไปนั่งเล่นตรงอัฒจรรย์ นั่งไปนั่งมา มันก็ขึ้นมาด้วยพอดี มันทักผม แล้วมาทักข้างผม เราก็คุยกันครับ คุยกันดีมาก เหมือนไม่เคยเกลียดกันมาก่อน มันบอกว่าผมดูเป็นเด็กเรียบร้อยขึ้น แล้วก็น่ารักขึ้น (ผมนี่สะดุ้งเลย ตอนมันพูดว่าน่ารัก เพราะมันไม่ใช่คำที่ผู้ชายใช้ชมกัน)
หลังจากนั้นเราก็แลกเบอร์กัน แลกเฟซ แล้วก็คุยกันถี่ขึ้น เริ่มนัดเจอกันบ่อยขึ้น ไปๆ มาๆ มันก็เนียนๆ บอกว่าชอบผม ผมก็ยิ้ม แล้วก็ได้เป็นแฟนกันเฉยเลย แบบงงๆด้วย
พอมาตอน ม.6 ก็มีการนัดเจอ กลุ่มคนที่เคยเรียน ด้วยกันตอน ม.ต้น
ผมกับมันก็ไปเปิดตัวในฐานะแฟนกัน เพื่อนๆทั้งห้องงงๆเป็นไก่ตาแตก เหวอแดก จนผมกับมันฮาไม่หยุด
มันประกาศขำๆด้วยว่า ใครที่ยังเกลียดผม ให้มาเคลียที่มันเลย มันจัดการเอง (ฮา)
ก็นั่นเหละครับ เหมือนนิยายน้ำเน่ายังไงก็ไม่รู้ แต่มันก็เกิดขึ้นจริงๆ แบบงงๆด้วย ตอนนี้เราก็ยังคบกันครับ แล้วก็ได้ที่เรียนในมหาลัยเดียวกันด้วย
ขอเล่าแค่นี้เหละครับ ขอให้ทุกคนโชคดีนะครับ บาย
124 ความคิดเห็น
PS. You are my Inspiration
น่ารักจจัง5555
แอร๊กกกกกกกกก
ฟินนนนนนนนนน
><
PS. ผู้หญิงสวยมักไม่ค่อยมีใครกล้าจีบ ถ้างั้นฉันคงสวยมากสินะ
ฟินแล้วค่ะ จะลอยแล้ววววววว
PS. ถ้าเป็นถึงเจ้าชายแล้วปกป้องป้องผู้หญิงของตัวเองไม่ได้ก็ไม่ควรค่าแก่การจะเป็นที่พึ่งของใครทั้งนั้น By Z-well[7s]
โอยยยยยย น่ารักมากกกกกก ชอบบบบบ
ชอบมากๆเลยค่ะแนวเพื่อน โดยเฉพาะเคยเป็นศัตรูกันแล้วมารักกันเนี่ยมัน...อร๊าย ฟิน!!
เหมือนนิยายเลยค่ะ จขกท.เป็นเคะสินะคะ//หัวเราะ
ปล.รักกันนานๆนะคะ สาววายชาบูววว
PS. รัก 8059 "พายุที่โหมกระหน่ำนำมาซึ่งสายฝนที่ชโลมใจให้ชุ่มฉ่ำ"
อ่านแล้วยิ้มเลยอ่ะ อ้ากกกกกก
โคตรฟิน มีตอนสวีทกันบ้างไหมคะ 555
ขอให้รักกันนานๆน้าาา
เห้ย อยากมีแบบนี้บ้างว่ะ 555+
น่ารักอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ><
PS. หน้าที่ของจาบูโกะคือ รวบรวมโลกจิ้นที่ถูกทำลาย ให้กลับมาเป็นโลกที่สวยงามอีกครั้ง \(^ -^)/
โอ้ย... น่ารักอ่ะ.. >///< ฟินนนนนนนนนน...
PS. นี่ !! ...สิ่งที่ว่าดีน่ะ.. มันดียังไงงั้นเหรอ.. ? บอกฉันได้มั้ย.. ? some one : not see the wood for look into deeper forest.. ; )
น่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ ขอให้คบกันนานๆๆ มีความสุขมากๆนะ
PS. เมื่อล้ม...เหล่าอัจฉริยะจะลุกขึ้นทันที คนธรรมดาจะลุกขึ้นหลังจากนั้น และคนที่แพ้จะนอนอยู่แบบนั้นตลอดไป
น่ารักจังงง ประโยคที่ว่า "มันก็เนียนๆบอกว่าชอบผม" แอร๊ยยยยยย!~>.,<
PS. กินข้าวกันยังงง ????
อยากเหนรุปจุงเบยย คงจะฟินกว่านี้ แอร๊ยยย
ยิ่งกว่านิยายจริงๆคั้บ ><
PS. นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย เลื้อยบ่อทำเดโช แช่มช้า พิษน้อยหยิ่งโยโส แมลงป่อง ชูแต่หางเองอ้า อวดอ้างฤาธี
ฟินมากกก -///-
PS. โมเอ็กเซีย ' เมียเซฮุน
เหยดดดดดดดดดดโด้ด้ด้ด้ด้ด้ >< อยากมีมั่งจั๊งงงงง ><
PS.
น่ารัก จขกท.ต้องแต่งนิยายสักเรื่อง แบบนี้เลย จากเรื่องจริง
PS. Ture love is never wrong and never die.
ขอให้รักกันนานๆนะคะ <3
น่ารักอ๊าาาาาาาา~ >//////<
ไม่เห็นรุปยังฟินเลยค๊า"อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?