นี่คือไดอารี่ความรักของฉัน ที่ทุกคนนั้นอ่านได้ T.T

[seoro]

มันคือไดอารี่ มันจึงยาวไปหน่อย เข้าใจน้ะค้ะ จะอ่านไม่อ่านก็ไม่เป็นไรค้ะ ^^'

ฉันไม่รู้ว่าจะฉันกำลังทำอะไรอยู่ ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันทำถูกรึปล่าว ฉันแค่อยากทำให้เธอมีความสุขรึปล่าว ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำเค้าเรึยกว่าความรักมั้ย ฉันไม่รู้ว่าความรักที่แท้จริงมันเป็นยังไง สิ่งที่ฉันทำมันคืออะไรเหรอ ฉันอยากหนึ แต่หาทางออกไม่เจอสะที อีกใจก็อยากยินดี อีกใจก็อยากให้เธอเลิกเขา ฉันอิจฉาเขาเข้าใจมั้ย ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดี ต้องทำยังไงดีเมื่อเจอหน้าเธอ ฉันอยากหนีจากจุดนี้ มันทรมารมากไปแล้ว TT ฉันทนเห็นเธอกับเขาไม่ได้ ฉันอยากความจำเสื่อมให้ลืมเรื่องทั้งหมด ฉันทนเห็นคำพูดที่เธอคุยกับเขาเหมือนที่คุยกับฉันไม่ได้ ฉันรู้ว่าความรู้สึกมันต่างกันกับฉันเธอแค่สงสารฉันเธอแค่กลัวฉันเหงากับฉันเธอกลัวว่าฉันจะเสียใจ เธอความรู้สึกที่เธอมีให้เขาคือเธอรักเขาหมดใจคือว่ารู้สึกที่มาจากใจไม่ใช่แค่ความพยายามเหมือนใจ เธอไม่น่าพูดให้ความหวังฉันเลย อยากจะหนีไปให้พ้น ยิ่งเจอยิ่งทรมาร รักเธอแล้วจับจองไม่ได้อย่างนี้ 9ปีที่ผ่านมามันไม่น่าเชื่อว่าจะนานขนาดนี้ 00.38น. 1 มกราคม 2556 มันคือวันที่ฉันสารภาพกับเธอ 17.12น 2 มกราคม 2556 มันคือตอนที่เธอปฎิเสธจากฉัน ฉันอยู่ในค่ายลูกเสือ กำลังเดินไปกับเพื่อนแต่ต้องเดินอยู่กับความมืดพยายามไม่ให้ใครเห็น พยายามกลั้นน้ำตาให้มากที่สุด นี่คงเป็นประสบการความรักสินะ หลังจากนั้นเธอกลับมาทักมาคุยกับฉันทุกวันทำไม เธอมาพูดคำว่า ดาร์ลิ้ง กับฉันทำไม เวลาฉันไม่สบายเธอพูดว่า"ไม่สบายกินยาด้วยละ" ทำไม เวลาฉันไม่ได้กินอะไรทำไมเธอต้องพูดว่า"อย่าลืมหาไรกินด้วยละ" ทำไม? เธอบอกกับฉันว่าตอนซ้อมรำเสร็จจะมารับฉันทำไม เวลาฉันพยายามจะหยุดคุยกับเธอเพราะฉันรู้ว่าเธอคงไม่อยากคุยหรอกเธอกลับพูดว่า"ไม่อยากคุยกับเราแล้วหรอ,เต็มใจคุยมั้ยเนี้ย" รู้ไหมคำพูดพวกนี้มันทำให้ฉันคิดว่าเธออยากคุยกับฉัน  ทำไมบางครั้งเธอต้องงอลฉันทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เวลาฉันบอกเธอว่าเธอไม่อยากคุยกับเราใช่มั้ย ทำไมถึงตอบกลับมาว่าเราคิดไปเอง เธอบอกกับฉันว่าเธอจะหัดกีต้าแล้วถ้าเล่นเป็นเธอจะเล่นให้ฉันฟัง ตอนฉันบอกไปว่าฉันจะเลิกคุยกับเธอแต่ทำไมเธอถึงตอบกลับมาว่า"มากไปมั้ยเลิกคุยอะ"  เราถามว่าคุยกับเราคุยเหมือนผญคนอื่นมั้ย เธอตอบลับว่า "คุยกับเราไม่เหมือนคุยกับผญคนอื่น" เธอบอกว่าไม่อยากให้เราเลิกหวัง ตอนที่ฉันบอกเธอว่าจะไปเรียนกทมทำไมเธอถึงบอกว่า"ไปตะถ้าอยากอยู่ห่างๆกัน"  เธอสอนให้หยุดเชื่อคนง่าย คำพูดเหล่านี้มันมาหลังจากที่ถูกปฏิเสธจริงๆหรอ เธอคงสงสารฉันมาสินะ ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันทำมันคือสิ่งที่ฉันอยากทำรึปล่าว ฉันให้เค้าบอกฉันว่าเขาชอบใครในวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ฉันคิอว่ามันคงเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันหายทรมารสะที ตอนแรกเค้าก็ไม่อยากบอกหรอก เพราะเค้ากลัวว่าฉันจะเสียใจ ฉันเสียใจตั้งแต่วันแรกที่เค้าบอกว่าเขาว่าฉันจะเสียใจแล้ว เมื่อเขาบอกฉันว่าเขาชอบใคร ฉันก็ทำตัวไม่ถูก ;( นอกจากช่วยให้เขามีความสุข ฉันเลือกที่จะบอกข้อดีของเขาให้ผญคนนั้นฟัง โดยอ้างว่าถานะของเราคือเพื่อน จนตอนนี้เขาได้คบกันแล้ว ฉันเลือกที่จะไม่คุยกับเขา ฉันเลือกที่จะหนีออกมา ฉันเลือกที่จะยินดีกับเขา(รึปล่าว) ไม่คิดเลยว่าหลังจากนี้มันจะทำให้ฉันเสียใจขนาดนี้ แต่ช่วยไม่ได้นิ ถ้าเราอยากให้เขามีความสุข ไม่อยากให้เธอรักเค้าจริง อยากให้เขาทิ้งเธอไป เพราะฉันรักเธอมากไป ก็ไม่อยากจะคิดร้ายแบบนี้เลย Y.Y 20กุมภานี้ วันเกิดเธอฉันอยากซื้อรองเท้าให้เธอมาก แต่ไม่อยากให้เธอรู้ว่าฉันซื้อให้ ฉันควรทำแบบนี้ดีไหม
ช่วยบอกฉันทีต่อจากนี้......ฉันจะทำยังไงต่อดี T______T.                ื

นี่คือสมุดบันทึกความรักของฉัน ที่ทุกคนอ่านได้. มันคือความในใจของฉันทั้ง มันอาจจะงี่เง่าฉันรู้ มันอาจจะดราม่าฉันรู้ แต่มันคือสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันสบายใจ 

ที่ฉันตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะว่า ฉันอยากได้กำลังใจ. ฉันอยากได้คำปรึกษา ขอบคุณทุกคนจริงๆค้ะ ที่เข้ามาดูเข้ามาโพส ที่มาให้คำแนะนำต่างๆค้ะ  ขอบคุณคะ 

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 17 กุมภาพันธ์ 2556 / 15:36
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 17 กุมภาพันธ์ 2556 / 15:34
แก้ไขครั้งที่ 3 เมื่อ 17 กุมภาพันธ์ 2556 / 17:21

Comments

[อังศุมาลิน กิตติจำปา]

สู้สู้น้ะ เรารู้ว่าเธอเก่งอยู่แล้ว อย่าเศร้าเลย ยิ้มมม ^_______________^

[เกลียดเม้นแรก]

//เม้นแรกเป็นเ้ยไรมากป่ะ เขาบอกอยากได้กำลังใจ อิห่านี่ก็แม่งง ชิป ถ้าไม่อยากอ่านก็กด X ไปสิ อิควาย ถ้าเข้ามาเพื่อเสียเวลาจะเข้ามาทำเ้ยไรกะอิดอก

//ส่วนเรื่องของ จขกท. สู้ๆนะค่ะ ถึงมันจะยาวหน่อยแต่ดิฉันก็อ่านจบค่ะ [เอาไปพล็อตนิยายได้เลยนะนั่น]

**ขออภัยในความไม่สุภาพ อารมณ์มันขึ้น!!!**

[mildly_nut]

สู้ๆนะ กำลังตกอยู่ในอารมณ์เดียวกับเจ้าของกระทู้เลยยย มันเศร้าเนอะ TT