เครียดเรื่องแฟนมากๆ T_______T(ระบาย+ขอคำแนะนำ)
เราตอนนี้อายุ 19 แล้ว แฟนเราอายุ 17
เราเจอกันโดยบังเอิญตอนแฟนมาเที่ยวแถวๆ บ้านเรา แล้วหลงทาง
เราเห็นเขาหลงทางเลยพาไปส่ง พอเขาจะกลับกทม.เขาก็ขอไลน์เรา
แล้วเราก็เป็นแฟนกัน�
ตอนนี้เราคบกันมาจะ�1ปี แล้ว ( เคยเลิกกัน ครั้ง 1 แลเวกลับมาคบกัน )
ก็คบกันดี เขาเป็นคนดีมาก เรียนเก่งกว่าเราอีก เขาเอาใจเราทุกอย่าง�
เขารักเรามากๆ จนตอนนี้ก็ยังรักมากๆ ขี้หึง หวง จนนึกว่ามีแฟนเป็นพ่อ -*- !!!!!
แต่ก็มีเ้รื่องทะเลาะกันทุกวัน จนปวดหัวจะระเบิดล้ะค่ะ�
คือ !
�� � ��
2.ชอบคิดมาก ขี้น้อยใจ แฟนเราเป็นโรคเครียด แล้วอะไรนิดอะไรหน่อยพี่แกชอบนอยด์เรา (เรื่องไม่เป็นเรื่อง ) อาทิเช่น
�- ตอบเฟสช้าก็ชอบคิดว่าเราไม่อยากคุยด้วยแล้วก็ทะเลาะกันยาวๆๆๆๆ
�- เวลายุ่งๆโทรมาเราไม่ได้รับสาย พอเราไปทักเฟสบอกไปทำนู้นนี่นั้นมา พี่แกก็ไม่เข้าใจชวนทะเลาะอีก
�- เหตุการณ์สดๆเมื่อวาน แม่เราพึ่งกลับมาจากศรีลังกา + ไม่ค่อยสบาย แล้วแม่เราหิวข้าว เรากับแม่เลยไปหาซื้อกับข้าวมาทำ ผ้านไปประมาณ 4 ชั้วโมง ( มีความสุขมากกก นานๆทีได้กินข้าวกับแม่เพราะเราเรียนโรงเรียนประจำเลยไม่ค่อยมีเวลากับครอบครัว ) เราพึ่งทักเฟสไปก็เจอพี่แกบ่นยาวววว เราอธิบายก็ประชดว่าถ้าเค้าหายไปนานๆบ้างล่ะ ( หนูปวดหัววววววววววววววว ! คุณแฟนค่ะไม่เป็นงี้สักวันจะเป็นไรค้าา ) บลาๆๆๆๆเยอะ�
- เวลาเราพูดอะไรตรงๆมันรับไม่ได้เช่น "เมื่อไหร่เธอจะโต งอนเป็นเด็กๆไปได้ - - " และแล้วพี่แกก็จะงอนนนน ทั้งๆที่จะพูดให้คิดได้ แต่เปล่าเลยพี่แก่คิดว่าเรา ว่าให้ซะงั้นน !
3.ชอบชวนเราไปเที่ยว กทม. แต่เราไม่อยากไปเพราะช่วงนี้เราจะขึ้น ม.6 แล้วพอเข้ามหาลัยเราก็จะไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับครอบครัวมากกว่าเดิม เพราะเราเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ ป.1 จน ม.5จะม.6แล้ว และเราก็อธิบายให้แฟนฟังแล้ว แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจซะที ก็เราคิดถึงพ่อแม่นี่นา�
ปล.แต่ จขกท.รักเขามาก แต่เป็นแบบนี้ทุกวัน จขกท.จะบ้าตายเจ้าค่ะ ใครมีไอเดียดีๆบอก จขกท.ด้วยนะค่ะ ไม่อยากทะเลาะกันทุกวันเหนื่อยค่ะ TT^TT
12 ความคิดเห็น
เราว่า ....
เค้าไม่รู้จักโตจริงๆแหละ
หรือไม่ก็กลัวเทอเจอคนอื่นที่ดีกว่าแล้วจะทิ้งเค้าละมั้ง
แต่อาการลนลานหึงหวงจะจนพื้นที่ของเรามันไม่เหลือเลย มันก้อไม่ใช่ ..
บางทีคนเราคบกันต้องเข้าใจพื้นที่ของอีกฝ่ายสิแบบว่า
หญิง : วันนี้เราออกไปธุระกับแม่กลับค่ำๆหน่อย
ชาย : หรอ ไปกับแม่ใช่ไหม โอเคงั้นไปดีดีนะ มีอะไรก็โทมาละกัน ถึงบ้านละโทมาบอกเค้าด้วยนะ
........
ยังเงี้ย มันจะน่ารักกว่าไหม นี่ทำยังกะเราไปติดหนี้แล้วต้องเอาตัวไปเปนนางทาสแบบนังชุ่ม
มันไม่ช่ายแล้ววววววววววววววววววววววว
เพราะวัยอาจจะต่างกันหน่อย จึงคิดต่างกันได้ ทางที่ดีต้องคุยด้วยเหตุด้วยผลให้เข้าใจกัน
เรื่องของคนสองคน ทั้งสองคนก็ต้องเข้าใจ เห็นใจกัน
ความรักไม่ได้อยู่ที่อยู่ด้วยกัน แต่อยู่เพื่อกันและกัน
PS. จงมีสติ และใช้ปัญญา
เราสลับกันกับจขกท. เพราะเรามีแฟนโตกว่าเรา (มากๆๆ) เราว่าแฟนคุณอาจจะคิดว่าห่างกันหรือเปล่า เลยแบบ จุกจิกเยอะไป อย่างเราไม่ค่อยกล้าจุกจิกกับแฟนเท่าไหร่เพราะเขาโตแล้ว ทำงาน
มันต้องเชื่อใจแล้วก็เคารพความเป็นส่วนตัวกันบ้าง
จขกท. เป็นฝ่ายหญิงนะค่ะ แต่เขาคือฝ่ายชาย
แต่ปัญหาคือ ไม่รู้จะอธิบายยังไง
แต่ก็ ขอบคุณ สำหรับคำแนะนำนะค่ะ
อ่านกระทู้นี้เเล้วรู้สึกชอบเพราะเนื้อหาค่อนข้างตรงกับผม เเต่ไม่ทั้งหมดนะครับ 555
-ผมก็มีเเฟนที่อายุมากกว่าผมเหมือนกัน
-เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยออนบ่อยๆ ตอบช้า ส่วนใหญ่จะคุยกันเวลาดึกๆ ก็มีงอนเขาบ้างนะครับเเต่ก็ เริ่มๆจะรับได้ 555
-ส่วนใหญ่ผมจะเป็นฝ่ายง้องเเง้ง ถามนู้นถามนี้มากกว่า 555 เเต่ที่งอเเงเพราะเขามีอะไรจะไม่ค่อยบอกแบบ ละเอียด 555
เข้าเรื่องคุณครับ
จะบอกว่า เวลาอาจจะทำให้เขามีความคิดมากกว่านี้ก็ได้นะครับ (ผมอายุน้อยกว่าเเฟนคุณมากครับ) เเล้วก็ คุยกันให้บ่อยๆปรับความเข้าใจกันนะ (อ่อ)ลงตอนปี 56 ตอนนี้ดีขึ้นไหมครับ 4 ปีผ่านมาเเล้ว
ถ้ายังคบกันอยู่ก็ขอให้คบนานๆนะครับ มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน เเฟนคุณน่าจะงอเเงน้อยลงเเล้วนะ 555
โชคดีครับบบ
ก็เด็กนั่นแหละ
ความคิดความอ่านยังแคบอยู่
การที่จะเอาแต่ยัดเยียดความรู้สึกตัวเองให้อีกฝ่าย โดยที่ไม่พยายามเข้าใจหรือเปิดใจกว้าง
มันก็ชัดอยู่แล้ว ตรงนี้ จขกท. คงเข้าใจปัญหาอยู่แล้ว
ผมว่าตรงนี้ไม่ใช่เหมือนพ่อแล้วเหมือนลูกคุณมากกว่า เหมือนเด็กวันงอแงอะ คุณปรามเขาไม่ได้ได้แต่ยอมเขา เพราะกลัวเขาจะร้องไห้โยเย
ถ้าจะถามทางแก้....
แก้ไขอะไรไม่ได้ คุยไปก็เท่านั้น จะเป็นการทะเลาะกันซะเปล่า
มีแต่เขาต้องเข้าใจอะไรได้ด้วยตัวเอง ปรับทัศนคติความคิดของเขาเอง
ดูแล้วไม่น่ารอด ตอนนี้ทนได้ก็ทนไป เรื่องเล็กๆน้อยๆก้คงไม่มีอะไร รอเมื่อไหรความอดทนหมด เมื่อเจอเรื่องใหญ่ ไม่เหลือ
ขอให้ประคองความสัมพันไปได้เมื่อความคิดเขาเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
จขกท. เหมือนเรามากๆเลย เราอายุ 19 (จะขึ้นปี 2)  ส่วนแฟนเราก็อายุ 17 เราก็อยู่คนละจังหวัดนะ
แต่ก็คบกันปีกว่าๆล่ะ ><!! ตอนแรกๆก็เหมือนแบบนี้เลย งอแงเป็นเด็กๆ หวงนู้น หวงนี่ ทะเลาะกันประจำ เขาบอกเราว่า ที่หวงเรา เพราะเขากลัวว่าเราจะเผลอใจกับคนใกล้ตัว แต่ตอนนี้ เราก็ทำให้เขาเชื่อแล้วว่า เรารักเขาเสมอแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ใกล้กัน,,, เราเลยเป็นอิสระ อย่างมีขอบเขต^^
      ที่เพ้อให้ฟังซะยาว :)) ก็แค่อยากบอก จขกท. ว่า คนเราถ้าอยู่ไกลกันก็ต้องมีบ้างที่หวงกัน แต่เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า ถ้าเราทำให้เขาเชื่อใจแล้ว อาการหึง หวง ก็จะลดลงเรื่อยๆเองแหละจ้า ยังไงก็ไม่ต้องคิดมากแหละ ปล่อยๆบ้าง เดี๋ยวพอเขาโตอีกหน่อย เขาก็จะรู้เอง >//<'
++ ขอให้รักกันมากๆนะจ่า ++
เรื่องเฟสบุค หรือรับโทรศัพท์
ก่อนที่คุณจะไปทำอะไรนานๆ หรือก่อนที่คุณจะรู้ว่าตัวเองไม่สามารถคุยกับเค้าได้
แนะนำให้ บอกเค้าก่อนที่คุณจะหายไป เช่น เดี๋ยวมานะ ไปทำกับข้าวให้แม่ เดี๋ยวมานะไปซื้อของ
เค้าจะได้ไม่ทักมา แล้วพบว่าคุณไม่ตอบ หรือตอบช้า
เรื่องขัดใจเวลาออกไปไหน เค้าอาจจะเป็นห่วง หรือหวงคุณ บางทีทำให้เค้าเชื่อใจโดยการ มีหลักฐาน
ว่าได้ไปที่นั้นมาจริงๆ เช่น ส่งรูปไปเดินเลือกซื้อของ หรือว่าคุยทางไลน์กับเค้าอยู่เป็นพักๆในระหว่างที่คุณหายไป พยายามทำให้เค้ารู้ว่า คุณไม่ได้อยู่กับใครที่จะแย่งคุณไปจากเค้า
ผู้ชายบางคนติดแฟนมากก็เป็นงี้ รักเค้าจริงก็ใส่ใจความรู้สึกของอีกฝ่าย ค่อยๆปรับๆกันไป
ปล.ความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ
ทำไงดีค่ะ เเฟนติดเกม ชอบทำให้โมโหทุกวันเลย T_T
คือเราเเอบชอบพี่คนหนึ่ง เเล้วเขาก้อรู้ตัวเเล้ว เพราะเราอาจมองเขามากเกินไป เเต่เราไม่กล้าไปบอกเขา
เพราะเขารุ้ก่อนใช่ปะ เราก้อไม่กล้ามองหน้าเขา อายมากๆๆๆๆๆๆ เเต่เราก้อชอบเขามากๆๆๆ เเต่ไม่รู้ว่าเขาจะคิดเเบบเราหรือป่าว บางครั้งเขาก้อจะยิ้มให้เราบ้างถ้าเจอกัน เเต่กดดันมาก เมื่อได้อยู่ใกล้ๆ ใจเต้นสุดๆ เเล้วทำไงดี เขาก้อไม่สนเราเลย จะทำไงดี อยากให้เขาสนใจเราบ้าง ขอคำเเนะนำหน่อยค่ะ
ผมคบกับแฟนมาสามปี
ผมคบกับแฟนมาสิบสี่ปี ความรู้สึกผมตอนนี้ เราเหมือนเพื่อน จนเมื่อสามปีที่แล้วผมพบผู้หญิงคนนึง ผมชอบเธอมาก ผมคบกับเธอจนตอนนี้สามปีแล้ว ตอนผมจีบเธอผมไม่ได้บอกว่าผมมีแฟนแล้ว ต่อเมื่อคบกันผ่านไปซักระยะ ผมตัดสินใจบอกเธอ เมื่อผมบอกเธอพยายามเลิกกับผมมาตลอด แต่ผมไม่เลิกกับเธอ
ทุกวันนี้ผมย้ายมาทำงานต่างจังหวัด แต่ผมยังส่งเสียแฟนผมทั้งสองคน แฟนคนแรกเป็นเฉยๆ แฟนคนที่เพิ่งคบสามปีอารมณขึ้นๆลงๆ ชอบอารมณเสีย และตวาดใส่ผมเสมอ แต่เวลาดีก็ดีใจหาย
แต่ส่วนใหญ่จะเจ้าอารมณกับผม เอ๊ะอ่ะก็อารมณเสีย พูดแต่คำว่สเลิกใส่ผม ซึ่งผมไม่เคยพูดแม้ซักครั้งเดียว ผมตอนนี้เครียดและใช้ความอดทนอย่างมาก โทรสับก้อแทบไม่คุยกัน เพราะพูดอะไรนิดนึงก็อารมณเสียทะเลาะกันเป็นเรื่องใหญ่โต และบอกเลิกผมทุกครั้ง ...ผมเครียดมากตอนนี้ ผมอยู่หอต่างจังหวัดคนเดียว บางทีผมแค่อยากมีคนเข้าใจ พูดกับผมดีๆแค่ไม่กี่คำ ให้ผมสดชื่นบ้าง ทุกวันมีแต่ทะเลาะจนผมเสียสมาธิในการทำงานมาก..
ผมรู้ว่าผมเลวกับเค้าทั้งสองคน แต่ผมไม่อยากทิ้งใคร ผมรู้ถ้าเค้าไม่มีผมเต้าต้องลำบาก ผมทิ้งใครไม่ได้หรอก
ผมก็เครียด หัวจะระเบิด ยังไม่ทันจะแต่งงานอยู่ด้วยกันเลยจะคิดอะไรมากมาย ทุกวันนี้ทำงานหาเงินเก็บเงินไว้ขอ
เขาลืืม หรอ ว่าที่ผมมีเวลาให้น้อยลง เพราะผมทำงาน หามรุ่งหามค่ำ เพราะเค้า
พอ มาถึงวันนี้ เขา พูดกับผม ว่าเขาชินที่ิอยู่ตัวคนเดียว คือไม่มีผม ก็ เหมือนเดิม มีก็เหมือนไม่มี คำพูดแบบนี้ มันเจ็บน๊ะคับ โคดท้อเลย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?