ชยสาโร ภิกขุ "ฉลาดจริง ต้องไม่ทุกข์" 2
จำเป็นไหมต้องไปศึกษาธรรมในวัด
คนจะเข้าใจว่า ศาสนาเป็นเรื่องในวัด หรือการปฎิบัติธรรม จริงๆ แล้วคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นแนวทางการพัฒนาคน ไม่ใช่เรื่องของนักบวชอย่างเดียว แต่เป็นเรื่องของทุกคน ทำให้ชีวิตดีขึ้น ถ้าปฎิบัติถูกต้องจะเป็นระบบปฎิบัติที่เห็นผลได้ชัด
เวลาภาวนา จิตใจแวบไปคิดนั่น โน้น นี่ พระอาจารย์มีคำแนะนำอย่างไร
ต้องยอมรับว่าทุกคนต้องเป็นอย่างนั้นบ้าง เวลาเรานั่งสมาธิ ดูกายและใจ การเจริญอานาปานสติ ตามลมหายใจที่ปลายจมูกเป็นการปฎิบัติที่ค่อนข้างละเอียด ถ้าจิตใจเราอยู่ในสภาพที่ยังหยาบ ใจก็จะไม่มีคุณสมบัติพอที่จะอยู่กับลมหายใจ ในบางครั้งเราใช้วิธีง่ายๆ ก่อนนั่งสมาธิ ทำโยคะเล็กน้อย ถ้าไม่ถนัดก็อาบน้ำให้ผ่อนคลาย ทำวัตร สวดมนต์ เปลี่ยนอารมณ์ให้จิตใจสบายๆ ไม่อย่างนั้นจิตใจยังฟุ้ง ก็ไม่อยู่กับลมหายใจ เพราะจิตใจมันอยากจะคิด เหมือนเป็นแรงเฉื่อยหรือโมเมนตัมของความคิดที่สะสมมาทั้งวัน วิธีก็คือ อนุญาตให้คิด แต่คิดภายในกรอบที่กำหนดไว้ หรือเจริญเมตตานึกหน้าของคนที่มีบุญคุณ คุณพ่อ คุณแม่ แล้วพิจารณาเรื่องความตาย ไม่ใช่คิดเรื่อยเปื่อย ถ้าคิดแบบมีวินัย คิดในกรอบ จะถึงจุดหนึ่งที่จิตใจรู้สึกว่าคิดพอแล้ว แล้วจะน้อมไปอยู่กับลมหายใจที่ใจยอมแล้ว เมื่อสมองยังไม่พร้อมที่จะอยู่กับลมหายใจ โดยไม่คิดอะไรเลย จึงต้องใช้วิธีเปลี่ยนกระแสความคิดให้เป็นบุญ กุศล คิดแบบมีวินัยจะทำให้ความคิดค่อยๆ ลดน้อยลง สงบ
ต้องจัดระเบียบความคิดก่อน ?
เพราะวิสัยเราจะฟุ้งซ่าน ถ้าปล่อยไว้ไม่สงบ การปฎิบัติธรรมคือการทวนกระแส ทวนความเป็นจริง ต้องฝึกให้ได้หลักก่อน เหมือนเราเรียนภาษา ถ้าเราเรียนอาทิตย์ละชั่วโมงไม่ได้อะไร ถ้าเรียนต่อเนื่องจนอยู่ตัวก็ใช้ได้ แต่จิตใจของเราไม่อยู่ในขั้นอยู่ตัว จึงต้องรู้เท่าทัน เพราะคนเรามีความเคยชินไหลตามกิเลส จึงต้องทวนกระแส เราจะรู้ว่ากระแสกิเลสแรงแค่ไหน
การปลีกวิเวกเพื่อมีเวลาปฎิบัติมากขึ้น ดังนั้นการเผยแพร่ธรรมของพระอาจารย์ก็คงน้อยลง ?
จุดประสงค์ในการเออรี่รีไทร์ เพราะเรารักวิเวก อยากปฎิบัติ แต่เราได้ตอบแทนบุญคุณของครูบาอาจารย์ (ตอนที่เป็นเจ้าอาวาส) รับผิดชอบเผยแพร่ธรรมกับหมู่คณะหลายปีแล้ว อายุแค่นี้ อาตมาก็อยากทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ คือการปฎิบัติธรรมส่วนตัว แต่ในขณะเดียวกันก็อยากสร้างประโยชน์เพื่อส่วนรวมอยู่บ้าง การอบรมญาติโยม คณะสงฆ์ ก็กำไรทางด้านปัญญา ใช้ความอดทน ใช้ปัญญา
อาตมาใช้เวลาวางแนวทางการศึกษาอาทิตย์ละไม่กี่ชั่วโมง ไม่ใช่เรื่องใหญ่ในชีวิต อาตมาต้องปฎิบัติและเผยแพร่ธรรมด้วย ตอนนี้อาตมาต้องแสดงธรรมที่อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมาเดือนละสองครั้ง แต่มีการทำเป็นสื่อเผยแพร่ ทั้งซีดี และขึ้นเวบไซต์ เขียนเป็นหนังสือ ทางรายการทีวีก็นำไปถ่ายทอด ทำให้อาตมาใช้เวลาแสดงธรรมน้อยกว่าเมื่อก่อน แต่เผยแพร่ได้มากกว่า หนังสือหรือซีดีธรรมของอาตมาต้องแจกฟรี ไม่มีการขาย เพื่อให้ทุกคนได้เรียนรู้ และตอนนี้มีธรรมะในรูปอีบุ้คสำหรับคนที่อยากอ่าน โหลดได้ภายในสองวินาที
ต้องปฎิบัติภาวนาทุกวันไหม
ก็ใช่...ถ้าไม่ปฎิบัติ พระจะทำยังไง ถ้ายังไม่ถึงขั้นพระอรหันต์ ยังมีงานที่ต้องทำ (ปฎิบัติ)
บวชมา 34 ปีท่านมองชีวิตนักบวชเป็นอย่างไร
ไม่มีอะไรจะเปรียบเทียบได้ เพราะอยู่ในผ้าเหลืองตั้งแต่อายุ 20 ปี เราถือว่าเป็นชีวิตอันประเสริฐ อาตมาบอกญาติโยมว่า ถ้าเป็นพ่อแม่ที่ดี ความหวังสูงสุดของพ่อแม่ที่ดี ขอให้ลูกมีบุญได้บวชเป็นพระ แต่ทุกวันนี้ชาวพุทธไม่คิดแบบนี้ แค่บวชพรรษาเดียว พ่อแม่ก็เครียด เกรงว่าลูกจะไม่สึก
ในอนาคตท่านคิดจะกลับไปอยู่ต่างประเทศไหม
อาตมาไม่คิดไปจากเมืองไทย
PS. "คำพูดที่เมื่อพูดไปแล้วอกุศลธรรมเจริญ แต่กุศลธรรมเสื่อมไป คำนั้นไม่ควรพูด ส่วนคำพูดที่เมื่อพูดไปแล้วกุศลธรรมเจริญ อกุศลธรรมเสื่อมไป คำนั้น ควรพูด"
แสดงความคิดเห็น