(มีสปอยล์นะจ๊ะ) 10 สาวช้ำรักในการ์ตูนญึ่ปุ่นที่ผมชื่นชอบ
ตั้งกระทู้ใหม่
หลังจากที่ผมผลัดมาหลายครั้งหลายคราเหลือเกินด้วยเหตุผลนานับประการ ในที่สุดผมก็ได้ฤกษ์เขียนเรื่องที่ผมอยากเขียนเสียที (เย่) ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีคนอ่านหรือเปล่า เอาเป็นว่าใครหลงเข้ามาอ่านแล้วก็ทนกับความเมาของผมหน่อยก็แล้วกันนะครับ ถือว่าเป็นการทดสอบการตั้งกระทู้ในบอร์ดใหม่ของผมไปด้วยเลยก็แล้วกัน
ตามที่หัวกระทู้ได้กล่าวไว้นั่นล่ะครับ วันนี้ผมจะมาพูดถึง 10 อันดับตัวละครสาวช้ำรักในอนิเมที่ผมชื่นชอบ แน่นอนว่าก่อนอื่นผมต้องเตือนไว้เลยว่ากระทู้นี้มี สปอยล์ ของอนิเมและมังหงะหลายเรื่อง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะจ๊ะ
ก่อนจะพูดถึงเรื่องช้ำรักอาจจะต้องเกริ่นสักเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่มักอยู่ตรงข้ามกับการช้ำรัก นั่นคือการเข้าวินนั่นเอง การเข้าวินนั้นถือเป็นตัวเลือกดั้งเดิมในการจบการ์ตูนแนวฮาเร็มมาและรักสามเส้ามาอย่างช้านาน (พูดง่าย ๆ คือเรื่องแนวฮาเร็มที่ไม่ได้มีตอนจบแบบฮาเร็ม) การเข้าวินคืออะไร ? เข้าวินในที่นี้ไม่ได้หมายความว่า กกน. ติดไปในง่ามก้นหรอกนะครับ แต่หมายถึงการที่พระเอกนั้นเลือกลงเอยก็สาว ๆ คนใดคนหนึ่งในบรรดาผู้ท้าชิงทั้งหมด ซึ่งคำว่าเข้าวินผมคาดว่าน่าจะเอามาจากการแทงม้านั่นล่ะครับ เพราะว่าบรรดาสาว ๆ ทั้งหลายแหล่มักจะมีกองเชียร์ที่เป็นผู้อ่านหรือผู้ชมคอยลุ้นเอาใจช่วย เหมือนกับบรรดาม้าแข่งที่มีกองเชียร์และนักพนันคอยถือหางเดิมพันไว้นั่นเอง พอตัวละครไหนได้ลงเอยก็พระเอกก็เหมือนกับว่าตัวละครที่เราแทงไว้เข้าเส้นชัยนั่นเอง
ความรักก็คล้ายกับสงครามนั่นล่ะครับ แม้แต่สำนวนของฝรั่งอย่าง All's fair in love and war หรือแปลเป็นไทยได้ว่า "ในสงครามและความรัก ทุกวิธีการล้วนยุติธรรม" ยังเปรียบเทียบความรักอยู่ในระดับเดียวกับสงครามเลย
สาว ๆ ในเรื่องต่างพยายามทุกวิถีทางเพื่อพิชิตใจพระเอกของเราไม่ว่าเธอจะตั้งใจอย่างนั้นหรือไม่ก็ตาม มีอะไรต่างควักทุกเคล็ดวิชาออกมา ไม่ว่าจะความเป็นพี่น้อง เพื่อนสนิทวัยเด็ก ท่านประธานแข็งนอกนุ่มใน เด็กสาวเอาแต่ใจ ซึนเดเระ ยันเดเระ แว่นตา ขนาดหน้าอก สีผม ชุดนักเรียน ชุดว่ายน้ำ ถุงน่อง กกน. ลายทาง และอื่น ๆ อีกมากมายที่กระหน่ำใส่อย่างไม่หยุดยั้งเพื่อพิชิตใจตัวเอกในเรื่อง...
ทว่าเกมแห่งรักก็เหมือนกับเกมแห่งบัลลังก์นั่นแล... ในเกมแห่งความรักนั้น หากไม่เข้าวินก็ช้ำรัก !
การที่มีตัวละครหญิงใดตัวละครหญิงหนึ่งเข้าวินก็หมายความว่าตัวละครหญิงคนอื่นจะติดสถานะช้ำรักไปโดยปริยาย การตัดสินใจให้จบเรื่องโดยการเข้าวินนั้นเป็นการจบที่ค่อนข้างสมบูรณ์ เพราะไม่มีอะไรให้ค้างคาอีก แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นการจบที่ค่อนข้างมีความเสี่ยงเป็นอย่างมาก เพราะอย่างที่กล่าวไว้ข้างต้นแล้ว ตัวละครหญิงส่วนใหญ่มักจะมีคนอ่านหรือคนดูที่คอยเอาใจช่วยพวกเธออยู่ การทำให้พวกเธอเหล่านั้นช้ำรักก็เท่ากับเป็นการทำให้คนอ่านที่ตามอวยอยู่นั้นต้องเจ็บช้ำน้ำใจไปด้วย ซึ่งอาจจะกระทบกับยอดขายหรือคนอ่านไม่เผาผีกับนักเขียนผู้นั้นต่อไปเลยก็ได้
ผมเข้าใจดีว่าทำไมหลายคนเกลียดการช้ำรักเข้ากระดูกดำ เราคงไม่อยากเห็นตัวละครที่เราเอาใจช่วยมานานเสียใจหรอก กระนั้นผมกลับคิดว่าบทช้ำรักนี่ล่ะที่เป็นอีกตัวเลือกหนึ่งที่จะทำให้ตัวละครที่เราอวยนักอวยหนาเจิดจรัสในหัวใจของคนอ่านตราบนานเท่านาน
สำหรับผมแล้วบทช้ำรักค่อนข้างสำคัญครับ ในเมื่อตัวละครหญิงที่เราเชียร์ไม่อาจเคียงคู่กับพระเอกได้อีก อย่างน้อยบทช้ำรักของเธอควรที่จะทำออกมาให้สมกับราคาที่เราอวยมาตลอดเรื่อง ควรจะทำให้ประทับใจ ให้เศร้า ให้รู้สึกว่าความรักที่ไม่สมหวังนั้นมันช่างเจ็บปวดและงดงามแค่ไหน ทำให้รู้สึกคุ้มค่าที่อุตส่าห์เอาใจช่วยพวกเธอเหล่านั้นอย่างยาวนาน ถึงพวกเธอจะช้ำรัก แต่อย่างน้อยก็ขอให้ช้ำรักจนเป็นที่จดจำ ในหลายเรื่องเองตัวละครช้ำรักได้ใจผมมากกว่าคู่พระนางที่เข้าวินอีก อย่างเรื่อง Les Miserable เองก็มีตัวละครอย่างเอโปนีนที่ช้ำรักได้อย่างงดงาม จนทำให้ผมรู้สึกหมั่นไส้คู่พระนางที่เป็นรักแรกพบเสียด้วยซ้ำ หรืออย่าง Eowyn ที่ช้ำรักจากอารากอนก็น่าเอาใจช่วยเช่นกัน จนตอนนี้กลายเป็นว่าผมรอดูฉากช้ำรักแจ่ม ๆ ของตัวละครที่ผมอวยมากกว่าฉากเข้าวินเสียด้วยซ็ำ
หลายคนอาจจะกล่าวหาว่าผมมันใจไม้ไส้ระกำ ชอบดูสาว ๆ เป็นทุกข์ ซึ่งผมก็คงไม่ปฏิเสธหรอก เพียงแต่อยากจะบอกว่าการนิยมชมชอบสาวช้ำรักมันก็เหมือนกับการที่เราชอบดูเรื่องราวโศกนาฏกรรมนั่นล่ะครับ เรื่องราวที่มีแต่ความทุกข์ ความเจ็บปวด ความไม่สมหวัง แต่มันก็ตราตรึงใจผู้อ่านให้กลายเป็นเรื่องราวที่อมตะ อย่างเรื่องโรมิโอกับจูเลียต หรือคู่กรรมก็ดี ถ้าจบแบบ Happy Ending ผมก็ไม่คิดว่ามันจะยังคงดังมาจนถึงตอนนี้หรอก ต้องยอมรับอย่างหนึ่งเลยว่าในบางครั้งเราก็ชอบเสพความทุกครับ และการชอบบทบาทช้ำรักมันก็อีหรอบเดียวกันนั่นล่ะ
เอาล่ะ ผมคงพล่ามมานานแล้วล่ะ เรามาดูกันเลยดีกว่าว่าสิบอันดับสาวช้ำรักที่ผมชื่นชอบในโลกการ์ตูนญึ่ปุ่นจะมีใครบ้าง
รูปนี้แปะเล่น ๆ ไม่เกี่ยวอะไรด้วยหรอกครับ
Doggiebiz
17 มิ.ย. 56 เวลา 12:31 น.
1,201
views
41 ความคิดเห็น
อันดับ 10 Kiyoura Setsuna จาก School Days
คิโยระ เซ็ตซึนะ เป็นสาวร่างเล็กและหัวหน้าห้องของชั้นเรียนของตัวเอกของเรื่องอย่างมาโคโตะและเซไค จริง ๆ แล้วเธอเองแอบชอบมาโคโตะอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อเห็นว่าเซไคที่เป็นเพื่อนสนิทก็แอบชอบมาโคโตะ เธอจึงหลีกทางให้อย่างเงียบ ๆ และคอยช่วยเหลือเซไคทุกวิถีทางเพื่อให้มาโคโตะมาคบกับเซไคให้จงได้ จนบทของเธอแทบจะกลายเป็นนางร้ายคอยกลั่นแกล้งโคโตโนฮะก็ว่าได้ โดยในใจลึก ๆ ของเธอแล้วก็ยังชอบมาโคโตะไม่เสื่อมคลาย
ในช่วงกลางเรื่องเราจะพบว่าเซ็ตซึนะจะย้ายไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส แต่เธอก็อดเป็นห่วงเพื่อนสนิทอย่างเซไคมิได้ กระนั้นก็เหมือนโชคชะตาเล่นตลกเมื่อเธอพบว่าผู้ชายที่เธออยากฝากฝังเซไคไว้อย่างมาโคโตะกลับเป็นผู้ชายที่เหลวแหลก ฟันผู้หญิงไปทั่ว นอกใจเซไคเป็นว่าเล่น เซ็ตซึนะพยายามขอร้องมาโคโตะให้เลิกกับผู้หญิงทุกคนแล้วคบกับเซไคเพียงคนเดียว แต่มาโคโตะกลับเล่นตลกกับความรู้สึกที่เซ็ทซึนะแอบชอบมาโคโตะโดยการจับกดเซ็ทซึนะ เราไม่รู้หรอกว่าเซ็ทซึนะเสร็จเจ้ามาโคโตะแล้วหรือยัง แต่บทของเธอที่ยอมแม้กระทั่งพลีกายตนเพื่อให้ชายที่ตัวเองรักกลับไปคบกับเพื่อนของตนนั้นกินใจผมมาก หลายคนอาจจะบอกว่าเซ็ทซึนะเองก็อยากจะนอนกับพระเอกเหมือนกันนั่นล่ะ แต่ผมกลับมองว่าที่เธอยอมนอนกับพระเอกนั้นเป็นการเสียสละอันยิ่งใหญ่ (และโง่เง่ามากด้วย) สีหน้าของเธอในตอนนั้นไม่ต้องการให้เกิดแม้แต่น้อย แต่เซ็ทสึนะในตอนนั้นจนตรอกจริง ๆ ทำให้เธอพยายามทุกหนทางเพื่อเพื่อนของตัวเองอย่างเซไค
จากที่เห็นน่าจะเรียกได้ว่าเซ็ตซึนะยอมช้ำรักตั้งแต่อยู่ในมุ้งเพื่อเพื่อนสนิทอย่างเซไค ยอมทุกอย่าง ทั้งยอมเป็นคนร้ายในสายตาของโคโตะโนฮะ ยอมนอนกับพระเอก ยอมทำลายมาโคโตะในความฝันที่แสนอ่อนโยนและเป็นมิตร แต่อนิจจามาโคโตะก็ยังคงเป็นมาโคโตะ ซึ่งการเสียสละของเซ็ทสึนะไม่ทำให้สถานการณ์ดีขึ้นเลยสักนิด กลับยังเป็นตัวเร่งให้เกิดโศกนาฏกรรมในตอนจบของเรื่อง แต่เพราะอย่างนี้ล่ะผมถึงชอบบทบาทช้ำรักของเซ็ทสึนะเหลือเกิน
ส่วนผม “ชมรมอวยเพื่อนสมัยเด็กแบบเสียสติ” ชมรมที่ปกป้องเพื่อนสมัยเด็กไม่ให้ตายแบบโง่ๆ และการเผยแพร่ “ฮาเร็มคือคำตอบที่ให้ทุกคนมีความสุข” แม้เธอจะร้องไห้ แต่สุดท้ายก็อยู่ด้วยกันมีความสุข
หากใครเป็นแฟนเกมสกูลเดน จะมีฉากจบหนึ่งที่เซทสึนะวิน!! คือ“ฉันคือภรรยา” (I'mthe Wife)คือมาโกโตะกำลังทานแตงโมอย่างสบายใจเฉิบอยู่ที่บ้านกับแม่ของเขาและเขาก็ได้รับจดหมายทำให้รู้ว่าเซทสึนะท้องป่องและยังไม่ทันที่ตกตะลึงก็พบว่าตอนนี้เซทสึนะอยู่หน้าห้องของเขาและทำมือวีเป็นเครื่องหมายชัยชนะต่อหน้าแม่ของมาโกโตะ และนี่คือคำตอบทำยังไงจะจัดการกับมาโคโตะ ไม่ใช่จัดการแบบโง่ๆ แบบเซไคที่บอกว่าฉันท้องต่อหน้าเพื่อนร่วมท้อง เซทสึนะใช้วิธีไปบอกแม่มาโคโตะตรงๆ ไปเลยนี้แหละคือคำตอบไม่ให้เรือสวย
พระเอกตอนแรกก็ติ๋มดีหรอก...
อันดับ 9 Isurugi Noe จาก True Tears
ตอนแรกผมคิดว่าโนเอะน่าจะได้อันดับสูงกว่านี้ แต่พอผมลองกลับมาดูอีกรอบกลับพบว่าไม่ได้ประทับใจขนาดเท่าที่คิดไว้ในตอนแรก... แต่ก็นะ อย่างน้อยเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมเข้าสงครามกองอวย... และพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงกลับมา ต้องบอกเลยว่าสงครามอวยเรื่องนี้รุนแรงมากนะ ^ ^
True Tears เป็นเรื่องที่สมควรดูสัปดาห์ต่อสัปดาห์มากกว่ารวดเดียวครับ เป็นเรื่องที่มีจุด Cliff Hanger ได้แสบทรวงแทบทุกสัปดาห์เลยก็ว่าได้ อยากให้ลองหามาดูกันนะครับ เป็นเรื่องที่ภาพสวยและเนื้อเรื่องชวนติดตามมากเลยล่ะ
โนเอะเป็นตัวละครเอกที่ทำลายภาพมายาที่ว่า "ตัวละครที่พระเอกเจอครั้งแรกจากที่สูงมักเป็นตัวเอกที่เข้าวิน" เพราะตอนที่พระเอกเจอโนเอะครั้งแรกคือตอนที่โนเอะปีนอยู่บนต้นไม้ แต่ท้ายสุดพระเอกก็ไปเลือกฮิโรมิ (สาวผมยาว) แทน
โนเอะเป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างแปลก คุยกับคนอื่นไม่ค่อยรู้เรื่อง ดูเหมือนจะออกเอ๋อนิด ๆ ด้วยซ้ำ ทำให้เธอไม่ค่อยมีเพื่อน นอกจากนี้เธอเลี้ยงไก่ไว้สองตัวซึ่งจะเป็นส่วนสำคัญของเนื้อเรื่องในเวลาต่อมา (เพราะจุดนี้เองทำให้หลายคนล้อว่าที่เธอเพี้ยนเพราะติดหวัดนกหรือเปล่า ฮา) จุดเด่นของเธอคือรองเท้าบู้ทที่พูดตามตรงแล้วติดตาผมมากกว่าหน้าเธออีก
โนเอะค่อนข้างมีอิทธิพลกับพระเอกในการวาดรูปหนังสือภาพเป็นอย่างมาก ทั้งพระเอกและโนเอะต่างพัฒนาความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างพิเศษ แต่ท้ายสุดพระเอกก็เลือกฮิโรมิ สาวผมยาวที่พระเอกหลงรักตั้งแต่แรก
ฉากช้ำรักของโนเอะค่อนข้างเมโลดราม่ามาก แต่ก็คิดว่าค่อนข้างเข้ากับโทนของเรื่องในตอนท้าย เริ่มจากโนเอะประสบอุบัติเหตุและปฏิเสธที่จะอ่านหนังสือภาพที่พระเอกตั้งใจเขียนให้โนเอะอ่าน เมื่อโนเอะไม่ยอมอ่านพระเอกจึงคิดว่าผลงานของตัวเองไม่มีประโยชน์อีกต่อไป บอกโนเอะว่าจะเอาไปฉีกทิ้งที่ริมทะเลซึ่งพระเอกของเราก็เอาไปทิ้งจริง ๆ ทั้งที่เป็นผลงานที่ตั้งใจเขียนมาก แต่หลังจากฉีกไปได้สักพักโนเอะก็ตามมาทั้งที่ขาเจ็บ เที่ยวไล่เก็บกระดาษที่พระเอกฉีก ในที่สุดทั้งสองก็เก็บผลงานของพระเอกทั้งหมดนอกจากแผ่นสุดท้ายที่หาไม่เจอมาอ่าน ก่อนที่พระเอกจะสารภาพว่าเขาชอบฮิโรมิ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็วาดรูปได้เพราะโนเอะ ถึงเขาจะรักฮิโรมิแต่ก็อดที่จะหวั่นไหวกับโนเอะไม่ได้ ซึ่งโนเอะบอกว่าไม่เป็นไรหรอก ตราบใดที่พระเอกยังเชื่อมั่นในตัวโนเอะ ความเชื่อมั่นดังกล่าวจะเป็นปีกให้เธอบินได้อีกครั้ง โนเอะตั้งใจจะกลับไปโรงพยาบาลคนเดียว พระเอกเป็นห่วงไม่อยากให้เธอไปคนเดียว แต่โนเอะอยากให้พระเอกเชื่อมั่นว่าเธอทำได้ นั่นจะเป็นสิ่งที่ทำให้เธอบินได้อีกครั้ง สุดท้ายพระเอกร้องเพลงประจำตัวของโนเอะไล่หลังพร้อมทั้งน้ำตาเป็นการจากลา...
สำหรับกองอวยแล้วฉากนี้ทำให้ทั้งหัวใจแตกสลายและซาบซึ้งในเวลาเดียวกัน ส่วนใหญ่คนที่ดูจนถึงตอนนี้ก็น่าจะพอทราบแล้วว่าความรู้สึกที่มีต่อโนเอะนั้นไม่ใช่ความรัก หากแต่เขาใช้โนเอะเป็นตัวแทนของฮิโรมิที่เขารักในตอนแรก ทว่าตอนนี้เขายอมรับแล้วว่าโนเอะไม่ใช่คนที่เขารัก แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นคนสำคัญที่ทำให้เขาเดินหน้าต่อไปได้ ส่วนโนเอะนั้นก็ถอยฉากไปอย่างภาคภูมิ ด้วยจิตใจที่เติมเต็มและไร้ซึ่งน้ำตาที่หลั่งริน
รูปแปะเล่น ๆ ของท่านได้ใจผมมากกว่าสาระในกระทู้เสียอีก (ฮา) อาห์... ลายลูกไม้สุดยอด!!!
แค่อยากบอกว่า...ท่านดอกกิเปลี่ยน display
...ซากุระก็ช้ำรักนะ...
# 1-1 แล้วผมจะรอดูตอนรีวิวท้ายซีซั่นนะครับ คงจะได้เห็นความเห็นถึงเรื่องวาเวรฟที่ค่อนข้างหลากหลายเลยทีเดียว หุหุ ๆ
ส่วนฉากนั้นผมฮาที่มาโคโตะกินแตงโมแล้วสำลักน่ะ น่าจะติดคอตายไปซะเลย (ฮา)
# 1-2 ก็นะ หลาย ๆ คนโทษเซไคซะเยอะ แต่ผมก็ยังคิดว่าเซไคไม่ได้ผิดอะไรขนาดนั้นหรอก All's fair in love and war...
ก็ตั้งใจเลือกรูปนี้เพราะอย่างนั้นล่ะ (ฮา)
รอบท Heaven's feel ก็ไม่ช้ำแล้วครับ
แต่ซากุระนี่น่าสงสารนะ โดยล่วงละเมิดทางเพศตั้งแต่เด็กจนกลายเป็นสาวยันไปเลย
ขนเก้าอี้มารอดูต่อค่ะ อันดับ 9 นี่น่าหามาดูแฮะ รีวิว (หรือสปอย?) ได้น่าดูมากเลยท่าน // นั่งเสื่อมันปวดขา นั่งเก้าอี้สบายกว่าเยอะเฟ้ย!
เคยมีคนพูดว่าหากผิดหวังการ์ตูนฮาเร็มเรื่องใดที่จบเข้าวินหรือเจออะไรช้ำรักรับไม่ได้ ให้วาดโดจินไม่ก็เสพโดจินเอาแบบจัดหนักไปเลย สำหรับสาวนางนี้มีโดจินวาดถึงเธอค่อนข้างมาก เชื่อเปล่าเป็นเรื่องแรกที่ผมเห็นโดจินเลยแหละ ตอนเข้าเว็บใหม่ๆ (ตอนนั้นไม่รู้ว่าเรื่องอะไร)
ผลงานเด่นๆ คือ [GUST (Harukaze Soyogu)
1-3 ถ้าโชโกะตายโง่ๆ นี้จะด่ายับ แถมเลิกดูกลางคันก็ไม่ได้ เพราะดูไปแล้ว 10 ตอนเลิกก็กระไรอยู่ถึงว่าไงฉันไม่ถูกกับแนวหุ่นยนต์ -_-
ปล. เป็นกระทู้ทำร้ายจิตใจผมมาก โดยเ(ฉพาะอันดับ 9
อันดับ 8 Aoyama Nanami จาก Sakurasou no Pet na Kanajo
สำหรับผมแล้วครึ่งหลังของเรื่อง Sakurasou no Pet na Kanojo คือความล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงจากความยอดเยี่ยมที่เคยทำไว้ในครึ่งแรก กระนั้นช่วงหลังเองก็ยังมีจุดดี ๆ อยู่บ้าง และจุดดี ๆ เหล่านั้นเกี่ยวกับความเจ็บปวดและการช้ำรักของน้องหางม้านานามิคนคนนี้
อาโอยาม่า นานามิ เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนเดียวกับพระเอกของเรื่อง บ้านเกิดของเธออยู่ที่โอซาก้า (มั้ง) ทำให้บางครั้งเธอหลุดสำเนียงเหน่อ ๆ ออกมาเป็นครั้งคราว เธอมีความฝันที่จะเป็นนักพากษ์โดยที่ทางบ้านไม่สนับสนุน ทำให้นานามิต้องขวนขวายทำงานพิเศษเพื่อหาเงินเข้าเรียนโรงเรียนนักพากษ์ ซึ่งนอกจากเงินค่าเล่าเรียนแล้วเธอยังต้องผ่านการทดสอบอีกด้วย
ถ้าดูตามผลโหวตของต่างประเทศแล้วจะพบว่านานามิมีความนิยมที่ค่อนข้างสูสี หรืออาจจะมากกว่ามาชิโร่ที่เป็นตัวเอกหลักของเรื่องด้วยซ้ำ สำหรับผมนั้นชอบเธอเพราะว่าบทบาทของเธอทำให้โซราตะเป็นพระเอกที่น่าเอาใจช่วย ในขณะที่เวลาโซราตะอีโมกับมาชิโร่แล้วน่าเตะเป็นอย่างมาก แต่สุดท้ายแล้วเรื่องนี้ก็ชื่อว่า เด็กสาวผู้เป็นสัตว์เลี้ยงแห่งหอซากุราโซ... นานามิแพ้ตั้งแต่ชื่อเรื่องแล้วล่ะ
นานามินั้นมีความคล้ายคลึงกับพระเอกในแง่ที่เธอเองเป็นเพียงคนธรรมดาที่มีความพยายามเป็นอย่างยิ่ง แต่อนิจจาโลกนั้นช่างโหดร้ายไม่มีที่ให้คนธรรมดา จนทำให้ความพยายามของเธอนั้นเหมือนจะไร้ค่า แต่นานามิก็ยังคงกัดฟันพยายามต่อไป... พยายามอดทนต่อความล้มเหลวที่ประดังเข้าหาเธออย่างไม่หยุดหย่อน
จนในที่สุดเธอก็ไม่อาจทนได้อีกต่อไป
จู่ ๆ น้ำตาเธอก็ไหลรินท่ามกลางห้องสอบ แม้เธอจะออกไปพักสงบที่พยาบาลแต่มันก็ไม่อาจลบเลือนความรู้สึกผิดหวังที่ถาโถมเข้ามา ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย เธอยืนร่ำไห้อย่างเดียวดายพลางเจ็บแค้นต่อความพยายามที่สูญเปล่า และในตอนนั้นเองที่ชายผู้ที่เธอรักที่สุดก็เข้ามาปลอบประโลม ทั้งนานามิและโซราตะต่างเผชิญหน้ากับสถานการณ์ล้มเหลวเหมือนกัน โซราตะ (พระเอก) โอบกอดอย่างอ่อนโยนพร้อมรับฟังความทุกข์ทุกอย่างที่นานามิระบายออกมา
หลังจากที่ได้ระบายความอัดอั้นตันใจออกมาทุกอย่างก็ดูเหมือนจะดีขึ้นมาบ้าง ได้รับการปลอบประโลมจากเพื่อนชายที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมชะตากรรมและเป็นที่รัก ทว่าเรื่องมันก็ยังไม่จบแค่นั้นเมื่อมาชิโร่ (ที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมหออันเป็นที่รักและคู่แข่งทางความรัก) ตัดสินใจออกจากหอซากุราโซเพื่อยับยั้งการทำลายหอของพวกผู้ใหญ่ เมื่อทุกคนรู้เช่นนั้นก็รีบออกตามหามาชิโร่ทันที
ในตอนที่โซราตะเอ่ยชื่อเรียกหามาชิโร่นั้น นานามิก็รู้ทันทีว่าเธอได้พ่ายแพ้ในสงครามรักครั้งนี้เสียแล้ว โซราตะนั้นเป็นคนที่อ่อนโยน หากนานามิมีปัญหาเขาไม่รีรอที่จะช่วยเธออย่างแน่นอน ทว่าความรู้สึกที่โซราตะมีให้กับมาชิโร่นั้นต่างออกไป มันเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งและพิเศษกว่าที่เขามีให้กับคนอื่น
นานามิและโซราตะต่างออกวิ่งตามหามาชิโร่ในสถานที่ต่าง ๆ จนกระทั่งถึงเนินเล็ก ๆ หน้าร้านซุปเปอร์มาเก็ตที่มาชิโร่ชอบมาซื้อขนม โซราตะก็อยากจะให้ทั้งสองแยกกันตามหามาชิโร่อย่างรีบเร่ง ทว่านานามิได้หยุดรั้งโซราตะไว้พร้อมกับต้องการบอกบางสิ่งที่เธอตั้งใจจะบอกหลังจากการผ่านออดิชั่นออดิชั่น เธอรวบรวมความกล้าในการพูดสิ่งนั้นออกมา
"ฉันนะ... ตลอดเวลาที่ผ่านมา..."
เธอลังเลด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำ...ทว่าในที่สุดเธอก็กล่าวมันออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปลาบปลื้มว่า
"ฉันนะดีใจมากเลยนะที่ได้พบเธอ"
"ต้องขอบคุณเธอจริง ๆ ที่ทำให้ฉันสามารถพยายามได้อย่างสุดความสามารถ"
"ได้เห็นหน้าของเธอทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก ได้ยินเสียงเธอแล้วทำให้รู้สึกฮึดสู้ขึ้นมา"
"พอรู้ตัวอีกทีสายตาของฉันก็จดจ้องแต่ที่เธอ เธอทำให้หัวใจของฉันเต้นยามที่เธอเอ่ยปากชมเสื้อหรือผมของฉัน"
"เวลาที่ได้พูดคุยกับเธอ มันทำให้ฉันอยากพยายามมากขึ้นเข้าไปอีก"
"เพราะฉะนั้นแล้ว... ฉันต้องขอบคุณเธอจริง ๆ ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าต้องพยายามให้มากขึ้นไปเรื่อย ๆ"
และด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม นานามิบอกให้โซราตะจงบอกความในใจของตนกับมาชิโร่เสีย... เหมือนกับที่เธอกำลังทำอยู่
โซราตะกล่าวขอบคุณพร้อมกับออกวิ่งเพื่อตามหาคนที่สำคัญที่สุด ปล่อยให้นานามิยืนดูแผ่นหลังนั้นวิ่งจากไปเรื่อย ๆ พร้อมกับเอื้อนเอ่ยประโยคสุดท้าย.... ความรู้สึกแท้จริงที่เธอต้องการจะบอกหลังผ่านออดิชั่น... ประโยคที่โซราตะไม่มีทางได้ยิน
"ที่ฉันสามารถพยายามได้อย่างสุดความสามารถจนถึงทุกวันนี้... เพราะว่าฉันรักเธอไงล่ะ"
ความจริงแล้วบทของนานามิอาจจะออกขี้โกงสักหน่อย เพราะผมดันรวมเอาบทก่อนหน้านั้นที่ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับเนื้อเรื่องช้ำรักส่วนนี้มา แต่มันก็แสดงให้เห็นว่านานามินั้นเข้มแข็งเพียงใด ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอต้องเจอมรสุมความล้มเหลวจนแทบรับไม่ไหว แถมเพื่อนชายผู้เป็นที่พึ่งทางใจเพียงหนึ่งเดียวก็ยังไปหลงรักผู้หญิงอื่นอีก แต่เธอก็ยังสามารถกล่าวลาความรักของหล่อนทั้งรอยยิ้มพร้อมกับสนับสนุนให้โซราตะซื่อตรงต่อความรู้สึกที่มีต่อมาชิโร่ และในตอนท้ายเธอก็ยังคงยืนหยัดเดินหน้าสานความฝันต่อแม้ว่าจะต้องฟันฝ่าความผิดหวังหลายต่อหลายครั้ง
ให้ตายสิ... นานามิเป็นเด็กดีจริง ๆ
อย่างนี้ไม่ได้เรียกว่ารีวิวแล้วล่ะครับ เรียกว่าสปอยล์เต็ม ๆ เลยล่ะ (ฮา)
แต่เรื่อง True Tears สนุกนะครับ ดูแล้วอยากจะร้องกรี๊ดติดตามตอนต่อไปแทบทุกตอนเลย
# 1-4 ผมไม่ทรมานกว่าเรอะ ต้องมานั่งไล่เรียงดูฉากสาว ๆ ที่อวยช้ำรักซ้ำไปซ้ำมาเพื่อมาเขียนกระทู้นี้เนี่ย... น้ำตาแทบจะหลั่งเป็นสายเลือด<br>
<br>
@4-1 bad end ของบทนั้นชีโร่ก็ม่องแท่งนี่นา.. น่าสงสารซากุระโดยแท้
โดนดาเมจนานามิไปเต็มๆ
//นอนตาย
แปลว่าท่านด๊อกกี้อินจริง เขียนซะอินขนาดไม่ยังไม่เคยดูเรื่องนี้น้ำตาซึม
#2-1 ท่านแคมมี่ แต่เสพโดจินมันยังรู้สึกหลอกตัวเองนิดๆ ยิ่งช้ำหนัก
2-2 ในกรณีนี้ไม่น่ะ เพราะลายเส้นยังไงก็ไม่เหมือนอยู่แล้ว เราสามารถหนีโลกได้ระดับหนึ่ง คิดว่าเป็นอีกโลก อีกจักรวาลก็ได้ ดีซี กับมาร์เวลก็เอามาเล่นบ่อยไป
ปล.ปกติผมสามารถหลีกเลี่ยงช้ำรักอยู่แล้ว ดังนั้นไม่ได้ตามพวกนี้สักเท่าไหร่หรอก
# 4-2 ชิโร่ม่องเท่ง แต่อย่างน้อยทั้งสองก็รักกันนะ ผมไม่เรียกว่าช้ำรักหรอก... เรียกว่าพลัดพรากน่าจะดีกว่า
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?