ใครมีความสามารถด้านการแปลภาษา ช่วยเราหน่อยค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
.
.
.
.
.
.
Once upon a time, there was a little girl who lived in a village near the forest. Whenever she went out, the little girl wore a red riding cloak, so everyone in the village called her Little Red Riding Hood.
One morning, Little Red Riding Hood asked her mother if she could go to visit her grandmother as it had been awhile since they'd seen each other.
"That's a good idea," her mother said. So they packed a nice basket for Little Red Riding Hood to take to her grandmother.
When the basket was ready, the little girl put on her red cloak and kissed her mother goodbye.
"Remember, go straight to Grandma's house," her mother cautioned. "Don't dawdle along the way and please don't talk to strangers! The woods are dangerous."
"Don't worry, mommy," said Little Red Riding Hood, "I'll be careful."
But when Little Red Riding Hood noticed some lovely flowers in the woods, she forgot her promise to her mother. She picked a few, watched the butterflies flit about for awhile, listened to the frogs croaking and then picked a few more.
Suddenly, the wolf appeared beside her.
"What are you doing out here, little girl?" the wolf asked in a voice as friendly as he could muster.
"I'm on my way to see my Grandma who lives through the forest, near the brook," Little Red Riding Hood replied.
Then she realized how late she was and quickly excused herself, rushing down the path to her Grandma's house.
The wolf, in the meantime, took a shortcut...
The wolf, a little out of breath from running, arrived at Grandma's and knocked lightly at the door. "Oh thank goodness dear! Come in, come in! I was worried sick that something had happened to you in the forest," said Grandma thinking that the knock was her granddaughter.
The wolf let himself in. Poor Granny did not have time to say another word, before the wolf gobbled her up!
The wolf let out a satisfied burp, and then poked through Granny's wardrobe to find a nightgown that he liked. He added a frilly sleeping cap, and for good measure, dabbed some of Granny's perfume behind his pointy ears. A few minutes later, Red Riding Hood knocked on the door. The wolf jumped into bed and pulled the covers over his nose. "Who is it?" he called in a cackly voice.
"It's me, Little Red Riding Hood."
"Oh how lovely! Do come in, my dear," croaked the wolf.
When Little Red Riding Hood entered the little cottage, she could scarcely recognize her Grandmother. "Grandmother! Your voice sounds so odd. Is something the matter?" she asked.
"Oh, I just have touch of a cold," squeaked the wolf adding a cough at the end to prove the point.
"But Grandmother! What big ears you have," said Little Red Riding Hood as she edged closer to the bed.
"The better to hear you with, my dear," replied the wolf.
"But Grandmother! What big eyes you have," said Little Red Riding Hood.
"The better to see you with, my dear," replied the wolf.
"But Grandmother! What big teeth you have," said Little Red Riding Hood her voice quivering slightly.
"The better to eat you with, my dear," roared the wolf and he leapt out of the bed and began to chase the little girl.
Almost too late, Little Red Riding Hood realized that the person in the bed was not her Grandmother, but a hungry wolf. She ran across the room and through the door, shouting, "Help! Wolf!" as loudly as she could.
A woodsman who was chopping logs nearby heard her cry and ran towards the cottage as fast as he could.
He grabbed the wolf and made him spit out the poor Grandmother who was a bit frazzled by the whole experience, but still in one piece.
"Oh Grandma, I was so scared!" sobbed Little Red Riding Hood, "I'll never speak to strangers or dawdle in the forest again." "There, there, child. You've learned an important lesson. Thank goodness you shouted loud enough for this kind woodsman to hear you!"
The woodsman knocked out the wolf and carried him deep into the forest where he wouldn't bother people any longer.
Little Red Riding Hood and her Grandmother had a nice lunch and a long chat.
อาจจะเยอะไปสักหน่อย แต่ยังไงก็ขอบคุณที่ช่วยแปลให้นะค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ (_ _)
littelmilk
21 มิ.ย. 56 เวลา 00:24 น.
723
views
8 ความคิดเห็น
ให้ครูสอนอังกฤษแปลสิ
ไปหาที่มันแปลแล้วสิ เรื่องหนูน้อยหมวกแดงอ่ะ :)
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กสาวตัวน้อยคนหนึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านใกล้ๆ กับป่า เมื่อใดที่เธอออกมาข้างนอก เด็กสาวก็จะสวมชุดคลุมสีแดง(riding cloak)ด้วยเสมอ ทุกคนในหมู่บ้านจึงเรียกเธอว่าหนูน้อยหมวกแดง
เช้าวันหนึ่ง หนูน้อยหมวกแดงขออนุญาตไปเยี่ยมคุณยายที่ไม่ได้พบกันมาแล้วพักหนึ่ง
"ความคิดดีนี่จ้ะ" แม่ของเธอกล่าว ดังนั้นพวกเขาจึงแพ็ค(หาคำไทยที่เหมาะกว่านี้จะดีมากนะ คิดไม่ออก = =) ของใส่กระเช้า(ที่จริง กระเช้า = a basket with a handle นะ แต่ถ้าแปล basket = ตะกร้า แล้วเอามาใส่ในเรื่อง เราว่ามันแปลกๆ ก็จะแก้ยังไงก็ตามใจนะ)สำหรับหนูน้อยหมวกแดงเพื่อจะนำไปมอบให้คุณยาย
เมื่อเตรียมกระเช้าพร้อมแล้ว เด็กสาวก็สวมชุดคลุมสีแดงและจูบลาแม่ของเธอ
"จำไว้นะจ๊ะ เดินตรงไปที่บ้านของคุณยาย" แม่ของเธอเตือน "อย่าเถลไถล(dawdle) ออกนอกทางและห้ามคุยกับคนแปลกหน้านะ! ป่านั้นมันอันตราย"
"อย่าห่วงไปเลยค่ะ หม่ามี๊(คุณแม่นั่นแหละ พอใจส่วนตัว)" หนูน้อยหมวกแดงเอ่ย "หนูจะระมัดระวังค่ะ"
แต่เมื่อหนูน้อยหมวกแดงได้พบเจอกับดอกไม้น่ารักๆ ในป่า เธอก็ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ของเธอ เธอเด็ดมาสองสามดอก จ้องมองผีเสื้อบอนโฉบไปมาครู่หนึ่ง ฟังเสียงกบร้อง และเด็กดอกไม้ออกมาอีกสองสามดอก
หนูน้อยหมวกแดงกำลังเพลิดเพลินไปกับฤดูร้อนที่แสนอบอุ่นมาก จนไม่ทันได้สังเกตเงามืดที่กำลังคืบคลานเข้ามาจากป่าด้านหลัง...
ทันใดนั้นเอง หมาป่าก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เธอ
"มาทำอะไรที่นี่จ๊ะ สาวน้อย" หมาป่าถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรเท่าที่จะทำได้
"หนูกำลังจะไปเยี่ยมคุณยายที่อาศัยอยู่ในป่าน่ะค่ะ ใกล้ๆ กับลำธาร" หนูน้อยหมวกแดงตอบ
แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่าเธอสายมากไปแล้ว และโทษตัวเองอย่างรวดเร็ว พลางรีบเดินทางไปตามเส้นทางที่จะไปสู่บ้านของคุณยาย
ในขณะเดียวกัน หมาป่าก็ใช้ทางลัด...
หมาป่าซึ่งหอบเล็กน้อยจากการวิ่ง มาถึงบ้านคุณยายและเคาะบานประตูอย่าแผ่วเบา "โอ้ ขอบคุณพระเจ้า! เข้ามาสิ เข้ามา! กำลังเป็นห่วงอยู่เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลานในป่าหรือเปล่า" คุณยายพูดเพราะติดว่าเสียงเคาะนั่นเป็นของหลานสาวของเธอ
หมาป่าเชิญตัวเองเข้ามาในบ้าน คุณยายผู้น่าสงสารไม่มีเวลาที่จะเอ่ยคำใดออกมาก่อนที่หมาป่าจะเขมือบเธอเข้าไป
หมาป่าปล่อยเรอออกมา แล้ว-ตัวเองเข้าไปในตู้เสื้อผ้า(ใช้คำอื่นที่ดีกว่านี้ก็ได้นะ 555+) เพื่อจะหาชุดนอนที่มันชอบ มัน(ในอิ๊งใช้ He จะแปลว่าเขาก็ได้นะ ใช้ตามความชอบซะ)สวมหมวกสวมนอนประดับชายครุย และเพื่อให้ดูสมจริง(for good measure - ไม่รู้จะแปลเป็นไทยว่าไงดีอ่า ใช้ความคิดเราเองล่ะนะ) มันก็จัดการประพรมน้ำหอมของคุณยายลงบนหลังหูแหลมๆ ของมัน ไม่กี่นาทีต่อมา หนูน้อยหมวกแดงก็เคาะประตู หมาป่ากระโดดผลุงลงบนเีตียงนอนพลางดึงผ้าคลุมขึ้นเหนือจมูกของมัน "ใครกันจ๊ะ?" มันพูดด้วยเสียงกึกกัก
"นี่เองค่ะ หนูน้อยหมวกแดง"
"โอ้ น่ารักซะจริง! เข้ามาสิจ๊ะ ที่รัก" หมาป่าพูดด้วยเสียงแหบแห้ง
เมื่อหนูน้อยหมวกแดงก้าวเข้ามาในกระท่อมเล็กๆ เธอก็แทบจะจำคุณยายของเธอไม่ได้เลย "คุณยาย! ทำไมเสียงของคุณยายถึงแปลกไปอย่างนั้นล่ะคะ?" เธอถาม
"โอ้ ดูท่าว่ายายจะเป็นไข้หวัดน่ะจ้ะ" หมาป่าส่งเสียงแหลมพร้อมไอค่อกแค่กเพื่อเป็นการพิสูจน์
"แต่ว่า คุณยาย! ทำไมหูของคุณยายถึงใหญ่จังคะ" หนูน้อยหมวกแดงพูดขึ้นเมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้ขอบเตียง
"จะได้ฟังที่หลานพูดชัดๆ ไงจ๊ะ ที่รัก" หมาป่าตอบ
"แต่ว่า คุณยาย! ทำไมฟันของคุณยายถึงใหญ่จังคะ" หนูน้อยหมวกแดงพูดขึ้นด้วยเสียงอันสั่นเทา
"จะได้กินหลานได้ถนัดๆ น่ะสิ ที่รัก" หมาป่าคำรามและกระโจนออกมาจากเตียงและเริ่มไล่ล่าเด็กสาว
สายไปเสียแล้ว หนูน้อยหมวกแดงเพิ่งตระหนักได้ว่าคนที่อยู่บนเีตยงนั้นไม่ใช้คุณยายของเธอ แต่เป็นหมาป่าผู้หิวโหย เธอวิ่งตัดข้ามห้องไปยังประตู ตะโกน "ช่วยด้วย! หมาป่า!" เสียงดังเท่าที่จะดังได้
พรานป่าผู้หนึ่งที่กำลังตัดต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆ ได้ยินเสียงร้องของเธอ จึงวิ่งไปยังกระท่อมหลังนั้นอย้่างรวดเร็วเท่าที่เขาจะทำได้
เขาเข้าตะครุบตัวหมาป่าไว้และบังคับให้มันสำรอกเอาคุณยายผู้น่าสงสารออกมา ซึ่งคุณยายเองก็อยู่ในสภาพหลุดลุ่ยเล็กน้อย แต่ก็ยังคงอยู่ในสภาพร่างชิ้นเดียวกันอยู่ (หือ? O.O --- the poor Grandmother who was a bit frazzled by the whole experience, but still in one piece. แปลตรงตัวแล้วมันแปลกๆ แปลอ้อมๆ มันก็ยังแปลก ลองหาคำที่ดีกว่านี้ หรือถามคนเก่งกว่านี้เถอะ)
"โอ้ คุณยาย หนูกลัวแทบตายแน่ะ!" หนูน้อยหมวกแดงร้องไห้สะอึกสะอื้น "หนูจะไม่พูดคุยกับคนแปลกหน้าหรือเถลไถลในป่าอีกแล้ว" "โอ๋ เด็กน้อย หลานเองก็ได้รับบทเรียนสำคัญมาแล้ว ขอบคุณพระเจ้าที่หลานตะโกนดังพอให้คุณพรานใจดีคนนี้ได้ยิน!"
นายพรานชกเจ้าหมาป่าจบมันล้มลง จากนั้นเขาก็แบกมันเดินลึกเข้าไปในป่าที่ซึ่งมันจะไม่ได้ไปก่อกวนใครได้อีกนาน
หนูน้อยหมวกแดงและคุณยายของเธอก็ได้การทานอาหารกลางวันสุดวิเศษด้วยกันพลางคุยกันไปพลางอย่างเนิ่นนาน...
จบแล้ว เฮ้~ พรานป่าโหดมากอ่ะ มาทีเดียว หมาป่าตายเลย = = (หรือหมาป่ามันกาก)
ก็บางประโยคมันอาจจะแปลได้ไม่ดี แปลได้ไม่สมบูรณ์ ก็เอาไปแก้ๆ หน่อยนะ
การแปลมาภาษาเราอ่ะ ไม่ต้องอิงคำเขาหรือไวยากรณ์มากหรอก แปลให้เราเข้าใจไปในทางเดียวกัน และสนุกไปกับมันก็พอแล้ว
เรื่องนี้ศัพท์ไม่ค่อยยากเท่าไรนะ แต่ถ้าจะงงคงเป็นพวกการใช้คำ เรียงคำ และไวยากรณ์ให้มันงงๆ มากกว่า
คราวหน้าลองพยายามเองดูนะ ฝึกแปลเรื่องที่ชอบ รื่องที่สนใจไปเรื่อยๆ จะได้เก่งอังกฤษไง เริ่มจากเรื่องสั้นๆ 5-6 บรรทัดก็ได้
Good Luck จ้ะ
เอิ่ม --- หนูน้อยหมวกแดง 555+
นับถือคห3 แปลให้หมดเลย
ข้อน้อยขอคารวะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?