บทละคร เรื่องพระอภัยมณี
นี่เป็นบทละคร ที่จะใช้แสดงในงานสุนทรภู่ ที่กระผมจะนำไปแสดงในงาน วันที่ 23 มิถุนายน 2556 แต่งเสร็จแล้วเลย อยากนำมาเป็นแนวทางให้เพื่อนๆ ที่ยังไม่รู้จะเริ่มยังไง ข้อมูลอาจจะผิดพลาดไปบ้างก็ต้องขอ อภัยลองนำไป ปรับแต่งดูเผื่อจะเป็นประโยชน์ แก่คนที่กำลังต้องการบทละคร สุนทรภู่ ^^
ขอบคุณเรื่องย่อจาก : http://rungfa.chs.ac.th/apaistory.htm
ณ เมืองรัตนา City มีพระราชาชื่อว่าท้าวสุทัศน์ซึ่งเป็นผู้ปกครองเมืองรัตนาอยู่ มีมเหสีชื่อปทุมเกสร และมีโอรส 2 คน ชื่อว่า พระอภัยมณี และ ศรีสุวรรณ
วันนี้ เป็นวันที่ท้าวสุทัศน์ เห็นได้ สมควรแล้วว่าจะให้โอรสทั้ง 2 ไปร่ำาเรียนการเมืองการปกครอง เพื่อนำวิชาความรู้มาพัฒนาเมืองในวันข้างหน้า
ท้าวสุทัศน์ : ตอนนี้ พ่อได้ตัดสินใจแล้วว่าจะให้ เจ้าทั้ง 2 ไปศึกษาเล่าเรียนเพื่อที่จะได้นำวิชาความรู้มาบริหารบ้านเมือง เจ้าทั้ง 2 คิดว่ายังไง
พระอภัย : ดีพยะค่ะ เสด็จพ่อ
ศรีสุวรรณ : ดีพยะค่ะ เสด็จพ่อ
ท้าวสุทัศน์ : เอาละ งั้นข้าจะส่งให้เจ้าทั้งสอง คนไปเรียนกับฤาษี ก็แล้วกัน
พระอภัย : พยะค่ะ เสด็จ พ่อ ถ้างั้น เราสองคนเรียนเสร็จแล้วจะรีบนำวิชาความรู้กลับมาพัฒนาบ้านเมืองทั้นที พยะค่ะ
ศรีสุวรรณ : ทราบแล้ว พยะค่ะ เสด็จพ่อ งั้นลูกทั้งสอง ขอกราบทูลลาเสด็จพ่อไป ณ บัด Now เลยละกัน
ท้าวสุทัศน์ : เดินทางดี ๆ ล่ะ เจ้าทั้งสอง คน
ฉาก – ฤาษี สอนพระอภัยเป่าปี่
ส่วนศรีสุวรรณเรียนวิชากระบี่กระบอง จนเป็นเลิศ
ฉาก – ฤาษี สอนท้าวศีสุวรรณ ฝึกควงกระบอง
หลังจากนั้น ไม่นานทั้ง สองคนก็ได้ร่ำเรียน วิชาจนสำเร็จการศึกษา พร้อมที่จะกลับไปยัง เมืองรัตนา
พระอภัยมณีและ ศรีสุวรรณได้มากราบลา พระฤาษีที่ตำหนัก
ฤาษี : ตอนนี้ข้าก็ได้ถ่ยาทอดวิชาความรู้ให้เจ้าจนหมดไส้หมดพุง ไม่รู้จะเอาอะไรมาสอน เจ้าทั้งสองแล้ว ข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่า สิ่งที่ข้าได้ สอนเจ้าทั้งสองไป มันจะเป็นประโยชน์แก่ตัวเจ้าและ บ้านเมืองไม่มากก็น้อย
พระอภัย : เราทั้งสอง ต้องขอขอบพระคุณ ฤาษีเป็นอย่างมากที่ สอนวิชาให้แก่ข้าทั้งสอง ตอนนี้ก็คงหมดเวลาของข้า และน้องชายข้าแล้ว เดี๋ยวจะขอกราบลาท่านฤาษีไปก่อนแล้วกัน
ศรีสวุรรณ : กราบลา ท่านฤาษี ^ ^
เมื่อทั้งคู่ ได้กราบทูลลาฤาษี เรียบร้อยแล้ว ก็มุ่งหน้า ทะเยอะทะยานกลับไปที่เมืองทันที พระอภัยมณีและ ศรีสวุรรณก็ได้ เข้าเฝ้าเสด็จพ่อของตน
พระอภัย : เสด็จพ่อ ข้ากลับมาแล้ว
ท้าวสุทัศน์ : เป็นยังไงบ้างละ กับวิชาการเมืองการปกครอง ที่ข้าได้ให้เจ้าไปศึกษามา เรียนจบแล้วไหน เจ้าลองเล่าให้ข้าฟังสิ
พระอภัย : คือเสด็จพ่อ ลูกทั้ง สองไม่ได้เรียนการเมือง การปกครองอย่างที่เสด็จพ่อได้บอกไว้
ท้าวสุทัศน์ : ห๊ะ ! ว่าอย่างไรนะ แล้วเจ้าทั้งสอง ไปเรียนอะไรกันมา
พระอภัย : คือลูกไป เรียนวิชาดนตรีการเป่าปี่ และศรีสุวรรณไปเรียน วิชากระบี่กระบอก พะยะค่ะ
ท้าวสุทัศน์ : ข้าบอกแล้วไง ว่าให้เจ้าไปเรียนการเมืองการปกครอง ทำไมไม่ฟังห๊ะ
ฉากกกก – ถีบบบบบบบบบบบบ สมจริง เล่นจริง เอาจริง 555+
ศรีสุวรรณ : เสด็จพ่อ ฟังลูกก่อน พะยะค่ะ
ท้าวสุทัศน์ : ไม่ข้าไม่ฟัง ใสหัวออกไปจากเมืองของข้าซะ
39 ความคิดเห็น
3 คน
พราหมณ์ : เจ้าทั้ง 2 มาจากแห่งหนใดรึ
ศรีสุวรรณ : ข้ากับพี่ข้า เร่ร่อน ไปเรื่อยๆ ยังไม่มีหนทางที่จะไปแน่นอน
พราหมณ์ สานน : ศรีสวุรรณ ข้าได้ยินมาว่าเจ้าน่ะ มีฝีมือแกร่งกล้านักในด้านกระบี่กระบองแล้วพี่ของเจ้าล่ะ ถนัดในด้านใดกัน
พระอภัย : เราเชี่ยวชาญ วิชาดนตรี โดยเฉพาะการเป่าปี่
พราหมณ์ พระอภัย เห็นทุกคนหลับจึง เกิดอาการง่วงขึ้นมาทันที แล้วจึงหลับตามๆ ไป
อยู่มาจนทั่ง มีลูกชื่อว่าสินสมุทร
ผีเสื้อสมุทร : เสด็จพี่ เพค่ะ ระหว่างที่น้องออกไป บำเพ็ญ เสด็จพี่ต้องอยู่ในถ้ำนี้เพื่อรอน้องนะเพค่ะ ข้างนอกนั้น อันตรายมาก อย่าออกไปเชียว นะ
เมื่อ นางเงือกมาตามนัดหมาย โดย พาพ่อและแม่ ของนางมาด้วย
นางเงือก : ข้าได้มาตาม ที่เราได้นัดหมายแล้ว ท่านพร้อมจะออกไปจากที่นี่หรือยัง
พระอภัย : พร้อมสิ ข้าอยากจะออกไปจากที่นี้ เต็มทีแล้ว งั้นเราไปกันเลย
ครอบครัวเงือกจึงพาพระอภัยและสิงสมุทร
ไม่นานนัก ก็ตามทัน นางผีเสื้อสมุทร ด้วยความแค้นใจ ที่ถูกหลอกให้ไปบำเพ็ญศีล จึงจับพ่อแม่ของนางเงือกที่มาถ่วงเวลาให้ พระอภัยมณี ล่วงหน้าไปก่อน
พระอภัยมณีก็ขี่หลัง ทำให้นางยักษ์ เกิดอาการ มึนงง วิงเวียนศีรษะ หน้ามืด ปวดหัว
ผีเสื้อสมุทร : โอ๊ยยยย ! เสด็จพี่ ทำไมทำกับน้องเช่นนี้ น้องมันไม่ดีตรงไหน น้องอุตสาห์รักพี่ ถนุถนอมเสด็จพี่ ดูสิแล้วสิ่งที่น้องได้กลับมา คืออะไร T ^T ฮือ ฮื้อ
ฉาก – พระอภัย เป่าปี่ นางยักษ์ ตรอมใจตาย ร่ำไห้ โศกเศร้า เสียใจ ปวดร้าว Happy Ending
นี่ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของความคิดของผม ที่แต่งบทละครนี้ขึ้นมา หวังว่าจะเป็นประโยชน์ แก่คนที่ได้อ่านและ ต้องการนำไปแสดงในงานกิจกรรมวันสุนทรภู่ ขอขอบคุณทุกคนที่ อ่านจนจบ ^^ เดี๋ยวถ้ามี อะไรดีๆ ผมจะนำมาแชร์ต่อนะครับ ขอบคุณมากกก
Facebook : Ab Man
(ผมไม่ขออะไรมาก ถ้าก๊อปไปว่างเว็ปไหน ก็ช่วยให้เครดิตผมด้วยแล้วกันครับบบ)
ย๊าวยาว แต่มีประโยชน์ดีนะคะ
ก้อสนุกดี
เข้าไปดูในไหนงะ่
ถูกต้อง
ขอบคุณนะ
ขอบคุณจร้า
สนุกมากเลยล่ะ ก็ขอบคุณนะ
ขอบคุณคุณAB Man พอดีที่ร.ร.ต้องแสดงละครฉากนี้น่ะค่ะ แล้วเพื่อนให้เรามาคิดเป็นบทพูด เอาแบบฮาๆ เราคิดไม่ออก จนมาเจอความคิดเห็นนี้นี่ล่ะค่ะ ขอบคุณมากกๆๆๆจริงๆค่ะ ไว้จะให้เครดิตกับเพื่อนเมื่อเอาบทนี้ไปให้เพื่อนดูละกันนะคะ ^^
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกอ่าาาาาาาาาาาาาา
สนุกมากกกก
จริงจร้
ขอบคุณน่ะค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?