ประสบการณ์การสอบสัมภาษณ์สุดฮา (ใครอยากคลายเครียด ใครคิดว่าฮา มาแชร์กันค่ะ)

[Minmeun]

เห็นเพื่อนๆมาถามกันว่าสัมภาษณ์เป็นไงบ้าง 

เราไปสอบสัมภาษณ์ที่คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่นเมื่อวันที่ 20 ที่ผ่านมาค่ะ

ตอนแรกพอยื่นเอกสารรอนั่งเรียกคิวเสร็จ เราก็นั่งรอเรียกเข้า "ห้องโหด"
เพราะแต่ละคนที่ออกจากห้องนี้ จะต้องน้ำตาคลอ ร้องไห้ เอ๋อ หรือโซซัดโซเซออกมา ยิ้มออกมาบ้างก็มี แต่ยอมรับเลยว่า "ใจเสียทุกคนเลย"
เพื่อนๆทุกคนที่รีวิวออกมา ร้องไห้ไปเล่าไปก็มี หลายคนต่างพูดออกมาว่า อาจารย์โหด พูดแรง และไม่ค่อยรักษาน้ำใจเราเท่าไหร่ แถมยังลองภูมิแบบเต็มขั้น ทำเอาคิวหลังๆอย่างเราเริ่มหวั่นใจ เพราะเราก็บ่อน้ำตาตื้นใช่ย่อย

ระหว่างรอคิวเข้าห้อง ได้เจอพี่ศิษย์เก่าสาธิตมมส.ของเรา คุยกันหรรษาฮาเฮ แต่ไม่ถามชื่อพี่เค้าซะงั้น (โชว์กากมา ณ จุดๆนี้) แถมนั่งเหลียวซ้ายแลขวา ทุกคนมีแฟ้มมา ส่วนเรา มือเปล่า ถือมาแค่ใบเกรดกับประวัติที่กรอกก่อนขึ้นมาสัมภาษณ์ (เยี่ยมจริง) โอเค้ ไม่มีก็ไม่มีสิวะ ไม่ได้บอกให้เตรียมมา

พี่ศิษย์เก่าพูดให้กำลังใจก่อนเข้าว่า
"น้องอย่าร้องไห้ออกมาแบบคนอื่นนะ พี่โม้เพื่อนไว้เยอะ สู้ๆ เราสาธิต สายแข็ง"

พอคนก่อนหน้าออกมาจากห้อง เราก็โดนไล่เข้าห้องนั้นไป เดินเข้าไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พร้อมส่งกระดาษเท่าที่มีอยู่ในมือให้

"นี่ค่ะอาจารย์"
"นี่อาจารย์ไม่รู้นะว่ามันอ่านกลับหัวได้ด้วย" (น้ำเสียงจิกกัดรุนแรง)

แหงสิ ยื่นกระดาษให้แบบกลับหัวก็โดนด่า แคร์ที่ไหนล่ะ 
หยิบกระดาษออกจากมืออาจารย์
"กลับด้านให้ได้ค่ะ" (ยิ้มนางงามเขินอาย)
"อ๋อ กลับด้านได้ อาจารย์นี่โง่เนาะ ไม่รู้ว่ามันกลับด้านได้" (กระแทกเสียงและจิกกัด)
(มีนยิ้มตอบ)
อาจารย์ถามอีกครั้ง
"แนะนำตัวซิ"
"สวัสดีค่ะ หนูชื่อ.... มาจาก(ยังไม่ทันจบโดนแทรกขึ้นมา)"
"ชื่อเธอแปลว่าอะไร"
"ผู้ยินดีในความปลอดภัยค่ะ"
"เขมะ แปลว่าอะไร"
"เขม มาจากคำว่า เกษมค่ะ แปลว่ามีความสุข สบายค่ะ"
"แล้วนันทะล่ะ"
"ไม่ทราบค่ะ"
"อ้าว ไม่ทราบแล้วเธอแปลได้ไง รวมๆเอาหรอ"
"ไม่ทราบค่ะ เค้าแปลมาให้แบบนี้"
(อาจารย์ผู้ชายที่ถามมองหน้า)
(มีนยิ้มต่อไป)
อาจารย์ผู้หญิงถามต่อ
"หนูมาจากรร.ไหน"
"สาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคามค่ะ"
อาจารย์อีกคนแทรกขึ้นมาอีก
"ทำไมไม่เรียนมมส."
"เพราะหนูอยากเรียนที่นี่ค่ะ" (ยิ้มนางงาม)
(อาจารย์มองหน้ากัน 5 คน)
อาจารย์ผู้หญิงที่ถามก็บอกว่า "อืม ตรงๆดีนะ"
อาจารย์ผู้ชายยิงคำถามมาอีก
"ทำไมมข.จะต้องเลือกเธอ"
"เอ่อ หนูไม่รู้จะพูดยังไง หนูคิดว่าที่นี่ดี เหมาะกับการพัฒนาศักยภาพของหนู" (ยิ้มแหย)
"ไม่เข้าใจคำถามหรอ อาจารย์ถามว่าทำไมต้องเลือกเธอ"
"เพราะหนูดีค่ะ" (มั่นหน้าเกรงการดีดเท้าใส่หน้ามาก)
"เธอดียังไง"
"หนูแต่งคำประพันธ์เก่งค่ะ โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ได้หมดค่ะ"
"ไหนลองต่อกลอนกับอาจารย์ซิ ชอบเหลือเกินเด็กพวกนี้"

(ทวนกลอนอาจารย์ 1 รอบแล้ว พูดต่อเลย ตื่นเต้นมาก)
"ฉันทลักษณ์วรรคสุดท้ายซ้ำนะ"
"ทราบค่ะ"
"ฟังของอาจารย์นะ"
(อาจารย์อ่านให้เราฟัง อีนี่ก็ฟังแล้วทำตาลุกวาว)

อาจารย์ผู้หญิงคนนึงถามขึ้นลอยๆ
"พ่อเป็นตำรวจหรอ"
"ค่ะ"

อีกคนโหดๆข้างอาจารย์ผู้ชาย ถามขึ้นมาอีก
"ทำไมเธอคิดว่าเธอเก่ง จริงๆคะแนนเธอก็ไม่ได้สูงมากนะ จัดว่าน้อยด้วยซ้ำ"
"ค่ะ" (ยิ้ม)
"แฟ้มผลงานก็ไม่มี อาจารย์จะรู้หรอ เธอมีผลงานอะไรบ้าง"
"เคยแข่งชิงถ้วยพระเทพฯได้ที่ 3 กับชมเชยค่ะ แล้วก็แต่งในโรงเรียน แล้วก็งานศิลปหัตถกรรมค่ะ"
"อ๋อ แข่งสองครั้ง แล้วทำไรอีก"
"อันนี้ส่วนน้อยค่ะ ปกติทำกิจกรรมในโรงเรียนค่ะ"
"ทำอะไร"
"เต้นโคฟเวอร์ งานกีฬาสีค่ะ"
"โคฟเวอร์เกาหลีหรอ ไปเปิดประตู แล้วเต้นโคฟเวอร์"

ลุกขึ้นยืน เดินไปเปิดประตูห้องสัมภาษณ์ออก (แน่นอนว่าพวกที่รอคิวต่อไป เห็นหมด)
"เอาเลยหรอคะอาจารย์"
"เชิญ..."

ท่อนฮุก NoNoNo - Apink ร้องเองแบบถูกเนื้อด้วย เพราะก่อนหน้านี้เคยดูเนื้อมา และเต้นเต็มที่
"ซึลพอฮาจีม้า โน้โน้โน ฮนจากาอานย้า โน้โน้โน ออนเจน้าน้าน้าเนเก ฮังซังบิชชีดเวจุนคือเด"
(ร้องไปยิ้มไปประดุจเพลงตัวเอง)
อาจารย์หัวเราะและยิ้มกว้างกันทุกคน
"อาจารย์ว่าเธอเต้นยังไม่เต็มที่พอนะ"
"คะ? อะ เอ่อ..."
"ไปเรียกพี่ศิษย์เก่ารร.เธอมาเต้นด้วยซิ"

ชะโงกหน้าออกไปประตู
"พี่คะ อาจารย์บอกให้พาพี่ศิษย์เก่ามาเต้นด้วยค่ะ"
"ห๊ะ"

หลังจากนั้น มายืนน่ารักกันอยู่ 2 คนกลางห้อง ปรึกษาเพลงกันใหญ่ จนอาจารย์ตัดบทขึ้นมา
"เอาควีโยมีละกัน เต้นได้อยู่นี่"
พี่คนนั้นก็พูดขึ้น
"ไม่มีซาวน์ค่ะอาจารย์"
"อาจารย์มีให้" (ยกไอโฟนมากดยิกๆๆๆๆ)

อาจารย์ให้สัญญาณ "เอ้า เริ่ม"
ควีโยมีเวอร์ชั่นเต็มเพลงดังขึ้น...
ไม่สะทกสะท้านหนูหรอกค่ะ หึหึ

มีนโชว์ร้องควีโยมีและเต้น ในขณะที่อาจารย์ 3 ใน 5 คนมุงโทรศัพท์เพื่อดูท่าประกอบ
"เออ น้องเต้นน่ารักกว่าเธออีก"
(ยิ้ม)

พอจบเพลง อาจารย์ปรบมือบ้าง หัวเราะบ้าง เคล้าๆกันไป
"ไปๆ รับแล้วๆๆๆๆๆ จะต่อตรีโทเอกที่ไหนก็ไปไป๊"
-เราก็นึกว่าพูดกะพี่เค้า ก็เลยเดินไปส่งพี่เค้า แล้วก็เดินมาอีกรอบ อาจารย์พูดขึ้น
"แล้วนี่มาอีกทำไมเนี่ย"
"อาจารย์จะสัมภาษณ์อะไรอีกไหมคะ"
"ไม่แล้ว ไปไหนก็ไปเถอะ ออกไป๊ๆๆๆๆ"
"ขอบคุณค่า" (เสียงดังฟังชัด ยกมือไหว้สวยงามและเดินออกมาอย่างมั่นหน้า)

เดินลงมาข้างล่างด้วยสีหน้าแช่มชื่นสนุกสนานบานตะไท เฮ้ คนที่รอสัมภาษณ์ต่อกับรุ่นพี่หน้าคณะถึงกับงง

"กูเพิ่งเห็นน้องอันนี้ล่ะ ตีปีกพั่บๆลงมา"
"กูว่าถ้าน้องตีลังกาลงมาได้ น้องคงทำไปแล้ว"
"นี่แหละทายาท -ดูไว้เลย"

ยิ้มรับทุกคนและเล่าประสบการณ์ให้เพื่อนฟัง เสียงฮาและปรบมือเกรียวกราว
ถ้าฉันเป็นคิวแรกที่ลงมา เพื่อนๆคงไม่เครียดขนาดนี้สินะ

สำหรับใครที่กำลังรอเรียกสัมภาษณ์หรือรอผลสัมภาษณ์ ก็ขอให้สมหวังกันทุกคนนะคะ

Comments

[เกร็ดนำแข็ง]

หายเครียดเลยคะ กับงานต่างๆ
ประสบการณ์พี่แน่จริงๆคะ เล่นเอาเงิบเลยคะ(=[]=)::;
ตอนแรกมาอ่านก็คิดเลยพี่เป็นคนตรงจริงๆ และมั่นมากๆ

อาจาร์ยก็น่ารักด้วยคะ>[]<

[Iye-Iyh]

เราเป็นศิษย์เก่าสาธิตสารคามมม โรงเรียนเราสอนให้เด็กกล้าคิด กล้าทำ กล้านำอยู่แล้วว ดีใจด้วยนะคะพี่ ภูมิใจกับโรงเรียนสาธิตมมส.มากๆ ค้าาา 

[DevaDevil]

มั่นมากกจากใจ

[Ked Suvanruvngsie]

มีการ เต้นไห้ด์ ดูด้วยยยยย !! โน โน โน้ววววววววว !!

[Marine-L]

เธอ สุดยอดมากกกกกกกก
แจ้งเกิดตั้งแต่ยังไม่ได้มอบตัว 

รับรองพี่ตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสี่เลยไปพี่บัณฑิตรู้จักกันหมดแล้วว

เยี่ยมจริงๆๆๆๆ ขอคารวะเลย

[Mr.tae แอลโอวีอี]

น่ารักดีอ่ะ   เราก้ติดแร้วแต่ไม่ได้มีสบการน่ารักๆแบบเทออ่ะ อิอิ อยากเหนหน้าจังง ขอไลนหน่อยจิ  55

[Minmeun]

สถานการณ์ล่าสุดตอนนี้ จขกท.ติดแล้วจ้า เย่ๆ
เหลือแค่รายงานตัว คัดคนออกตั้ง 1 ใน 3 ที่เรียกสัมภาษณ์ เหมือนเลือกมาโรงเรียนละคนสองคน (แต่จขกท.ไปกระโปรงเทาคนเดียว ก็เหงาอยู่ 555)

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเข้ามาตอบกันนะคะ คงอ่านขำๆคลายเครียดไปได้บ้าง