โดราม่อนเที่ยวไทย

[นมสด อุ่นอุ่น]

- โดเรม่่อนเที่ยวไทย -

ณ สนามเด็กเล่น พวกเด็กๆมานั่งคุยกันอยู่ถึงกิจกรรมที่จะทำช่วงปิดเทอม

เรื่องที่ทำให้ทุกคนต้องตกตะลึงเป็นอย่างมาก เพราะคำพูดไม่กี่คำของซูเนโอะ
"อะไรนะ นายจะไปเที่ยวประเทศไทยเหรอเจ้าปากแหลม" ไจแอนท์เกาะแขน
เหมือนอยากไปด้วย และแน่นอนซูเนโอะให้ไจแอนท์ไปด้วย ชิซูก่ะก็ไม่พลาด

"ดีจังเลยนะจ้ะ ฉันเคยเห็นในหนังสือที่ห้องสมุดเกี่ยวกับประเทศไทย สวยมากเลย
ทะเลก็สวย มีขนมต่างๆที่ฉันไม่เคยกินมาก่อน ให้โนบิตะไปด้วยได้ไหมจ้ะซูเนโอะ
และมันก็เป็นธรรมดาเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ซูเนโอะหัวเราะปากแหลมเชิืด
"ใจจริงฉันเองก็อยากจะให้ไปด้วยนะ แต่ตํ๋วมันมีแค่ 5 ใบพอดี เสียใจด้วยนะ"
โนบิตะ ก็ก้มหน้ายอมรับ เพราะมันก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งอยู่แล้ว

"ฉันกลับก่อนนะ พวกนายจะไปไหนก็ไปเถอะ เชอะ" โนบิตะเดินกลับบ้าน
ทุกคนไม่สนใจความรู้สึกของเขาเท่าไหร่นัก ต่างคุยกันอย่างสนุก โนบิตะ
เดินเข้าบ้าน และรีบวิ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว บนห้องนอนของเขา
"โดเรม่อน ฮือๆพวกนั้นไปเที่ยวกัน ไม่ยอมให้ฉันไปด้วยอีกแล้ว"
"เดี๋ยวๆนี้มันเรื่องอะไรกันน่ะ ค่อยๆพูดซิ" โดเรม่อนล้มลงเพราะโนบิตะ
วิ่งร้องไห้ฟูมฟาย พุ่งเข้ามากอดและเขย่าๆตัวโดราเอม่อน



หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวจากปากของโนบิตะแล้ว โดเรม่อนก็ของขึ้น
"ไม่ต้องน้อยใจ ม่อนซะอย่างเดี๋ยวฉันจะพานายไปเที่ยวประเทศไทยเอง"
"จริงเหรอ นายเป็นเพื่อนแท้ เพื่อนรักของฉันที่สุดเลย ดีใจจังเย้ๆ

ผ่านไป 3 วัน พวกไจแอนท์ ก็มาที่่กรุงเทพก่อน เพราะคำร่ำลือเรื่องของกินที่อร่อยๆ
ที่หากินได้ตลอด 24 ชม. ไจแอนท์เดินถือผัดไืทยกินเต็มปากชิซูก่ะก็กินทอดหยอด
ด้วยความติดใจ ส่วนซูเนโอะกินลูกชิ้นปลาทอดพร้อมกับน้ำจิ้มรสแซ่บ แสนมีความสุข
"นี่มันยิ่งกว่าที่เคยอ่านมาอีกนะ ทำไมมีแต่ของดีดี ของอร่อยๆ ไม่คิดว่าจะขนาดนี้"
ไจแอนท์ดูตื่นเต้นกว่าใคร พูดไปกิืนไปไม่หยุด เขาซื้อไข่ปลาหมึกย่างไม้ใหญ่ด้วย
"ฉันชอบขนมของประเทศไทยมากเลย อุ้ยดูซิ นี่ขนมอะไร ใช้ใบไม้ห่อด้วยน่ารักอ่ะ"
ชิซูก่ะ กำลังมองขนมใส่ไส้ เธอซื้อมาและชิมดู มันอร่อยกว่าที่เธอคาดคิด
"ฮะฮะ ความจริงฉันมาที่นี่บ่อยๆแต่ไม่เคยเล่าให้พวกนายฟัง วิเศษเลยใช่มั้ยล่ะ"
มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุึข ที่ประเทศไทย ณ แดนสยามเมืองสวรรค์ 



ทางด้านโดเรม่อน ไปเที่ยวเชียงใหม่เดินทางไปด้วยประตูไปที่ไหนก็ได้
โชคดีที่ มีโปรแกรมแผนที่เอเชียอยู่เลยมีเส้นทางการเปิดมาประเทศไทยอยู่ด้วย
โนบิตะไปยืนสูดอากาศอยู่ในบ้านพัก แม่ริม ที่นี่อากาศดี พอตกดึกก็ไปถนนคนเดิน
"ว้่าวดูซิๆโดเรม่อน เสื้อนี่ก็สวย โคมไฟแปลกๆขายเต็มเลย ซื้อเสื้อให้ฉันตัวนึงซิ"
แรกๆตอนเดินโนบิตะก็ตื่นเต้น แต่หลังๆเริ่มร้อน ส่วนโดเรม่อนซื้อเค้กใส่น้ำแข็ง
ได้แต่จิบไปมองไปเพราะประเทศญี่ปุ่น ไม่มีโค้กใส่ถุง โนบิตะไม่ไหวเลยกลับที่พัก

ผ่านไป 2 วัน พวกซูเนโอะเดินทางไปเที่ยวเกาะพะงัน และมันก็เหมือนจะใจตรงกัน
โนบิตะก็ไปเหมือนกัน ทุกคนมาเจอกันอีกครั้งช่วงฟลูมูนปาร์ตี้พอดี
"นายมาได้ไงเนี่ย โนบิตะ" ซูเนโอะถามด้วยความตกใจ
"ความจริงฉันจะไปไหนก็ได้ ก็ฉันมีโดเรม่อนอยู่ด้วยทั้งคนนี่" โนบิตะหัวเราะบ้าง
แต่พวกเขาก็เลยถือโอกาสเที่ยวด้วยกันซะเลย ชิซูก่ะแอบเซ็กซี่ใส่แขนกุด
และไปเพ้นท์แทคทูเรืองแสงตรงหลัง เป็นรูปแมลงปอ ไจแอนท์ไปขอควงกระบองไฟ
พีที่เกาะก็สอนเขาไม่ได้ว่าอะไร ไม่นานไจแอนท์ก็ควงได้คล่อง นักท่องเที่ยวปรบมือให้


คืนนั้นพวกเขาไ้ด้กินอาหารฟรี เพราะเจ้าของร้านชอบ ชิซูก่ะร้องเพลงโชว์ ส่วนโนบิตะ
ก็ได้โอกาส ยิงปืนอัดลมเข้าเป้า รับรางวัลพิเศษจากทางร้านไป คืนนั้นสนุกมาก
ก่อนจะกลับพวกเขาก็ไปเล่นน้ำตอนเช้าๆ น้ำใสเห็นตัวปลา พวกเด็กๆว่ายน้ำอย่างสนุก
พ่อแม่ซูเนโอะ พาเด็กๆไปดำน้ำ โนบิตะเกือบจมน้ำเพราะห่วงยางถูกปลาปักเป้าพองใส่
และทุกคนก็เก็บเกี่ยวควา่มสุขจากเมืองไทยกลับไปอย่างเต็มอิ่ม พวกเขาจะกลับมาที่นี่
พวกเขาจะกลับมาเยือนอีก ประเทศไทย ประเทศที่น่าอยู่ ใครมาก็รักประเทศไทย

พวกคุณล่ะ รักประเทศไทยรึเปล่า สามัคคีกันไว้ ไม่มีใครทำร้ายเราหรอก
พวกเรามากกว่าที่ ทำร้ายกันเอง อยากให้เมืองไทยเป็นแดนสวรรค์เสมอไป

-จบ-