มนุษย์ป้า!

[ClodWater]

เรื่องนี้ต้องเล่ากันยาวซักหน่อย..

คือเราฝึกงานอยู่ในศูนย์ราชการแจ้งวัฒนะ ตึกB

และก็พักอยู่ไกลออกไปประมาณ 5-6 ป้ายรถเมล์

เป็นที่รู้ๆกันว่าถนนสายแจ้งวัฒนะรถติดมากกกกก...

และตลอดช่วงสองเดือนกว่าที่ผ่านมาคือรถยิ่งติดมากกกกกก..(ลาก ก.ไก่ไปอีกยาวๆ)

เพราะว่ามีการชุมนุมกันบริเวณหน้าที่ทำงานเรา ถนนถูกปิด 

อย่างไรก็ตามในความโชคร้ายนั้นก็มีความโชคดีอยู่บ้าง

เพราะถนนสายนี้เชื่อมทางหลักสี่และปากเกร็ด

รวมถึงมีสถานที่สำคัญหลายแห่งที่คนชอบโบกแท๊กซี่มากัน เช่น ศูนย์ราชการ

อิมแพคอารีน่า เมืองทองธานี ที่ทำการไปรษณีย์ ฯลฯ

เราจึงมีแท็กซี่ที่ว่างเพียงพอให้นั่งมาทำงานทันเวลา....

แม้มิเตอร์แท๊กซี่จะขึ้นเอาๆ ทั้งๆที่รถหยุดนิ่งอยู่กับที่ เพราะรถติดมากนั่นเอง

แต่เราก็ไม่ค่อยมีปัญหา

จนกระทั่ง

ย่างเข้าสู่ช่วงที่โรงเรียนในกทม.เริ่มเปิดเรียนกัน

พระเจ้าช่วยกล้วยชุบแป้งทอด!!!

นอกจากที่รถจะติดมากๆๆๆๆๆๆๆแล้ว ยังไม่มีแท๊กซี่ว่างให้เราใช้บริการได้เลย

เพราะเมื่อรถมันติด คนทำงานก็กลัวไปทำงานไม่ทันเวลา เด็กก็กลัวไม่ทันเข้าแถว

แท๊กซี่เป็นตัวเลือกที่คนต้องการมากๆ แม้มันอาจจะแพง แต่คือมันก็จำเป็นสำหรับเราอะ

วันนั้นคือเรารอแท๊กซี่มายี่สิบนาทีกว่าได้ ย้ำว่า"ยืน"ข้างถนน ควันเยอะๆ อากาศร้อนๆ

แต่ไม่มีแท็กซี่ที่ว่างมาเลยซักคัน

"ทำไงดีวะ สายแล้วนะเฮ้ย"

"เมลล์ก็ไม่ว่าง"

"รถตู้ก็เต็ม"

"วินๆ"

"ไปศูนย์ราชการ 70..."

"ดอกไม้ แพงค่ะ!"

"เดินมั้ย..."

"จะบ้าเหรอ ตายๆๆ ไม่ถึงละที่ทำงาน"

"ลาแม่ง..."

"ลาครบกำหนดแล้ว..."

"เดี๋ยวพี่ก็โบกชาวบ้านซะเลย"

".........."

".........."

สรุปคือรอแท๊กซี่ต่อไป จนกว่าจะมีแท๊กซี่หลงมาซักคันนั่นแหละ

เช้าวันต่อมา พวกเราก็ค้นพบที่รอแท็กซี่แห่งใหม่ มีที่นั่งรอด้วย

คือร้านคาร์แคร์ถัดออกไปประมาณ 15 ก้าว (และโชคดีที่ไม่มีลูกค้ามานั่งเลย!?)

การได้นั่งรอเป็นลาภอันประเสริฐ แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่มีคนแท๊กซี่ว่างผ่านมาบ้างเลย

และแล้วลางร้ายก็เริ่มปรากฏ พร้อมร่างของมนุษย์ป้าคนหนึ่ง..

ป้าเดินมาด้วยท่าทางมาดมั่น ผ่านหน้าพวกเราไปประมาณ 5-6 ก้าวได้

แล้วป้าก็หยุด

ป้าหยุดจริงๆจ้าาา ป้ามายืนรอแท๊กซี่แบบมาดักรอข้างหน้าเราแบบซึ่งๆหน้าเลย

และก็ไม่รู้ว่าป้าทำบุญด้วยอะไร เวลาผ่านไปประมาณ 5 นาทีแท๊กซี่ว่างก็มา

และป้าก็โบก ใขนณะที่พวกเรานั่งอ้าปากค้าง กำลังตะลึงและงงกับเรื่องที่กำลังเกิด

ป้าก็เดินขึ้นแท็กซี่ไปอย่างมีความสุข โลกสดใส แท๊กซี่หาง่าย ประมาณนั้น

ซึ่งนางมาได้ 5 นาที แต่พวกเรารอไปแล้วมากกว่าครึ่งชั่วโมง เอิ่บบบบ..

เงิบค่ะ

.....

....

หลังจากที่สาบแช่งป้าไปได้ซักพักละ เราก็มานั่งคิดเหตุผลที่อาจเป็นไปได้คือ

1. ป้าอาจไม่เห็นเรา (ป้าไม่เห็นเหรอ!? คนสี่คนรวมกันตัวใหญ่กว่าแมวอีก ไม่เห็นเหรอ?)

2. ป้าเห็น แต่ป้าเห็นว่าเรานั่ง ป้าอาจจะคิดว่าพวกเราไม่ได้มารอรถรึเปล่า?

    (เหรอออ..เราก็นั่งกันริมฟุตบาทเลยนะเว้ยเฮ้ย และเราก็บ่นๆว่าเมื่อไหร่รถจะมาคือป้าได้ยินแน่ๆอะ)

3. ป้าเริด เชิด ไม่แคร์สื่อ ป้าขอแค่ได้ขึ้นแท๊กซี่ก็พอ (แต่มันก็เกินไปหน่อยอะ)

4. จริงๆป้าอาจจะไม่รู้จริงๆนั้นแหละว่าเรารอโบกแท๊กซี่ 

สุดท้ายแล้วพวกเราก็ปล่อยไป เออๆยอมๆไป

เหมือนกับครั้งก่อนๆที่เจอมาสองสามครั้ง แต่เป็นที่อื่นนะ สนามบินเอย หน้าห้างเอย

แต่ก็เอิ่มม...ช่างเถอะหาใหม่ได้ ฯลฯ

การที่ไม่มีรถไปทำงานทำให้เราได้เจอกับสถานการณ์ที่แตกต่างออกไป แบบที่โดยปกติทั่วไปจะไม่สามารถทำได้

เช่น สามารถขึ้นรถเมลล์ในสายที่เขาไม่รับผู้โดยสารนอกป้ายได้

งงล่ะสิ ... คือตอนแรกเราก็งงเหมือนกัน

หลังจากที่มนุษย์ป้าสอยแท๊กซี่จากเราไปอย่างมีความสุขสุดสะแนนแล้ว

พวกเราก็นั่งอย่างจิตตก เหงาหง๋อย เศร้าสร้อย หมดหวัง ... บรรยายเกินจริงไปซักหน่อย ฮ้าาาา

อย่างที่บอกว่าวันนี้รถติดมากกก แต่ต่างกันตรงที่วันนี้มีรถเมลล์คันที่วิ่งสายอื่น(รับผู้โดยสารที่อื่น)

เขาเพิ่งออกมาจากศูนย์และวิ่งเลนที่ติดกับฟุตบาท (วันอื่นๆจะวิ่งเลนรถเร็ว) แต่วันนี้รถติด ยังหักออกไปไม่ได้

แล้วเขามาจอดอยู่หน้าเราพอดีไง ต่างคนต่างจ้องหน้ากัน

เราทำหน้าตาอ้อนวอนมาก (ซึ่งรู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่รับผู้โดยสารบนถนนแจ้งวัฒนะ)

จ้องตากันไปจ้องตากันมาซักพัก ...

ป้ากระเป๋ารถเมลล์ก็ตะโกนถามเราเสียงดัง

"หนูจะไปไหนกันลูก"

"ไปศูนย์ราชการค่ะ หนูขึ้นได้มั้ย v0v"

"............." ป้าเงียบหันไปซุบซิบๆกับคนขับ

"............." เราลุ้นอย่างเต็มที่ (ซึ่งรู้อยู่แก่ใจว่าไม่ได้)

"............."

"............."

"มะ ขึ้นมาๆ"

*0*

วิ้งโครตเร็วเลยตอนนั้น 555555555

เป็นความรู้สึก VIP มาก! บนรถไม่มีผู้โดยสารเลย มีแค่พี่คนขับ ป้ากระเป๋ารถเมล์ และพวกเรานึกศึกษาสี่คน

ป้าใจดีสุด พี่ใจดีสุด พวกเราฟินสุด

พอรถวิ่งไปเรื่อยๆ คือเห็นเลยว่ามีแต่คนมองรถเมลล์คันที่เรานั่งแบบตาระห้อยอ่า

(เพิ่งคิดได้ว่าตัวเองก็เพิ่งทำหน้าแบบนั้นไป)

แต่ป้าเค้าก็ไม่ได้เปิดรับแล้ว (ด้วยเหตุผลจริงๆที่ว่า ไม่สามารถรับได้)

คือก็สงสารคนอื่นๆนะ มีแต่คนมารอรถไปทำงานตอนเช้าๆ

และความรู้สึกที่ว่าพวกเราโครตจะ VIP ที่โผล่ขึ้นมากอีก

ทำให้พวกเราฟินมาก (ทั้งๆที่เป็นเมล์ฟรี และอากาศร้อน)

ขอบคุณมนุษย์ป้าจริงๆ แหม่...

เช้าวันต่อมา

เราก็มานั่งรอรถแท๊กซี่ที่เดิม และหวังว่ามนุษย์ป้าคนนั้นจะไม่โผล่มาเริดเชิดเหมือนเดิมอีก

แต่...นางมาค่ะ -0-

ครั้งนี้นางมาแบบมีมารยาทมาก นางไม่เดินตัดหน้า นางอยู่ในที่ของนางและยืนรอรถต่อไป 

แต่พอมีแท๊กซี่มาเท่านั้นแหละ พวกเราก็โบกพากันขึ้น

คาดว่าป้าคงรู้วันนี้แหละว่ามีเด็กน้อยน่ารักสี่คนรอรถอยู่ตรงนั้น 

และป้าคงรู้สึกผิดที่วันแรกนั้นไม่เห็นพวกเรา จึงเดินมาตัดหน้าขึ้นแท๊กซี่

อืมมม..งืมๆๆ คงเป็นแบบนั้นแหละ ครั้งนั้นป้าคงไม่เห็นเรา

อืม...เราเข้าใจผิดไปเอง งืมๆๆๆ

เกือบแล้วๆ ป้าเกือบเป็นคนดี จิตใจปกติทั่วไปแล้ว

ถ้าวันนี้ป้าไม่ทำแบบเดิมอีก!!

โอ้มายกอด พี่จะเป็นลมจ้าาาา

เมื่อเช้าเหมือนเกิดเดจาวู มนุษย์ป้าแม่งมาอีกแล้ว คนเดิมเลย ป้าเดินผ่านหน้าที่ยืนที่เดิมเลย

คือป้ารู้ไงว่าเรามาก่อน จะต้องรอรถตามคิวป่าววะ

แต่ป้าก็ไม่แคร์อ่า เดินมายืนตัดหน้าเช่นเคย และเมื่อป้ามาได้แป๊บเดียวแท๊กซี่ก็มาอีกเช่นเคย

พวกเราก็เชิดอีกเช่นเคย..

คือตอนเห็นป้ามานะ พวกเราก็คุยกัน (มั่นใจว่าป้าได้ยิน แต่ป้าไม่แคร์ค่ะ)

"เอาละไงป้านี่อีกล่ะ วันนี้จะไม่ยอม"

"ป้าแม่งเกินไปจริงๆ"

"เดี๋ยวจะขึ้นคันเดียวกับป้าเลย บอกป้า...หารกันนะคะ"

"คอยดูนะถ้าแท๊กซี่มาจะเดินไปขึ้นตัดหน้าเลย"

"หึ วันนี้จะไม่ยอม!"

แต่พอรถว่างมาจริงๆ ป้าใช้สเตปเทพรีบเดินออกตัวไปยังแท๊กซี่เลยจ้าา

ขึ้นรถเสร็จ นางก็นั่งเอนแบบพยายามทำให้หน้าตัวเองโผล่ออกมาให้เห็นน้อยสุดอ่ะ

คือป้ารู้ว่าตัวเองทำผิด และป้าพยายามก้มหาที่หลบ

โอเคจ้าาาา จบจ้าาาา แผนที่วางๆไว้สุดท้ายพอถึงเวลาจริงพวกเราก็ไม่กล้าใช้อะ

มันเป็นความรู้สึกผิดจริงๆนะที่จู่ๆจะให้เดินไปโบกรถตัดหน้าอะ

(ซึ่งฉันมาก่อนนนนนน...ทำไมฉันต้องรู้สึกผิดดดดด....วะะะะะะะ)

สุดท้ายคือ มนุษย์ป้าก็ชนะเลิศเช่นเคย

และประจวบเหมาะอะ วันนี้เป็นวันเคอร์ฟิวไง

ห้ามออกจากบ้าน 4 ทุ่ม - ตี 5

ดังนั้นแน่นอนว่า เมื่อแท็กซี่คันเดียวที่เรารอมาตั้งนาน ลั๊นลาไปกับมนุษย์ป้าคนนั้นแล้ว

เราจึงไม่มีรถ! ว่าง! เลย!

ด้วยความจนปัญญา.. และด้วยเวลา 8.1X น. (ต้องเข้างาน 8.30)

"ใครมีปากกากระดาษบ้าง"

"มีสมุดเล่มเดียวอะ" (ครึ่ง A4)

"มีๆปากกา มีแต่สีอ่อนอะ"

"เอาไปทำไรอะ"

"หึหึหึ"

วิธีสุดท้ายแล้วว่ะ

ขอติดรถไป

ศูนย์ราชการ

เขียนจริง ยืนถือจริง และมีคนจอดรับจริงๆด้วย

ไม่น่าเชื่อ!!! ชูป้ายไม่ถึงนาที ก็มีพี่ผู้หญิงเลื่อนกระจกแล้วถามเรา

"น้องไปศูนย์ราชการเหรอคะ"

"ช..ชะ..ใช่ค่ะ" ตอบแบบตื่นเต้นไม่ทันตั้งตัว

"มีกันกี่คน"

"สี่ค่ะ"

"นั่งข้างหลังพอมั้ย" (เป็นรถเก๋ง มีพี่คนขับเป็นผู้ชายและพี่ผู้หญิงนั่งข้างๆ)

"ได้ค่ะ!" ตอบกลับเร็วมากกลัวไม่ได้ไป 55555

"ป่ะ"

วิ่งขึ้นรถความเร็วแสงติดจรวจ

รู้ตัวอีกทีอยู่ในรถพี่เค้าแล้ว

ตอนแรกคิดว่าเอ่อใครก็ไม่รู้นะเว้ย เอ็งขึ้นรถเค้าไปเรื่อย เค้าจะอึกอัดเรามั้ยวะ 

ควรจะชวนคุยหรือควรจะอยู่เงียบๆแบบไร้ตัวตนดี ฯลฯ

คิดไปต่างๆนานาอะ แต่ที่ไหนได้พวกพี่ๆน่ารักมากอะ ชวนคุยถามนู้นถามนี้

เม้าเรืองมนุษย์ป้ากันสนุก ยิ่งพี่ผู้ชายนะเป็นคนพูดโครตฮา เล่าเรื่องมนุษย์ป้าที่แย่งขึ้นรถ

แย่งเข้าห้องน้ำ และอื่นๆอีกมากมาย ...

ซึ่งจากการที่ได้คุยกันก็รู้มาว่าจริงๆพี่เค้าต้องรีบเข้างานก่อน 8.40 น.

และถึงแม้มันจะสายแล้วแต่พี่เค้ายังจอดรับเรา ไปส่งเรา

ขอบคุณพี่ๆจริงๆ ถึงจะเพิ่งเคยเจอกัน ถึงจะเพิ่งเคยคุยกัน

แต่สำหรับเราแล้วพวกพี่น่ารักจริงๆ

วันนี้ก็ได้งงไปด้วยกัน ฮาไปด้วยกัน และสายไปด้วยกัน 55555

อ่อ ขอบคุณมนุษย์ป้าอีกครั้งที่แย่งรถเราวันนี้ ทำให้ได้เจอพี่ดีๆ

ปล.1 ต่อไปเราจะโบกรถมาฟรี ไม่สนมนุษย์ป้าแล้วเชอะ!

ปล.2 ต่อไปเราจะโบกรถมาฟรี ไม่สนมนุษย์ป้าแล้วเชอะ!

ปล.3 ต่อไปเราจะโบกรถมาฟรี ไม่สนมนุษย์ป้าแล้วเชอะ!

ปล.4 ต่อไปเราจะโบกรถมาฟรี ไม่สนมนุษย์ป้าแล้วเชอะ!

Comments

[สุกิต]

สนุกดีนะ เรื่องของ หนู กับเพื่อนนี่


ถือว่า คนสมัยนี้ ก็มีน้ำใจนะ

ปกติ ถ้าโบกรถ แบบนี้ ยากนะ

ที่คนจะยอมให้ขึ้นอะ


แต่ก็ดีแล้ว ที่คนเรา เห็นอกเห็นใจกัน


คือ น้าก็ขอโทษ พวกหนู

ด้วยก็แล้วกันนะ

หนูอาจแปลกใจว่า น้าขอโทษ ทำไม

คือ น้าและเพื่อน มีส่วน ทำให้รถติด

น้าไม่บอกแล้วกัน ว่าเรื่องอะไร

แต่หนูคงรู้น่ะ


ก็ขอบคุณ หนูและเพื่อน มากนะ

ที่อุตส่าห์ อดทน แล้วก็ไม่ด่า พวกน้าด้วย

ก็ขอให้ ฝึกงานสำเร็จ ไม่ถูกตำหนิ

ไปที่ มหาวิทยาลัย (ใช่ไหม)


แล้วก็เจอ แท็กซี่ ไม่ก็คนใจดี ทุกวันเลยนะ

[ClodWater]

หนูเข้าใจค่ะ ว่าปิดกันทำไม
ยังไงตอนนี้ถนนก็กลับมาใช้ได้แล้ว

ขอบคุณคุณน้านะคะ ขอให้คุณน้าโชคดีเจอแต่คนดีๆใช่กันค่ะ

[ดอ ชฎา]

ไม่สนมนุษย์ป้าแล้วเชอะ!

ชอบประโยคนี้จัง

[ee_fushiem]

ตอนป้าจะขึ้นน่าจะให้สองคนล๊อคแขนไว้
1 คนไปเรียกแท๊กซี่เสร็จ สองคนที่ล้อกแขน
ปัดป้าเขาไปไกลๆแล้วขึ้นรถท่ามกลางความเงิบของมนุษย์ป้า