จากเด็กแอด56จนเป็นเด็กซิ่ว57 รู้สึกแย่แค่ไหน
ตั้งกระทู้ใหม่
หนึ่งปีที่ผ่านมาที่เราเรียนคณะนี้ เรารู้สึกแย่มาก แทบไม่มีความสุขเลย ที่นี่มีระบบรับน้องทั้งปี
เรียนก็ยากแล้ว เราต้องมาเจอสังคมแบบรุ่นพี่รุ่นน้องคล้ายๆกับแบ่งแยกชนชั้นประมาณนั้น
เราอดทนเรียนให้จบปีหนึ่ง ทั้งๆที่ใจเราไม่ไหวแล้ว พ่อกับแม่เสียเงินไปแสนกว่าตั้งแต่เราเข้าเรียนที่นี่มา พ่อกับแม่อยากให้เราอยู่ต่อ เราคุยกับพ่อแม่มาตลอด เล่าให้พวกท่านฟังในหลายๆเรื่อง เรารู้สึกว่าพ่อกับแม่ไม่เข้าใจ ไม่ยอมให้เราลาออก เราร้องไห้ทุกครั้งที่ต้องกลับเข้าหอ
เราแอดติดมหาลัยที่มีชื่อแห่งหนึ่ง แต่เป็นคณะที่หลายๆคนมองว่าเรียนไปทำไม จบไปทำอะไร
ไม่มีใครยินดีกับเรา แต่มันเป็นคณะที่เราฝันอยากจะเข้าเรียนมาตลอด ทุกคนบอกให้เราคิดดีๆ
เพราะที่ๆเราเรียนอยู่มีอนาคตที่มั่นคงกว่า เราอยากจะบอกทุกคนว่าเราคิดมาตลอดหนึ่งปี
ใจเราไม่อยู่แล้ว เราเหนื่อย เราเบื่อ คุยกับพ่อแม่ถึงเรื่องนี้ทีไรก็ต้องทะเลาะกันตลอด
พรุ่งนี้เป็นวันสอบสัมภาษณ์ พ่อกับแม่บอกให้เราไปเอง ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง จะไม่ยุ่งกับเราทุกๆอย่าง เราไม่เคยไปมหาลัยนี้ เราไม่รู้ว่าคณะที่เราจะสอบสัมภาษณ์อยู่ตรงไหนของมหาลัย
เราอยากจะให้พ่อกับแม่ไปด้วยขนาดไหนก็ไม่กล้าพูด พ่อกับแม่ชอบว่าเราอยู่ตลอดว่าดูแลตัวเองไม่ได้ พ่อกับแม่จะปล่อยเรา บอกเราว่าอยากทำอะไรก็ทำ แล้วก็ทำตัวเย็นชากับเรามาหลายวันแล้ว ไม่มีกำลังใจให้ ไม่มีคำพูดดีๆให้กับเรา เราเสียใจมาก มันแย่มากๆเลยกับที่เป็นอยู่ตอนนี้ เราไม่อยากกลับไปที่เดิมอีกแล้ว แต่เราก็ไม่อยากให้พ่อกับแม่เกลียดเรา
พรุ่งนี้เราจะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เราจะเข้าคณะและมหาลัยนี้ให้ได้ เราจะต้องทำให้พ่อแม่หันมาชื่นชม แล้วก็ภูมิใจกับเราซักวันหนึ่ง
เด็กซิ่ว
7 ก.ค. 57 เวลา 00:00 น.
8,592
views
90 ความคิดเห็น
สู้สู้นะ เราก็ซิ่วมาเหมือนกัน
ตอนแรกก็เหมือนว่าที่บ้านจะไม่ยอมรับ
แต่ตอนนี้เขาก็โอเคขึ้นแล้ว
อย่าท้อนะเราเป็นกำลังใจให้
ความรู้สึกหนูตอนนี้ก็คล้ายๆพี่เลยค่ะ สู้ๆนะคะพี่
เหมือนกันครับ สู้ๆ
สู้ๆค่ะ ท่านอาจกำลังเสียใจอยู่อ่ะค่ะ แต่จขกท.พิสูจน์ให้ท่านเห็นและภูมิใจได้นะ แช้วท่านจะเข้าใจจขกท.มากกว่านี้ค่ะ ((:
ก็ฟังพ่อแม่หน่อยนะ คิดดีๆ
เค้าก็ห่วงอนาคตพี่นั่นแหละครับ
พ่อแม่ที่ไหนก็อยากให้ลูกได้ดี
แต่การแสดงออกอาจจะแตกต่างกันไป
สุดท้ายก็อยู่ที่ตัวพี่เองนั่นแหละว่าจะเอายังไง
เค้าบังคับพี่ไปตลอดไม่ได้หรอก
แต่จริงๆ ผู้ใหญ่เค้าผ่านอะไรๆมาก่อนนะ
ถ้าเรียนคณะที่อยากเรียนไป แต่อนาคตไปไม่รอด
ตอนนั้นจะเสียใจมากกว่านี้รึป่าว
ผมคงแนะนำอะไรมากไม่ได้หรอก ข้อมูลก็ไม่มี
ก่อนจะตัดสินใจอะไรพี่ก็คิดให้ดีๆก่อนละกัน
แต่ถ้าเลือกแล้ว ก็ทำให้มันถึงที่สุด สู้ๆนะครับ
สุ้ๆนะค่ะ เราเคยผ่านจุดๆนั้นมาทั้งพ่อแม่ทั้งญาติจะไม่ให้เราลาออก แต่เกรดเราแย่กินรับไหว เค้าเลยเข้าใจค่ะ
สู้ๆ นะคะ
ผมไม่ได้ซิ่วนะ แต่เลือกที่จะไม่ไปสอบสัมภาษณ์ เลือกเรียนเอกชน
คิดอยู่นานมากครับ จนตัดสินใจได้ ผมว่าทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเราครับ
สู้ๆนะ ผมก็รู้สึกหวิวๆ แปลกๆเหมือนกัน ที่เพื่อนๆรอสัมภาษณ์
แต่เราไม่ได้ไป อยากไปมาก แต่พอคิดไปถึงวันข้างหน้าแล้ว เราคงรู้สึกว่า
เราจะยอมเรียนในคณะที่ไม่ชอบ 4 ปีเลยหรอ เฮ้อ เศร้าจังครับ 5555
เราก็เป็นเด็กซิ่วปี57 เหมือนกัน แถมซิ่วไม่ติดคณะในฝันอีกต่างหาก ;-;
จขกท.สู้ๆ นะ ทำให้เค้าเห็นว่าคณะที่เราเรียนก็ทำให้เราประสบความสำเร็จได้
ที่พ่อแม่จขกท.ไม่อยากให้ซิ่วเพราะเป็นห่วงจขกท.มาก
เพราะต่อไปในอนาคตจขกท.ต้องอยู่ด้วยตัวเอง ท่านเลยอยากให้จขกท.มี
การงานที่มั่นคง แต่เราเข้าใจนะ ต่อให้มั่นคงยังไงถ้าไม่ใช่คณะที่เราชอบ
เรียนไปจบไปทำงานทำก็ไม่มีความสุขหรอก
ที่เราซิ่วก็เพราะเรียนแล้วไม่ชอบ ไม่ใช่ คิดว่าอนาคตคงต้องร้องไห้ทุกคืนแน่ๆ
แม่เราก็ไม่ได้บังคับหรอก แต่เค้าก็หวังกับเราไว้มากเหมือนกัน
อยากให้เราเข้าคณะดีๆ ใจเค้าก็ไม่อยากให้เราซิ่ว มันเสียเวลา เสียตังค์
แต่ตอนนี้ติดคณะที่ไม่ใช่คณะในฝันแต่การเรียนเราพอโอเคกับมัน
เราก็ยังเครียดอยู่เลย.. วันนี้เพิ่งไปสัมภาษณ์มาเสร็จก็คิดหนักอีก T_T
เป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ
เป็นเหมือนกันเลยยย สู้ๆนะ จขกท. T^T ไหนๆก็ไหนๆอ่ะขอระบายหน่อยได้มั้ยอัดอั้นมานานละ มีอยู่ว่าเราเองแอดติดมหาลัยที่ค่อนข้างจะมีชื่อเสียงเลยล่ะ เเต่เเม่กลับไม่ให้เราไปสัมภาษณ์ซะงั้น เราก็เเบบเอออแม่คงยุ่งล่ะมั้งก็เลยคุยกับเขาว่างั้นจะไปกับเพื่อน สุดท้ายเขาก็ยิ่งโกรธ จากนั้นก็เริ่มทะเลาะกัน 555555 เราซึมไปร่วม 2 วันเเหน่ะ ก่อนวันสัมภาษณ์ 1 วัน เราก็พยายามจะไปขอร้องแม่ใหม่ เเต่สุดท้ายก็เหมือนเดิมทะเลาะกันเหมือนเดิม พูดไปก็เหมือนพายเรือในอ่างน้ำ จนมาถึงวันสัมภาษณ์เราก็ไม่ได้ไปนั้นยิ่งทำให้เราเฟ้ลเข้าไปใหญ่ พอตกเย็น เเม่กลับมาพูดกับเราว่า "ถ้ายังอยากไปสัมภาษณ์อยู่ จะพาไปก็ได้นะ" คือรัยอ่ะ???? เราไม่เข้าใจ เราเเทบร้องไห้อ่ะ เจ็บใจสุดๆ จะรื้อฟื้นอีกทำไม แล้วนึกไงจะพาไปในวันสัมภาษณ์ซึ่งเขาหมดเวลาสัมภาษณ์กันไปตั้งนานเเล้วววว หนูรักแม่นะ เเต่เเม่เคยเข้าใจอะไรหนูบ้างมั้ยยยยย
เป็นเหมือนกันเลย เราก้อเด็กแอด 56 และซิ่ว 57 เราเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบมาตลอด 1 ปี เพียงเพราะมันจบแล้วมีงานทำเลยแต่เราฝืนใจเรียนมาก เพราะพ่อ แม่บังคับ พอมาแอดปี 57 ได้คณะที่ชอบและอยากเรียนทางบ้านกลับไม่อนุญาต พอเราพูดถึงก็จะเงียบ พูดแค่ว่าลืมมันไปซะ!! เราเสียใจมากๆๆๆ แต่ก้อได้แต่ทำใจเรียนและภาวะนาว่าวันหนึ่งอาจจะต้องขอบคุณพ่อกับแม่ที่เค้าบังคับเรา ยังงั้ยเราก้อเป็นกำลังใจให้ จขกท นะ สู้ๆๆๆ อะไรจะมีความสุขเท่าเรียนในสิ่งที่เรารักเนอะ ^^
สู้ ๆ นะ เราว่าสักวันท่านคงเข้าใจ
พี่เก่งมากที่พี่ยอมออกจากที่เก่า เพื่อมาเดินตามความฝันตัวเอง
ขอให้พี่ประสบความสำเร็จ อย่างที่ตั้งใจนะคะ
เพื่อพิสูจน์ตัวเองให้พ่อแม่ได้เห็น
อยู่กับสิ่งที่ชอบ ยังไงก็ต้องทำออกมาได้ดีอย่างแน่นอน
สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้
ซิ่วมาเหมือนกัน เนื้อหาเหมือน จขกท. เป๊ะ เลยอ่ะ แตกต่างแค่เราซิ่วตอนจบเทอม 1 ปรึกษาพาอแม่ ท่านก็ไม่ยอมให้ซิ่ว ผมเลยออกมาเองเลย กลับกรุงเทพใช้เงินตัวเอง จนพ่อแม่ใจอ่อน 5555555555 ตอนนี้ก็ได้เข้า คณะ กับ มหาลัยในฝันและ
พี่เป็นเด็กซิ่ว 55 จนถึง 57 ตอนแรกพี่ก็แอดไม่ติดแต่ติดรับตรงซึ่งก็เป็นสาขาที่คิดว่าเรียนได้แต่สุดท้ายก็โดนรีไทร์ออกมาจากนั้นก็สมัครรับตรงหลังแอดที่ยังเหลืออยู่ก็ไม่ติด พี่เลยต้องหยุดเรียนไปหนึ่งปีกว่ารวมถึงตอนนี้แล้ว พอรุ่น 57 แอด พี่ติดแอดที่มหาลัยแห่งหนึ่งแถบๆภาคเหนือ สุดท้ายตอนนี้พี่ก็ไม่ได้ไปสัมภาษณ์ เพราะแม่บอกว่าจะส่งพี่ไปเมืองนอกแทน พี่เสียดายคณะสาขาที่พี่ฝันไว้ คือเป็นสิ่งที่พี่อยากเรียนตั้งแต่เริ่มจะขึ้นปี1 แรกๆแล้ว ตอนนี้พี่ยังไม่รู้จะทำไง
แต่พี่ขอให้น้องสู้ๆนะ สักวันพ่อแม่ของน้องจะเข้าใจเอง.
ขอนุญาติถามได้มั๊ย จากคณะอะไรไปอะไรหรอ
จากพยาบาลที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงไปคณะมนุษยศาสตร์ค่ะ
ขอให้สู้นะ เราเข้าใจ เพราะเราก็อยากซิ่ว
แต่พ่อแม่เราก็เป็นแบบนี้อ่ะ คือเราไม่อยากเรียนเพราะไม่ชอบและไม่เก่ง
แต่พ่อแม่ก็บอกให้ทน พอเราได้เกรดไม่ดีตอนแรกเค้าก็ไม่เครียด
ปลอบใจว่ามันดีแล้ว
แต่หลังๆแม่เริ่มจะแขวะเรา ว่าถ้าได้เกรดดีกว่านี้ก็ดีสิ ทั้งที่เราพยายามแล้ว แต่เราไม่ใช่คนเก่ง เค้าบอกว่าเราพยายามไม่พอ ทั้งที่...
แล้วก็ชอบว่าเราว่า พอพูดเรื่องนี้ก็ชอบเงียบ หน้าบึ้ง
แล้วดูแม่พูดมันน่าไหมหละ ไม่ปลอบใจแต่มาตอกย้ำว่าเราพยายามไม่พอ
ที่ทนก็เพราะพ่อแม่นะ จริงๆ
แต่เรามองเพื่อนที่เรียนแย่กว่าเรา แต่มันก็สู้ เราก็เลยไม่อยากซิ่วทั้งที่ถ้าซิ่วคงได้เริ่มใหม่
ได้โอกาสมาแล้ว ทำให้เต็มที่นะ เป็นกำลังใจให้
ของเราเป้ะมากๆกับเจ้าของ กท. เมื่อสัปดาห์ก่อนประกาศผลแอดออกมาปรากฎว่า พ่อกับแม่เราว่าเราเป็นฟืนเป็นไฟว่าจะเลือกทำไมยังไงก็ไม่ให้ซิ่วคือเราเครียดมากๆเลยนะ แต่เราก็พยายามตื๋อขอจนได้ไปสัมภาษณ์มาวันนี้ แม่เราไปกับเราด้วย โชคดีที่เจอ คณบดี แม่เราถามจนหมดจนมีข้อเปรียบเทียบกับที่เดิม จนพ่อเราอณุญาติให้ซิ่ว แม่เราถ้าพ่อให้แม่เราก็ตามใจแล้ว คือตอนนี้เรารู้สึกว่าบางทีถ้าให้คนที่มีความรู้ทางด้านนั้นมาอธิบายบางที อาจจะทำให้ทัศนคติของพ่อแม่เราเปลี่ยนไปด้วยนะ ตอนนี้ก็เตรียมลาออกจาก ม.เดิมละ ยังไง จขกท.ลองคุยกับทางบ้านดูว่าถ้าพ่อแม่ไปด้วยอาจจะไปถามพวกรุ่นพี่เป็นยังไงบ้างคณะนี้เรียนอะไร จบมาทำอะไร บางทีท่านอาจจะใจอ่อนก็ได้นะ สู้ๆครับจากเด็กแอด 56 ซิ่ว57 เหมือนกัน
สู้ๆนะคะ ท่านอาจจะยังไม่เข้าใจในตอนนี้ แต่ต่อไปท่านจะต้องเข้าใจพี่แน่ๆค่ะ
ท่านอาจจะเป็นห่วงหรือแค่กังวลน่ะค่ะ พ่อแม่ทุกคนก็อยากให้ลูกติดในคณะดีดี มีงานดีดีทำ
เป็นกำลังใจให้นะคะ พิสูจน์ให้ท่านเห็นว่าเราเรียนคณะนี้ยังไงก็มีงานทำแน่ๆ พอตอนนั้นท่านอาจจะสบายใจขึ้น :)
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?