เรื่อง(ผี)จากคำบอกเล่าจากรุ่นผี
รวมเรื่องผีที่เคยได้ฟังจากรุ่นพี่และบรรดาเพื่อนๆ ที่เคยมาพูดกรอกหูอยู่ทุกวัน แค่อยากระบายเท่าที่จำได้ อยากรู้เหมือนกันใครเคยเจอแบบนี้บ้างไหม
ผีหุ่นกระบอก
เป็นความเชื่อเรื่องของ นาฎศิลป์ เวลาที่เราเล่นดนตรีหรือทำอะไรสักอย่างที่เกี่ยวกับเครื่องดนตรี ต้องเคยได้ยินคนบอกคนห้ามประมาณว่า ‘เฮ้ย! อย่าล้อเล่นนะเว้ยของมีครู’ ‘ไหว้ก่อนครูก่อน’ อะไรทำนองนี้
แต่นี้เป็นเรื่องที่เคยฟังมารุ่นต่อรุ่น อาจจะบิดเบือนไปบ้างตามคำบอกเล่าปากต่อปาก
ในสมัยก่อนห้องนาฏศิลป์ และห้องศิลปะจะอยู่ติดกัน เวลาที่ไปวาดรูปหรือเรียนศิลปะก็มักจะได้ยินเสียงเปิดเพลง ที่ไว้ใช้ฝึกซ้อม หรือประมาณว่าเป็นเพลงรำวงมาตรฐานอะไรทำนองนี้ ในช่วงเวลาที่เกิดเรื่องนั้นเป็นเวลาประมาณ 18 นาฬิกา เห็นจะได้ สำหรับเด็กเรียนพิเศษก็จะคุ้ยเคยกับช่วงเวลานี้เป็นอย่างดีเพราะต้องกลับบ้านค่ำกัน รุ่นพี่คนหนึ่งเดินออกมาจากตึกชั้นสาม ตามทางเดินคือต้องผ่านห้องศิลปะและห้องนาฏศิลป์ ตามลำดับ พี่เขาเดินผ่านห้องศิลปะไปแบบไม่คิดอะไรมากเพราะตัวเขาเองเล่าว่ามันค่อยข้างจะมืดแล้วและไม่ค่อยมีคนด้วย จึงรีบเดิน แต่พอเดินมามาถึงห้องนาฏศิลป์ ที่กระจกหน้าต่างจะเป็นแบบใสมองทะลุเข้าไปด้านในได้ ซึ่งจะมีหุ่นกระบอกในเรื่องรามเกียรติ์ วางเรียงรายอยู่ พี่แต่หยุดมองเพราะเห็นว่ามันแปลกๆ ทำไมไม่มีม่านกั้น
#สตั้นไปทันทีค่ะ อ้าวเราก็เคยไปเรียนที่ห้องนั้นแต่ก็ไม่เห็นหุ่นกระบอกสักตัวนี่หว่า และ-เจ้าหุ่นตัวนั้นน่าจะเป็นทศกัณฑ์ โดนกันถ้วนหน้า
นอนด้วยคน
แหม…คิดทะลึ่งกันเลยทีเดียว แต่ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ อันนี้เป็นเรื่องของวันเข้าค่ายตอนม.3 ค่ายบำเพ็ญประโยชน์ค่ะ ตอนนั้นพวกอาจารย์ท่านก็อยากแกล้งนักเรียนให้ไปบุกป่าฝ่าดง แล้วท้ายที่สุดก็ไม่พ้นต้องนอนวัด (ขนาดมีแต่ผู้หญิงนะ) ก็จำนวนคนมันเยอะลานวัดกว้างเลย เหมาะจะเป็น ทำเลสำหรับนอนค้างแรมมาก พอทำกิจกรรมรอบกองไฟเสร็จก็เป็นเวลาเกือบตีหนึ่ง นักเรียนก็แยกย้ายกันมานอน เพื่อนก็ต่างนอนกันแต่ก็มีบางคนนะคะที่ใจกล้านอนคนเดียว และโดยส่วนมาก -พวกที่โดนกันก็มักจะนอนเป็นคู่นี่แหละ
เพื่อนคู่หนึ่งมันเล่าให้ฟังว่า ขณะที่กำลังนอนอยู่อากาศค่อนข้างหนาวผ้าห่มมีผืนเดียวแต่ก็ใหญ่พอสมควรนะค่ะ ต่างคนต่างหันหลังชนกันเพราะหนาวนั่นแหละ แต่พอกำลังจะเคลิ้มหลับ ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อจากหน้าเต้นท์ สองคนที่นอนอู่ก็ขานรับไป เสียงคลับคล้ายว่าเป็นเพื่อนเต้นท์ข้างๆ มาขอนอนด้วย สองคนนั้นก็ไม่เอะใจอะไร ‘เลยตอบไปว่าเข้ามานอนด้วยกันก็ได้’ ซิปถูกรูดลงช้าๆ จนได้ยินเสียงแกร็กๆ ก่อนคนด้านนอกจากยัดตัวเข้ามาในเต้นท์แล้วแทรกตัวเข้าไปนอนระหว่างกลาง คนที่นอนด้านซ้ายชื่อ(สมมุตินะ) นิด ด้านขวา ชื่อ หน่อย แต่-ตรงกลางอ่ะไม่รู้! นิดบอกว่างัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะว่า มีเส้นผมยาวๆของใครไม่รู้มาผาดไว้ที่หน้า ตัวตัวปัดเท่าไหร่ก็ปัดไม่ออก พอจะหันไปต่อว่าเพื่อนที่อยู่ตรงกลาง ก็ต้องเป็นอันตกตลึงเพราะเพื่อนที่อยู่ตรงกลางตอนนี้มันยืนขึ้นเต็มความสูง หัวชนกับเต้นท์ ก้มหน้าลงมามองที่นิดพอดี กับที่เส้นผมยาวๆที่ย้อยลงมาสะเปะสะปะ เต็มหน้านิดไปหมด -เจ้าตัวจะกรี๊ด ก็กรี๊ดไม่ออก แต่เห็นเงาของ-ผีคนนั้นมันขยับปากได้ยินเสียงประมาณว่า ‘นอนด้วยคน’
สุดท้ายวันนั้นก็ไม่ได้นอนกัน ต่างคนต่างตกใจลุกขึ้นมานั่งล้อมวงนั่งฟังเรื่องจากนิดกันหมด ส่วนเราน่ะเหรอ…หลับค่ะ มารู้เรื่องอีกทีก็ตอนเช้า
ผีตุ๊กตา
เคยกว่ากันบ้างไหม-ตุ๊กตา ตัวเท่าเด็กเล็กๆ แล้วมันยัง-ประพริบตาได้เวลานอนอีกน่ะ ส่วนตัวเรากลัวมาก หักคอบาร์บี้ทิ้งไปเลย - -
เรื่องนี้จากรุ่นพี่ พี่คนนี้เพิ่งจะได้รับข่าวดีคือมีสมาชิกครอบครัวเพิ่มขึ้นมา ได้น้องก็ต้องดีใจกันทั้งนั้นแหละ วันนั้นเลยไปตลาดนัดไปหาซื้อของรับขวัญน้อง ตามประสาผู้หญิงขี้เห่อ ทำไงไม่รู้ไปได้ตุ๊กตาจากแผงขายของมือสองมา เห็นสภาพมันยังดีอยู่ ตุ๊กตาตัวนี้คือมีผมหยิกสีน้ำตาลเข้ม ตาโตสีฟ้าเวลาจับนอนลงจะหลับตา เวลานั่งจะเปิดตาขึ้นเอง พี่แกก็ซื้อไปเลย พอซื้อไปก็เอาไปไว้ข้างๆเตียงน้อง แต่มักจะมีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นบ่อยๆ เป็นต้นว่า ได้ยินเสียงคนเดินบนชั้นสอง เสียงทีวีเปิดเองได้ หรือนั่งกินข้าวอยู่ดีๆ ได้ยินเสียงเด็กหัวเราะก็มี แต่ที่หนักสุดคือวันนั้นพี่แกอยู่บ้านคนเดียว แล้วได้ยินเสียงแก้วตกแตก รุ่นพี่เลยเดินขึ้นไปดูชั้นบน ปรากฎว่าไม่มีอะไรนอกจากตุ๊กตาตัวนั้นมันล้มวางอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง พอก้มตัวลงไปหยิบเหมือน-ตุ๊กตาตัวนี้มันเผยยิ้มให้ พี่แกตกใจเลยเตะกลิ้งอัดตู้เสื้อผ้าเลยค่ะ
#ฟังไปเราก็ขำไปนะ ถ้าเจอแบบนี้เราก็เตะกลิ้งเหมือนกันแหละ
นี่เป็นแค่บางส่วนที่เราได้ฟังมานะ แต่หลอนมาถึงปัจจุบันคือ อาคารวิทยาศาสตร์ค่ะ ก็แหม...ไม่รู้มีตัวอะไรต่อมิอะไรมาดองนี่เนอะ กลิ่นนี่สุดยอดเลยวันดีคืนดีมีเสียงหัวเราะคิกคักดังออกมาอีก
เพื่อนล่ะเคยเจออะไรแบบนี้บ้างไหมมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะ!
แสดงความคิดเห็น