ช่วยแปลกลอน พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทรหน่อยค่ะ ขอร้องงงง ต้องใช้ด่วนมากกกกกกกกกก

[Neet]

♥ สินสมุทรกุมารชาญฉลาด ฟังพระบาทบิตุรงค์ให้สงไสย
จึงทูลถามความจริงด้วยกริ่งใจ เหตุไฉนจึงจะเป็นเช่นนั้น
♥ ฝ่ายผีเสื้อเมื่อขึ้นจากฝั่งน้ำ จะมาถ้ำเที่ยวหาพฤกษาหาร
เก็บลูกไม้ใส่ห่อเห็นพอการ ทั้งเปรี้ยวหวานสารพัดแล้วลัดมา
เห็นหินปิดเปิดประตูคูหากว้าง นิมิตอย่างนางมนุษย์เสนหา
วรพักตร์นารีศรีโสภา ลีลามาเข้าในห้องเห็นสององค์
วางลูกไม้ในห่อให้ลูกผัว ท้องของตัวเต็มท้องไม่ต้องประสงค์
พระทรงเลือกลูกมะซาง ปรางมะยง ประทานองค์โอรสสู้อดออม
ครั้นพลบค่ำทำรักนางยักษ์ร้าย ประคองกายกอดแอบแนบถนอม
ชื่นแต่หน้าอารมณ์นั้นกรมกรอม แต่คิดอ่านหว่านล้อมจะล่อลวง
ไม่เห็นช่องตรองตรึกนึกวิตก ทุ กข์ในอกนั้นสักเท่าภูเขาหลวง
พระกอดลูกน้อยประทับไว้กับทรวง ใ ห้เหงาง่วงงีบหลับระงับไป
♥ พระฟังคำสำราญสำเร็จคิด จึงว่าผิดสายสมรหาสอนไม่
ตำรานั้นแต่ครั้งตั้งเมรุไกร วาถ้าใครฝันร้ายจะวายปราณ
ให้ไปอยู่ผู้เดียวที่ตีนเขา แล้วอดข้าวอดปลากระยาหาร
ถ้วนสามคืนสามวันจะบันดาล ใ ห้สำราญรอดตายสบายใจ
♥ ฝ่ายว่านางผีเสื้อก็เชื่อถือ คิดว่าซื่อสุจริตพิสมัย
จึงตอบว่าถ้ากระนั้นฉันจะไป อยู่เขาใหญ่ในป่าพนาวัน
พระโฉมยงจงอยู่ในคูหา เลี้ยงรักษาลูกน้อยคอยหม่อมฉัน
จะอดใจให้เหมือนคำที่รำพัน ถ้วนสามวันก็จะมาอย่าอาวรณ์
แล้ววันทาลาองค์พระทรงโฉม ปลอบประโลมลูกแก้วแล้วสั่งสอน
อย่าแข็งนักรักตัวกลัวบิดร แม้นไม่นอนมารดามาจะตี
♥สินสมุทรสุดแสนสงสารแม่ ด้วยรู้แน่ว่าบิดาจะพาหนี
ให้ห่วงหลังกังวลด้วยชนนี เจ้าโศกีกราบก้มบังคมคัล
บิดาดูรู้แจ้งจึงแกล้งห้าม จะวอนตามเขาไปไยในไพรสัณฑ์
อยู่เป่าปี่ตีเกราะเสนาะครัน แล้วรับขวัญลูกน้อยกลอยฤทัย

♥ นางผีเสื้อเมื่อแรกก็แปลกจิต ครั้นทรงฤทธิ์ปลอบลูกชายหายสงสัย
จึงรีบออกนอกคูหาแล้วคลาไคล ไปเขาใหญ่ในป่าพนาวัน
มีเยอะมากช่วหน่อยนะคะต้องใช้ภายในคืนนี้

Comments

[นาโนะจัง]

ด่วนมากป่ะคะ ขอเวลาแปปนึงเดี๋ยวถามคุณครูให้คร้า

[nong_lan]

จขก ยังอยู่ไหทคะ ยังรอคำแปลอยู่ไหมคะ

[หัวใจ'ลายก็อต]

♥ ฝ่ายผีเสื้อเมื่อขึ้นจากฝั่งน้ำ จะมาถ้ำเที่ยวหาพฤกษาหาร
เก็บลูกไม้ใส่ห่อเห็นพอการ ทั้งเปรี้ยวหวานสารพัดแล้วลัดมา
เห็นหินปิดเปิดประตูคูหากว้าง นิมิตอย่างนางมนุษย์เสนหา
วรพักตร์นารีศรีโสภา ลีลามาเข้าในห้องเห็นสององค์
วางลูกไม้ในห่อให้ลูกผัว ท้องของตัวเต็มท้องไม่ต้องประสงค์
พระทรงเลือกลูกมะซาง ปรางมะยง ประทานองค์โอรสสู้อดออม
ครั้นพลบค่ำทำรักนางยักษ์ร้าย ประคองกายกอดแอบแนบถนอม
ชื่นแต่หน้าอารมณ์นั้นกรมกรอม แต่คิดอ่านหว่านล้อมจะล่อลวง
ไม่เห็นช่องตรองตรึกนึกวิตก ทุ กข์ในอกนั้นสักเท่าภูเขาหลวง
พระกอดลูกน้อยประทับไว้กับทรวง ใ ห้เหงาง่วงงีบหลับระงับไป

ประมาณว่า

ผีเสื้อ ขึ้นจากน้ำมาหาอาหาร ผลหมากรากไม้ เปรี้ยวหวานสารพัด เก็บเสร็จแล้วก็กลับถ้ำ พอเห็นหินที่ปิดปากถ้ำก้เปิดหินออก จากนั้นก็เนรมิตร่างของนางเองให้กลายเป็สาวงาน แล้วเข้าห้องเห็นพระอภัยกะสินสมุทร
เห็นพระแล้วก้นำผลไม้ให้ลูกกะพระกิน แต่ท้องของนางเองเต็ม แบบกินอิ่มแล้ว พระเห็นลูกมะซาง ปรางมะยม ประทานให้ลูกที่อดออม พอค่ำๆดึกๆทำรักนางผีเสื้อ กอดกัน หอมกัน ถนอมอย่างดี หน้าตาสดชื่น แจ่มใส พระก็หว่านเสน่ห์ใส่ เพื่อที่จะล่อลวง แต่ไม่เห็นช่องให้ออก ก็คิดหนัก เป็นทุกข์มากๆ เปรียบเสมือนภูเขาใหญ่ๆมากๆๆๆๆ พระก็กอดลูกแนบอก ให้ง่วง ให้เหงา แล้วหลับไป

♥ พระฟังคำสำราญสำเร็จคิด จึงว่าผิดสายสมรหาสอนไม่
ตำรานั้นแต่ครั้งตั้งเมรุไกร วาถ้าใครฝันร้ายจะวายปราณ
ให้ไปอยู่ผู้เดียวที่ตีนเขา แล้วอดข้าวอดปลากระยาหาร
ถ้วนสามคืนสามวันจะบันดาล ใ ห้สำราญรอดตายสบายใจ  

ประมาณว่า

พระก็คิดคำลวงได้ จึงพุดว่า ตำราว่าไว้ ว่าใครฝันร้ายจะมีอันเปนไป ให้ไปอยุ่คนเดียวที่ตีนเขา อดข้าวอดน้ำ สามวันสามคืน แล้วจะรอดตาย


♥ ฝ่ายว่านางผีเสื้อก็เชื่อถือ คิดว่าซื่อสุจริตพิสมัย
จึงตอบว่าถ้ากระนั้นฉันจะไป อยู่เขาใหญ่ในป่าพนาวัน
พระโฉมยงจงอยู่ในคูหา เลี้ยงรักษาลูกน้อยคอยหม่อมฉัน
จะอดใจให้เหมือนคำที่รำพัน ถ้วนสามวันก็จะมาอย่าอาวรณ์
แล้ววันทาลาองค์พระทรงโฉม ปลอบประโลมลูกแก้วแล้วสั่งสอน

ประมาณว่า

ผีเสื้อก็เชื่อ คิดว่าพระพุดจริง ไม่โกหก จึงตอบว่า ฉันจะไปอยุ่ในป่าในภุเขา ในพระนะ อยู่ดูแลลูก รักษาให้ดี คอยฉันกลับมา แล้วอดทนเหมือนคำที่พูด แล้วไปอยุ่ในภุเขา สามวันสามคืนอย่างอาวรณ์ แล้วพระก้ปลอบสินแล้วสั่นสอน ว่ากล่าว


♥สินสมุทรสุดแสนสงสารแม่ ด้วยรู้แน่ว่าบิดาจะพาหนี
ให้ห่วงหลังกังวลด้วยชนนี เจ้าโศกีกราบก้มบังคมคัล
บิดาดูรู้แจ้งจึงแกล้งห้าม จะวอนตามเขาไปไยในไพรสัณฑ์
อยู่เป่าปี่ตีเกราะเสนาะครัน แล้วรับขวัญลูกน้อยกลอยฤทัย

ประมาณว่า

สินรุ้สึกสงสารแม่มากๆๆๆ เหมือนรุ้ว่าพ่อจะพาสินหนีไป แต่ห่วงแม่ กังวลว่าแม่จะเปนไรหรือปล่าว โศกเศร้ามากๆ จึงบอกพระ พระรู้ว่าสินรักแม่ จึ้งห้ามเด็ดขาด จะอ้อนวอนตามแม่ทำไม อยุ่กับพ่อ เป่าปี่เพราะจะตาย(-_-) แล้วเรียกขวัยลุกกลับ


♥ นางผีเสื้อเมื่อแรกก็แปลกจิต ครั้นทรงฤทธิ์ปลอบลูกชายหายสงสัย
จึงรีบออกนอกคูหาแล้วคลาไคล ไปเขาใหญ่ในป่าพนาวัน

ประมาณว่า

ผีเสื้อเริ่มแปลกใจ? แล้งส่งกระแสจิตถามลูก ก้รู้ความจริง แล้วรีบเหาะจากภูเขาออกทันที


ถ้าไม่ตรงขออภัยด้วย แปลได้เท่านี้นะ ค่อยเอาไปเรียงเป็นคำที่ไพเราะอีกที

[neet]

ด่วนมากเลยค่ะ ขอบคุณมากมากนะคะ
♥ พระอภัยได้สดับสุนทรถาม จึงยกความก่อนเก่าเล่าแถลง
จะหนีนางกลางสมุทรก็สุดแรง รำพันแจ้งความจริงทุกสิ่งไป
แล้ววอนว่าข้ากับโอรสราช จะรองบาทประดิพัทธ์จนตัดษัย
ขอพระองค์ทรงธรรม์ช่วยกันภัย แต่พอได้หยุดหย่อนผ่อนสบาย


เหลือกูกลอนเดียวเองค่ะช่วยหน่อยนะคะ

[neet]

รอค้ะ
พระอภัยได้สดับสุนทรถาม จึงยกความก่อนเก่าเล่าแถลง
จะหนีนางกลางสมุทรก็สุดแรง รำพันแจ้งความจริงทุกสิ่งไป
แล้ววอนว่าข้ากับโอรสราช จะรองบาทประดิพัทธ์จนตัดษัย
ขอพระองค์ทรงธรรม์ช่วยกันภัย แต่พอได้หยุดหย่อนผ่อนสบาย

เหลืออันนี้อะคะช่วยหน่อย

[หยกกี้]

ถอดคำประพันธ์ ตอนสุดสาครเข้าเมืองการะเวก ให้หน่อยค่ะ

[ตูนคค]

ชอบถาม

[เดียร์]

แปลกลอนให้หน่อยค่ะ

[วันชัย]

เห็นหินปิดเปิดประตูคูหากว้าง นิมิตอย่างนางมนุษย์เสนหา วรพักตร์นารีศรีโสภา ลีลามาเข้าในห้องเห็นสององค์ วางลูกไม้ในห่อให้ลูกผัว ท้องของตัวเต็มท้องไม่ต้องประสงค์ พระทรงเลือกลูกมะซางปรางมะยง ประทานองค์โอรสสู้อดออม