[สงสัย] ขอความเห็นเรื่องลักษณะนิสัยของตัวร้าย
ตั้งกระทู้ใหม่
หลังจากที่ไม่ได้ตั้งกระทู้มานาน จู่ๆผมก็สงสัยเรื่องนิสัยตัวละครขึ้นมา
ซึ่งบางครั้งที่เจอในนิยาย ละครก็ไม่ใช่แค่ตัวร้ายที่กระทำ แต่ส่วนใหญ่พบว่า
1. ตบตีกัน
2. สาดน้ำใส่ (ไม่ว่าจะเป็นน้ำอะไรที่อยู่ในแก้วแล้วตั้งไว้ใกล้มือ)
3. ขืนใจ+ทำร้ายร่างกาย
เมื่อพบเห็นเยอะๆเข้าเลย รู้สึกว่ามันเป็นค่านิยมหรือรูปแบบของนิยายละครรึเปล่า
แล้วหากไม่มีจะทำให้อรรถรสที่ได้รับลดลงหรือไม่
//ขอบคุณมากครับ
Ciel En Roseジン
25 ก.ค. 57 เวลา 10:41 น.
1,370
views
20 ความคิดเห็น
ก็น่าจะเป็นค่านิยมอย่างหนึ่งนะครับ
ขนาดทุกวันนี้ นั่งเล่นเกมเฉยๆ ยังถูกมโนว่า...
เรานั้นเป็นดั่งองค์หญิง(ในละครจีนเรื่องหนึ่ง)
องค์หญิงคนนี้มีรูปโฉมงดงาม หากมองภายนอกจะออกแนวเงียบๆ
แต่ในใจกลับคิดแผนชั่วจนสามารถแย่งพระเอกมาจากนางเอกได้
สรุปในเรื่องนี้ องค์หญิงเป็นแนวแรดเงียบ เลวสุดๆ =_=
บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า...
เยอะไปนะ
เป็นค่านิยมที่ส่งเสริมให้ใช้ความรุนแรง แก้ปัญหาโดยใช้แต่กำลังซะงั้น
'ตัวร้ายแบบมีปัญญา' ก็มีได้และคิดว่าท่านนักเขียนทุกคนสามารถสร้างได้
แต่... เน้นง่ายเอาสะดวก และสีสันในฉากของผู้กระทำและถูกกระทำ
บางที ผมก็คิดว่าใครกันนะที่ทำให้เกิดค่านิยมนี้
นักเขียนหรือนักอ่าน? หากไม่มีคนเขียนก็ไม่มีให้อ่าน ไม่มีคนเสพก็ไม่มีคนผลิต
ค่านิยมไหม ก็น่าจะใช่
แต่ถ้ามองให้ลึกกว่านี้ ผมวิเคราะห์ว่าเป็นความตื้นเขินของมุมมองผู้เขียนบทครับ
ประมาณว่านึกอะไรไม่ออกแสดงออกมาตรงๆนี่ล่ะง่ายดี
ซึ่งมันง่ายเกินไปครับ โดยเฉพาะเมื่อผู้ที่แสดงออกซึ่งบทนั้นส่วนใหญ่ถูกวางมาเป็นพวกผู้ดีมีการศึกษามีการสั่งสอนเรื่องมารยาท
ถ้าเป็นตัวร้ายปากตลาดยังพอว่า แต่ถ้ามาระดับคุณหญิงคุณชาย ลูกท่านหลานเธอเจ้าของกิจการใหญ่โต ยิ่งไม่ควรแสดงออกลักษณะนี้
มันน่าจะมีวิธีอื่นที่สื่อตรงได้ชัดแต่รักษาภาพพจน์น่ะครับ เช่นเวลาอัศวินจะหาเรื่องกัน ก็ไม่จำเป็นต้องเอาพวกไวน์มาสาดกัน เขาก็ปาถุงมือแทนการท้ารบแทน อะไรแบบนั้น
อารมณ์เหมือนเวลานักเขียนหน้าใหม่แต่ยังไม่รู้จะจัดบทยังไงให้ตัวละครได้ออกแอ็กติ้งแรงๆ ก็ยัดบททะเลาะกันอย่างไร้เหตุผลซะงั้น มาผิดเวลาไม่ถึงห้านาทีด่ากัน ซื้ออาหารมาไม่ถูกปากด่ากัน เดินตกทางเท้าด่ากัน เบียดไหล่นิดหน่อยด่ากัน ด่ากันยังกับเป็นคนฮอร์โมนไม่นิ่งซะยังไงยังงั้น ทั้งที่ถ้าวางบทดีๆมันก็สื่อได้เป็นธรรมชาติกว่านี้แท้ๆ
ถ้าสังเกตดูพวกการ์ตูนญี่ปุ่นยุคหลังๆมานี่โดยเฉพาะแนวแอ็กชั่นแล้ว ตัวร้ายส่วนใหญ่จะร้ายแบบไม่เกรียนส่งเดชครับ จะเอาในเชิงเจ้าแผนการ เชิงหักเหลี่ยม เชิงหลอกใช้
ซึ่งเวลาอ่านแล้วเรายังรู้สึกเลยว่ามันเกรียนได้จนอยากเบิ๊ดกระโหลกแทนตัวเอก คนละแบบกับตัวร้ายในทีวีบ้านเรานะครับ อันนั้นอยากกดปุ่มปิดเสียงหรือเปลี่ยนช่องแทนด้วยความรำคาญ
มีทั้งสปอยล์ทั้งคลุมดำ=[]=
ผมว่าถึงเวลาแล้วที่เราจะอัพเกรดตัวร้ายซะใหม่
จากการตบตีที่รุนแรง เปลี่ยนเป็นจั๊กจี๋เอว หรือเท้า
เช่น นางเอกถูกตัวร้าย รุมจั๊กจี๋ซะตัวเกร็ง
เพราะเด็กรุ่นใหม่จะได้ลดความรุนแรงทางสังคม
หรือไม่ก็ เปลี่ยนจากสาดน้ำ เป็น รดน้ำต้นไม้
พระเอาถูกตัวโกงขู่บังคับให้รดน้ำต้นไม้ให้ชุ่มฉ่ำจนตัวเปียกไปหมด
หรือไม่ก็ ตัวร้ายโมโหให้ลูกน้อง 3 คน จับนางเอก
ตัดเล็บมือ พร้อมทาสีให้ใหม่อย่า่งสวยงาม
คลิบเด็ฏตบกันอาจจะเปลี่ยนเป็นเด็กทาเล็บให้กัน
จั๊กจี๋กัน น่ารักดีออก
สังคมนี้อาจจะดีขึ้นก็ได้นาาา จุฟๆ
1 2 3 ถ้าไม่มีเลย นิยายจะน่าอ่านขึ้นเยอะค่ะ
ตบตีอันนี้รุนแรงนะ มีช่วงนึงที่พ่อเราเป็น หงุดหงิดแล้วมาระบายอารมณ์ที่เรา (แด๊ดอารมณ์ร้อนมาก) เคยตบ เข็มขัดฟาด อะไรอยู่ใกล้หยิบฟาดเราหมด เคยจิกหัว เอาน้ำสาด แรกๆก็ กรี๊ด ร้องไห้ จนตอนนี้เราเป็นพวกชินกับความรุนแรง คือไม่โกรธไม่เสียใจแล้ว แต่คิดว่าทำได้แค่นี้หรอ?ยังไม่สะใจเลย เจ็บไม่พอค่ะ (แด๊ดเคยบอกแม่ว่าตีเราแล้วสนุก เราแบบ wt heck.. เก็บกดที่ไหนมา) แล้วก็ถ้าโดนตบอีกเราจะมองหน้า รู้สึกตัวเองก้าวร้าวขึ้นอะ หลังๆนี่โดนอะไรก็นิ่งๆไปเลย ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับแล้วเหนื่อย มองหน้าอย่างเดียว แล้วเราถามว่า เราใช่ลูกคุณรึเปล่า เลยทะเลาะกัน แม่ก็หยิบปืนมาบอกยิงกันให้ตายไปเลยรำคาญ จนพ่อเราเลิกใช้ความรุนแรงกับเราไปเลยทุกวันนี้ กลับมาน่ารักเหมือนเดิมและ
ซึ่งเราว่ามันไม่ใช่อะ คืออ่านแล้วนึกถึงตัวเอง มันไม่ควรมีในสังคมเลย ไม่สนุกหรอก นิยายที่มีฉากแบบนี้
อันที่สามนี่ยิ่งไม่เข้าท่าใหญ่เลยค่ะ
ถ้าเป็นค่านิยม ก็คงเป็นค่านิยมที่ตื้นเขินมาก อารมณ์แบบนักเขียน หรือคนเขียนบท(ถ้าเป็นละคร) คิดอะไรไม่ออกก็ใส่เข้ามา
ไม่ชอบเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเวลาอ่านนิยายหรือดูละคร รู้สึกเหมือนมันกลวงๆ พิลึก คือส่วนใหญ่นางร้ายเนี่ยจะเป็นลูกผู้ดี แต่งตัวเปรี้ยวโฉบเฉี่ยว เฉิดฉายในสังคม แต่พอคิดจะเหวี่ยงวีนเข้าหน่อยกลายเป็นเหมือนกุ๊ยข้างถนนกันเลยทีเดียว (บอกว่าเหมือนแม่ค้ายังดีไปค่ะ เพราะอาชีพแม่ค้าส่วนใหญ่จริงๆ มีวัฒนธรรมที่ดีกว่านี้)
เผลอ ๆคนที่ทำ ที่เริ่มก่อนดันเป็นนางเอก โอ้...มันคือ? จะสื่อว่านางเอกสู้คน แต่สู้แบบนี้ก็ดูจะ(สมอง)กลวงไปหน่อยไหม แถมที่ไม่เข้าใจที่สุดก็คือ ละครที่มีฉากพวกนี้ดันมีกระแส เรตติ้งดีอีก (ถ้าเป็นนิยายอันนี้ไม่รู้นะคะ คงต้องขึ้นกับบริบทอื่นๆ ด้วยล่ะ)
ส่วนเรื่องข่มขืน ทำร้ายร่างกาย อันนี้เห็นเป็นประเด็นไปเยอะละไม่พูดดีกว่า แต่ก็ไม่ชอบอีกแหละค่ะ ไม่ไหวจะเพลีย...
คอมเม้นท์เหมือนไปโกรธใครมา 555+ จริงๆ คือเบื่ออะไรพวกนี้เต็มทีโดยเฉพาะละครน่ะค่ะ ตัวเองไม่ดู แต่ก็ต้องดูเพราะที่บ้านดู เห็นแบบนี้ซ้ำๆ ซากๆ แล้วเอียน+เอือมมากกกกกกก
คงจะเป็นตัวร้ายที่น่ารักมากเลยล่ะครับ
บางทีก็แอบคิดว่าผู้เขียนหมดมุขรึเปล่า แต่ก็อย่างที่ท่านกล่าวตอนท้ายล่ะครับ สุดท้ายค่านิยมนี้ก็อาจเป็นผลพวงที่เกิดจากทุกฝ่าย
ผมก็เป็นนะยิ่งถ้าเสียงแปดหลอดดังลั่น ปิดแล้วฟังเพลงแทนก็มี(ฮา)
เม้นท่านทำให้ผมขำเลยครับ5555 แต่ก็ชอบไอเดียท่านนะ เป็นแบบนั้นคงจะน่ารักไม่น้อย
สงสารสวย แต่ก็ดีใจด้วยที่พ่อกับมาน่ารักแบบเดิม ความเป็นจริง มันไม่เคยสนุกหรอก ต่างคนก็ต่างเจ็บ บางทีก็กลายเป็นแค้นฝังหุ่นอีก การใช้อารมณ์อย่างเดียวมันไม่เคยมีผลดี แต่ก็มีให้เห็นอยู่ร่ำไป//สลด
ฮ่าๆเข้าใจเลยครับ มันก็เยอะจริงๆด้วย ซึ่งบางทีก็ไม่อิงกับพื้นฐานตัวละคร
น่าจะลองทำดูสักเรื่องนะ จะได้ลดความรุนแรงทางสัมคม 55
คงเป็นตัวร้ายที่มุ้งมิ้งไม่หยอกเลยค่ะ
//ยิ้ม
ถ้าเราบอกว่า เรื่องตัวดี - ตัวร้ายเนี่ย เราถูกมุมกล้องหลอกอยู่
จะมีใครเชื่อเราไหมคะ?
นิยายผมไม่มีตัวร้ายครับ ประเภทดีสุดขั้วชั่วสุดขีดแต่งไม่เป็นครับ(ฮา)
มีแค่คนเห็นแก่ตัวมาก หรือ น้อย เท่านั้น พฤติกรรมที่แสดงออกมาเลยเหมือนกับคนธรรมดา มีโกรธมีกลัวมีรุกมีถอยกันทุกคน (ยกเว้นพวกบ้าเลือดเป็นสีสันก็พอมีอยู่บ้าง)
ไป ๆ มา ๆ สุดยอดตัวโกงในเรื่องเลยกลายเป็นพระเอกซะงั้นครับ 555+
1-1 ไม่ชินกับรูปนี้เลยค่ะ มันทำให้นึกถึงท่านควอนตั้มทุกที
เห็นด้วยค่ะ เพราะเอาเข้าจริง แค่อยู่ฝ่ายตรงข้ามพระเอกกับนางเอกก็ถือเป็นตัวร้ายแล้ว ทั้งๆที่บางคนยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย
1-2ผมเองก็ไม่ชินเหมือนกันครับt^t
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?