[รก+ถาม] เราจะบอกเพื่อน(นักเขียนใหม่)ของเรายังไงดี(คำถามซ้ำ)

[ChaBell]

      หลายท่านน่าจะเดาได้จากหัวข้อกระทู้ว่าเราอยากขอความช่วยเหลือเรื่องอะไรนะคะ  ขอบอกก่อนว่าเราได้อ่านกระทู้ที่ท่านในบอร์ดเพิ่งตั้งถามคล้ายๆกันไปแล้ว แล้วก็ลองทำตามที่หลายท่านแนะนำแล้วด้วย แต่ดูเหมือนเพื่อนเราจะไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เราพยายามจะสื่อเท่าไหร่ค่ะ...   เรื่องยาว(ไม่)นิดหน่อย

       เรื่องของเรื่องคือเพื่อนคนนี้ของเราชอบอ่านนิยายมาก และมายืมนิยายเราประจำแถมเป็นคนชักนำเราเข้าไปในวังวนของไม้ป่าเดียวกันอีกด้วย ดังนั้นเมื่อเธอบอกเราว่าเธอจะแต่งนิยาย เราเลยออกอาการกระดี้กระด้ามาก เพราะคิดว่าจะได้อ่านนิยายม่วงๆแบบฟินๆ เราเลยแนะนำเธอไปว่าแต่งลงเด็กดีสิเว็บนี้เล่นง่ายนะ คนมาลงนิยายเยอะด้วย แต่เธอก็บอกว่าไม่เอาดีกว่า เธอยังไม่เก่งขนาดนั้น เขียนลงสมุดดีกว่า

     เช้าวันต่อมาหลังจากที่เธอบอกเราว่าเธอจะเริ่มแต่ง ในคาบแรกเธอก็ส่งสมุดเล่มเล็กๆมาให้เราแล้วบอกว่า 'แต่งตอนแรกจบแล้วนะ เรารู้ว่าแกอ่านนิยายเยอะ วิจารณ์ให้เราด้วย' เราเลยยืมสมุดไปเปิดอ่าน อ่านไปได้ซักพักก็เริ่มรับรู้ได้ถึงสัจธรรม....  -เส้นขีดๆเบี้ยวๆนี้คืออีโมติค่อนสินะ... ความยาวหนึ่งตอนของเธอคือ 3 หน้ากระดาษสมุดโรงเรียน เริ่มเรื่องมาด้วยกันที่ นายเอกตื่นตอนเช้าแล้วพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกับใครซักคนที่หล่อมากๆ และทักนายเอกคำแรกว่า  "ดีจ๊ะเมีย"  อืม... เนื้อเรื่องคุ้นๆนะ

  บรรยายไม่ค่อยมีเท่าไหร่แต่ก็ยังมีอยู่ (ผมพูด, เค้าเอามือล้วงเสื้อผม, อ๊ะ! ตอนนี้ผมอยู่บน..)
แต่ส่วนใหญ่จะเป็นอีโมติค่อนและคำพูด เราเลยบอกเพื่อนเราไปว่า เพิ่มคำบรรยายหน่อยก็ดีนะแก เขียนแบบที่แกเคยอ่านมาอะ

หลังจากนั้นสองสามวัน(กี่วันไม่แน่ใจ ) สมุดเล่มเล็กๆของเธอก็วนเวียนผ่านมือสตรีอีกหลายชีวิตในห้องเรียนของเรา.... ยกเว้นเรา....    เพื่อนอีกคนเราก็บอกว่านิยายเธอมีตอนเยอะแล้วนะ ฉากฟินๆก็เยอะมาก สนุกมากเลย  เราเลยอดใจไม่ไหว ไปยืมมาอ่านบ้าง ตอนไปขอจำได้ว่า เธอทำหน้าตกใจ แล้วพูดประมาณว่า " อ้าว แกไม่ชอบนิยายแนวเราไม่ใช่หรอ" อะไรประมาณนี้ แต่เธอไม่ได้ประชด เราคิดว่าเธอคงคิดจริงๆว่าเราไม่ชอบ ...

เมื่ออ่านจบก็ได้ใจความว่าในตอนที่สาม พระเอกเมาเลยฉุดนายเอกไป ติ๊ดฉึ่งตะลาล้า ในห้องน้ำ แล้วพูดชื่อคนอื่นออกมา นายเอกเลยเสียหอบผ้าหอบผ่อนหนีไปไหนไม่รู้ แต่พระเอกตามเจอในตอนที่หกและ...กันอีกหลายๆรอบ  ในตอนที่เท่าไหร่ไม่รู้ จำได้ว่าคำว่า   อ๊ะ และ อ๊า กินพื่นที่ไปเกือบครึ่งตอน   

พอจบเราก็ส่งสมุดคืนแล้วก็บอกเพื่อนแบบเฮฮาๆ ร่าเริงๆแบบ "เฮ้ยยยย หอบผ้าหนีเลยเร๊อะ  ดราม่าว่ะแก แต่ว่าแก ลองบรรยายเพิ่มหน่อยดิ แล้วก็มันจะ...กันบ่อยไปปล่าวว ยังไม่รักกันเลย" ประมาณนี้ เธอก็บอกเราว่าโอเคๆ  หลังจากนั้น(นานเท่าไหร่ไม่รู้) เพื่อนห้องข้างๆที่เราไม่ค่อยสนิทก็เดินมาบอกประมาณว่า "แกไม่ชอบอ่านแนวนั้นก็อย่าไปว่าเพื่อนมันแรงๆดิ Aมันเสียใจนะ"  เงิบแปบ...... เราแรงไปหรอ?? หรืออะไร?? ไม่ค่อยเข้าใจค่ะ 

ท่านที่เคยเจออะไรแบบนี้ช่วยแนะนำที่ เราไม่อยากทำร้ายความรู้สึกเพื่อน  หรือว่าเราควรจะเลิกยุ่งกับนิยายของเพื่อน แล้วทำเฉยๆไปดีคะ... 


หากทำอะไรให้ไม่พอใจต้องขออภัยจริงๆค่ะ

Comments

[Seesor [K : Viceroy]]

เลิกยุ่งดีกว่าครับ ถ้าเขาเห็นความหวังดีของเราแปรเป็นอื่นและไม่ยอมเข้าใจแบบนั้น แถมยังดราม่าด้วย แลดูคงจะคิดมากไม่น้อย ปล่อยๆ ลืมๆ เถอะครับ หรือไม่ก็หาบทความการเขียนให้เขาอ่านแบบเนียนๆ จะได้รู้ตัวและฝึก

[K.W.E.]

ผมก็ยังยืนยันเจตนารมณ์เดิมนะว่า ถูกใจ กับ ถูกต้อง มันคนละเรื่องกัน

นิยายที่ดีมันควรมีเหตุของการกระทำที่สมเหตุสมผลอยู่ ว่าทำไปเพื่ออะไร เพราะอะไร ถ้าประเด็นที่ว่าถูกว่าแรงเกิน ผมจะถามคนๆนั้นกลับว่า...

ปกติเวลาคุณชอบคอใครสักคนที่คบกันแบบไม่ทันรู้ใจกันดี ยังไม่ได้รักกันด้วยซ้ำ ถามว่าคุณจะหอบผ้าหนีตามเลยหรือไม่?

ห้ามตอบว่าเพราะเป็นนิยายจะยังไงก็ได้ แต่อยากได้คำตอบในฐานะความเป็นคนที่มีความคิดผ่านอะไรในชีวิตมาบ้าง

ก็ลองดูครับว่าจะตอบมายังไง เพราะนิยายที่นำเสนอดีไม่รู้สึกขัดแย้งคือนิยายที่อ่านแล้วรู้สึกว่ามันเป็นไปได้ไม่ย้อนแย้งในตัวเอง


แต่จริงๆแล้ว ถ้าแนะนำแค่นี้แล้วเขาเอาไปโพยทนาว่าเราเรื่องมากงั้นงี้ ผมว่าช่างเขาเถอะ ยังไงซะจนถึงตอนนี้ผมก็ยังมองว่าเป็นนิยายสนองนี๊ดส่วนตัวนะ ฉะนั้นจะเอาเนื้อเรื่องยังไงก็เอาเหอะ เพียงแต่ถ้าคิดจะทำเป็นจริงเป็นจัง ลงเว็บให้ถูกให้ต้อง ตั้งใจเข้าวงการนี้จริง ถึงตอนนั้นค่อยจับมาติวอีกที

ถ้ายังแยกระหว่างนี๊ดวงแคบกับนิยายที่มีผลกับสังคมไม่ได้ ก็จะจัดให้หนักเลยครับ

อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย
บางคนเขียนไม่ใช่เพื่ออยากเป็นนักเขียน
บางคนอาจเขียนเพียงเพื่อระบายความต้องการส่วนตัวเท่านั้น

----

[Quantum]

เนียนนะซอ เกือบเชื่อว่าเป็นนัทแล้วเชียว

[Seesor [K : Viceroy]]

แน่นอนครับ มีสาระเสมอต้นเสมอปลายก็อย่างนี้

แถมเรียบร้อยด้วย

//เสยผม

[Death With Love]

สำลักน้ำทันที เพราะนายเอกตื่นมาโดนทัก "ดีจ๊ะเมีย"

แล้วเนื้อหาต่อมาก็ค่อนข้างแรงเหลือเชื่อ เป็นเซ็กส์สตอรี่ที่ถึงพริกถึงขิงมาก
ผมไม่มองว่าแต่งแย่หรือดีแล้วล่ะครับ ผมคำนึงที่ความเหมาะสม
ไม่ทราบเรียนอยู่ชั้นอะไรกัน เขียนและเผยแพร่เรื่องที่ความร้ายแรงขนาดนี้ในรร.
ถ้าหลุดไปอยู่ในมือเพื่อนที่ไม่ชอบ และหลุดไปถึงครูอาจารย์ จะเป็นอย่างไร

ผมว่าจขกท.ไปเตือนเรื่องนี้เลยครับ ระวังความซวยจะมาเยือน

ส่วนเรื่องเนื้อหา ถ้าเราเป็นเพื่อนสนิทกับเขา ก็จะคุยและอธิบาย ว่ามันไม่เหมาะสม
ซึ่งจขกท.ก็คงรู้ดีว่ามันไม่เหมาะสมอย่างไร (ขอไม่อธิบายเพิ่มเติมล่ะกันครับ)
แต่ถ้าเป็นเพื่อนกันจริง ก็ต้องเตือน ถึงจะทำให้เขารู้สึกไม่ดีหรือเราจะโดนต่อว่าจากใครๆ
เราต้องกล้าเตือนครับ ในเมื่อเรารู้ว่าอะไรควรและไม่ควรครับ

[จักรพรรดิโพดำ]

จากประสบการณ์ตรง สำหรับคนเริ่มเขียน(ส่วนใหญ่ โดยเฉพาะเด็กๆวัยใส) ยิ่งเป็นเรื่องแรก เขาจะมีไฟและกำลังใจ(+มโนเบาๆ)อย่างแรงกล้าขอรับ ใครไปขัดอะไรไม่ได้ทั้งสิ้น ติไปก็จะไม่ฟัง จะหาว่าเรางู้นงี้ ไม่ชอบแล้วมาอ่านทำไม ฉันแต่งของฉันดีแล้ว ฯลฯ
ทั้งที่ในความเป็นจริงอาจตรงกันข้าม และที่เราติก็ไม่ใช่เพราะอิจฉาหรือไม่ชอบหรืออคติแต่อย่างไร บอกด้วยความหวังดีด้วยซ้ำ
ดังนั้นลองปล่อยเขาไปก่อนขอรับ เมื่อเขาเริ่มโตขึ้น อ่านมากขึ้น มีความคิดมากขึ้น เขาจะเริ่มเข้าใจหลายๆอย่างมากขึ้นและมีมุมมองที่กว้างขึ้น 
และเมื่อเขาย้อนกลับมาอ่านนิยายเรื่องนั้นอีกครั้งเขาก็จะรู้ว่าที่เราเคยพูดๆไปนั้นจริงหรือไม่  

[Monalism]

เอาเข้าจริงเพื่อนคนอื่นก็ไม่น่าไปอวยกันถึงขนาดนั้น 

เราว่าไม่ต้องไปยุ่งหรอกค่ะ รออีกสักปี สองปี เมื่อพบกับเพื่อนกลุ่มใหม่ สังคมใหม่แล้ว จะมีคนบอกความจริงกับนางเยอะมากขึ้นเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ (ถ้ายังแต่งและเอาไปนำเสนอให้เพื่อนคนอื่นอ่านอยู่) ตอนนี้สังคมยังแคบอยู่ ลองยุเพื่อนให้เอาลงในเว็บสักเว็บสิคะ พอมีผลสะท้อนกลับมาจากคนอ่านที่ไม่เคบรู้จักกันเดี๋ยวก็เข้าใจเอง 

[Ciel En Roseジン]

ไม่คิดว่าเป็นซอ5555 แต่เรียบร้อย...มันใช่หรือ?(ฮา)

[Supper]

เราคงเลิกยุ่งกับเขาเลยล่ะ = =

เราว่านะเพื่อนของคุณเขาแค่ต้องการสนองนี้ดของตัวเองหรือเปล่าค่ะ

ให้เขาแต่งไปเรื่อยๆนะแหละค่ะ เราก็ไม่ต้องยุ่งอะไร รอดูเขาต่อไปเรื่อยๆ

ดูว่าเขาจะแต่งมันจบหรือเปล่า แค่นั้นพอ

เวลาเขาถามก็ชมๆไปเถอะค่ะ - -

[เคย์เซย์ (Makoto-sang)]

สมัยก่อนเคยมีเด็กใหม่ไฟแรง เขียนตามที่ตัวเองชอบแบบนี้มาคุยกับผมนี่แหละครับ เอางานของเขามาให้อ่านด้วย ผมอ่านแล้วก็ติงไปเป็นจุดๆ เพราะเรื่องที่เขาเขียนมามันขาดเหตุผลไปหน่อย เรื่องราวดำเนินไปอย่างที่เขาอยากจะให้เป็น พูดง่ายๆ ว่าตัวละครเป็นแค่ตุ๊กตาที่เขาลากไปตามความต้องการของเขาเท่านั้น ฉากเรทไม่ต้องพูดถึง เกลื่อนเลยเถอะ เป็นนิยายสไตล์ขายเรทอะไรพวกนี้โดยเฉพาะ ซึ่งผมก็ท้วงติงไปตามช่วงวัยของเขา

ผลปรากฏว่า เขาพูดประมาณนี้เหมือนกันว่า ไม่ชอบนิยายของเขาก็อย่าติแรงๆ พี่ไม่ชอบนิยายแนวนี้ก็บอกมาเลย จะได้ไม่เอานิยายให้อ่านอีก ผมจึงย้อนถามเขาไปว่า แล้วที่เข้ามาหาผมก็เพราะเห็นว่าผมแต่งนิยายแนวเดียวกันไม่ใช่เหรอ? การเอางานมาให้ผมอ่านเนี่ย ต้องการให้ผมชมอย่างเดียวเหรอ ผมจะชมได้ยังไง ในเมื่องานของเธอยังไม่ดีพอที่จะได้รับสิ่งนั้น สิ่งที่เธอทำเองก็ไม่เหมาะสมแก่วัยด้วย เด็กอายุ 13 เขียนนิยายที่มีฉากเรทเซ็กซ์เป็นสิบๆ หน้า ติดต่อกันหลายๆ ตอน สองความอยากรู้อยากเห็นของตัวเอง นิยายแบบนี้มันต่างจากหนัง AV ตรงไหน เหตุผลของเร่ืองราวตรงไหน เธอพอใจแค่นักอ่านที่มีศีลเท่ากันอย่างเดียว ไม่ต้องการนักอ่านคุณภาพ ไม่อยากมีผลงานคุณภาพที่ไปอวดคนอื่นได้เหรอ ถ้าเขียนเพราะรักชอบ...ฟินแค่เรื่องแบบนี้ก็อย่าเขียนเลย อ่านอย่างเดียวเถอะ

ตอนนั้นเราถกเถียงกันยาวครับ แต่ผมก็พูดไปประมาณนี้แหละ เขามาเงียบเหมือนจะคิดได้ตอนผมถามเขาว่า เขากล้าที่จะเอางานนี้ไปให้พ่อแม่เขาอ่านหรือเปล่า กล้าที่จะบอกกับพ่อแม่อย่างภาคภูมิใจว่านี่เป็นงานที่เขาเขียนด้วยตัวเองไหม เพราะทางครอบครัวของเขาก็ทราบเรื่องที่เขาเขียนนิยาย แต่ไม่ทราบว่าเขียนแนวไหน และคิดว่าเขาเองก็ไม่นาจะให้คนในครอบครัวอ่านด้วย วันนั้นเราแยกกันด้วยประมาณนี้แหละ ไม่แน่ชัดว่าคิดยังไงกับผมเหมือนกันอยู่ แต่หลังจากนั้นเขาก็เลิกเขียนนิยายโดยสิ้นเชิง คิดว่าน่าจะมีคำพูดไหนของผมไปกระทบจิตใจของเขาเหมือนกัน แต่ว่า...นั่นเป็นเรื่องระหว่างผมกับเด็กอยากเขียนที่เป็นคนอื่น ซึ่งทางผมเองก็บ้าที่จะดึงดันสั่งสอนกลับเหมือนกัน

ที่นี่ปัญหามันอยู่ที่จขกท.กับเพื่อน ซึ่งเพื่อนเองก็มีซับพอร์ตอยู่ข้างหลัง ถ้าเป็นผม ผมจะเลือกคุณกับเขาแค่สองคน โดยไม่มีคนอื่น อธิบายสิ่งที่เราคิดให้เขาฟัง คุยกันอย่างมีเหตุผล แต่ถ้าเขายังมองว่าเราวิจารณ์เขาเพราะไม่ชอบแนวนี้ จขกท.ก็ควรจะถอยออกมามากกว่า เพราะนั่นเท่ากับว่าเขาอยากให้มีคนอวยเขา ชอบเขา ฟินไปกับเขามากกว่าคนที่จะติชมงานจริงๆ 

[ChaBell]

จะพยายามเลิกยุ่งค่ะ เพราะยังไงสิ่งที่ทำให้เราสนิทกับเธอก็แค่เพราะว่าเธอมายิมนิยายเราอยู่แล้ว ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ

//คุณหลอกดาว นี่ไม่ใช่ท่านซอ!!

[ChaBell]

เราก็คิดทำนองนี้เหมือนกันค่ะ แต่ว่าเรากับเพื่อนก็ไม่ได้สนิทกันมาก เพราะรู้จักกันตอนยืมนิยาย เราไม่คิดว่าเรากับเธอสนิทกันพอจนถึงขั้นพูดอะไรอย่างนี้ได้ เพราะมันคงทำร้ายจิตใจ เราเลยคิดว่าคงห่างกันซักพัก เข้าหน้าเราติดเมื่อไหร่ก็มาคุยกันอีกที ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ

[ChaBell]

อ่านแล่วเริ่มสงสัยตัวเอง.. ฉันเขียนเพราะอะไรนะ...

[ChaBell]

ม.2ทั้งคู่ค่ะ เรื่องหลุดไปถึงอาจารย์ก็มีสิทธ์จริงๆนั่นแหละค่ะ แต่กลุ่มเพื่อนที่ชอบมีค่อนข้างเยอะ และสมุดที่ว่าก็มีเล่มเดียวเลยรอดไปได้เรื่อยๆเพราะสมุดมันหน้าตาธรรมดาเหมือนหนังสือเรียน อีกอย่างเราก็ไม่ได้สนิทกับเธอค่ะ รู้จักกันผ่านการยืมนิยาย เตือนก็อยากเตือนค่ะ แต่เราไม่กล้า เพราะเพื่อนเธอเยอะ

[ChaBell]

'ดขาจะมีไฟและกำลังใจ+มโนเบาๆ' ตรงนี้แอบเข้าตัวเองเล็กๆ ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ คงจะไม่ยุ่งกับนิยายเธอแล้ว

[ChaBell]

ขอบคุณค่ะ

[Hanagika Alantasia]

คุยกันตรงๆก่อนดีกว่ามั้ยคะ คุยว่าทำไมเราพูดแบบนี้ เรารู้สึกยังไง แล้วเขารู้สึกยังไง ปรับความเข้าใจกันให้เรียบร้อย ยังไม่ต้องพูดถึงว่านิยายดีหรือไม่ดี เอาแค่ตกลงคุยกันให้ได้ก่อน ความคิดหรือความชอบไม่ได้ตัดสินความดีของคน ถ้าในฐานะเพื่อนเขาเป็นเพื่อนที่ดีคนนึง เราก็ไม่อยากให้จขกท.เสียเพื่อนดีๆคนนี้ไปนะคะ