ทะเลาะกับแม่ ไม่คุยกันเลยมาเกือบเดือนแล้ว ใครเคยเป็นเหมือนเราบ้าง
ตั้งกระทู้ใหม่
exo88
2 ส.ค. 57 เวลา 00:30 น.
14,539
views
13 ความคิดเห็น
ทางเดียวคือง้อ อย่าปล่อยให้ช่วงเวลาที่เราจะทำดีๆ กันได้ ผ่านไปแบบเปล่าประโยชน์ ใครจะไปรู้ว่าพรุ่งนี้เกิดอะไรขึ้น รีบๆ ทำซะนะครับ เป็นกำลังใจให้
มันไม่ง่ายเหมือนที่คุณคิดหรอก
วันแม่ เอาพวงมาลัยไปกราบท่านเลยค่ะ เสียฟอร์มขอโทษแม่จะเป็นอะไรเนาะ ยังไงท่านก็เป็นแม่เรา ขอโทษท่านคงไม่เสียหายอะไรหรอกค่ะ
เราคิดว่าคนเป็นแม่ยังไงก็อภัยให้ลูกได้เสมอ
สู้ๆนะ เพื่อความสัมพันธ์ที่ดี
เป็นเหมือนกันนะ เราก็ฟอร์มจัดมากอ่ะ คือ โกรธแล้วโกรธเลย เราเคยทะเลาะเรื่องที่เราหาบัตรประตัวนักเรียนไม่เจอไง แล้วแม่ชอบมายุ่งกับห้องเราเราเลยไปถามว่าอยู่ใหน แล้วแม่ก็ด่าเราบอกว่าเราไม่ใส่ใจอะไรเลย เราก็งงๆอ่ะ ก็เราวางไว้ตรงนั้นเราก็รู้ว่าวางไว้ตรงนั้น แล้วแม่จะมาหยิบไปไว้ที่อื่นทำไม แล้วเราก็เถียงไปแล้วก็หนีขึ้นห้องจากนั้นก็ไม่พูดด้วยกันอีกเลย ตอนแรกเราไม่แคร์นะเฉยๆมาก จนเราไม่มีเงินใช้อ่ะแม่ไม่ให้เงิน กับข้าวก็ไม่ทำให้กิน ไม่ไปส่งเราที่โรงเรียนด้วยเราก็แบบ เออ!! ไม่ไปส่งก็ไม่ต้องไปส่งแบบนี้ก็ดี เราก็ไม่ไปเรียน ข้าวเราก็ไม่กิน นอนอยู่แต่ในห้องแต่ก็ไม่มีใครมาเรียกเลยนะเราจะไม่ออกจากห้องเลยถ้าเราอยากเข้าห้องน้ำจนวันนึงครูโทรตามที่บ้านแม่ถึงใด้มาเรียกให้ไปเรียน แต่ก็พูดแบบห้วนๆอ่ะ เหมือนไม่อยากคุยด้วย ตอนนั้นเราผอมมากเลยเงินก็ไม่มีไปเรียน จนเราไปหางานพิเศษทำแล้วเราก็มีเงินเก็บในธนาคารมากขึ้น เราก็ไม่ค่อยใด้กลับบ้านด้วยไงมองหน้าคนในครอบครัวไม่ติด ที่เราน้อยใจมากเลยคือ เราหายไปขนาดนี้ไม่คิดจะตาม ถ้าเราตายนี่จะห้ามมั้ย ตอนนั้นเรามีความคิดแบบนี้ เเล้วเราก็เก็บของออกจากบ้าน ที่น่าแปลกคือไม่มีใครห้ามเลย ทั้งพี่ ทั้งพ่อ แล้วก็แม่ ตอนนั้นแม่นอนดูโทรทัศน์อยู่ มองหน้าเราตาเขม็งแล้วก็บอกกับเราว่า "ไปให้รอดนะ- ถ้าไม่รอด อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้า" คำพูดนั้นแหละเราเฟลมากเลย เราออกมาเช่าหออยู่ ใช้เงินในธนาคารนั่นแหละ แล้วเราก็ไปเรียน เสาร์อาทิตย์แล้วก็หลังเลิกเรียนเราก็มาทำงานบางทีก็ทำ ot บอกตรงๆเราเหนื่อยมากเลยอ่อ ตอนนั้นเราอายุแค่ 14 เอง พี่เราโทรมาหาบอกให้เรากลับบ้าน แต่เราก็ไม่กลับ แบบถ้าแม่ไม่มาพูดเองก็จะไม่กลับตอนนี้เราอายุ 16 แล้วเรายังทำงานที่เดิม นอนห้องเดิมๆ ไปเรียนอีกเหมือนเดิมเราออกมา 2 ปีแม่ยังไม่มาตามเลย เราโคตรน้อยใจแต่คำพูดของแม่ที่ด่าเราก่อนเราออกมาในวันนั้นทำให้เราฮึดสู้ สู้แบบสุดๆไปเลยอ่ะ ตอนนี้เรามั่นคงมากอ่ะ คิดดูดิเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากการที่เราหาบัตรประจำตัวนักเรียนไม่เจอ จนทำให้เราหนีออกจากบ้าน เราอยากกลับบ้านนะ แต่เราถืออย่างเดียวเลย ถ้าแม่ไม่มาตามเรา เราจะไม่กลับ!!
ตอนนี้มีคนมาตามกลับรึยังคะ
ตอนนี้ได้คุยกับแม่ยังค่ะ
ในฐานะแม่นะคะ แม่อยากให้ลูกๆรู้ว่าแม่ก็นอนร้องไห้เสียใจเหมือนกันแต่ถ้าจะยอมลูกก่อนก็กลัวลูกได้ใจ..กลัวลูกเป็นคนแบบนี้ไปตลอดเลยไม่ยอมพูดก่อน แต่่ที่จริงแล้วใจจะขาดแล้วค่ะลูก ขอแค่ให้ลูกยอมเข้าหาแม่ก่อนยอมไปขอโทษท่านซะแค่นั่นทุกอย่างแม่จะยอมรับผิดทีหลังเลยก็ยังได้..แต่ที่เสียงห้วนๆใส่ลูกหน่ะมันแค่การแสดงแค่่นั่นแหล่ะคะแต่ในใจมันสลายแล้ มันยอมลูกตั้งนานแล้ว..มันเป็นแค่ลักษณะของแม่เฉพาะแต่ละคนเท่านั่น..ลูกๆกลับมาหาแม่เถอะค่ะก่อนที่จะเสียใจกันภายหลัง ไม่ต้องอายค่ะ ลองซักตั้ง..เพื่อความสุขของครอบครัวเรา..ในฐานะแม่ที่ลูกยังไม่ยอมพูดด้วยเช่นกัน
เราก็เหมือนกระทู้ข้างบนเลย เริ่มจากหาของไม่เจอ แม่เรานะหาไม่เจอแล้วมาหงุดหงิดใส่เราด่าเราทั้งๆที่ยังไม่รู้เริ่มไรเลย ทะเลาะกันไปกันมาเขาก็ชี้นิ้วออกไปนอกบ้านแล้วก็พูดว่า - ออก ไป จาก บ้าน ของ กู เลยและคำด่าอีกมากมายเราอีกใจนะสะดุ้งเลยแหละ แต่เราก็ยังไม่ออกนะถ้าไม่รู้ว่าจะไปไหน จนวันหนึ่งเราได้งาน เราก็ออกจากบ้านแบบเงียบๆ ปานนี้เขายังไม่รู้เลยมั้งว่าเราไปยังไง ทำอะไร อดรึป่าว (แต่ก่อนจะออกจากบ้านมานะ แม่เราไม่พูดกับเรา ไฟไม่ให้ใช้ ข้าวหาเอาเอง ของใช้ก็ใช่เงินตัวเอง ตอนเราออกมานะไม่มีเงินแต่มีแหวนทองก็เอาไปจำนำเอาเงินมาเช่าห้อง แล้วรอเงินเดือนออกแล้วไปไถ่คืน เหมือนกระทู้ข้างบนแหละ เพราะคำด่าจึงทำให้เราฮึด) แต่ใจลึกๆก็เสียใจนะนึกถึงเมื่อไรร้องไห้เมื่อนั้นเวลาเราอยู่ต่อหน้าคนอื่นนะเราจัพยายามทำตัวร่าเริงแต่ลึกๆเราเป็นคนเศร้า อ่อนไหวมาก เจออะไรพีคๆแล้วนึกถึงแม่นะจะร้องไห้ เราอยากให้แม่มาพูดกับเราก่อนแค่คำเดียวจะได้รู้ว่าเขายังอยากคุยกับเราไม่ได้อยากให้เราไปจากชีวิตเขา
เรื่องของเราเกิดจากเมือวานนี้แม่ของเราขายครีมออนไลค์แต่ไปพูดคำหนึ่งว่าทำไหมต้องทำแบบคนอื่นด้วยผมพูดต้องการให้แม่เปลี้ยนสไตช์การขายเพราะว่าขายทุกวันนี้จะขายได้ผมพูดคำนี้แม่ผมไม่พูดไม่จาอะไรกับผมเลยแล้วบอกว่าต่างคนต่างอยู่ผม่าผิดแต่ผมต้องการให้แม่เข้าใจแม่บอกด้วยว่่าไม่ต้องมาขอโทษผมควรทำยังไงดีครับ
จขกท.ปัจจุบันคุยกับแม่ยังอ่ะ
หนูด้วยค่ะเเม่ไม่คุยด้วยมาหลายนาทีเเล้ว
หนูค่ะแม่ไม่คุยด้วยมาหลายนาทีเเล้วค่ะ
เป็นอีกแล้วค่ะ แม่หนีไปนอนอีกบ้านนึง แล้วแม่ขับรถไม่เป็นน่ะค่ะ ต้องนั่งแท๊กซี่ไปเอง หอบของไปนอนนู่นเอง เราก็ฟอร์มจัด ไม่ง้อ ไม่พูด ไม่อะไร อยากไปก็ไป ตามใจ ถึงจะรู้ว่าเราเองนี่ล่ะจะรู้สึกแย่เอง แง จนตอนนี้ก็รู้สึกแย่อยู่ค่ะ ฮือออออ
เราก็เหมทอนกันค่ะทะเลาะกับแม่เรื่องเด็กเราไม่อยากให้เด็กคนอื่นมากินน้ำบ้านเราเพราะตอนนี้โรคRSVในเด็กกำลังระบาดมากเราท้องอยู่เราเลยกลัวมากแล้วเรื่องนี้ก็เคยคุยกับแม่มาแล้ว แล้วเหมือนแม่จะเข้าใจรับฟังได้ดีแต่เอาเข้าจริงก็ให้เด็กมากินบางคนเล่นน้ำด้วยคือเราโมโหมากอารมณ์คนท้องด้วยแต่ปกติที่โรคยังไม่ระบาดเราก็ให้เด็กกินนะไม่ได้หวงแต่อย่างใด...ทะเลาะกันได้สามวันล่ะยังไม่คุยกันเลยปกติทะเลาะกันเราก็ง้อแม่นะแต่เรื่องนี้ไม่ไหวจริงๆ
เราทะเลาะกับเเม่ เรื่องที่เราไม่ว่างเเล้วช่วยให้เเม่ไปซื้อของให้เเล้วเเม่ก็บอกว่าไปซื้อเองทั้งๆที่เรากำลังทำในสิ่งที่เขาสั่งอยู่ เเล้วตอนนี้ก็เถียงกันเเม่เราด่าเราด้วยคำหยาบมากเลยค่ะ
พอมีใครให้คำปรึกษาบ้างคะ คือเราทะเลาะกับแม่เเล้วก้อป้าด้วย เรื่องมีอยู่ว่าวันที่ 10ที่ผ่านมาเราจะต้องไปโรงเรียนแล้วทีนี้เราขอตังป้าไว้เราบอกว่าขอตังหน่อยพรุ่งนี้ไปรร ป้าเลยถามว่าจะไปกับใครขี่รถไรไป ขี่รถคันนี้ไปมั้ยคือรถคันที่ป้าเอาไว้ให้เราอะแบบมันขี่ไม่ดีมันกระตุกอะเวลาจะขี่ไปอะแล้วแบบความที่เราไม่อยากขี่คักนี้ ป้าเราเลยว่าถ้าไม่เอาคันนี้เเล้วจะเอาคันไหนเราเลยเงียบ เเต่ในใจคิดนะว่าอยากเอาอีกคันไปซึ่งมันดีกว่าคันที่ป้าเอาไว้ให้ขี่อะ แล้วรถคันนั้นลูกป้าจะขี่ไปทำงานเเต่เราคิดขอยืมวันเดียวไม่ได้หรอไหนๆเปิดเทอมก้อจะให้ขี่ไปรร ยุเเล้ว เเล้วความที่เราไม่ได้ขี่คันที่ลูกป้าเองอะขี่ไปทำงานเราเลยน้อยใจว่าทำไมถึงไม่ให้เรื่องเเค่นี้ เราก้อเลยรียขึ้นห้องมาเพราะน้อยใจเเล้วป้าเราก้อเรียกเราลงมาปิดบ้านเพราะป้าจะกลับบ้านเเล้วป้าเราถามว่าร้องไห้ทำไมทั้งๆที่เราไม่ได้ร้องนะ เเล้วเราก้อรีบปิดรีบขึ้นห้องแล้วคือเราเป็นคนอารมณ์ร้อนยุเเล้วเราก้อเลยโพสลงเฟสแบบระบายอะ ประมานว่าอะไรๆก้อมีแต่จะให้ลูกตัวเองแบบนี้อะเเล้วก้อแบบว่าด่าด้วยประมานนี้อะ เราต้องขอโทษป้าแบบไหนดีเเกถึงจะหายโกรธและให้อภัย เรารู้สึกผิดมากกกกกกก
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?