(อยากให้ทุกคนอ่านมากๆ)บอกรักศิลปินได้ ทำไมบอกรักเเม่ไม่ได้?

[Snowinrainny]

เรามีเพื่อนอยู่คนนึง อยากให้ทุกคนลองอ่านดูเกี่ยวกับเรื่องเเบบนี้...

คำเตือน


1.เรื่องยาวมากกกกกกกกก! เราไม่ใช่คนชอบพิมพ์ เเต่อยากมานั่งพิมให้ทุกคนรู้เเละตระหนักในบางเรื่อง!
2.ถ้าสับสันเราก็ขอโทษนะคะ เราไม่เก่งเท่าไหร่
3.เราไม่ค่อยเล่น เว็บนี้ ขออภัยเป็นอย่างสูง ถ้าหากทำอะไรไม่ถูก
4.มันเกี่ยวกับตัวเราเองด้วยนะ บางครั้งศิลปินเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดค่ะ เราต้องเเยกเเยะเองด้วย


เพื่อนเราชอบศิลปินอยู่วงหนึ่ง (วงเกาหลีที่กำลังมาเเรงอยู่ มีกระเเสเเอนตี้เยอะด้วยมั้ง) เเล้ววันนู้นนน(9สิงหา) เป็นวันเกิดเเม่ของเขาเเหละค่ะ
พี่ชายเขาโทรมาหาเรา ตอนห้าโมงเช้าเราก็งัวเงียมารับสาย (ตรงกับวันเสาร์พอดีค่ะ)


พี่ : ฮัลโหล - # ได้อยู่นั้นมั้ยขอคุยด้วยหน่อย

เราก็งงค่ะ เพราะเราอยู่หอ เขาก็อยู่บ้านเขา เเล้วทำไมโทรมาถามเเบบนี้

เรา : ไม่นะคะ พี่#มีอะไรรึเปล่า หนูเพิ่งตื่นเอง

พี่ : -#มันบอกมันจะไปหาเเก ตั้งเเต่8โมงเเล้ว เห็นบอกจะไปทำงานกลุ่ม พี่โทรหาก็ไม่ได้ วันนี้วันเกิดเเม่ด้วย

ตอนนั้นพอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาเลย เพราะบ้านนี้เขามีกัน3คนเเม่ลูก พ่อทิ้งไป เพราะฉะนั้นพี่ชายจึงรักเเม่มาก เเละตามใจน้องมาก เพราะว่าน้องติดพ่อ ก่อนพ่อจะทิ้งไปตอนที่เขาอายุ13ประมาณม.1เนอะ(ตอนนี้อยู่ม.4กันจ้า)คือตอนนั้นมันก็จำความได้เเล้วล่ะ เขาติดพ่อมาก รักพ่อมากกว่าเเม่ด้วยซ้ำ (เรามารู้ทีหลังว่าที่เขารักพ่อมากกว่าเพราะพ่อเขาใจดีกว่าเเม่ที่เข้มงวด พ่อเขาใจดีมาก(เกินไป)กับเขาตามใจทุกอย่างจนดูเหมือนคุณหนูเลย เราคิดว่าเเม่ตามใจมันมากกว่าพ่ออีกนะ ถึงเเม่มันจะเข้มงวดก็ตาม)

เเล้วที่เราพอจะเข้าใจเพราะอะไรรู้มั้ย? ตอนพฤหัสเราได้ยินเขาคุยกับเพื่อนอีกคนนึงว่าจะเข้าจังหวัดเเต่เเม่ไม่ให้เข้า(พอจะเข้าใจมั้ยคะ ว่าอำเภอที่เราอยู่มันต้องนั่งรถบัสเข้าไปในตัวเมือง ส่วนมากเสาร์-อาทิตย์เด็กก็จะเข้าจ.ไปเรียนพิเศษไปดูหนังกับเพื่อนที่ห้าง ตามประสาวัยรุ่น) ส่วนที่เหลือเราไม่ทราบเพราะครูเข้าห้องพอดี

มันก็พอจะรู้เลยอ่ะว่าเพื่อนคนนี้คิดจะทำอะไร

เรา : หนูว่าพี่ฟังผิดคนรึเปล่า หนูไม่มีงานนะ
พี่ : ไม่ พี่ถามมันหลายรอบเเล้ว ย้ำชัดเลยว่าเป็นเเก

เราก็ เอาเเล้วไง ....

เรา : บางทีมันอาจจะนัดกันไว้ที่ร.ร เดี๋ยวหนูขอโทรหาเเป๊ปนึงนะคะ
พี่ : ถ้าติดต่อมันได้ บอกด้วยว่าเป็นห่วง

เราก็วางสายเเล้วโทรหาเพื่อนอีกคนที่มันคุยกันวันนั้น เเล้วเขาก็รับค่ะ

เรา : พวกเเกเข้าจ.กันใช่มั้ย -#อยู่กับเเกอยู่ใช่มั้ย
มัน : เฮ้ย เปล่า ฉันอยู่บ้าน
เรา : เห้ย เเล้ว-#มันไปไหน เมื่อกี้-(เล่าเรื่องพี่โทรมา)-
มัน : เห้ย เอาจริงดิ ตอนเเรกมันบอกมันจะเข้าจ.เเต่เเม่ไม่ให้เข้าเพราะอะไรไม่รู้ เเล้วมันก็เลยบอกฉันว่าจะเเอบเข้าไป ฉันไม่รู้ว่ามันจะเอาจริง เฮ้ย (เเล้วนางก็อุทานคำหยาบเยอะเเยะ)

เรา : ใจเย็นๆ เเกรู้มั้ยมันจะไปทำอะไร
มัน : มันบอกว่ามันนัดเเอดมินเพจเพจหนึ่งไปทำโปรเจ็ตเกี่ยวกับสามีมัน


- ตอนนั้นบางอ้อเลยจ้าาาา คือเขาชอบพูดชอบประกาศว่า รักสามี รักเฮีย รักนั้นนี่นู่น โพสต์นั้นโพสต์นี้เยอะ ซึ่งก็ไม่มีใครว่าอะไร เพราะใครๆก็เป็นเนอะ -

เราก็เลยโทรไปบอกพี่ เเล้วเล่าเรื่องให้พี่ฟัง พี่เขาบอกว่า...


'' พี่ก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเเบบนี้ มันรักพ่อมาก ตอนเเรกพ่อมันจะเอามันไปอยู่ด้วย เเต่เเม่ไม่ยอม มันโกรธเเม่เเละไม่รักเเม่ ทั้งๆที่เเม่รักมัน รักมากกว่าพี่ด้วยซ้ำ วันนี้วันเกิดเเม่ เเม่ตั้งใจจะพามันไปดูหนังไปทำบุญด้วยกัน''

ถึงตอนนั้นพี่เขาก็เงียบไปสักพักค่ะ คือเเบบ สัมผัสได้ถึงเสียงสั่นๆของพี่เขาเลย

"พี่เห็นว่ามันเอาเเต่เล่นโทรศัพท์ เห็นมันดูรูปนักร้องเเล้วก็โพสต์เยอะเเยะ ทั้งรักสามีบ้างล่ะ เมียคนนี้คนนั้นบ้าง บางครั้งพี่ก็เห็นนะว่ามันอ่านอะไร ที่เรทๆเยอะ พี่ก็ไม่เคยห้าม เพราะเรื่องเเบบนี้มันห้ามกันไม่ได้ เเต่มันไม่คิดเลยหรอ ว่าถ้าเเม่เห็นเเม่จะรู้สึกยังไงถ้ารู้ว่า มันเอาเเต่พูดพร่ำเรื่องผัวๆเมียๆ มันหมดเงินไปกี่บาทกับค่ากำไลทั้งหลายทั้งเเหล่ ค่าอัลบั้มค่านั้นค่านี้ เเม่ก็ซื้อให้หมด บางครั้งมันก็ให้เเม่ไปโอนตังค์ให้ทั้งๆที่เเม่ทำงานอยู่..."

ตอนนี้ไม่ไหวเเล้วค่ะ พี่เขาสะอื้นเบาๆ2-3รอบเเล้วกลับมาพูดต่อ

"ตอนนี้เเม่อยู่ข้างล่าง รอให้มันกลับมาจากทำงาน เเล้วจะพามันไปเที่ยว อีกทั้งมันก็ใกล้วันเเม่เเล้ว ทำไมมันทำเเบบนี้ ที่เเม่ไม่ให้เข้าจ.ก็เพราะจะรอให้ไปพร้อมกันมันก็ไม่ฟังเเม่ "

เรา : พี่#ใจเย็นๆนะ มันยังเด็ก

พี่ : (สวนเเบบทันที) มันไม่เด็กเเล้ว ทำไมเเกถึงไม่คิดเหมือนมันล่ะ เเกก็อายุเท่ามัน ทำไมมันถึงทำตัวเเบบนี้!


สะอึกค่ะ....


เรา : หนูกับมันคนล่ะคนกันมันคิดไม่เหมือนหนูหรอก พี่#ใจเย็นก่อนนะ มันอาจจะรักเเม่เเต่เเค่ไม่พูด

พี่ : "มันบอกรักสามีทั้งหลายของมันได้ เเบบไม่ต้องคิดเเบบไม่อายใคร เเต่มันไม่กล้าบอกรักคนที่เลี้ยงมันมาตั้งเเต่เด็กๆ เเม่คอยดูเเลมันตลอด เเตกต่างจากพ่อ ที่ไม่ช่วยทำงานก็มีชู้ ทำไมมันไม่คิดบ้างว่าเเม่รักมันเเค่ไหน "

เรา : พี่#อยู่บ้านใช่มั้ยเดี๋ยวหนูออกไปหา เดี๋ยวนี้เเหละ ใจเย็นๆนะ



เราเเต่งตัวออกไปหาพี่เค้าที่บ้าน เเล้วเจอเเม่กำลังจะขึ้นรถเราจึงรีบเข้าไปทัก
เรา : เเม่สวัสดีค่ะ เเม่จะไปไหนหรอคะ
เเม่ : อ่าว # ไม่ทำงานหรอลูก
เรา : ทำค่ะๆ หนูเเวะมาหาพี่#ก่อน br /> เเม่ : อ๋อ พี่เขาอยู่ในบ้านเรียกเอานะ เดี๋ยวเเม่จะไปซื้อของที่ตลาด

เเล้วเเม่ก็ขอตัวไปตลาด เราก็รีบเข้าไปหาพี่ทันที เจอพี่เขานั่งกุมขมับอยู่บนห้อง

[ ป.ล เรารู้ว่าทุกคนสงสัยว่าทำไมเราถึงดูสนิทกับบ้านนี้เดี๋ยวจะเฉลยนะ ]

เราก็เดินไปหาพี่เขาไปนั่งข้างๆพี่เขาเหมือนจะร้องไห้อยู่ เราก็เลยนั่งบีบมือพี่เขาไว้ประมาณ5นาทีพี่เขาก็เงยหน้ามาถาม

พี่ :โทรหา # ติดมั้ย (เสียงสั่น)
เรา : (ส่ายน้า)
พี่ : หรอ ... เเม่เพิ่งออกไปเมื่อกี้

ตอนนั้นเราทำอะไรไมถูกเพราะพี่เขารักน้องกับเเม่มาก เวลามีเรื่องเขาก็เสียใจมากตลอด เวลามีปัญหาเขาจะเป็นเเบบนี้ลอด

เรา : หนูกำลังให้เพื่อนที่อยู่ในจ.ไปตามมันให้ มันไม่ได้ไปไหนหรอก ใจเย็นๆ เดี๋ยวมันก็มา



หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมงพี่เขาก็ร้องไห้ค่ะ เราก็ร้องไห้ เราก็รักเพื่อนเรานะพอเห็นน้ำตาผู้ชายคนนี้คนที่ภายนอกเเข็งเเรงเเละเเบกรับทุกอย่างไว้มันก็ทนไม่ไหว

เเม่กลับมาถึงที่บ้านเราก็เลยเช็ดน้ำตาเเล้วลงไปหาเเม่ พี่เขาก็ไปล้างหน้ากับตั้งสติ

เเม่ก็ถามว่ายังไม่กลับหรอ ทำไมตาเเดง มีปัญหากับลูกชายเเม่รึเปล่า มีอะไรบอกเเม่ได้นะ

เราก็ปฏิเสธบอกว่าพี่เขาดราม่านิดหน่อยเเม่ก็หัวเราะเเล้วเดินเข้าบ้าน...พร้อมกับ

กล่องเค้ก.....


พี่เดินลงมาเเล้วคุยกับเเม่ซึ้งเราก็ไม่รู้ว่าอะไรเพราะเขาคุยกันอยู่ในครัว เเล้วโทรศัพท์เราก็ดัง ตอนนั้นคือดีใจมาก เพราะเจ้าของเรื่องโทรมา เรารีบเดินออกมาหน้าบ้านเเล้วรับทันที

เรา : เเกอยู่ไหน รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย!
มัน : กำลังกลับป้ะวะ เมื่อกี้-#ก็โทรตามเเล้ว นี่โทรมาบอกว่ากำลังกลับก็ดีเเค่ไหนเเล้ว เดี๋ยวฉันจะไปหาที่หอ เเล้วอย่าลืมไปส่งที่บ้านนะ

มันพูดด้วยเสียงเหมือนคนหงุดหงิด เเล้วมันก็ตัดสายเรา เราก็เลยเดินเข้าไปหาพี่พอเดินเข้าไปเท่านั้นเเหละเห็นเเม่นั่งตาเเดงอยู่ตรงโซฟา ส่วนพี่ก็ไม่ต่างกัน ตอนนั้นคือรู้เเล้วเเน่ๆว่าพี่บอกเเม่เเล้ว

เเม่หันมาเห็นเราเราก็ลงไปนั่งที่พื้นข้างล่างเเม่เเล้วยกมือไหว้ขอโทษที่ไม่ได้บอก เเม่ยิ้มเเล้วก็ลูบหัวเราบอกว่า ดีใจที่#มีเพื่อนเเบบเรา เเล้วก็ถามเราอีกว่าตอนลูกสาวเขาอยู่ไหน เราก็เลยบอกว่ากำลังนั่งรถกลับมาเเล้ว

เเม่ถามต่ออีกว่า มันจะกลับบ้านเลยมั้ย เราก็เลยเล่าให้ฟังที่มันบอกให้เรารอที่หอ
ตอนนั้นพี่เขาก็ลงมานั่งที่พื้นเหมือนเรา


พี่ : ผมขอโทษ (ร้องไห้)

เเม่ : เเม่เองที่ปล่อยตามใจน้องเกินไป

ตอนนั้นไม่มีใครพูดอะไร เราก็เลยขอตัวจะไปรับมันที่บขสเเล้วมาส่งที่บ้านไม่ต้องให้มันเข้าหอเรา

เราขี่มอเตอร์ไซค์ไปรอมันที่ บขส อยู่ประมาณ15นาที ตอนนั้นเป็นเวลาบ่ายโมงกว่าๆค่ะ เราเห็นมันเดินลงจากรถบัสเเล้วเราก็รีบไปรับทันที มันก็ถามว่าทำไมไม่รอที่หอเราไม่พูดอะไรส่งหมวกกันน็อคให้เเล้วตรงกลับบ้านมันทันที

พอไปถึงบ้าน ก่อนจะเข้าบ้านมันก็บอกว่าเข้าบ้านด้วยกันก่อนจะได้เป็นพยานให้มันได้ว่าไปทำงานมา
เราก็เลยเข้าไปด้วย ไปถึงในบ้านพี่เขาก็เดินเข้ามาหามันเเล้วบอกว่า

รู้มั้ยว่าเเม่เป็นห่วงเเค่ไหน ทำไมทำตัวเเบบนี้

มันก็หันมามองหน้าเราทันที เเล้วมองประมาณว่า ทำไมไม่บอก เกิดอะไรขึ้น (ประมาณนี้มั้ง เเฮะๆ)

มันก็เลยตอบกลับ (ตะคอกมากกว่า)

มัน : ก็เเค่เข้าไปเเป๊ปเดียวจะอะไรนักหนา!

พี่เขาทนไม่ไหว เดินเข้ามาตบหน้าหัน เราที่ยืนอยู่ข้างหลังขาสั่นเลยตั้งเเต่รู้จักกันเคยเห็นพี่เขาโกรธไม่กี่รอบ เจอจังๆก็ครั้งนี้

เรารีบเดินเข้าไปห้ามเเล้วเเม่ก็ออกมาด่าพี่เขาว่าตบน้องทำไม เเม่ก็เดินเข้าไปหาเพื่อนเราเล้วถามว่าเจ็บมั้ย น้ำตาเเม่ไหลออกมา พร้อมกับตรวจดูว่าลูกสาวตัวเองเจ็บมาเเค่ไหน เป็นอะไรรึเปล่า ไม่ได้โกรธเคืองที่ลูกสาวหนีไปเที่ยว ลืมวันเกิดเเม่เลย

พี่เขาที่ตอนนี้เราจับเเขนไว้ก็ดึงเเขนเราออกเเล้วว่าน้องต่อ

พี่ : เเม่โอ๋มันเเบบนี้ไงมันถึงไม่รู้จักโต พอกันที ตามใจมาทุกอย่างเมื่อไหร่จะรู้ว่าพี่กับเเม่รักมากเเค่ไหน ทำไมถึงยังทำเเบบนี้ กี่ครั้งเเล้วที่พี่กับเเม่อภัยให้ทุกอย่าง บางเรื่องพี่ก็ไม่บอกเเม่ พี่ทั้งเรียนทั้งทำงาน เเม่ก็ทำงาน ไม่เคยให้ลำบาก เลี้ยงดูมาอย่างดี สอนให้รู้จักทุกอย่าง...

พี่เขาทรุดลงกับพื้นข้างๆเรา เราก็เลยนั่งลงเป็นเพื่อน เราเห็นหน้าของเพื่อนเราที่ตอนนี้เเม่กำลังดูว่ามีรอยเเดงมากมั้ย เขาก็ปัดมือเเม่ออก เเล้วนั่งลงกราบเท้าเเม่..

เเม่ก็นั่งลงเเล้วลูบหัวปลอบว่า ไม่เป็นไร


เเล้ววันนั้นเขาก็ปรับความเข้าใจกันหลายยกจนเย็นเลยค่ะ เสียน้ำตากันไปเป็นลัง ส่วนเราก็ไม่เเพ้กันยิ่งเห็นความรักของเเม่ลูกเเล้วยิ่งรู้สึกว่าทุกคนโชคดีกว่าเรามาก

เราเป็นเด็กที่อยู่หอคนเดียว พ่อกับเเม่ส่งเรามาเรียนโรงเรียนนี้เพราะเป็นโรงเรียนที่ดีเลย ถึงเเม้จะเป็นโรงเรียนประจำอำเภอ เเม่อยากให้เราอยู่ในสังคมที่ดีกว่าสังคมเมือง เราอยู่คนเดียวที่หอ นานๆจะกลับบ้านที่อยู่เเถวๆชานเมืองตัวจังหวัดนู้น



ป.ล 1. ตอนนี้ทุกคนเข้าใจกันดีเเล้วค่ะ
ป.ล2. ที่เราสนิทกับครอบครัวนี้มากเพราะเราคบกับพี่ชายคนนี้มา ประมาณ 3ปีเเล้วค่ะ พี่เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก ตอนนี้พี่เขาอยู่ปี2เเล้ว (คือคบกันตอนพี่เขาอยู่ม.6เราอยู่ม.2) พี่เขาเข้าตามตรอกออกตามประตูทุกอย่างเป็นผู้นำทีดีเเละอบอุ่นมาก เเละเพราะเราไม่ค่อยได้กลับบ้านตัวเองด้วย เเม่พี่เขาก็ชวนเรามาเล่นที่บ้านบ่อยๆ เเละเเม่ก็ย้ำเสมอกว่าต้องรักนวลสงวนตัว เราถึงได้รักเเละเคารพท่านเหมือนเเม่ตัวเองเช่นกัน (พี่เขาก็ไปบ้านเราอยู่ค่ะพ่อเเม่รู้ทุกอย่าง)


สุดท้ายยย


เราอยากให้ทุกคนคิดกันได้เเล้วนะคะ พ่อกับเเม่รักเรามาก เเละฝากถึงทุกๆคน กล้าพูดว่ารักคนอื่น

ก็ต้องกล้าบอกว่ารักพ่อกับเเม่เเค่ไหน เหมือนกันนะคะ ดูเเลพวกท่านดีๆด้วยนะทุกคน

ตั้งใจเพื่อพวกท่าน พวกท่านเหนื่อยมาเพื่อเรามากพอเเล้ว


.
.
.

- พิมพ์ผิดพิมพ์ตกอะไรยังไง หรือสงสัยคอมเม้นต์ถามได้นะคะ ตาลายมากพิมพ์มาเป็นชั่วโมงTT -

Comments

[an'Elephant]

ยาวมาก...TOT  

นี่ต้องคอมเม้นต์ก่อนอ่าน เเล้วมาคอมเม้นต์อีก 555 

[fiin]

ปวดใจนิดๆ น้ำตาจะไหล ;-;