อยากลาออกจากมหาลัยแต่กลัวที่บ้านเสียใจ
ตั้งกระทู้ใหม่
อกหักโว๊ย
13 ส.ค. 57 เวลา 19:33 น.
7,033
views
40 ความคิดเห็น
เราอยากเอาเวลาไปอ่านหนังสือเตรียมซิ่วอย่างเต็มที่ แบบไม่ต้องมาจำเรื่องเรียนที่มหาลัย เรื่องความรู้มหาลัย เรื่องซิ่วอีก
ลองเปิดใจให้กว้างนะ
มองดูรอบๆดิ จะไม่มีใครสักคนเลยหรอที่พอจะเป็นเพื่อนกับเราได้
บางที บางความสัมพันธ์เราอาจต้องเป็นคนเริ่มก่อน
เริ่มจากพรุ่งนี้ไปเรียนตามปกติ
มองหาเพื่อนสักคน ขอแค่คนเดียวพอที่เราคิดว่าจะเข้าไปทำความรู้จัก ตีสนิท หรือพูดคุยได้ สร้างมิตรภาพให้ดี(ไม่ใช่โลกสวยนะ) ใช้ความจริงใจ มันไปไหนเกาะติดไปเลย เดี๋ยวก็สนิทเอง
พอเรามีเพื่อนสนิทมาก1คน เราจะเริ่มมีเพื่อนเพิ่มอีกทีละคนทีละคน จนเป็นกลุ่ม คราวนี้ก็อุ่นใจแล้ว เพราะไม่ว่าจะเจออะไร อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนสนิท1คนที่เราคุยได้
#สำคัญแต่ถึงแม้จะหาเพื่อนไม่ได้เลยนะก็อย่าให้คนอื่นเข้ามามีอิทธิพลต่อเป้าหมายแห่งความฝันของเรา
#คิดถึงพ่อแม่คนที่เค้าคาดหวังกับเราและเสียเงินให้เรามาเรียนให้มากๆ
#จงศรัทธาในตัวเองเรียนให้ดีเดี๋ยวก็มีเพื่อนเองมีกิจกรรมอะไรเข้าร่วมเข้าทำให้หมดเชื่อดิเดี๋ยวมีสังคมแน่
ปล.ดีแล้วที่ไม่บอกความทุกข์และอุปสรรคที่เจอให้พ่อและแม่ฟัง เพราะเค้าคือคนที่รักเรามากถ้าเค้ารู้จะเป็นห่วงคิดไปสารพัด อย่าโยนความทุกข์ของเราให้เค้าเลย ทุกคนมีหน้าที่ของตนเอง
ตั้งใจให้มาก สุดท้ายมันจะคุ้มค่าแน่นอน ว่าที่บัณฑิต
Find new friends then.
อารมย์เดียวกันเลยคะ เข้ามาอยู่กทม.คนเดียว ต่างกับบ้านเราลิบลับ เพื่อนไม่ใช่เพื่อน พี่ก็ดีแต่ว๊าก ร้องไห้ทุกวัน ไม่มีความสุขเลย เดินหน้าต่อไม่ไหว ถอยหลังงก็สงสารพ่อกับแม่
คิดเหมือนผมเลย ผมแอดไม่ติดคณะที่หวัง และเป็นคนที่เข้ากับเพื่อนยาก (พูดติดอ่าง)
ตอนนี้กลัวมาก กลัวเข้ากับเพื่อนไม่ได้ กลัวไม่มีเพื่อน กลัวไปหมด
เลยคิดว่าถาไม่มีเพื่อนจากมอนี้ ผมว่าผมจะซิ่ว แต่ตอนนี้ขอเรียนรู้การใช้ชีวิตในสังคม กับมอนี้ไปด้วย
แล้วอ่านหนังสือเอนต์ใหม่ไปด้วย หวังว่าคงต้องหายจากโรคพูดติดอ่างนี้สักที
แล้วไปเริ่มชีวิตใหม่ใน มอ ในฝันของผมครัชช
เปิดใจ และ ปรับตัว เตรียมพร้อมกับอีก 4 ปีข้างหน้า มันยากและสาหัสกว่าที่เรียนมหาวิทยาเยอะเลย
จากบ้านมาอยู่ที่ใหม่ๆ สภาพแวดล้อมแปลกใหม่ ใจมันก็ทุกข์เพราะไม่คุ้นเคย
อันดับแรกบอกตัวเอง ว่าความเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องปกติของชีวิต ทำใจยอมรับ เพื่อนๆส่วนใหญ่ก็เหมือนเรา เมื่อเวลาผ่านไป จะดีขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเหงา คิดถึงบ้าน ก็โทร line บ้านใกล้ๆก็กลับบ้านถ้าว่าง หางานทำ เช่น อ่านหนังสือ,ฟังเพลง,ซักผ้า,ทำความสะอาดห้อง, คุยกับ roommate คิดว่าทุกอย่างคือการเรียนรู้ จะค่อยๆดีขึ้นเอง จนเวลาผ่านไป ปรับตัวได้ วันหยุดยาว อาจจะไม่อยากกลับบ้าน ด้วยซ้ำ
ที่คิดมาก เพราะว่าง แล้วจิตใจเริ่มคิดฟุ้งซ่าน เป็นปกติของใจ หาเรื่องดีๆทำ ใจไม่ว่าง ก็ไม่ทุกข์ อดทน แล้วจะผ่านไป จะเข้มแข็งขึ้น สู้..สู้
ความรู้สึกเหมือนกันเลย เราก็บอกใครไม่ได้เหมือนกัน T^T
สู้ๆคะเป็นกำลังใจให้นะคะ เข้าไปชวนเพื่อนคุยก่อนคะ. ทำกิจกรรมเดี๋ยวเพื่อนก็เยอะ #สู้ๆคะเราก็ปี1
แรกๆก็แบบนี้แหละน้อง นานๆไปก็มีเพื่อนเอง สู้ๆ
เหมือนกันเลยยย อารมณ์เดียวกัน ไม่เป็นไรนะ อดทนไว้ หาเวลาอ่านหนังสือเตรียมซิ่ว
สู้ๆนะ อย่างน้อยก็ไม่ได้มีเธอคนเดียวที่เป็นแบบนี้เราก็เป็น
บอกตามตรงจากประสบการณ์ของเรา
เราเด็กปี 57 นะ เฟรชชี่เลยจ้า
เราเป็นคนหน้าตาหยิ่งๆอ่ะ เอาจริงๆ เพื่อนเราบอกกันทุกคน
เพื่อนเราเนี่ย ขอบอกเลย
"ไม่มีใครเดินมาคุยกับเราก่อน"
เราเดินไปทักเขาเองจ้า!
คือเราต้องเป็นคนไปเข้าหาเองนะ
แล้วก็ชวนคุย หาเรื่องสนุกๆทำ ฮาๆ
อยากให้ทำตัวร่าเริงเข้าไว้นะ ยิ้มเข้าไว้
คนเขาเห็นเรายิ้มเยอะๆเขาก็จะรู้สึกกับเราดีขึ้นนะ
เกาะติดกันเข้าไว้ ไปไหนไปกัน
ถ้าไปกินข้าวแต่เงินไม่พอ ก็ไม่เป็นไร ไปเป็นเพื่อนเขา
ถ้าทุกวันนี้เราไม่ใช่คนไปทักไปคุยกับเขาเอง เราคงไม่มีเพื่อนหรอก
เพราะเราหน้าดุจริง หยิ่งจริง อันนี้ยอมรับเลย T_T
เพิ่งเปิดเรียนมาไม่นาน อย่าเพิ่งถอดใจนะ
ซิ่วอ่ะอยากให้ใช้เป็นวิธีสุดท้ายนะ เพราะเราต้องพยายามให้เต็มที่ก่อน
เชื่อเรานะ สู้ๆ ยิ้มๆเข้าไว้ อย่าทำหน้าบึ้ง สดใสๆจ้า
ยิ้มกว้างๆ หัวเราะดังๆ ใครเห็นใครก็อารมณ์ดีกันตามจ้า
เราก็ร้องไห้ทุกวัน...
มันเพราะยังไม่คุ้นชินกับสภาพแวดล้อมใหม่มั้ง
เราคิดถึงบ้าน คิดถึงทุกคนที่บ่าน
กินข้าวคนเดียว ต้องกินกับน้ำตาทุกมื้อเลย
เราอยากหนีกลับบ้าน.. แต่กลัวพ่อแม่เสัยใจ
มันคงจะผ่านไปได้ด้วยดีนะ
สู้ๆลองคุยกับพ่อแม่ตรงๆดูนะครับ
พี่ก็เป็นคนต่างจังหวัดมาอยู่กทม.นะ พี่เข้าใจความรู้สึกน้องแหละ อยู่ที่นี่มันต้องดูแลตัวเองทุกอย่าง ไม่มีพ่อแม่คอยช่วยเหลือ มันไม่สบายเหมือนอยู่บ้าน แต่น้องลองนึกถึงตอนมอหกที่น้องพยายามอ่านหนังสือเพื่อนที่จะสอบติดที่นี่ดูสิ แล้วน้องจะรู้ว่าเรามาไกลขนาดไหน ถ้าเราผ่านมันไปได้มันจะเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ดีๆในชีวิตเราเลยนะ พี่เองก็อยู่คอนโดในกทม.คนเดียว กินข้าวเย็นคนเดียวทุกวัน แถมบ้านพี่ไกลมาก เทอมนึงกว่าจะได้กลับซักครั้ง พี่ก็เศร้า บางทีก็อยากกลับบ้าน แต่พี่ก็พยายามนึกถึงอนาคตว่าถ้าผ่านมันไปได้แล้วมันจะดีแค่ไหน น้องจะกลับบ้านไปมีเรื่องเล่าให้ทุกคนฟัง พี่อยากจะบอกว่าการเข้ามาอยู่ กทม.แล้วต้องรู้สึกโดดเดี่ยว ต้องทำอะไรคนเดียวนั้น มันเป็นเรื่องธรรมดามากๆ ทุกคนต้องเจอกับสภาวะแบบนี้ ตอนนี้มหาลัยก็เพิ่งเปิดเทอมเอง อย่าเพิงท้อสิ พยายามเข้าร่วมทุกกิจกรรมของมหาลัยในช่วงนี้นะ เค้าจัดขึ้นมาเพื่อให้น้องได้ทำความรู้จักกับเพื่อนๆ ถ้าน้องมีกิจกรรมทำในช่วงนี้จะได้ไม่รู้สึกว่างมากจนฟุ้งซ่าน ส่วนเรื่องเพื่อน เราก็้องพยายามเข้าหาเค้าเองนะ ลองหาเพื่อนที่เป็นคน ตจว. เหมือนกันดู เผื่อจะเจอคนหัวอกเดียวกัน คนกทม.ก็น่ารักนะ แต่อาจจะไม่ค่อยเข้าใจเรา โลกนี้ไม่มีใครเพอร์เฟ็กต์ 100% หรอกนะ ถ้าเจอเพื่อนที่พอจะคบได้กคบๆกันไปก่อน เพื่อนก็สำคัญมากสำหรับการเรียนมหาลัย อย่าเครียดมากนะ เตรียมตัวสำหรับการสอบด้วย สอบแต่ละครั้งมันซีเรียสมาก ถ้าเรามัวแต่เศร้าเราจไม่มีพลังในการเรียนนะ สู้ๆ ^^
อยากบอกว่า ตรงกับชีวิตเราเลย
เราก็ไม่รู้จะทำไงต่อไป
ตอนนี้ก็ร้องไห้ และปวดหัวมาก
เราก็พยายามปรับตัวนะ
นิ่งก็แล้ว เฟลนลี่ก็แล้ว
จะเอาไงอ่ะ ทำไรก็ไม่ถูกใจเพื่อน
ตอนนี้คิดถึงม ที่แอดติดมากๆ
รู้สึกว่าเลือกทางผิดแท้ๆ
กุเก่งกุเจ๋งกุเมพสุดใน3สิ่งมีชีวิตอื่นเป็นแค่มดปลวก เอื่ม ก็เกินไปนะ เอาเป็นว่า มั่นใจในตัวเองหน่อยดิ จะเอาแต่พึ่งคนอื่นไม่ได้ได้นะ
เปิดใจนะไม่ยากหรอกการหาเพื่อนอ่ะ ทุกคนมาใหม่หมดมาเรียนต่างที่กันทั้งนั้น คนอื่นเค้ายังหาเพื่อนได้เลยทำไมเราจะหาไม่ได้ เจอใครก็ทักๆไปเหอะทำความรู้จะเราเป็นฝ่ายทักก่อนอ่ะดี มีเพื่อนเยอะอ่ะดีนะจะทำอ่ะไรก็ง่ายไปหมด สู้ๆนะอย่าพึ่งท้อ
ต้องเป็นฝ่ายเข้าไปทักคนอื่นก่อนค่ะ
ตอนเราเริ่มเรียนใหม่ๆก็เหงานมากกก ไม่มีเพื่อนเลย เราเรียนอินเตอร์อยู่แต่เป็นแค่ pre-college นะ คือแบบเพื่อนในห้องหลายคนก็รู้จักกันมาหมดแล้วจากพรีก่อนๆ ทั้งห้องมีเด็กใหม่แค่ 3 คนและเราเป็นผญ.คนเดียวด้วย ช่วงแรกเรามีเพื่อนแค่คนเดียวคือที่นั่งข้างกันแหละ
คือเราเป็นคนหน้าหยิ่งไม่ค่อยยิ้ม เพื่อนก็บอกทีแรกไม่กล้าเข้ามาคุยด้วย
แต่เราก็คิดนะถ้าเราไม่เป็นฝ่ายเข้าหาคนอื่นแล้วใครจะมาคุยกับเรา
พอเราเริ่มไปคุยก่อนก็สบายใจขึ้นเยอะเลย ผ่านมา 7 อาทิตย์ตอนนี้เราก็สนิทเกือบทั้งห้องแล้ว
เราจะบอกว่าจขกท.ต้องเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆนะ อยู่มหาลัยยัชไงก็ต่องเจอแต่เรื่องใหม่ๆตลอดแหละ
สู้ๆนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?