แม่ไม่เคยฟังเลย

[เสียใจ]

เมื่อไม่นานมานี้เราไปลงกวดวิชามาเพราะเห็นว่าอยู่ม.6ใกล้สอบต่างๆนาๆ ตอนแรกแม่เราก็ไม่พูดอะไรมาแค่บ่นนิดหน่อยว่าเสียดายเงินแต่คือมันเป็นเงินเราเอง
แต่พอเราเห็นว่างานเยอะมากและก็ไม่ค่อยมีเวลา เราก็เลยจะเลิกทำงานพิเศษที่ทำเสาร์-อาทิตย์ เราอยากจะตั้งใจเรียนอ่านหนังสือ พอแม่รู้เท่านั้นแหละว่าเราใหญ่เลย หาว่าเราขี้เกียจทั้งๆที่เราทำมาตั้งแต่ม.4 อยากหนีเที่ยวออกไปกับเพื่อน หาว่าเราแ_ด จะไม่ให้เราเรียนพิเศษถามว่าเราเรียนทำไมเสียเวลา บอกว่าไม่ทำงานก็ไม่ต้องเรียนต่อแล้ว และบอกว่าถ้ากลับบ้านช้าจะตบเรา จะไม่ทำกับข้าวให้กินให้ไปหากินเอาเองข้างนอก
ตอนแรกเราก็ทนนั้งฟังเป็นชั่งโมงแม่ก็ยังไม่หยุดบวกกับความเครียดของเราเองมที่สะสมมานานเราก็เถียงกับแม่แต่ยิ่งเถียงแม่ก็ไม่ฟังแถมยังด่าเราแรงขึ้น เราร้องไห้ใหญ่เลยแต่แม่ก็ยังไม่หยุดตอนนั้นเราเครียดมากมือสั่นไปหมดจนเราตะโกนออกไปว่า "แม่อยากให้หนูตายใช่ไหม" แล้วก็วิ่งไปหยิบมีดคือตอนนั้นเราสติแตกมาก เรานึกว่าแม่จะหยุดแต่เปล่าเลยก็กลับพูดว่า "อย่ามาทำเป็นเก่ง" แล้วแม่ก็ยังด่าเราต่อไม่สนใจเราเลยเรานี้แทบหมดแรงเลย
เราก็ถามกลับไปว่า "ทำไมแม่ไม่ฆ่าหนูให้ตายไปเลยทำไมต้องให้หนูเกิดมา"(คือแม่ไม่ได้ตั้งใจมีเราแม่เคยพูดตอนเด็กๆให้เพื่อนบ้านฟังแต่เราได้ยิน) แม่ก็พูดกลับมา "ถ้าฆ่าได้ก็ฆ่าแล้วแต่มันผิดกฎหมาย" คือถ้ามันไม่ผิดแม่จะฆ่าเราเลยงั้นหรอเรายังเป็นลูกแม่อยู่หรือเปล่า
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยเรียนพิเศษเลยเราไม่ใช่คนฉลาดที่อ่านเองหรือแค่เรียนในห้องแล้วจะเข้าใจ เราอิจฉาเวลาเห็นพ่อแม่คนอื่นสนับสนุนให้ลูกเรียนแต่กับแม่เราไม่เคยมีเลย ไม่สนับสนุนและยังขัดขวางเราอยากได้มหาลัยดีๆ แต่ความรู้เราตอนนี้มันคงยากที่จะได้แต่แม่ไม่เข้าใจเราเลยสักเรื่องกลับบ้านดึกเพราะทำงานก็ด่า ไม่ฟัง เราเคยพูดกับแม่ด้วยเหตุตผลแต่แม่ก็ไม่ฟังถือตัวเป็นใหญ่ เรายังคิดเลยบางทีถ้าไม่ต้องเกิดมาอาจดีกว่า

Comments

[สุกิต]

ใจเย็น ๆ นะครับ หนู

เฮ่อออ น้าว่า แม่หนูนี่ ก็เกินไปจริง ๆ นะ


บางที ควรเข้าใจลูก ให้มากกว่านี้

เป็นน้าเห็น ลูกสาวตัวเองถือมีด มานี่

น้ารีบไปห้ามแล้วนะ


แต่ก็นะ บางที เราก็เลือกเกิดไม่ได้จริง ๆ

สงสารหนู จับใจเลย

คือยังไงล่ะ น้าว่าการเรียนตอนนี้ สำคัญ

สำหรับหนู จริง ๆ อะล่ะ


น้าเข้าใจนะว่าหนูอะ กลัวเรียนไม่ทันเพื่อน

จะอยากเรียนพิเศษ ก็ไม่แปลกหรอก


แต่แม่หนูนี่สิ เฮ่ออออ

ไม่ดีเลยนะ ช่วงสำคัญแบบนี้ ซะด้วย


น้าเองก็ช่วยหนูมาก ไม่ได้

แต่ก็อยากเห็นหนู ประสบความสำเร็จ

ได้ต่อ มหาวิทยาลัยที่ดี และได้คณะที่ต้องการ


น้าก็ได้แต่อวยพร อะ

ส่วนแม่ ก็ปล่อยเค้าไปเหอะ รายนั้น น้าว่า

กู่ไม่ค่อยกลับอะ จริง ๆ นะ ถ้าเจอตัว

น้าว่าจะสอนซะหน่อย (น้า 40 แล้ว

ก็อายุน่าจะไล่ ๆ แม่หนูนะ น้าไม่ได้ปีนเกลียวนะ รุ่นเดียวกัน)

[Streetboyz]

ใจเย็น ๆ นะครับ
ยังไงก็ได้เกิดมาแล้วว ลองหาคุยกับผู้ใหญ่ที่คุณแม่เขานับถือแล้วลองเล่าให้เขาฟัง
หรือใครที่เราไว้ใจได้ ที่เขาพร้อมจะรับฟังนะครับ
เผื่อเขาพอจะพูดอะไรแล้ว อาจจะทำให้เรากับแม่เข้าใจกันนะครับ เป็นกำลังใจให้
ฆ่าตัวตายไปทรมานกว่าการมีชีวิตที่ดิ้นรนอีกนะครับ

[Ayeeye]

อย่าเครียดค่ะ เราก็คนหนึ่งอยากเรียนพิเศษแต่แม่ไม่ค่อยมีตังค์ก็ไม่เป็นไรอ่านหนังสือเอาก็ได้ 5555. แรกๆก็อยากจะสมตังค์ไปเรียนเองอยู่หรอกแต่มีนิสัย เผลอทีไรฝากธนาคารตลอด(ฝากแข่งกับพี่) เแต่ยังไงก็สู้ๆนะค่ะอย่าเครียด ส่วนแม่อย่าไปคิดมากเลยค่ะปล่อยๆไป

[darling><]

ฮืออออออออ เศร้ามากT^T
แต่.. พี่อย่าฆ่าตัวตายเลยนะค่ะ
มันบาป อดทนหน่อยนะ สู้สู้ค่ะ

[Tum_vr]

สู้ๆนะคะ อย่าเพิ่งน้อยใจแม่ไปเลยนะ ไม่มีแม่คนไหนไม่รักลูกหรอก เขาอาจจะเครียดมากหรือไม่เขาว่าเอาอาจจะเป็นเพราะเขาหวังดีก็ได้ เราไม่อยากให้คุณคิดมากนะ ตอนนี้อยู่ ม.6 ช่วงนี้มรสุมชีวิตเลย อย่าท้อนะ เราเป็นกำลังใจให้ ขอให้ผ่านช่วงเวลาที่ไม่ดีไปได้นะคะ สู้ๆนะ เย้!!

[TheSpace]

เลวร้ายแค่ไหนยังไงมันก็ต้องผ่านแหละครับ

[SoMilk]

ถ้าเป็นเรานะค่ะ เราจะเงียบๆ
ไม่พูดไม่เถียงไม่คุย
จะทำอย่างที่อยากทำ ตั้งใจเรียน
แล้วพอเข้ามหาลัยเราจะทำงานเก็บเงิน
อยู่ข้างนอก .. อยู่หอ เพื่อสุขภาพจิตของเรา
ไม่รู้เราทำถูกไหม อาจจะว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้
แต่ถ้าเราเป็นเธอ เราก็คงทนไม่ได้ 

คหสต นะค่ะ ขอโทษด้วยค่ะ

[WinterFuyu]

เราเองก็ไม่พูดกับแม่มาหลายปีแล้วนะ... ทำอะไรก็ชอบขัด ไม่ทำอะไรก็ด่า

ทางที่ดีต่างคนต่างอยู่

เราไม่ได้เลวร้ายแบบ จขกท. นะ อย่างน้อยเราก็มีพ่อคอยดูแล อยากเข้าอะไรก็ตามใจ อยากเรียนอะไรก็ตามใจ (แต่ท่านก็พูดอ้อมๆแหละว่าเรียนนั่นดีกว่า เรียนนี่ดีกว่า //ฮา)

เราก็ไม่รู้จะแนะนำยังไง สภาพแวดล้อมในบ้านไม่เอื้ออำนวยแล้วแหละ ครั้นจะบอกให้ออกไปอยู่ข้างนอก ก็จะมีภาระค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นไปอีก

เอาใจช่วยนะคะ

[ซักคนบนโลก]

อ่านแล้วจะร้องไห้ นึกถึงตัวเอง เหตุการณ์ช่างเหมือนกันอะไรอย่างนี้ และก็นิสัยของแม่ด้วย(คำพูดเหมือนกันมากก แต่พี่โดนด่าเยอะ และหยาบมากกว่านี้)
พี่เข้าใจหัวอกของน้องเลยยย แต่พี่ก็ผ่านวันนั้นมาได้ด้วยตัวพีเอง ยังไงอดทนกัดฟันสู้นะ พี่ก้ไม่ได้เรียนพิเศษพี่นั่งอ่านเอง
เราเก็บสิ่งๆนี้มาเป็นแรกผลักดันดีกว่า ยังไงก็เข้าหสเพื่อน ไปนั่งอ่านหนังสือ ปรับทุกข์ ด้วยก้จะช่วยลดความเครียดด้วยนะ พี่ก็ทำแบบนี้แล่ะ จากวันนั้นพี่ก็ผ่านมาได้ จนตอนนี้พี่ต่อโทละ
สู้ๆๆอย่าคิดสั้นนะ เสียดายชีวิต น้องรีักดีแบบนี้ยังไงก็ต้องได้ดี พยายามจ่ะ อนาคตเรายังไปได้อีกไกลนะ

[ถังเถียน]

เข้มแข็งไว้ค่ะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เราทำในสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดในชีวิตเรา พิสูจน์ว่าตัวเรามีค่าให้แม่เห็นนะ ต้องมีวันนั้นแน่ๆ วันที่แม่เค้าพูดว่าดีแล้วที่มีเรา ดีแล้วที่เก็บเราไว้ พูดในฐานะลูกที่แม่ไม่ต้องการแต่แรกเหมือนกัน พี่เนี่ยคล้ายๆ น้องนะ คือแม่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิด เรียกว่าเกิดจากความผิดพลาดอะ แต่ตาขอไว้ไม่ให้เอาออก จากนั้นแม่ก็ยอม (ตอนเด็กแอบได้ยินตาคุยกับเพื่อนค่ะเลยรู้) พอคลอดก็เอามาทิ้งให้ตากะยายแล้วแทบไม่มาดูเลย แต่ปัจจุบันพี่ก็อยู่กับแม่นะ อาจจะมีอะไรไม่เข้าใจกันเยอะแยะ แต่ว่าเราต้องมีชีวิตอยู่และผ่านไปให้ได้ค่ะ   

[เด็กดี]

สู้ๆ อย่าเครียดนะน้อง พี่ก็เคยเจอแบบน้อง พี่อยู่กับพี่ชายแล้วก็พี่สะใภ้ ช่วงม.4-6เทอมแรก มันก็ยังไม่ค่อยไรมากหรอก พอมาช่วง ม.6เทอม2 พี่ก็ขอเงินไปเรียนพิเศษแบบน้องแหละ พี่สะใภ้เค้าก็บ่นๆอะ แต่ก็ยอมให้ไป จนพี่แอดติดม.เกษตรศรีราชา พี่สะใภ้พี่ให้มาสัมภาษณ์ แต่ไม่ให้พี่เรียนต่อ ตอนนั้นก็เครียดมากอะ บวกกับระยะเวลา3ปีที่อยู่กับเขามามันไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ พูดง่ายๆคือ พี่อยู่กับเค้าพี่เหมือนทาสอะ พูดไม่ได้ เถียงไม่ได้ สุดท้ายพี่ก็ดื้อที่จะมาเรียน พี่สะใภ้พี่ก็เลยไล่พี่ออกจากบ้าน เค้าบอกว่าถ้าอยากไปก็ไปแล้วไม่ต้องกลับมา ปัจจุบันพี่ก็อยู่หอไม่เคยกลับไปเลย
ปล.เพิ่งขึ้นปี1เรื่อง เพิ่งเกิดไม่นาน
ปล2. เค้าอยากให้พี่ไปทำงานเลย ไม่ต้องเรียนต่อจ๊ะ
ปล3.สู้ๆนะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

[Lun La]

บ้านเราก็ไม่ค่ิยหนับหนุนให้เรียนเหมือนกัน

[จูน*]

สู้ๆนะแก

เป็นเรื่องที่ทำอะไรไม่ได้ พยายามอย่าเครียดมากนะ

ยังไงก็ทำเพื่อตัวเองไว้ คิดเพื่อตัวเองไว้นะ ห้ามทำร้ายตัวเองเด็ดขาด

ตั้งใจอ่านหนังสือด้วยนะ ถ้าสอบติดเราว่าอะไรๆก็คงดีขึ้น

มีคนตั้งเยอะเป็นกำลังใจให้นะ

สู้ๆ

[อู๋วอฟ ชอบคลาสสิก]

พี่ไม่วิจารณ์เรื่องที่ทะเลาะกับแม่นะ
แต่อยากให้ข้อคิด ให้น้องๆหลายคนในนี้กลับมาตั้งคำถามให้ตัวเอง

ว่า "น้องเรียนพิเศษทำไม"
น้องเรียนเพราะน้องขาดจริงๆ หรือเรียนตามเพื่อน
หรือเรียนแค่ให้รู้ว่าเราได้เรียนเท่าๆกับเพื่อนคนอื่น

ลองกลับมาคิดดูนะครับ

พี่เองพ่อแม่สนับสนุนทุกอย่างครับ แต่พ่อแม่ไม่ค่อยมีตัง
พี่ก็ไม่เคยจะดิ้นรนไปเรียนพิเศษคอร์สแพงๆหลายพันอย่างที่เพื่อนเรียนกัน
พี่คิดว่ามันไม่จำเป็นสำหรับพี่ อันไหนพี่ขาด พี่ก็หาเรียนกับครูที่ รร

สุดท้ายก็สอบติดเข้ามหาลัยได้ สอบที่ไหนก็สอบติดได้
อยู่ที่เรา เรียนให้เป็นมากกว่า อยู่ที่ไหนก็เรียนได้

[kookla]

นี้คิือบททดสอบของชีวิต
สู้ต่อไป
ผ่านมันไปให้ได้
ความสำเร็จอยู่อีกไม่ไกล้
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ลิลิธ]

ตอนรุ่นๆเป็นเหมือนกัน ยายจะชอบพูดน่าเอาขี้เถ้ายัดปากให้ตาย(เขาเกลียดพ่อ) แล้วพูดประชดให้ไปขายตัวบ้าง ให้ไปมีลูกมีสามีแล้วออกไปบ้าง สมัยนั้นก็โมโห ประชดบ้างแหละ กินน้ำยาล้างห้องน้ำด้วย แต่ไม่เป็นไร เขาเห็นเอาสะอึกอึ๊กๆ หาว่าสำออย - -* แต่ก็พ้นมาถึงมหาวิทยาลัย ก็มีแนวขัดขวางการเรียนจนสติแตกออกจากบ้าน พอมาถึงจุดนี้ เขาจะว่าไงก็ช่างเถอะ - -* ถ้าเป็นไปได้ออกมาอยู่หอแล้วทำงานเองอาจจะดีกว่า เชื่อในตัวเอง อาจจะลำบากหน่อยนะ แต่ถ้าเราประสบความสำเร็จเขาก็คงปล่อยๆเราบ้างล่ะ

[ความฝันธรรมดา]

อ่านแล้วนึกถึงตัวเองเลย ไม่แตกต่างเท่าไร แม่เราก็เป็น เราเคยถามแม่ตามเจ้าของกระทู้ คำตอบที่ได้ไม่แตกต่างกันเลย แล้วก็เคยถามว่าว่า ถ้าแลกการฆ่าลูกกับเงิน 10 ล้านบาท จะทำไหม แม่ตอบว่า "คงทำ เพราะยังไงทั้งชาตินี้ ก็ไม่มีทางหาเงินเยอะได้ขนาดนั้นอยู่แล้ว" ประมาณนี้แหละ จำไม่ค่อยได้ คือพูดง่ายๆว่าแม่เห็นค่าของเงินมากกว่าชีวิตเราด้วยซ้ำ ตอนแรกที่แม่ตอบมา เราถึงกับร้องไห้เลย ตอนร้องไห้แม่ก็ยังด่าต่อเกี่ยวกับร้องไห้เนี่ยแหละ ขอไม่พูดนะคะ (คำหยาบ)

พอมาพักหลังๆก็เลยตัดสินใจว่าชีวิตนี้คงต้องยืนด้วยตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ แล้วก็ไม่เอาคำพูดที่เขาเคยด่าเคยว่าที่มันดูเกินเหตุมาใส่ใจมาก ฟังไว้บ้างก็ดี เอาไว้แก้ไขแต่ถ้าจะจำทั้งหมดมาก็บั่นทอนกำลังใจเปล่าๆ ตอนนี้เราก็อยู่ม 6 เหมือนกันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ขอให้คิดถึงอนาคตเยอะๆๆ ถ้าไม่รู้จะอยู่เพื่อใคร คิดไว้เลยว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่อเราเอง เราใช้คติที่ว่า Nobody loves you like you ,Nobody loves you for you. อย่างน้อยก็ดีแค่ไหนที่ท่านไม่ฆ่าเรา เขาคิด เขาพูด แต่เขาไม่ทำก็บุญของเราแล้ว.....

วันนึงที่เราประสบความสำเร็จ ก็คงจะกลับมาตอบแทนบุญคุณที่เขาให้กำเนิดเราแล้วก็ดูแลเราแหละ(อาจจะตามหน้าที่หรืออย่างอื่น?ก็ไม่ทราบ) ถึงแม้ว่าเขาจะทำอะไรให้เราเสียใจมากๆและก็ไม่ได้รักเราจริง(มั้ง)ก็เถอะเขาก็ยังเป็นคนให้ชีวิตเราอยู่ดี เราคิดแบบนี้ แต่ว่านิยามของแม่ที่ได้ถูกกล่าวไว้ในเพลงหรือบทกวีทั้งหลายที่ว่าดีแสนดี มันถูกทำลายสลายหมดไปกับคำพูดครั้งนั้นแล้วหละ..... ยังไงก็สู้ๆ หาวิธีคลายเครียด มันต้องผ่านไปได้ด้วยดี อย่าคิดมาก ความทุกข์ความสุขเป็นสิ่งไม่เที่ยง อยู่กับเราไม่นานหรอก อยู่ที่ใจของเราล้วนๆ ^^

หวังว่าคงช่วยได้บ้าง มีอะไรก็คุยกันได้ เอาใจช่วยมากๆๆๆเลย ยิ้มสู้ค่ะ

[chom]

ประชาสัมพันธ์ กลุ่ม "พ่อแม่เป็นพิษ toxic parents thailand" ในเฟสบ็ค
https://www.facebook.com/groups/1496092050605958/
เป็นกลุ่มปิด คนนอกเข้ามาไม่ได้

[น้องประภพ]

ผมรู้ ผมเข้าใจว่าแม่ทุกคนเป็นห่วงลูกตัวเองทั้งนั้นล่ะครับ ใจเย็น ๆ นะครับ ยิ่งแม่สมัยนี้เป็นห่วงลูก อยากให้ลูกได้ดี แต่ที่อยากจะระบายคือ #บางครัง กาเป็นห่วงลูกแบบผิด ๆ ก็ทำให้เราช้ำใจได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้น หาโอกาศ ตอนที่ทั้งคูเย็น ๆ ค่อย ๆ นั่งคุยกัน ปรับความเข้าใจกันนะครับ สู้ ๆ ครับ