[รก] เคยพูดคนเดียวตอนแต่งนิยายไหม
ตั้งกระทู้ใหม่
กระทู้แรกข้าน้อยก็มาบ่นเลย -.-
คือว่าอันตัวข้าน้อยนั้นเป็นพวกชอบแต่งนิยายแล้วจำลองว่าตัวเองเป็นตัวละครในนิยาย (แน่นอนว่านักเขียนทุกคนก็คงเป็น) แต่ข้าน้อยเองก็มีนิสัยเสียๆอยู่อย่างหนึ่งคือเวลาแต่งบทสนทนาแล้วชอบพูดออกมา ยิ่งตอนฉากดราม่ารุนแรงนะ โอ้โห ข้าน้อยสวมบทเป็นตัวละครเอง แต่งเอง เล่นเอง โปรดิวซ์เองซะมันส์ จนบางทีก็คิดว่าเรามันเว่อร์เกินไปรึเปล่า(วะ) คนที่บ้านบางทีเขาก็ผ่านมาเห็นว่าเราพูดคนเดียว ทำหน้าทำตาเหมือนฆาตกร เขาก็พากันตกใจและมองข้าน้อยแปลกๆ
ก็เลยอยากถามเหล่านักเขียนว่ามีใครเคยเป็นเหมือนข้าน้อยบ้างมั้ย? หรือข้าน้อยเป็นพวกแอคทีฟแบบโอเว่อร์จนน่าจะกินยาเม็ดสลายมโนเอาไว้บ้าง ฮ่ะๆ
★ACE Arch Knight★
21 ส.ค. 57 เวลา 20:07 น.
1,379
views
69 ความคิดเห็น
เราจะคิดมากกว่าค่ะ คิดเอาไว้ในหัว จะพูดออกมาก็ต่อเมื่อต้องอ่านทวนเท่านั้น(อยากได้ฟิลตัวละครด้วย)
เวลาแต่งฉากดราม่านี่เราจะอึดอัดแบบหายใจไม่ออก ไม่ก็นั่งสั่นอยู่คนเดียว(ไม่ได้บ้านะ 555แต่มันอิน)พยายามเข้าถึงความรู้สึกตัวละครให้มาก ตัวละครเจ็บเราก็ต้องเจ็บงั้นไม่ได้อารมณ์(แลดูซาดิส) บางครั้งก็เขียนเองนั่งร้องไห้เอง
เคยอ่านเจอในหนังสือ (อะไรสักอย่าง) ว่าคนที่พูดกับตัวเองไม่ได้แปลว่าบ้า แต่เป็นคนที่มีเวลาให้ตัวเองคิดทบทวนนู่นนี่นั่น อะไรประมาณนั้นน่ะครับ
ที่พูดมาทั้งหมดคือ... ผมก็เป็น = =
โอ๊ะ ใช่เลย แต่งเองร้องไห้เอง! ข้าน้อยต้องเปิดเพลงโศกกล่อมให้อารมณ์ไปด้วยนะเออ เผื่อฟีลมันไม่มา
(จับมือ) รอผลงานคุณเวนะคะ>.<
เราไม่พูดแต่จะแสดงท่าทางหรือหน้าตาค่ะ ถ้าฉากที่ตัวละครโกรธก็จะหายใจฟึดฟัดพิมพ์รัวๆอย่างเมามัน(ส่วนใหญ่เป็นกรณีด่าว่า) ฉากรักจะนั่งม้วนนั่งยิ้ม ฉากดราม่าจะนั่งคอตก พิมพ์แบบเฉื่อยๆ ตาละห้อย ถอนหายใจเฮือก ฉากตลกจะนั่งยิ้มหน้าบานจนโดนแม่หาว่าบ้า ประมาณนั้นล่ะค่ะ แต่ถ้ามันได้อารมณ์มากจริงๆก็จะหลบไปในที่ที่ไม่มีคนแล้วเดินไปพูดไป ท่าทางประกอบเสียเต็มที่ ส่วนใหญ่การที่เดินไปพูดเนี่ยจะเป็นฉากด่า พูดประชด ทะเลาะกันมากกว่าค่ะ... จะว่าไปตอนที่ตัวละครชายโกรธก็ทำเสียงซะหล่อเชียว เราทำไปได้อย่างไรกัน // นั่งกุมหัว
คำถาม : เคยพูดคนเดียวตอนแต่งนิยายไหม
คำตอบ : ประจำ... รวมถึงการแสดงออกสีหน้า
และนี่คือเหตุผลที่ทำให้เขียนนิยายในที่เปิดโล่งหรือมีคนอยู่ด้วยไม่ได้ เพราะเกรงว่าคนอื่นจะหาว่าเราบ้า
ปกติจะพูดเวลาทวนค่ะ บ่อยมากๆเลยด้วย แต่เอาจริงๆถึงไม่ได้เขียนเราก็พูดกับตัวเองอยู่บ้างนะ...
ผมก็เป็นครับ แต่ผมชอบแต่งนิยายตอนอยู่คนเดียวเลยไม่ค่อยมีใครรู้ครับ
แต่บางครั้งไม่ได้เขียนนิยายก็พูดคนเดียวได้ค่ะ เช่น เจอเรื่องฟินๆ 'กรีี๊ดดด! 'กรี๊ดทำไม!' 'ก็คนมันฟิน!' นี่คือพูดคนเดียวล้วนๆ ค่ะ ไม่มีคนอื่นเจือปน แต่โชคดีที่ยังพูดเบาๆ จนคนอื่นไม่ได้ยินเสียง ไม่งั้นโดนหาว่าบ้าแน่ๆ
ผมชอบพูดทวนคำพูดของตัวละครครับ
เล่นเอาคนข้างๆคิดว่าผมเป็นคนบ้าตลอด
เคยค่ะ บ่อยด้วย เป็นแทบทุกครั้งที่แต่งเลยค่ะ ถือเป็นการดูการเว้นววรค์คำด้วย แล้วก็เวลาพูดออกมาเผื่อมันแปลก ๆ จะได้แก้ถูกด้วยค่ะ
มีบ้างค่ะ จะมีตอน
- อ่านทวนเพื่อเรียบเรียงประโยคให้เข้าที่ ถ้ามันติดขัดก็แก้ใหม่
- อ่านตามน้ำเสียงและอารมณ์ของตัวละคร เพื่อทดสอบว่าบทพูดนั้นตรงตามอารมณ์หรือไม่
- บางครั้งอ่านจบก็เกิดฟีลลิ่งต่างๆ เช่น อ่านฉากโรแมนติก ก็จะมีอารมณ์บิดตัวไปมา หน้าแดง แล้วก็บ่นว่า "อร๊ายยยย **และคำหยาบ** บ้าๆๆ นี่*สรรพนามแทนตัวแบบหยาบ* เขียนลงไปได้ไง อร๊ายๆๆ วรั้ยยยยย"
ประมาณนี้ค่ะ 555555
"นายไม่ควรใส่ไอตัวนี้ลงไปในฉากนะ" ..............................................................
ทำไมผมนึกถึงอ้อมแอ้ม ฟูลเฮ้าส์...
ผมไม่เป็นนะ คงเพราะผมเป็นคนพูดไม่เก่งเท่าไหร่ด้วย ส่วนใหญ่เลยมโนเอาเป็นฉากๆ แล้วฟินเองคนเดียวมากกว่า
"ทำไม (คำหยาบ) ทำแบบนี้วะ ! (คำหยาบ) พระเอกนะเว้ยย! (คำหยาบใช้เรียกตัวเอง) สร้าง (คำหยาบ) มากับมือ! ทำตังให้สมพระเอกหน่อย!!!" (ลืมไปแล้ว ว่าเป็นคนเขียน)
ผมไม่เคยพูดบทสนทนาของตัวละครออกมาจากปากเลยนะ
ที่เจ้าของกระทู้ทำอาจเป็นเพราะนิสัยก็ได้ ถ้าทำแล้วมันไม่ดี หรือไม่ชอบ ก็ลองพูดในใจเอา ผมว่าผลของมันไม่ต่างกันนักหรอก เพลอๆการพูดในใจ คำพูดจะออกมาเร็วกว่าพูดจริงๆเสียอีก
เป็นห่วงเจ้าของกระทู้เจ็บคอ...
เราสปีชีส์เดียวกันเลยค่ะ
จับมือๆๆๆ พวกเดียวกัน เค้าก็กรี๊ดเหมือนกัน
ฮ่ะๆ ขอน้อมรับความเป็นห่วงเจ้าค่ะ เดี๋ยวจะลองฝึกในใจดู เคยทำอยู่หลายครั้งนะ แต่ข้าน้อยรู้สึกว่ามันไม่ได้ฟีล
ไม่เคยเจ้าค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?