ตอนนี้อยู่ปี2แล้ว มีใครคิดจะซิ่วบ้างมั้ยคะ

[ระบาย]

ตอนนี้ก็ขึ้นปี2แบบเต็มตัวแล้ว น้องก็มีแล้ว มีใครคิดจะซิ่วมั้ย
เราเรียนสายวิทย์สุขภาพสาขาหนึ่งค่ะ
สายอาชีพที่จบไปทำงาน เราก็ชอบอยู่นะ
แต่ ณ เวลานี้ เราไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิตอยู่ที่ม.เลยค่ะ
บ้านเราอยู่ไกลจากม.มาก มันทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวสุดๆ
จริงๆเราก็แอดใหม่นะ แต่มันหลุดอันที่เราชอบค่ะ
มาถึงจุดนี้รู้สึกเสียดายมากที่ไม่ได้ไปสัมภาษณ์ มาคิดได้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว
คือเรารู้สึกผูกพันธ์กับม.ที่เราอยู่พอสมควรนะ เพราะตอนปี1 มันแฮปปี้มากๆ
แต่เรื่องที่เราไม่คิดว่าจะเป็นปัญหาก็เกิดขึ้นค่ะ คือเรื่องเพื่อนนี่แหละ มันทำให้เรารู้สึกเหมือนคนไม่มีเพื่อนไปเลย
หลายคนอาจจะมองว่ามันไร้สาระนะ แต่สำหรับคนที่ห่างจากบ้านมาไกล มันทำให้เรารู้สึกว่าเราอยู่ตัวคนเดียว
คือแบบมันว่างเปล่ามากนะ มันรู้สึกว่าฉันมาทำอะไรที่นี่ ไปไหนก็ไปคนเดียว
แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามเข้าหาเพื่อนคนอื่นๆนะ แต่เขาก็มีกลุ่มของเขาที่รู้จักกันมาแล้ว1ปี เราจะเข้าไปมันก็ยากอยู่
ถ้ามันแค่เรียนไปวันๆ เราก็อยู่ได้ ไม่น่าจะมีปัญหาหรอก(มั้ง 5555)
เคยโทรไปร้องไห้กับแม่ด้วย ตัดสินใจอยู่หลายวันเลยล่ะ
แต่ก็ไม่ได้พูดเรื่องอยากซิ่วหรอกนะ เพราะยังไม่แน่ใจอนาคต
ทุกๆวันที่เราไปเรียนที่คณะ เราก็ทำตัวปกติ ยิ้มแย้ม เฮฮา
แต่พอเลิกเรียน กลับมาหอเท่านั้นแหละ นอนร้องไห้ทุกวันเลย ตอนนี้กลัวจะเป็นโรคซึมเศร้า 555555
ตอนที่พิมพ์ไปก็น้ำตาไหลไป ประเด็นคือเพิ่งวางสายจากแม่ด้วย55555
หลังจากวันนั้นแม่ก็โทรหาทุกวันเลย พยายามกลั้นน้ำตาสุดๆ
สรุปคือตอนนี้เราก็ยังไม่ตัดสินใจหรอกว่าจะซิ่ว เพราะเสียดายเวลาที่เรียนมา
เอ้อ!! ประเด็นอีกอย่างคือ เกรดเราต่ำมากกกกกกกกกกกกกกกก 2นิดๆๆๆๆๆๆ
แล้วเราก็ไม่ถนัดสายวิทย์อยู่แล้วด้วย ยิ่งปี2ยิ่งเรียนลึกมากกกกก
แต่แบบสายงานที่เราจบไปมันเป็นที่ต้องการของตลาดไง เงินเดือนสตาร์ทเยอะอยู่ แต่เกรดน้อยๆก็ไม่แน่นอนเท่าไหร่
****ไม่รู้จะมีใครอ่านจบมั้ย แต่ก็ขอขอบคุณที่แวะมาอ่านเรื่องไร้สาระที่เราระบายออกไป
คือไม่รู้จะบอกใครจริงๆ ขอบคุณอีกครั้งที่ทนอ่านจนจบ จุ๊บุๆ

Comments

[ยิ้มๆๆๆ]

เราก็เคยผ่านแบบนี้มาแล้วน่ะ เราก็เคยเรียนสายสุขภาพที่ม. แห่งหนึ่ง เรามาเรียนไกลบ้านมาก ไม่มีเพื่อนติดที่เลย ตอนแรกก็มีเพื่อนเยอะและดีนี่ล่ะ ไปๆมาๆ กลายเป็นไม่ค่อยมีเพื่อน ทั้งเหงา ทั้งเบื่อ ไม่อยากไปเรียน

เราเลยตัดสินใจซิ่ว แต่การที่เราซิ่ว เพราะเรื่องเพื่อนส่วนหนึ่ง และเรื่องมหาลัย เราว่าการเรียนการสอนมันไม่ใช่

เลยออกมาตั้งใจ เริ่มใหม่พยายามแอดคณะที่อยากเรียน ปรับปรุงตัว ได้ไม่ได้ เราก็แผนสำรองไว้แล้ว


สู้ๆๆน่ะ ใครที่ไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มักจะไม่เข้าใจ เราคิดว่า ตัวเราเท่านั้นแหระที่รู้ว่า จะทำยังไงต่อไป เพราะสุดท้ายเราคือคนตัดสินใจ แต่ลองปรึกษาพ่อแม่ ปรึกษาคนอื่นๆ เพื่อเหตุผลที่ดี ในการตัดสินใจ ดูน่ะ

เลิกเสียใจ แล้วหาทางออกให้ตัวเอง คนเราไม่ควรอยู่กับความทุกข์นานเกินไปน่ะ


ลองถามใจตัวเอง ว่าปัญหามันอยู่ที่อะไร ถ้าจะแก้จะแก้ยังไง


เราเป็นกำลังใจให้ เพราะเรามันคนหัวอกเดียวกัน

[lavender_1989]

สู่ๆๆๆนะน้องสาว  พี่ก็เคยเป็นเหมือนกัน  แต่ถ้าอดทนไม่ได้ก็ ซิวเหอะ  แต่ยังไงลองอีกซักตั้งนะสู้ๆๆๆจ้า

[2B & DG]

เธอมีความรู้สึกใกล้เคียงกับเราเลยนะ เราก็อยู่ปี 2 แล้ว อยากซิ่วมาก อยากซิ่วตั้งแต่ปี 1 แล้ว แต่พอยื่นแอดแล้วไม่ติดก็เลยเรียนปี 2 ต่อมา พอเรียนไปๆก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ขึ้นมา เราก็เลยอยากซิ่วอีกที แต่ก็เสียดายเวลาที่ผ่านมานะ เราเสียเงินกับคณะนี้มาก สงสารพ่อกับแม่ด้วย เราก็จะลองไปสอบ GAT-PAT ดูอีกทีนึงนะ ไม่รู้ว่าจะยังไง ถ้าหากไม่ติดอีกก็คงต้องอดทนเรียนต่อไป แต่อีกใจนึงเราก็อยากซิ่วไปคณะในฝันของเรา เพราะมันต้องอยู่กับเราไปอีกตลอดชีวิตเลย ยังไงก็คิดดูดีๆก่อนละกันนะ มีอะไรก็คุยกับเราได้นะ ^_____^'

[♛อาราเร่ลุงลัง.]

เริ่มเรียนไหม่กับเราก้ได้นะ.

[Fate the magician]

เราก้เปนแบบนี้เลยนะ ตอนนี้น่ะ จริงๆเราเรียนคณะวิทยา มอรัฐดัง แล้วเราก้ซิ่วมาคณะในฝันของเรา คือเภสัช มเอกชนไม่ใช่รังสิต ใจจริงก้ไม่ได้อยากเรียนที่นี่นักหรอก สภาพแวดล้อมและอะไรหลายๆอย่างมันแย่ ถ้าเทียบกับมอเก่าแสนเลิศเลอของเรา5555 แต่เราก้อดทนเรียนเพราะคณะ ตอนอยู่มอเก่าเราก้มีปันหาเรื่องกลุ่มเพื่อน คือเราไม่มีกลุ่มแต่เรามีเพื่อนนะทุกคนเอ็นดูเรา55 กลุ่มที่เราอยู่ตอนแรกเราออกมาก่อนเพราะเราว่าไลฟสไตล์มันเข้ากันไม่ได้อะ ถึงเราจะสนิทกับทุกคนแต่ก้อย่างที่จขกทบอก เขาก็มีกลุ่มของเขาที่รู้จักกันมาแล้ว เราจะเข้าไปมันก็ยากอยู่ พอเรามามอเอกชน เราก้พยยเปิดใจมากขึ้น เพราะกลัวปันหาเดิมจะเกิด เปลี่ยนไปหนึ่งกลุ่มเพราะคนที่เราสนิทด้วยเค้าลาออก กลุ่มนี้ละจุดพีคเลย ตอนแรกคิดว่าจะโอ ไปๆมาๆ พวกนางไม่ชอบเรา แต่พวกนางเก็บเงียบไม่ยอมบอกและทิ้งเรา และกระจายข่าวลือ ว่าเรายังงี้ๆ ทั้งๆที่เราก้ไม่ได้ทำอะไรให้เลย เที่ยวก้ไปครั้งเดียว เพราะส่วนใหญ่เราป่วย เรากลับบ้านตลอด ทั้งๆที่เราก้เคนเล่าเรื่องที่มอเก่าให้มันฟังแล้ว เพราะพวกนั้นส่วนใหญ่ก้ซิ่วมาเหมือนกัน บอกเลยตอนเนี้ยเราเสียใจมากกก เราอยากซิ่วสุดดด เวลาเรามองหน้าใครนะมันไม่สนิทใจเลย ไม่กล้าพูดกับใคร แต่เพราะเราซิ่วมาปีนึงแล้ว คณะนี้ก้คณะที่เราชอบ แต่มันตั้ง 6 ปีอะ เราจะอดทนเรียนได้ขนาดนั้นเลยหรอ สภาพแวดล้อมแถวนี้ก้ไม่ดี การเรียนมันก้เรียนคนเดียวมันไม่ได้ ส่วนใหญ่ที่นี่ทำงานกลุ่มเยอะมากกก ไม่เหมือนที่มอเก่าเราเลย มอเอกชนก้เงี้ย 

ใครพอจะมีอะไรแนะนำเราได้บ้างมั๊ย

เราเข้าใจครสของจขกทนะ [by-002]