[EXO] พวกเราคือEXO-L

[NuTJiN]

นี่เป็นนิทานที่เราแต่งเล่นๆนะ5555
..
.
.
.

3...
..
2...
..
1...
..
..
Ready
..
.
SET
.
.
.
GO!!!
.
.
.
.
.
.
ในวันเสาร์ที่แล้วฉันได้ไปเที่ยวกับเพื่อนและเพื่อนชาวเกาหลีของฉันทั้ง12คนที่หัวหิน ตกเย็นฉันได้ไปร่วมกับปาร์ตี้แคมป์ไฟกับเพื่อนๆ ฉันจำได้ว่าตอนนั้น ชานยอลกับคยองซู กำลังเล่นเกมสะบัดโพสอิส จงแดกำลังร้องเพลง Best Luck ฉันก็เริ่มเคลิ้ม...
จนกระทั่งฉันเผลอหลับไป แล้วฉันก็สะดุ้งตื่นในความมืดมิด ฉันเห็นลำแสงสีขาวที่พุ่งออกมาจากซอกหนึ่งฉันเดินไปเรื่อยๆจนมือไปแตะผนังลำแสงสีขาว พุ่งมากระทบกับเลนส์ตาฉัน จากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกตัวอะไรอีก.... ฉันสะดุ้งตัวตื่นในป่าทึบ ฉันลุกขึ้นมาแล้วรู้สึกเหมือนมีคนมากดสมองฉัน...อาจจะเป็นผลข้างเคียงจากลำแสงอะไรเมื่อตะกี้ก็ได้... 
ฉันกระพริบตาห้าครั้งเพื่อไล่ความมึนงงออกไป เมื่อดวงตาฉันเริ่มปรับสภาพเข้ากันได้แล้ว ฉันก็มองเพ่งไปข้างหน้า บ่อน้ำใสสะอาดปรากฏตรงหน้า ฉันค่อยๆคลานไปจนใกล้บ่อน้ำนั้นทันใดนั้นสปอร์ตไลท์ก็ได้ส่องมาตรงหน้าฉันพอดี 
ฉันอุทานว่า "เชี้ย!"
ทันใดนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งโผล่ขึ้นมากลางสปอร์ทไลท์นั้น ฉันค่อยๆแหกตามองเพื่อที่จะได้รู้ว่าเป็นใคร เมื่อฉันมองเขาชัดๆฉันก็ได้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อมาก ผิวเขาขาวยิ่งกว่าหลอดไฟ LEDของ panasonic กับ Hitachi รวมกันเสียอีก ออร่าของเขาสว่างกว่าหลอดไฟในตู้เย็นที่บ้านฉันเสียอีก เขาเริ่มแนะนำตัวก่อน 
"สวัสดีสาวน้อย ฉันซูโฮ ฉันเป็นเทพเจ้าปกป้องที่นี่มานานแสนนาน.." ฉันนั่งนิ่งไม่มีคำพูดอะไรเปล่งออกมาจากปากฉัน เขาเริ่มทำตาขยุกขยิกไปมาเมื่อเขาเห็นฉันเริ่มทำท่าทางประหม่าเขาจึงพูดว่า "เธอชื่ออะไรหรอปย๊ง~?" ปย๊ง ? ฉันมองหน้าเขาอึ้งๆ เขายิ้มให้ฉันอย่างใจดีจนหน้าของเขาขึ้นรอยตีนกาฉันพอจะรู้ว่าอายุของซูโฮคงจะเท่ากับจำนวนรอยตีนกาบนหน้าของเขา
ฉันยิ้มกลับก่อนจะตอบเขาไปว่า "...นัท.." เกิดความเงียบระหว่างเรา 
เขาเริ่มทำหน้าอึกอักแล้วก็พูดขึ้นมาทำลายความเงียบ "แป้บนึงนะ นัท..ปย๊ง" เขากระโจนหายไปในบ่อน้ำฉันอยากกลับบ้านจริง ฉันไม่อยากอยู่กับคนที่พูดว่าปย๊งได้ทุกวันหรอกนะ.. 
.
.
.
.
.
เขาโผล่ออกมาเหนือน้ำอีกครั้งแล้วชูสองสิ่งในมือออกมา มือนึงถือโฟโต้บุ๊ค เวอร์ชั่น Premium เอาไว้ มืออีกข้างนึงถือ บัตร คอนEXO VIP เอาไว้ ฉันมองสองสิ่งด้วยตาลุกวาว 
"สองสิ่งนี้ใช่ของๆเธอหรือป่าว"เขาถามฉัน แม่เคยเล่านิทานเรื่อง ขวานเงินขวาทองตอนเด็กๆ ฉันจำได้ว่า คนที่โกหกจะไม่ได้กลับมาอีก 
สติฉันกลับคืนมาฉันเริ่มคิดคำนึงถึงตอนที่ฉันกำลังปาร์ตี้แคมป์ไฟอยู่กับเพื่อน ฉันกำลังนึกถึงเพื่อนที่กำลังเล่นสะบัดโพสอิท เต้น เล่น ร้องเพลง ด้วยกัน ฉันไม่อาจจะอยู่ที่นี่ต่อไปได้ ฉันสูดหายใจลึกๆ หลับตานึกถึงความทรงจำเหล่านั้น ก่อนฉันจะมองคนตรงหน้า เขาไม่ใช่เรื่องจริง เรื่องจริงของฉันคือ เพื่อนของฉัน กับ เพื่อนชาวเกาหลีกับชาวจีนทั้ง 12คน 
ริมฝีปากฉันเอ่ยไปว่า "ไม่ใช่ ฉันจะกลับไปหาเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้!" พระเจ้านีออนเดินได้มองฉันด้วยสายตาที่สามารถให้ฉันกลายเป็นตาบอดสีได้ 

.
.
.
. 
"ดีมาก เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์ ข้าขอมอบของทั้งสองสิ่งนี้ให้เจ้า..แล้วเจ้าจะได้กลับไปหาเพื่อนๆทั้งหมดของเธอด้วย บ้ายบาย ปย๊ง~" ลำแสงพุ่งออกมาจากทั่วสารทิศ ฉันเอามือข้างนึงปิดตาไว้ 
....แสงสว่างเริ่มแวบหายไป......ภาพตรงหน้าฉันเป็นเพื่อนๆของฉันพวกเขากำลังเล่น007 ปังด้วยความเมามันส์ ฉันเห็นพวกเขายิ้ม ฉันยิ้มตาม ฉันขยับตัวมือข้างซ้ายฉันไปกระทบกับสิ่งๆหนึ่ง ฉันหยิบมั้นขึ้นมา โฟโต้บุ๊ค EXO VIP กับบัตรคอนเสิร์ต EXO VIP ฉันยิ้มน้อยๆ ...ไรวะเนี่ย...
"นัท ! ทางนี้ !" ฉันหันไปมองเพื่อนที่เล่น กันอย่างสนุกสนาน เขายื่นมือมาทางฉัน
"อ่า เดี๋ยวไปแล้วแป้บนึงนะ!!!" ฉันหยิบของสองสิ่งขึ้นมากอด แล้ววิ่งไปหาเพื่อนคนที่ยื่นมือมาหาฉัน เขาบีบมือฉันแน่น "ปะ-ไปกันเถอะ" พวกเราตะโกน ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะมืดมิด สับสน น่ากลัว แค่ไหนเราก็จะไม่ปล่อยมือกัน เพราะพวกเราคือ EXO-L !

@ N'Nutty Nuttkarn EXO-L TH
:::อย่าลืมก้อบเครดิตไปด้วยนะจ้า:::
#EXOPlanetinBKK /a> 
#นิทานหลายบรรทัด /a>
#Narlaty /a>
#EXOL /a>
#WEAREONE br />
ไม่ว่าอุปสรรคจะโหดร้ายแค่ไหน เราจะจับมือเดินไปด้วยกันตลอดไป
EXO K +EXO M = EXOL