“อาหลงตี๋น้อย 6 ขวบ” ติดเอดส์ผู้โดดเดี่ยว... กับ “ชีวิตพลิกผันชั่วข้ามคืน”...
ตั้งกระทู้ใหม่
“อาหลงตี๋น้อย 6 ขวบ” ติดเอดส์ผู้โดดเดี่ยว... กับ “ชีวิตพลิกผันชั่วข้ามคืน”...
...
...
อาหลงเล่นกับเพื่อนตัวเดียวที่ไม่เคยรังเกียจเขา นั่นคือ สุนัข “เหล่าเฮย” (ภาพเอเยนซี)
...
...
“อาหลง” เด็กน้อยวัยหกขวบ ซึ่งติดเชื้อไวรัสเอชไอวี อาศัยอยู่ตามลำพัง
ในหมู่บ้านหนิวเชอผิง เมืองหลิ่วโจว เขตปกครองตนเองชนชาติจ้วง
หลังจากพ่อแม่ของเขาตายจากไปด้วยโรคเอดส์ ชีวิตกลับพลิกผันเพียงชั่วข้ามคืน
หลังจากผู้สื่อข่าวเผยเรื่องราวของเขาจนธารน้ำใจ
จากทั่วสารทิศก็ไหลหลั่งมาไม่ขาดสาย
...
...
เรื่องราวชีวิตของ “อาหลง”
...
...
หากลองตั้งคำถามว่า “ตอน 6 ขวบ เราอยู่อย่างไร”
คำตอบคงเทียบไม่ได้กับชีวิตของ “อาหลง” เด็กน้อยที่ต้องเตรียมอาหาร
ซักผ้า เลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ด้วยตัวเอง ตลอดจนงานต่าง ๆ
อาหลงก็ต้องรับผิดชอบดั่งคนที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
อาหลง แบกฟืนเพื่อมาเติมเชื้อไฟไล่ความหนาวเหน็บในบ้าน (ภาพเอเยนซี)
...
...
พ่อแม่ของอาหลง ได้สร้างบ้านก่ออิฐไว้ในแถบภูเขา
และอาศัยอยู่ที่นั่นจนถึงแก่กรรมไปทีละคน
ปล่อยให้อาหลง อาศัยอยู่โดดเดี่ยวเพียงลำพัง
ชาวบ้านในละแวกนั้นแวะเวียนมาช่วยเหลืออาหลง
เช่น นำอาหาร เสื้อผ้า และผ้าห่ม มามอบให้บ้าง
กระนั้น อาหลงก็ใช่ว่าจะไม่มีญาติเสียเลย
อาหลงยังมียายและลุงแท้ ๆ ซึ่งยายมักจะนำผักสด
มาประกอบอาหารให้อาหลงกินเป็นประจำ
หิวแล้ว! ได้เวลาทำกับข้าวแล้ว! หญิงชราวัย 84 ซึ่งเป็นยายของอาหลงจากไป
หลังจากทิ้งหม้อต้มผักไว้ให้อาหลงกินประทังความหิว (ภาพเอเยนซี)
เมื่อผู้สื่อข่าวถามยายว่า “ทำไมยายไม่มาอยู่ดูแลหลานถาวรไปเลย”
หญิงชราวัย 84 ได้แต่อ้ำอึ้ง และให้คำตอบว่า “ฉันกลัวที่จะต้องอยู่ที่นี่”
นักข่าวถามต่อว่า “ให้อาหลงไปอยู่กับลุงไม่ได้หรือ”
หญิงชรากลับให้คำตอบด้วย “ความเงียบ”
...
...
สภาพเพิงพำนักที่อาหลง อาศัยอยู่เพียงผู้เดียว (ภาพเอเยนซี)
...
...
ตั้งแต่พ่อแม่ของเขาจากไป มีหลายคนต้องการอาหลงไปอุปการะ
แต่พอผลตรวจเลือดออกมาว่าอาหลงติดเชื้อเอชไอวี
คนเหล่านั้นก็เปลี่ยนความคิดทันที
เด็กน้อยไม่ประสาด้วยซ้ำว่าอะไรคือ “โรคเอดส์” เขารู้เพียงว่า
เพื่อน ๆ ไม่ยอมเล่นกับเขา โรงเรียนก็ไม่รับเขาเข้าเรียน หมอก็ไม่กล้าจะฉีดยาให้เขา
และแม้แต่ยายคนเดียวของเขาก็ไม่ยินดีที่จะอยู่ด้วย
แต่โลกนี้ก็ไม่ได้มืดมนเสียทีเดียว อาหลงยังมีเพื่อนที่ดีที่สุดที่ยอมเล่นกับเขา
มันคือหมาดำชราตัวหนึ่ง นามว่า “เหล่าเฮย”
อาหลง เล่นกับเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา มันคือสุนัขนาม “เหล่าเฮย” (ภาพเอเยนซี)
...
...
เหล่าเฮย อยู่กับอาหลงมานาน ตั้งแต่เขาจำความได้
นอกจากนั้นยังมีเด็กหญิงแซ่เหลียงอีกคน
แวะเวียนมาเล่นเป็นเพื่อนอาหลงบ่อยครั้ง
เหลียง บอกกับผู้สื่อข่าวว่า
“พ่อแม่ของเธอไม่ยอมให้เธอมาเล่นกับอาหลง เพราะกลัวเธอติดเชื้อ”
ขณะที่อาหลงบอกผู้สื่อข่าวว่า
“เพื่อน ๆ ที่เรียนด้วยกันไม่มีใครอยากเล่นกับผม ผมไม่อยากออกไปไหนทั้งนั้น”
...
...
อาหลง เล่นฟุตบอลเพียงลำพังบริเวณหน้าบ้านของตน
เด็กคนอื่น ๆ ปฏิเสธที่จะเล่นกับเขาตั้งแต่รู้ว่าอาหลงติดเชื้อ (ภาพเอเยนซี)
อย่างไรก็ตาม คณะกรรมการหมู่บ้านอนุมัติค่าครองชีพพื้นฐานให้แก่อาหลง
เดือนละ 350 บาท รวมกับเงินบริจาคอื่น ๆ แล้วก็ยังห่างไกลกับคำว่า
“พอประทังชีวิต”
แต่ก็ยังดีที่ปีหน้า เงินที่อนุมัติจะเพิ่มขึ้นเป็น 500 บาท
เจ้าหน้าที่ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรคเมืองหลิ่วโจวกล่าวว่า
เขาสามารถให้ยาอาหลงได้ฟรี แต่นอกนั้นเขาทำอะไรไม่ได้
ครูใหญ่แซ่เฉิน ของโรงเรียนซึ่งอาหลงเคยเรียนมาก่อนกล่าวว่า
“ผมถูกกดดันอย่างมาก ที่อนุญาตให้อาหลงเข้าเรียน”
อาหลงอ่านหนังสือการ์ตูนในเพิงเก่า ๆ ซึ่งเขาเรียกมันว่า “บ้าน” (ภาพเอเยนซี)
ยายของอาหลงพยายามนำอาหลงไปโรงเรียนเมื่อเดือน ต.ค.ที่ผ่านมา
แต่ผู้ปกครองนักเรียนคนอื่น ๆ ร่วมกันร่างจดหมายประท้วงไม่ให้อาหลงเข้าเรียน
ท้ายที่สุด ครูใหญ่ก็ต้องยอมจำนนต่อเสียงผู้ปกครองส่วนใหญ่
เจ้าหน้าที่องค์กรที่ดูแลเกี่ยวกับเด็กกำพร้าโรคเอดส์ในเมืองหนันหนิง
เมืองเอกของมณฑลก่วงสี กล่าวว่า
“จะหาสถานที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าให้อาหลงไปอยู่”
แต่นั่นก็มิใช่ความปรารถนาของอาหลง
เจ้าหน้าที่ทิ้งท้ายว่า
“หากอาหลงมีญาติที่คอยดูแลเอาใจใส่ และให้ความอบอุ่นนั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด
ไม่มีความอบอุ่นใดจะมาทดแทนความอบอุ่นจากครอบครัวได้”
อาหลง เตรียมตัวอาบน้ำ (ภาพเอเยนซี)
...
...
ชั่วข้ามคืน ชีวิตก็แจ่มใสขึ้นมา ดุจ “ฟ้าหลังฝน”
เมื่อวันที่ 5 เดือน พ.ย.ที่ผ่านมา หลังจากเรื่องราวของอาหลงได้เผยแพร่
ลงสู่หนังสือพิมพ์ ชาวเมืองหลิ่วโจว จากเขตปกครองตนเองก่วงซี (กวางสี)
จำนวนมากได้มาเยี่ยมเยียน บางคนถึงกับตามหาบ้านของอาหลงด้วยตนเอง
บางคนก็ฝากอาหารและของเล่นมากับนักข่าว
วันนั้นมีคนใจดีส่งทั้งอาหารและของเล่นมาให้มากมายเกือบเต็มห้อง
ผู้ใจบุญนำสิ่งของมาบริจาค (ภาพhdjwww.com)
ครูในโรงเรียนก็นำข่าวดีมาบอกแก่อาหลง ว่า
กลับไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนได้แล้ว
ตกกลางวัน ยายจึงส่งเขาไปเรียนหนังสือ
“โรงเรียนเป็นสิ่งเดียวที่จะพรากความเปลี่ยวเหงาออกจากใจเด็กน้อย”
ถัดจากนั้นอีกวันผู้คนมากหน้าหลายตาก็นำข้าวของมายังบ้านอาหลง
หน้าบ้านของอาหลงเต็มไปด้วยรถราน้อยใหญ่
ชาวเมืองบางคนถึงกับถึงกับซื้อของใหม่มาให้ อาทิ มีดทำครัว
บางคนถึงกับซื้อชุดเครื่องครัวใหม่ยกชุดมามอบให้ บ้างก็ซื้ออ่างล้างจานใหม่
บ้างก็นำของเล่นและหนังสือมาให้
ภาพของบริจาค เต็มจนล้นห้อง (ภาพhdjwww.com)
...
...
ชายผู้หนึ่ง แซ่โจว โทรมาสอบถามนักข่าวที่อยู่บ้านของอาหลงว่า
“ตอนนี้ผมอยู่ที่ศูนย์การค้า ไม่ราบว่ามีคนซื้อโทรทัศน์ไปให้อาหลงหรือยัง
หากไม่มีผมจะรับซื้อไปให้ทันที”
1 ชั่วโมงต่อมา ชายแซ่โจวก็นำโทรทัศน์เครื่องใหม่ พร้อมกล่องรับสัญญาณมาติดตั้งให้
ทันทีที่เห็นโทรทัศน์เครื่องนี้ อาหลงก็ดีใจอย่างยิ่ง เพราะจะได้ดูรายการโปรดแล้ว
...
...
ชายแซ่โจวซื้อโทรทัศน์มามอบให้อาหลง ติดตั้งพร้อมใช้งานได้ (ภาพhdjwww.com)
มื้อเที่ยงของวันนี้ไม่เหงาเหมือนเคย สาว ๆ หลายคนมาทำอาหารแสนอร่อยให้อาหลง
เป็นกับข้าว 3 อย่าง และน้ำซุปหนึ่งชาม แม้จะเป็นอาหารที่แสนธรรมดา
แต่ก็ถือว่าเพียบพร้อมบริบูรณ์ที่สุดที่อาหลงเคยกิน
ขณะที่กินอาหาร ทุกคนก็กินพร้อมกับอาหลง
โดยไม่มีใครรู้สึกว่าอาหลงเป็นโรคติดเชื้อใดๆทั้งสิ้น
สาว ๆ มาเล่นกับอาหลงโดยไม่รังเกียจใด ๆ (ภาพhdjwww.com)
ช่วง 4 โมงเย็น อาหลงได้รับเงินบริจาคเกือบ 8,000 บาท
เนื่องจากอาหลงยังเด็กเกินไป และยายก็อายุมากแล้ว
เพื่อความปลอดภัยของเงินบริจาค พนักงานดูแลของคณะกรรมการหมู่บ้าน
จึงเปิดสมุดบัญชีเงินฝากในชื่อของคุณยาย พร้อมทั้งทำบัญชีรายรับ-รายจ่ายให้
ส่วนอนาคตข้างหน้าต่อไปนั้น ชีวิตอาหลงจะดำเนินไปอย่างไร
สภาพของเขาก็ไม่ต่างจากประชาชนจีนที่ติดเชื้อเอชไอวีทั้งหลาย
ที่อาจถูกปฏิเสธการอยู่ร่วม ทว่าหลายๆ คนอาจไม่โชคดีอย่างอาหลง
ที่ชีวิตพลิกผันด้วยรักและความเข้าใจ
อาหลงกับยาย ท่ามกลางแขกเหรื่อที่มาเยี่ยมเยียน (ภาพ hdjwww.com)
...
...
http://atcloud.com/stories/90173
Muay_Loutish
13 ก.ย. 57 เวลา 14:22 น.
93,736
views
86 ความคิดเห็น
โชคดีที่คนพวกนั้นไม่ไร้น้ำใจ
ยาวจัง
ตื้นตันใจ กับความมีน้ำใจกับเพื่อนร่วมโลก
#ร้องไห้เลย ><
ภาวนาให้อาหลงมีชีวิตที่เข้มแข็งตลอดไป จะติดตามข่าวเรื่อยๆนะคับ
#บางที ถ้าสื่อพยายามนำเสนอแง่มุมนี้บ่อยๆ โลกของเราอาจจะดีขึ้น
กว่าที่เป็นอยู่มากๆเลยก็ได้นะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้กับผู้สื่อข่าวที่
นำเสนอเรื่องราวดีดีนะคับ
รู้สึกตัวเองด้อยไปเลยคร่ะ
ภาพที่อาหลงมองกองอาหารและของเล่น เหมือนอาหลงต้องการจะพูดว่า..
นี่-ประชดตรูป่ะเนี่ย
#โดนถีบออกนอกกระทู้
ตื้นตันจัง
สู้ๆนะไอหนุ
สู้ๆค่ะน้อง
แต่เราเป็นผู้ที่มีอายุเยอะกว่า มัวทำไรอยู่ล่ะ
ปล.คิดแล้วละอายใจ
นั่งอ่านแล้วแบบ
คิดเหมือนกันเลย
สู้ต่อไปนะอาหลงง
อ่านแล้วน้ำตาไหลไม่รู้ตัว สงสารเด็กน้อย ขอให้มีผู้ใจดีพาเด็กคนนี้ไปเลี้ยงเถอะ
ปัญญาอ่อน
เว็บเด็กดีแม่งเอี้ย ชอบก็อปข้อมูลของเว็บอื่นๆมาลง
น่าเกลียด เป็นเว็ปใหญ่แท้ๆ แต่ทำตัวเป็นเว็ปต่ำๆ
อ่านแล้วน้ำตาไหล#ซึ้ง
ยายมันต้องเอาไปใช้แน่ ไม่เชื่อใจอีมนุษย์ยายคนนี้หรอก ขนาดแค่เอาไปอยู่ด้วยยังรังเกียจ
TT ต่อไปนี้ขอให้จอแต่สิ่งๆ ดีเข้ามาในชีวิตนะอาหลง สู้ต่อไปนะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?